สาธุ สุขี โชคดี ทั้งปี คุณนาย และ คนข้างกาย
บรรยากาศแถวบ้านร่มรื่นจังนะครับ อยากมีบ้านแถวริมแม่น้ำบ้างจัง
แหมการจัดวางของทุกสิ่งนี่ creative จริงๆนะคะ ดูทั้งสวยทั้งแปลกค่ะ ชอบแบบนี้ น่าชื่นชมมากค่ะ
วันสงกรานต์อยู่บ้าน สบายกว่าค่ะ อย่างเรา คงไม่นึกสนุกจะไปสาดน้ำแล้วละ
สวัสดีปีใหม่ไทย และขอให้อาจารย์และครอบครัวมีความสุข สงบ สดชื่นมากๆนะคะ นำภาพกล้วยบัวที่บ้านมาฝากค่ะ
อาจารย์คะ นำมาฝากอีกอย่าง สำหรับปีใหม่ไทยนี้
ขออนุโมทนาด้วยคนค่ะพี่นุช
เห็นจากภาพแล้ว ประทับใจสุดๆเลยค่ะ การทำอะไรที่ดี มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแบบไทยๆอย่างนี้เป็นสิ่งที่จะทำให้คนระลึกถึงอยู่เสมอค่ะ พี่ทั้งสองคนเข้าใจใช้ของเรียบง่ายจากธรรมชาติรอบตัว ทำให้ดูดีมีรสนิยมจังเลยค่ะ แค่ได้เห็น ก็รู้สึกสบายตา สบายใจไปด้วยค่ะ ความสุขมีอยู่รอบตัวจริงๆค่ะ ขอบคุณพี่นุชมากค่ะ ที่นำความสุขกาย สบายใจมามอบให้ที่นี่
ขอให้พี่นุชและครอบครัวมีสุขภาพดี สุขกายสุขใจท่ามกลางธรรมชาติที่งดงามนะคะ
(เมล็ดเพกา ลมแรงพัดมาตก เป็นการกระจายพันธุ์ทางอากาศ)
สวัสดีคะคุณนุช
อนุโมทนาสาธุบุญด้วยนะค่ะ
อ่านบันทึกนี้ยิ่งชวนให้ .. ระลึกถึงวัฒนธรรมไทยแสนงามที่บ้านริมน้ำป่าสักเสมอคะ
สวัสดีค่ะพี่นุช
ดูพี่นุชกับพี่คนข้างกายทำบุญแล้วทำให้รู้สึกอิ่มเอมใจเป็นอย่างมาก
ดูความละเมียดละไมของผู้ที่ตั้งใจทำบุญแล้วก็ให้เกิดปิติจริงๆ
อนุโมทนาค่ะพี่นุช ^ ^
ขอให้พี่นุชและครอบครัวมีความสุขกายสบายใจ เย็นชื่นฉ่ำใจตลอดปีนะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ กมลวัลย์ เปลี่ยนรูปใหม่เป็นอะไรนะนี่ เดี๋ยวผู้นัยน์ตาอาวุโสจะตามไปดูใกล้ๆนะคะ
ขอบคุณที่มาร่วมอนุโมทนาบุญค่ะ
ที่จริงมีคนไทยอีกไม่น้อยที่สืบสานประเพณีที่ดีงาม ทำอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ดูอย่างบ้านอาจารย์ลูกหว้านะคะ น่าชื่นชมมาก แต่เวลาดูข่าวทีวี ที่ไปถ่ายทำเรื่องงานสงกรานต์ที่ต่างๆ กลับไปเน้นที่ความสนุกสนาน เป็นกรรมของสังคมจริงๆค่ะ
ความเรียบง่ายเป็นความสุขอย่างมีอิสระจากสิ่งผูกมัดที่เกิดด้วยมาตรฐานของสังคมปัจจุบัน ที่เราตระหนักว่าช่างห่างไกลจากความเป็นปกติของมนุษย์ค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.ลูกหว้า ที่พี่จัดเป็นแค่พิธี เรียบง่าย ได้ทำแล้วสุขใจ เย็นใจค่ะ
ไปเยี่ยมตามลิงค์แล้ว น่าชื่นชมมากที่ครอบครัวอาจารย์หลายรุ่น สามารถมารวมตัวกันทำสิ่งดีงาม สืบสานประเพณีค่ะ
ดูภาพ และอ่านไล่เลียงไปตามตัวหนังสือก็รู้สึกอิ่มไปกับความงดงามที่ได้เห็น ชื่นใจจังเลยค่ะ ^^
สงกรานต์ปีไหนๆ ต้อมก็มีชีวิตติดกับกองหนังสือ ไม่ค่อยได้มีโอกาสไปเล่นน้ำสนุกสนานกับคนอื่น มีอยู่ปีหนึ่งที่พี่ๆ จากในเวบที่สนิทสนมกันมาเที่ยว ปีนั้นดูจะเป็นปีแรกที่ต้อมได้ไปดูสงครามการสาดน้ำที่คูเมือง(ไม่ค่อยแน่ใจ เอ..หรือเคยไปก่อนหน้านั้นครั้งหนึ่งนะ) วันแรกก็นักเจอกันที่สนามกอล์ฟ พี่ๆ ไปไดร์ฟกอล์ฟ ต้อมไปนั่งเฝ้าและมัวแต่คุยมือถือกับนั่งเล่นเกมส์ วันที่สอง..รถทุกคันเอาไปจอดที่บ้านพี่เหี้ยมที่สันกำแพง และเปลี่ยนเอารถกระบะบรรทุกน้ำ พลรบมีอยู่ 5 คนด้วยกันที่นั่งข้างหลังรวมทั้งต้อมด้วยและหน้ารถมีเจ่เจ้ซึ่งเป็นพี่ใหญ่ของเดอะแก๊งค์กับพี่เหี้ยม(จริงๆ แล้วเธอชื่อสวย+หน้าตาสวยมาก แถมยังฉลาดสุดๆ แต่ต้อมชอบนินทาลับหลังว่าเธอโหดเหี้ยม เพราะเราชอบคุยกันเหมือนคนทะเลาะกัน)ซึ่งเป็นคนขับ พี่เหี้ยมบอกกับพี่ๆ คนอื่นว่า "พวกคุณควรจะภูมิใจนะเนี่ยที่เจ้าต้อมยอมมาเล่นน้ำด้วย นี่เป็นครั้งแรกของน้องเชียวนะเนี่ย" ที่นั่นอย่างกับสมรภูมิรบขนาดใหญ่ ที่มีคนหลายวัยสาดน้ำกันอย่างเอาเป็นเอาตาย พี่ๆ ข้างหลังรถก็เล่นน้ำสนุกสนาน มีต้อมนั่งขดตัวอยู่ด้านในสุดของกระบะข้างหลังและพยายามส่งสายตาอ้อนวอนไปยังเจ่เจ้ที่นั่งหน้ารถว่า..พลี๊สสส เอาหนูไปนั่งหน้ารถทีเถอะ หนูขอร้อง แต่สงสัยทัศนียภาพข้างทางตรงริมคูเมืองคงดุน่าสนใจกว่าตาใสซื่อแป๋วแหววของต้อม เจ่เจ้ก็เลยทำเป็นไม่สนใจ นั่งขดตัว ทำตัวเจี๋ยมเจี้ยมไปได้ครึ่งคูเมือง น้องกะเหรี่ยงเลยกระโดดลงไปจากรถเฉยเลย เดินไปพลางเล่นสาดน้ำไปพลางซะงั้น พี่ๆ ก็เลยอ้าปากค้าง หนอยแน่ะ..
ก็สนุกดีค่ะ เมื่อนึกถึงภาพเก่าๆ ที่มีเวลาร่วมกันกับพี่ๆ ที่รักยิ่ง นึกไปถึงวันนั้นแล้วต้อมก็อมยิ้มได้เสมอ และอีกวันต่อมาเราก็ยกโขยงไปปางช้างแม่สากัน นั่นเป็นสงกรานต์ที่ต้อมรู้สึกสนุกที่สุดลยนะคะ พี่นุช
พลอยนึกไปถึงคำสอนของพ่อ พ่อมักจะบอกว่า..หากจะเล่นน้ำก็ให้นึกว่าต้นไม้ในสวนก็ต้องการน้ำเหมือนกันนะ ให้ไปรดน้ำต้นไม้ดีกว่า ซึ่งต้อมก็เห็นด้วยกับพ่อค่ะ
ต้อมว่ารายละเอียดของประเพณีการรดน้ำของเรากำลังจะเปลี่ยนไปตามกระแส ต้อมชอบภาพบรรยากาศเก่าๆ แบบไทยๆ มากกว่า น้ำขันเล็กๆ ลอยดอกมะลิหอมกรุ่นหรือน้ำอบไทยๆ รดน้ำขอพรกันด้วยท่าทีสุภาพ ภาพเหล่านี้ที่ต้อมชอบและรู้สึกตราตรึงกำลังจะเลือนหายไปหรือคะ?
ป.ล. คิดถึงพี่นุชค่ะ ^^
หนูชอบแล้วก็ประทับใจทุกสิ่งทุกอย่างที่ปรากฎในบันทึกนี้ค่ะ เรียบง่ายแต่ดูงดงามละเมียดละไมค่ะ เป็นสิ่งที่หนูใฝ่ฝันค่ะชีวิตแบบนี้...
ยินดีค่ะที่อาจารย์อ็อด มาร่วมอนุโมทนาบุญ ขอส่งบุญไปยังอาจารย์เยอะๆให้อาจารย์มีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขเสมอนะคะ
ช่วงนี้ที่บ้านก็ร้อนมากเช่นเดียวกับที่อื่นๆ แต่ก็ยังนับว่าอยู่ได้สบายเพราะร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่และ สงบค่ะ ส่วนต้นไม้เล็ก แห้งกรอบด้วยแดดแรงมากค่ะ
สวัสดีเจ้าคุณต้อม เล่าเรื่องเล่นสงกรานต์ครั้งแรกได้อย่างเห็นภาพเลยนะคะ ปีนี้ได้เล่นน้ำหรือเปล่าล่ะคะ
คุณพ่อคุณต้อมท่านเป็นคนคิดลึกซึ้งมาก และท่านคงมองคุณต้อม มาจากสวรรค์ยิ้มกว้างที่คำสอนของท่านนั้นลูกสาวยังจำได้แม่นยำ
พี่อยู่บ้านไม่ออกไปไหนเลยค่ะ แต่ได้เห็นข่าวดีๆหลายข่าวที่มีผู้ฟื้นฟูประเพณีดีๆขึ้นมา เช่นที่ภาคเหนือ เห็นมีแห่ไม้ค้ำต้นโพธิ์ ภาคใต้มีการส่งเทวดาและรับเทวดา เข้าไปที่บล็อกอาจารย์ลูกหว้าก็ได้เห็นสิ่งน่าชื่นใจที่ครอบครัวอาจารย์เขาทำทุกปี
ส่วนไอ้ที่เล่นน้ำ เต้นเหมือนโดนน้ำร้อนในนรกลวก เมามาย เสียสติทั้งหญิงและชาย ดูแล้วต้องปลง เป็นกรรมสาธารณะ ที่เราสามารถช่วยได้อย่างเดียวคือ ดูแลลูกหลานของเราไม่ให้ออกไปเสียสติเช่นนั้น
คิดถึงเสมอเช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ สิงห์ป่าสัก ขอบคุณที่ชื่นชมกันค่ะ คิดว่าที่จริงคนไม่น้อยในสังคมเราหิวโหยธรรมชาติและความงามที่เรียบง่าย แต่แพ้ต่อแรงกระตุ้นให้บริโภคอย่างทุนนิยม จนหลงเข้าไปในความฟุ้งเฟ้อ มากมาย จนหาทางกลับไม่ถูก
ได้ไปอ่านบันทึกของคุณตามที่ได้มาชวน ต้องขอบคุณมากค่ะที่มาชวน ไม่อย่างนั้นคงพลาด หรือกว่าจะได้เข้าไปอ่านก็คงอีกนาน
คุณหมีเชอรี่ ทะเลดาว ทุกอย่างที่ทำก็ทำอย่างเรียบง่ายจริงๆ เพราะเราไม่มีลูก หลานๆก็อยู่กันไกล ปีนี้ดีที่คุณแม่อยู่ด้วยในช่วงนี้ค่ะ อยากให้ตามไปอ่านที่บันทึกของคุณ สิงห์ป่าสัก ค่ะ
ส่งต่อ.. น่าชื่นชมมากๆค่ะที่การสืบสานประเพณีได้ร้อยคนแต่ละรุ่นให้เชื่อมโยงกัน
สงกรานต์ปีไหนๆ ต้อมมักอยู่กับหนังสือค่ะ ปีนี้ลูกสาวเจ้านาย(เจ้คนสวย)เธอซื้อหนังสือให้ต้อมตุนไว้อ่านในช่วงเทศกาลนี้ตั้งสิบสองเล่มแน่ะ
ตอนเด็กๆ จะรู้สึกตื่นเต้นกับเทศกาลนี้มาก ตั้งแต่ที่พ่อบอกว่าต้องตื่นแต่เช้าจะได้เอาประทัดออกมาจุดหรือยิงสะโป้ก เพื่อที่สังขารที่หาบเงิน-หาบทองลอยอยู่บนฟ้าจะได้ตกใจ ทิ้งหาบเงินหาบทอง นับเป็นกลุอุบายให้เด็กตื่นแต่เช้าจะได้ตื่นขึ้นมาทำความสะอาดบ้านในวันที่ 13 นะคะ ต้อมยังเคยไปกลางเกาะน้ำปิงเพื่อตามพี่สาวไปยิงสะโป้กด้วยเลย แค่ครั้งสองครั้ง..ภาพเหล่านี้เป็นความทรงจำสีจางๆ ที่ต้อมพอจะรู้สึกได้อยู่บ้าง
ช่วงเวลาแบบนี้..คนอื่นๆ มักจะไปเที่ยวกัน แต่พ่อต้อมก็เข้าสวน(เพราะเป็นช่วงปิดเทอม) หากมีญาติจากกรุงเทพมาค้างที่บ้าน..พ่อก็จะพากันไปเที่ยวน้ำตกหรือทะเลสาปดอยเต่า ซึ่งต้อมไม่เคยไปด้วยสักครั้ง ก็ขี้อายไงและไม่ชอบคนเยอะๆ ด้วย จะรับจ้างเฝ้าบ้านตลอดเลย แต่ปกติต้อมกับพ่อมักจะเข้าสวนค่ะ เสียดายน้ำที่เขาสาดกันโครมๆ แต่เราห้ามใครไม่ให้ทำแบบนั้นได้นี่นา เพราะงั้นจึงเริ่มที่ตัวเรา
ประเพณีแห่ไม้ค้ำโพธิ์มีอยู่เกือบทุกที่ในชนบท ที่จอฝทองก็ขึ้นชื่อนะคะ ต้อมเคยไปดูตอนเด็กๆ สองสามครั้งได้ เคยไปที่ป่าซางครั้งหนึ่ง จำได้ว่าแม่ปิดกระจกรถไม่ทันเพราะกระจกไฟฟ้ามันขึ้นช้ามากๆ ต้อมซึ่งเป็นคนขับสำลักน้ำเต็มๆ แต่แห่ไม้ค้ำโพธิ์ที่บ้าน..ต้อมไม่เคยไปร่วมเลยสักครั้ง ได้แต่ยืนมองขบวนแห่ผ่านหน้าบ้านค่ะ
ป.ล. 1.ขอบคุณที่ตามไปชิมถั่วแดงหวานเย็น(ฝีมือแม่บ้านที่ออฟฟิศ)นะคะ ^^
ป.ล. 2.คิดถึงพี่นุชเจ้าค่ะ
ป.ล. 3.วันนี้ที่ออฟฟิศมีงานรดน้ำดำหัวเจ้านาย ซึ่งกลายเป็นประเพณีของที่นี่ อำเภอนี้มานานนับสิบๆ ปี เสียดายปีนี้ไม่อลังการเหมือนปีก่อนๆ ไม่งั้นจะเขียนเล่าในบันทึก
สวัสดีอีกรอบเจ้าคุณต้อม เนปาลี ขอบคุณนะคะที่มาเล่าเรื่องไปยิงสะโป้ก พี่ได้รู้ตำนานจากคุณต้อมนี่แหละค่ะ และได้ไปเห็นผู้เฒ่าในบันทึกของคุณสิงห์ป่าสัก เรื่อง ส่งต่อ.. เหลาเครื่องมือ น่าจะเป็นอย่างเดียวกันนะคะ คือทำให้เกิดเสียงดัง
...แต่เราห้ามใครไม่ให้ทำแบบนั้นได้นี่นา เพราะงั้นจึงเริ่มที่ตัวเรา....
พี่เห็นด้วยค่ะ แล้วก็รู้สึกเหนื่อยหน่ายกับการที่จะไปบ่นว่าใคร(แค่นิดๆหน่อยๆพอ) เพราะไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงต้องทำสิ่งที่ใกล้ตัวเราก่อน
เจ้คนสวยน่ารักจัง รู้ใจคุณต้อมหาหนังสือมาให้อ่านจุใจ คงรู้สึกได้พักผ่อนเต็มที่นะคะ
ได้มีโอกาสร่วมในประเพณีรดน้ำดำหัว ทำด้วยตนเองถือว่าได้ช่วยกันทำให้สิ่งดีๆคงอยู่นะคะ
คิดถึงกันเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้วค่ะ^___^
สวัสดีค่ะ
ชอบบรรยากาศแบบนี้มากๆค่ะ คิดถึงอดีต ที่อบอุ่นกับปู่ย่า ตายาย
ขออนุญาติ เก็บภาพบ้างนะค่ะ
มาเยี่ยม...สาธุ ๆ ๆ
ทุกอย่างดูเป็นธรรมชาติ กลมกลืน ปรับปรน สมสมัย ได้องคาพยบครบดีครับผม
ลองไปอ่านดูที่นี่ค่ะ มีพากพิง อิๆๆๆ
สวัสดีครับ
เข้ามาร่วมอนุโมทนาบุญครับ
ชอบทุกภาพ
เป็นสวรรค์บนดินถิ่นมนุษย์ครับ
สวัสดีค่ะคุณ ครูเอ ยินดียิ่งค่ะที่คุณให้เกียรติแวะมาอ่าน
พี่เสียดายแทนคนยุคนี้หลายๆคนที่ภาพของการอยู่เรียบง่าย ใกล้ชิดธรรมชาติ และการอยู่บ้านไทยนั้น เป็นสิ่งที่ทำให้คนยุคใหม่นึกถึงอดีตที่อบอุ่น....ได้แค่นึกถึง ก็ยังดีกว่าไม่นึก หรือไม่มีอะไรให้นึกนะคะ คุณครูเอยังได้ทันสัมผัสชีวิตอบอุ่นกับปู่ย่าตายาย โชคดีมากค่ะ
นับวันเด็กรุ่นหลังๆจะไม่มีโอกาส ชีวิตยุคใหม่ได้ตกอยู่ในกระแสโลกาภิวัตน์ เหมือนกันทั้งโลกหมดแล้ว
บ้านริมน้ำและการใช้ชีวิตของพี่ เป็นสิ่งที่พี่รู้สึกว่า เราช่างโชคดีที่ได้มีชีวิตอย่างนี้ในปัจจุบัน จึงอยากแบ่งปันความสุขให้ผู้ที่ยังนึกรักชีวิตเรียบง่าย ใกล้ชิดธรรมชาติ
แต่คิดว่าแก่ๆกว่านี้อยากไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่เชียงใหม่ค่ะ ชอบบ้านเมือง วัฒนธรรม และผู้คนค่ะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์ umi เป็นเช่นอาจารย์กล่าวค่ะ ทำให้ชีวิตรู้สึกโปร่งเบา สบายดี ไม่เคร่งเครียด เวลาเห็นความเปลี่ยนแปลง ทรุดโทรมไปในบางส่วนของบ้าน ก็นึกถึงหลักธรรม และปรับใจ ปรับอารมณ์ ให้เห็นไตรลักษณ์
อย่างแท่นที่วางดอกไม้ ธูป เทียน ซองปัจจัยถวายพระ นั้นเดิมเป็นช่องที่ต้นไม้โผล่ขึ้นมาให้ร่มเงากลางนอกชาน แต่หลังๆเรารู้สึกว่าโง่ไปหน่อยที่เลือกต้นเม่ามาลง และเกิดเป็นเม่าตัวผู้ มีแต่ดอก ไม่เคยมีลูก โดนน้ำท่วมโคนไปสองรอบก็ไม่งาม ไม่เป็นร่มเงาพอ เลยยกออก ว่าจะลงต้นไม้ใหม่ คนข้างกายก็ยุ่งเกือบตลอดเวลา ปล่อยโบ๋ๆอยู่นาน จนเขาเองก็ทนไม่ได้ ให้ลุงโชติมาสานแผ่นไม้ไผ่มาวางปิดเป็นโต๊ะไปเสียเลย ให้พี่น้อยได้ตากของค่ะ อยู่ไปก็ปรับตัวไปค่ะ ไม่ยึดติดว่าต้องเนี๊ยบสมบูรณ์แบบ เพราะไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบนะคะ
ขอบคุณคุณพี่ศศินันท์ ที่ระลึกถึงและกล่าวถึงนุชตามที่พาดพิงนะคะ^___^ ตามไปอ่านแล้วค่ะ คุณพี่ช่างมีพลังมากมายและทันสมัย ทันเทคโนโลยีจริงๆ
สวัสดีค่ะคุณ พลเดช วรฉัตร ยินดีค่ะที่มาร่วมอนุโมทนาบุญ
เป็นสวรรค์บนดินถิ่นมนุษย์ครับ
ค่ะรับธรรมชาติไว้ในชีวิต ก็สามารถพบสวรรค์บนดินกันได้ง่ายจริงๆ
สวัสดีค่ะอาจารย์คุณนายดอกเตอร์ เห็นบรรยากาศบ้านริมน้ำแล้ว ชุมฉ่ำใจค่ะ
สงกรานต์ตั้งแต่เด็กแล้วจะเป็นตรงข้ามน้องต้อมเนปาลีค่ะ จะกลัวน้ำอย่างที่สุด มักจะกบดานอยู่แต่ในบ้าน
เห็นสายน้ำไหลแล้ว เผื่ออาจารย์จะคิดถึงแม่น้ำปิงบ้างนะคะ ร่วมอนุโมทนาบุญและฝากเพลง ล่องแม่ปิง (โดยศิลปินล้านนาการดนตรี อัลบั้ม ล้านนา 3 แคนลำโขง) มา ให้พบเจอกับน้ำป่าสัก ทั้งที่รู้ว่าแม่น้ำสองสายนี้ไกลกันเกินจะมาบรรจบกันค่ะ
น้องตุ๊กกะตูนคงจะเป็นผู้ทำบุญอย่างประณีตบ่อย เข้าใจความรู้สึกของการทำบุญที่พี่ทำเลยค่ะ เรียบง่าย แต่ตั้งใจทำอย่างละเอียดประณีตในทุกสิ่ง
ขอบคุณนะคะที่ชมว่าบ้านน่าอยู่ บ้านที่อยู่ในแวดล้อมธรรมชาติและมีสายน้ำไหลผ่านนั้นสวยด้วยทำเลที่ตั้งในตัวอยู่แล้วนะคะ วันหลังผ่านอยุธยามาแวะซีคะจะทำของอร่อยเลี้ยง
สวัสดีค่ะคุณ ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี เรียกพี่นุชก็ได้ค่ะ (เคยบอกคุณต้อมให้เรียกพี่นุชเฉยๆ โดนคุณต้อมแซวว่าชื่อ"พี่นุชเฉยๆ"หรือ)
ขอบคุณค่ะที่มาร่วมอนุโมทนาบุญและฝากเพลงไพเราะไว้ให้ฟัง ยังคิดถึงแม่นำปิงเสมอ ลูกช้างจะลืมสายน้ำปิงได้อย่างไร คิดถึงเสมอค่ะ
พี่เคยฟังดนตรีซะล้อวงนาคทันต์บรรเลงในสวนบ้านสมเด็จย่าฯ(ที่ฝั่งธน)ยามเย็น เพราะมากเลยค่ะ พี่ว่าดนตรีเหนือนั้นอ้อนมากๆ
อ้อคุณ ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี คะขอรายงานว่าฟังเพลงแล้วมีสำเนียงเหนือและอีสานปนกันให้บรรยากาศอีกแบบในการฟัง ไม่เคยฟังที่ไหนมาก่อนเลยค่ะ เลยเก็บเพจที่ขึ้นมาไว้ที่My Favorite แล้วด้วยค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ