รอให้เป็น ชีวิตจะเย็น


ไม่รู้ว่า "เราฆ่าเวลา" หรือ "เราใช้เวลาที่เร่งรีบฆ่าเรา" กันแน่

ไม่รู้ว่าคนจะยังจำคำสุภาษิตนี้ได้อยู่ไหม

"ช้า ๆ ได้พร้าเล่มงาม"

ทุกวันนี้ "ความเร็ว" ถือเป็นตัวชี้วัดประสิทธิภาพอย่างหนึ่ง

นักข่าวแข่งกันว่าใครจะรายงานข่าวได้เร็วกว่าคนอื่น

บริการอินเตอร์เน็ตแข่งกันว่าบริการของใครจะมีความเร็วสูงกว่า

ธุรกิจแข่งกันทำกำไรให้มากที่สุด เร็วที่สุด

Fast Food แข่งกันขยายกิจการ  ทำอาหารโดยใช้เวลาน้อยที่สุด

หนังสือ "How to..." สูตรสำเร็จสำหรับชีวิตที่เหมือนบะหมี่สำเร็จรูปขายดีเป็นเทน้ำเทท่า

ชีวิตที่ยุ่งเหยิงของคนในปัจจุบันทำให้ "เวลา" สำคัญอย่างยิ่ง

"เวลาเป็นเงินเป็นทอง"  ของใครต่อใครไปเสียแล้ว

ฉันไม่ปฏิเสธหรอกว่าความเร็วช่วยอำนวยความสะดวกให้ชีวิต

แต่เรากลับต้องสูญเสียความสามารถบางอย่างของเราไป

เรากลายเป็นคน "รอไม่เป็น" ไปเสียแล้ว

คนที่ดูทีวีโดยใช้รีโมทเป็นประจำ รู้สึกอย่างไรในวันที่รีโมทเสีย

คนที่ขับรถไปทำงาน รู้สึกอย่างไรเมื่อต้องใช้บริการรถเมล์

ลองพิจารณาดูสิว่า "ความเร็ว" ทำให้เรากลายเป็นคนขี้หงุดหงิดมากขึ้นหรือเปล่า

เรากำลังแข่งกันหายใจสั้นลง ๆ หรือเปล่า

ไม่รู้ว่า "เราฆ่าเวลา" หรือ "เราใช้เวลาที่เร่งรีบฆ่าเรา" กันแน่

หากเราใช้สิ่งอำนวยความสะดวกอย่างรู้เท่าทัน เราจะสามารถประหยัดเวลา ขณะเดียวกัน เราก็สามารถอดทนรอได้ยามจำเป็น และรู้จักใช้เวลาอย่างสุนทรีย์

งานบางอย่างต้องใช้เวลา ใจเย็น ค่อย ๆ ทำอย่างตั้งใจ

สถานการณ์ที่เลวร้ายต้องใช้เวลาคลี่คลายสถานการณ์

ที่อิตาลีเขามีขบวนการ Slow Food เพื่อให้คนใส่ใจกับการทำอาหารที่มีคุณค่า ใช้เวลาลิ้มรสและร่วมสำรับกับคนในครอบครัว แนวคิดนี้ได้รับความนิยมและแพร่หลายไปในหลายประเทศ

ลองฝึกรอให้เป็น เชื่อเถอะว่าชีวิตจะเย็นขึ้นเยอะ บางคนบอกว่า "การรอเป็นศิลปะในชีวิต"

ถ้าใช้รถส่วนตัว ทดลองขึ้นรถเมล์บ้างสักอาทิตย์ละครั้ง หรือ เดือนละครั้ง

ถ้าซื้อข้าวกิน ลองทำกับข้างกินเองบ้าง (ที่ไม่ใช่บะหมี่สำเร็จรูป)  สักอาทิตย์ละครั้ง หรือเดือนละครั้ง

ถ้าดูทีวี ลองไม่ใช้รีโมทบ้างบางวัน

ได้ผลอย่างไรเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ

หมายเลขบันทึก: 175033เขียนเมื่อ 3 เมษายน 2008 21:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:54 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (17)

สวัสดีเจ้าค่ะ คุณครู

เฝ้าแต่รอ รอ รอ รอ รอ พร่ำเพลงรักดั่งคนละเมอ ใต้มนต์ขลังนั่งคอยจนเก้อ ในที่เผลอรักเธอจนหมดหัวใจ คิคิ น้องจิแวะมาเยี่ยมเจ้าค่ะ มาร้องเพลง รอรักให้ฟัง ปัจจุบันเทคโนโลยีก้าวไกลอย่างไม่รั้งรอ แต่ทำไมน้อ น้องจินั่งรอให้จิตใจคนยกระดับสูงขึ้น กลับยังมาไม่ถึงสักที รอต่อไป รอ รอ รอ รอ รอ คิคิ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ

เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ---->น้องจิ ^_^

สวัสดีค่ะคุณใบไม้ย้อนแสง

  • ชอบบ้านนี้จังเลย คงถูกกับจริตของตัวเอง ที่เป็นคนชอบใบไม้เป็นชีวิตจิตใจ ขอย้ำ ชอบใบไม้ทุกชนิด อาจมากกว่าชอบ ดอกไม้ บางชนิดด้วยซ้ำไป
  • ชอบประโยคที่ว่า....

 "หากเราใช้สิ่งอำนวยความสะดวกอย่างรู้เท่าทัน เราจะสามารถประหยัดเวลา ขณะเดียวกัน เราก็สามารถอดทนรอได้ยามจำเป็น และรู้จักใช้เวลาอย่างสุนทรีย์ / งานบางอย่างต้องใช้เวลา ใจเย็น ค่อย ๆ ทำอย่างตั้งใจ / สถานการณ์ที่เลวร้ายต้องใช้เวลาคลี่คลายสถานการณ์"

สวัสดีอีกครั้งค่ะ

  • เมื่อสักครู่เป็นผลจากความใจร้อนรอไม่เป็นค่ะ แหะ แหะ ...มือมันกดอะไรไม่ทราบยั้งไม่ทันค่ะ
  • ส่วนตัวแล้วเป็นคน นั่งรถเมล์ รถไฟฟ้า รถสองแถว รถสามล้อ รถแท๊กซี่ เป็นประจำค่ะ ไม่มีรถยนต์ส่วนตัว  เรื่อง รอ จึงเชี่ยวชาญมากค่ะ โดยมากจะไม่เดือดร้อนเท่าไหร่ ชอบดูอิริยาบทของคนค่ะ เพลินดี... แต่ถ้ารีบก็ต้องแท๊กซี่ค่ะ...555...

เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปไวเสมอๆ นะครับ มาโพสด้วยระบบอินเตอร์เนตความเร็วสูง ครับ อิๆ

  • ขอบคุณค่ะ คุณน้องจิ ที่มาให้กำลังใจ แต่ว่าใบไม้ย้อนแสงไม่ใช่คุณครูหรอกค่ะ เป็นแค่คนทำงานรับจ้างทั่วไป  ว่าแต่ว่าตระกูลแซ่เฮนี่มีที่มายังไงเหรอคะ เห็นมีสมาชิกเยอะเชียว

 

  • สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
  • ขอบคุณค่ะที่ชอบบ้านนี้
  • ชื่อใบไม้ย้อนแสง ก็มาจากที่ตัวเองชอบมองใบไม้ย้อนแสง ชอบถ่ายรูปใบไม้ย้อนแสง เส้นสายของใบไม้เป็นศิลปะที่มหัศจรรย์จริง ๆ เลย  เวลาที่ได้เอนกายนอนใต้ไม้ใหญ่แหงนขึ้นไปชมใบไม้ย้อนแสง เป็นเวลาที่รื่นรมย์อย่างยิ่งของชีวิต
  • ถ้าการมองตามแสงเป็นเสมือนกระแสหลักของสังคม การย้อนแสงคงเปรียบเหมือนการทวนกระแสอย่างหนึ่ง

 

  • ขอบคุณค่ะ คุณกวินทรากร ที่แวะมาโพส พอดีอินเตอร์เน็ตของใบไม้ย้อนแสง ความเร็วค่อนข้างต่ำ  สงสัยต้องไปพัฒนาเสียแล้ว อิ..อิ..

สวัสดีคะ

ดิฉันเป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบทำอะไรให้เสร็จเร็วๆ ขนาดกินข้าวก็ยังกินเร็วเลยคะ จนมานั่งคิด ทำไมไม่เคี้ยวนานๆ ให้ได้รสชาติมากกว่านี้ ปัจจุบันก็ปรับไปเยอะแล้วคะ เพราะว่ารู้สึกเหมือนจะเคร่งเครียดเกินไป

บางทีก็ไม่ชอบรอนาน เพราะรู้สึกว่าเสียเวลา แต่ตอนนี้เรียนรู้แล้วคะว่า บางทีจริงจัง เคร่งเครียดเกินไปก็ไม่ดี ขำๆ กับชีวิต ให้ชีวิตเย็นลงบ้าง

แหม... บันทึกนี้โดนใจจริงๆ

  • สวัสดีค่ะ คุณมะปรางเปรี้ยว
  • เป็นกำลังใจให้เคี้ยวข้าวอร่อยขึ้นนะคะ
  • ใบไม้ย้อนแสงก็ทำบางเรื่องช้าไปทั้ง ๆ ที่ควรทำให้เร็ว ในขณะที่บางเรื่องก็ทำเร็วไป ทั้ง ๆ ที่ควรจะทำช้า ๆ ก็ต้องเรียนรู้ตัวเองต่อไปค่ะ
  • ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมชม

นั่นหละครับ 

ถ้าการมองตามแสงเป็นเสมือนกระแสหลักของสังคม การย้อนแสงคงเปรียบเหมือนการทวนกระแสอย่างหนึ่ง

หวัดดีค่ะคุณใบไม้

วันนี้มาอ่านบทความนี้บาง ..

ส่วนตัวเป็นคนใจร้อนมาก ถึงมากที่สุด...รออะไรไม่ค่อยได้ รอไม่ไหวค่ะ  ทำอะไรต้องได้อย่างใจ จึงต้องเหนื่อย เพราะต้องทำเองเกือบทุกอย่างงในชีวิต  อย่างนี้เขาเรียก..คนมีกรรมนะคะว่ามั๊ยล่ะ

กลุ่มเพื่อน ๆ ด้วยกันก็จะเป็นคนใจร้อน ใจเร็วคล้ายกัน อ้อ..ยกเว้นยัยปูนิ่ม ใจเย็นเป็นน้ำ แต่ดื้อตาใส และทำงานเร็ว ไม่เหมือนท่าทางเป็นน้ำอย่างนั้น ก็เลยคบกันได้ค่ะ

แต่ก็ได้บทเรียนว่า...ใจร้อนน่ะเสียเปรียบ ไม่ดีหรอก ใจเย็นดีกว่าเยอะค่ะ

แล้วจะมาอ่านใหม่ค่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลา...

สวัสดีค่ะ คุณจิ๊กกี้

  • ยินดีต้อนรับและดีใจที่เห็นคุณจิ๊กกี้แวะมาเยี่ยมค่ะ
  • เมื่อก่อนใบไม้ก็เป็นคนใจร้อนมากค่ะ ตอนเด็ก ๆ เคยชกเพื่อนในห้องเรียนทั้ง ๆ ที่ครูก็อยู่ในห้อง เพราะเตือนเขา ๓ ครั้งแล้วเขาไม่เชื่อ คิดดูสิคะว่าใจร้อนขนาดไหน
  • เดี๋ยวนี้ใจเย็นลงมากแล้วค่ะ ได้ธรรมะกล่อมให้ใจเย็นลง 
  • ใบไม้เป็นคนคิดเร็ว แต่ทำอะไรช้า ก็เลยมักรับปากคนเร็วเกินไป แต่ทำไม่ทัน ถ้าคุณจิ๊กกี๊เห็นอาจจะหงุดหงิดได้ค่ะ อิ..อิ..
  • หากคุณจิ๊กกี้ปล่อยวางบ้าง ก็จะเหนื่อยน้อยลงค่ะ
  • ส่วนใบไม้เป็นคนไฮเปอร์สลับกับเป็นคนเฉื่อย ก็พยายามทำให้อะไร ๆ มันพอดีอยู่ค่ะ
  • เป็นกำลังใจให้ปล่อยวางได้มากขึ้น และใจเย็นลงนะคะคุณจิ๊กกี้..^_^..

หวัดดีครับ ผมใจเย็นมากไป  ก็ไม่ค่อยดีใช่ไหม เพราะงานที่ทำก็มักไปเสร็จวันสุดท้ายประจำ ..

สวัสดีค่ะ คุณ นาย เอกราช แก้วเขียว


  ทำงานเสร็จวันสุดท้ายนับว่ายังทันเวลาค่ะ เพียงแต่ว่าช่วงที่เร่งให้เสร็จรู้สึกร้อนรนใจมากไหมคะ ถ้าเป็นเช่นนั้นคงจะเป็นการใจเย็นในช่วงต้น แล้วต้องมาร้อนรนในช่วงท้ายค่ะ หากปรับให้เสร็จทันเวลาแล้วไม่ต้องร้อนรนด้วย น่าจะดีกว่าค่ะ

ที่บอกมาทั้งหมด ใบไม้ย้อนแสงก็ยังทำไม่ได้ค่ะ กำลังพยายามปรับปรุงตัวเองอยู่ค่ะ..^_^..

ขอบคุณค่ะ อาจารย์ประจักษ์ ที่แวะมาทักทายกัน

เป็นกำลังใจให้จิตใจเบิกบานและเป็นสุขเช่นกันค่ะ..^_^..

ไม่รู้จะทำไง ใจร้อนมากๆๆๆๆๆ นิสัยแย่ พอจะเย็นตะบะแตกทุกทีเลย อยากแลกเปลื่ยนความคิดเห็นอะ คำแนะนำด้วย ใครที่มีวิธีแก้หรือ ใจร้อนเหมือนเรา รบกวนขอเมล์หน่อยนะ จะขอคุยด้วย ตอนนี้เราเครียดมากๆๆๆๆ เหตุเพิ่งเกิด

จากเรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่อะ ทำไงดี

สวัสดีค่ะ คุณอิอิ

แต่ละคนมีพื้นนิสัยไม่เหมือนกัน หากพื้นนิสัยเดิม คุณเป็นคนใจร้อน จู่ ๆ จะให้ใจเย็นลงในทันที คงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก ต้องใช้เวลาฝึกฝน..

เวลาที่รู้สึกเครียด โกรธ ลองสังเกตลมหายใจของตัวเองดู จะพบว่า ลมหายใจค่อนข้างสั้น ลองเรียกสติด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกยาว ๆ สักพัก จะช่วยเรียกสติได้ และเป็นการผ่อนคลายอารมณ์ตัวเองอย่างหนึ่ง

เวลาที่เกิดเรื่องอะไรกระทบอารมณ์ของเรา จิตใจเราจะหวั่นไหว ลองหยุดคิด ตั้งสติดู มิเช่นนั้นแล้ว ใจจะคิดฟุ้งซ่านไปเรื่อยเปื่อย ยิ่งรู้สึกปั่นป่วนวุ่นวาย เมื่อใจเริ่มสงบ จึงค่อยทบทวนดูอีกที 

ไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ถึงเวลามันก็จะผ่านไป อยู่ที่ว่าเราจะตอบสนองให้ผ่านไปอย่างไร หากมีสติจะช่วยให้เรื่องใหญ่กลายเป็นเรื่องเล็กได้ค่ะ

ไม่รู้เหมือนกันว่า ตอบช้าไปหรือเปล่า...

ให้กำลังใจคุณอิอินะคะ...^__^...

อ่านความเห็นนี้จบแล้ว ลองหายใจเข้า-ออกยาว ๆ สัก 3 ครั้งสิคะ 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท