เรา..คนทำงาน "จิตเวช" ได้ทำงาน..ชิ้นหนึ่งที่ต่อเนื่องมานานหลายปี..สม่ำเสมอไม่ขาด..แม้นโยบาย..จะหมดไปแต่ "ใจ" คนทำงานยังสานต่อ..จนเกิดเป็นเครือข่าย "งาน" เราในสถานศึกษาต่างๆ..จนเราเรียกได้อย่างภาคภูมิใจว่า.."ทีม"..ทีมที่ไม่ใช่โดยตำแหน่งหรือหน้าที่ แต่หากเป็นทีมที่เกิดจาก "ใจ" ร่วม "ใจ" ระหว่าง"น้อง-พี่ "...ที่ดูเหมือนต่างวัยแต่ใจในการทำงานไม่ต่างกัน...จึงอยากมาบอกเล่าเรื่องราว..แด่น้องๆ.."คนทำงาน"..
จุดเริ่มที่เกิดคือ การที่ถูกให้ต้องทำโครงการสำหรับวัยรุ่น..ในการรณรงค์เกี่ยวกับปัญญายาเสพติด "โครงการวัยรุ่นสดใส" และเน้น การทำความรู้ความเข้าใจความเป็นวัยรุ่น การให้ความรู้เรื่องเพศศึกษา ยาเสพติด เอดส์ และการให้บริการปรึกษาและบริการสุขภาพแก่วัยรุ่น และบริการสุขภาพที่หลากหลายในเขตเทศบาลเมือง จังหวัดยโสธร
จากวันนั้นถึงวันนี้..แม้มีรางวัล มากมาย..ที่เป็นสิ่งการันตรี.."เรา" จากการทำงาน "โครงการวัยรุ่นสดใส" ก็ไม่ได้มีค่ามากเท่า..."ใจ"..ที่เราถักทอสานร่วม..ระหว่าง "เรา " น้อง-พี่ เพราะแม้เสร็จสิ้นการทำโครงการไปแล้วหลายครั้งต่อหลายครั้ง..แต่หากเมื่อใดที่เรา โหยหาทีม.."ทีม"..เราก็จะกลับมา "ร่วม" งานกันทุกครั้ง..ไม่ว่าจะงานราษฎร์ หรือ งานหลวงก็ตามที
เธอ...คือ...ความหวังของวันพรุ่ง
เป็นกำลังใจให้นะคะ
คุณ "ดอกหญ้า"
ขอบคุณนะคะ..สำหรับ "สิ่งดีดี"..ที่มา ลปรร.
หากน้องๆ เครือข่ายมา..จะเปิดให้เขาดู
จะได้รู้สึก..ดีดี..กับสิ่งที่ "ตน"...ทำยิ่งขึ้น
ขอบคุณแทน.."ทีม" ทุกคนสำหรับกำลังใจที่มอบให้ (ยิ้มๆๆ)
เมื่อหลายปีก่อน ผมได้เคยจัดกิจกรรมในลักษณะนี้ "เยาวชนไทยรู้และเข้าใจ เอดส์" ตอนปิดเวที มีน้องผู้หญิงคนหนึ่งตอบคำถามผมในฐานะวิทยากรนำ ที่ถามว่า "กลับไปถึงบ้านแล้วสิ่งแรกที่จะทำคืออะไร เกี่ยวกับเรื่องเอดส์" คำตอบที่น้องคนนั้นตอบออกมาพร้อมน้ำตาคลอ...คือ "ฉันจะเข้าไปบอกพี่ชายว่า ฉันไม่กลัวพี่แล้ว"
อยากจะนำมาเล่า มาบอกต่อว่าการสร้างความเข้าใจร่วมกันจะได้มากกว่าจริง ๆ มากกว่าการบรรยายให้ฟังครับ
" TEAM "
T = Trust
E = Empathy
A = Appreciate
M = Mind
สิ่งเหล่านี้คือ " หัวใจและสายใย " ของทีมเรา
เป็นกำลังใจให้ครับ เพราะการทำงานในลักษณะนี้มีอยู่น้อย แต่ยังมีพลังเงียบที่พร้อมจะเข้าร่วม แต่คนเหล่านั้นยังขาดความกล้า และความเชื่อมั่นต่อการกระทำของตนเอง ถ้ายอมเปิดใจก็จะเข้าไปอยู่ในใจผู้อื่นเช่นกัน
เป็นกำลังใจให้กับทุกๆ ท่าน