ผมได้รับ Tag  แห่งความคิดถึงจากหลายท่าน  แต่จนแล้วจนรอดก็ลอยชายไปมาอยู่นานแสนนาน  เพียงเพราะเพลินหลงไปกับการติตามอ่านบันทึกแห่งความคิดถึงของท่านอื่น ๆ อยู่อย่างรื่นรมย์  กระทั่งวันนี้จึงคุยกับตนเองอย่างจริงจังอีกครั้ง   และได้คำตอบว่า “ลงมือเสียทีเถอะพ่อเจ้าพระคุณ...!”

เบื้องต้น,   ขอ Tag  แห่งความคิดถึงกิตติมศักดิ์ไปยังกัลยาณมิตรเหล่านี้ด้วยความเคารพ  อันได้แก่

Sasinanda  http://gotoknow.org/blog/goodliving/140659  Tag คิดถึง ::ร่วมด้วยช่วยกัน พรวนบทความ ใน GotoKnow  ... พี่สาวที่ไม่เคยร้างความปรารถนาดีและนำพาแง่งามชีวิตมากำนัลอยู่อย่างไม่รู้จบ

ครูอ๊อด : http://gotoknow.org/blog/oddygu1/142504  ร่วมด้วยช่วย tag คิดฮอดแต่กอดบ่ได้  .... คุณครูที่ไม่เคยสิ้นหวังกับกระบวนการศึกษา

คุณครูแอ๊ว  http://gotoknow.org/blog/wckchira/141577  TAG คิดถึงจ้า..: )  อาณาจักร.. ความคิดถึง. หวานซ้า... คุณครูที่เด็กนักเรียนหลงรักอย่างใสซื่อ

นายเต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี  http://gotoknow.org/blog/lefthanded/141101บันทึกที่ ๑๐๐ กับ tag แห่งความคิดถึง  ... กัลยาณมิตรจากโพ้นทะเลที่มาเยือนในห้วงฤดูฝน 

Mr. ดิศกุล เกษมสวัสดิ์  ttp://gotoknow.org/blog/nfepadrew/148008?page=1Tag ความคิดถึง ... ผู้บริหารที่เต็มไปด้วยทักษะอันหลากหลาย   

ซึ่งทุกท่านที่ผมกล่าวถึงนั้น  คือ  ผู้ที่เป็นเจ้าของ Tag  แห่งความคิดถึงที่ส่งต่อความปรารถนาดีมายังผม      

·       Sp2NoteTaker  และ spirit&mind  คือบล็อกของท่านซึ่งมีเนื้อหาทั้งวิถีแห่งการงานและการใช้ชีวิตในโลกส่วนตัวที่ดูละมุนละไมในแบบแข็งแกร่ง    เจ้าของบันทึกมีมุมมองที่ละเอียดอ่อนต่อโลกและชีวิต  บันทึกที่เกี่ยวกับการงานก็สื่อชัดว่าสั่งสมประสบการณ์มาอย่างจริงจัง  ส่วนบันทึกที่เป็นโลกส่วนตัวนั้นก็สะท้อนถึงความอ่อนไหวที่มีกลิ่นอายความแกร่งอย่างเห็นได้ชัด  ขณะที่ภาษานั้น  ก็นับได้ว่าเป็นไม่เป็นสองรองใคร !

แต่บันทึกที่ผมขออนุญาตนำมากล่าวถึงนั้นก็คือ  ขอร้อง...อย่าตีลูกอวดแขก http://gotoknow.org/blog/suphan2/91593

บันทึกนี้,  ช่วยให้ผมได้เตือนตนเองอยู่เสมอ  โดยเฉพาะการปฏิบัติตัวกับลูกน้อง  และนี่คือส่วนหนึ่งของบันทึกที่ผมอยากให้ท่านได้หวนกลับไปอ่านกันอีกสักครั้ง ....

             สมมุติมีเด็กคนหนึ่งเล่นซนอยู่ในบ้าน แม่กำลังจะเก็บกวาดบ้าน ก็เลยไล่ให้ไปเล่นหน้าบ้าน หรือจะไปเล่นชิงช้าหน้าบ้านของบ้านข้าง ๆ ก็ตามใจ ลูกก็ย้ายไปเล่นที่ใหม่ที่แม่บอก เวลาผ่านไปไม่นานเจ้าของบ้านข้าง ๆ ก็เดินมาต่อว่าแม่ที่ไม่ดูแลลูกปล่อยให้ไปเล่นทำชิงช้าของเขาเลอะเทอะ ด้วยความโมโหที่ถูกต่อว่าและรู้สึกเสียหน้า แม่ก็คว้าไม้เรียวไปฟาดลูกของตัวเอง แล้วบอกว่า “แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามาเล่นแถวนี้...อย่ามาเล่นชิงช้าของเขา”

แล้วท่านล่ะครับ  วันนี้ยังคง ลืมตัวตีลูกอวดแขก อยู่หรือเปล่า ?

เช่นเดียวกัน  ท่านเคยเป็นลูกที่ถูกตีต่อหน้าแขกบ้างหรือไม่  ?  

(ยังมีต่อ – ในโอกาสต่อไป)