คิดเหมือนกันว่า...ไม่มีอะไรจะเขียนแล้วหรือ  เปล่าเลย   ในเมื่อมีลมหายใจ   ยิ่งมีเรื่องเขียนมากมาย   ในอดีต  ในปัจจุบัน  และในอนาคต  

สำหรับบันทึกนี้   น่าจะเป็นเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นในอนาคต   โดยนำเรื่องราวในอดีตออกมาเล่า...ว่า....

ในการเป็นวิทยากร   มักจะได้ยอดหรือส่วนที่งอกเงยมาเสมอ   หากเรารู้จักว่า...เราจะทำงานอย่างไร   ให้ไปสู่จุดมุ่งหมาย 

ทุกคนมีสิทธิคิด  วาดฝัน  ออกมาให้เป็นรูปธรรม   คิดออกมาดังๆ  กับประสบการณ์ที่เราจะฝ่าฟันกันไปให้ถึง 

บางคนก็จะพูดว่า....เดินทางไปให้ถึงดวงดาว    ทั้งๆที่รู้ว่า.....ดวงดาวที่พูดถึงนั้น  เราไปไม่ถึงแน่นอน   

แต่....เพื่อให้ตัวเองและคนรอบข้างได้รู้ว่า.....เรากำลังพากเพียรพยายามกันอยู่  

สำหรับครูอ้อยแล้ว...กำลัง.....ก้าวไปสู่ครูเชี่ยวชาญ  ที่นี่   เป็นจุดมุ่งหวังของครูอ้อย  จากความมุ่งหวังทั้งหมด  ที่ไม่อาจกล่าวได้....

การจะไปถึงเส้นชัยที่ครูอ้อยมักจะเรียกว่า....The Winner   นั้น   ต้องเก็บเกี่ยวความรู้  ประสบการณ์ของกระบวนการ  และมีค่านิยม  เจตคติ ที่ดีในการทำงาน  

ต้องอดทน  อดกลั้นกับสิ่งเร้าต่างๆที่จะลบความมุ่งมั่นของครูอ้อย  

 ความยาก  ความลำบาก  เป็นตัวแปรที่ครูอ้อยจะต้องศึกษาอย่างจริง  ด้วยระยะเวลาอันจำกัด   เพราะครูอ้อยมีเวลาและหน้าที่หลายหน้าเสียเหลือเกิน  

ความท้อแท้  เป็นอีกตัวแปรหนึ่งที่มักจะเกิดขึ้นเสมอ    ต้องหันหลัง  หนีจากมันไปให้พ้น  

ทุกเช้า...ต้องคิดว่า  วันนี้จะทำอะไร  

ทุกค่ำก่อนจะหลับ....ต้องวางแผนไว้ในใจ  

เสียดายกับเวลาของคนบางคนที่หยิบจับ  ในสิ่งที่ไม่มีความหมายในชีวิต...

อยากจะเข้าไปขอ.......   หากขอกันได้