เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาฉันแวะไปดูลูกนกเลิฟเบิร์ด....มันตกจากกรงลงมาที่พื้น....ฉันได้ยินสามีบ่นว่าเจ้าแมวข้างบ้าน ที่น่าจะปีนข้ามรั้วแล้วกระโดดลงมาบนกรงนกจนนกตกใจ… <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> </p><p></p><p>ลูกมะพร้าวที่เป็นรังเก่าและได้ให้ลูกมา 2 คอกแล้วฉีกขาด…เละตุ้มเป๊ะ….ท่อนบนขาดรุ่งริ่ง ห้อยต่องแต่งลงมา ท่อนล่างกองกับพื้นพร้อมกับลูกนกหนึ่งตัว…. </p><p>“ตายๆ….ลูกนกตายอย่างเดียวเลย…ดูซิ…แล้วแม่มันจะยอมกกเหรอ…เฮ้อ!….เบื่อจริงๆ” เสียงป่าป๊าบ่นต่อ </p><p>สามีฉันเอากระดาษหนังสือพิมพ์รองไว้ที่พื้นกรง ใต้มะพร้าวที่เหลือเพียงครึ่งล่าง</p><p>...ฉันเห็นลูกนกตัวแดงๆ อ้วนกลม นอนนิ่งๆ....แม่กับพ่อของมันอยู่บนกิ่งไม้ด้านบน....ไม่ลงมาหาลูก</p><p> </p><p>ก่อนออกไปทำงานฉันแวะเอากระป๋องรองใต้มะพร้าวที่มีลูกนก….แล้วค่อยๆยกสูงขึ้นเพื่อให้เข้าไปใกล้เศษมะพร้าวที่เหลือค้างด้านบน…</p><p></p><p>ไม่ถึงๆ….ฉันเอากระถางวางเทินต่อกันอีก….จนมันเกือบจะชนกัน…</p><p>มองๆไปก็คล้ายๆบ้านเดิมของมัน….</p><p></p><p>แต่มันยังเอียง…ฉันเอากิ่งไม้ล็อคกระป๋องไม่ให้ล้ม….พอที่จะรองรับให้มั่นคงหน่อย มองหยาบๆก็พอลุ้น….. </p><p> </p><p>วันต่อมาฉันเห็นกระดาษหนังสือพิมพ์เกลื่อนพื้น เศษกระดาษบางส่วนขึ้นไปอยู่บนมะพร้าว….คาดว่าพ่อ-แม่นกเอาไปหมกลูกของมัน…</p><p>...ฉันได้ยินเสียงจิ๊บๆๆๆ.....เบาๆ.....ของลูกนกแทน….</p><p>ได้ผล.....ฉันเก็บกอหญ้าบ้าง ใบตะไคร้บ้าง ให้มันเหมือนที่เคย...เพราะพ่อ-แม่นกชอบเอาไปเลี้ยงลูก.... </p><p></p><p>…วันนี้ฉันแอบเห็นลูกนกลืมตา ชูคอสูงโผล่ออกมาจากฝามะพร้าวที่ขาดยุ่ย รกไปด้วยเศษหญ้าและกระดาษ….</p><p>ฉันแอบถ่ายรูปไว้ เสียดายที่พ่อแม่มันเห็น..รีบเข้าไปกกลูกเสียก่อน....ขนมันเริ่มขึ้นเล็กน้อย....มันรอดตาย...</p><p></p><p></p><p></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal" align="left"></p><p></p><p>บรรยากาศร่มเย็นแบบนี้ ที่นกเลิฟเบิร์ดชอบค่ะ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal"></p><p> </p><p>ฉันเคยป่นมิลเล็ตเม็ดข้าว เลี้ยงลูกนกหงส์หยกที่ตกลงมา ตัวเล็กมากๆ ยังไม่มีขน.... </p><p>ต้องเอาผ้ารองให้อบอุ่น...ค่อยๆเอาน้ำหยอด....เอากรงหล่อน้ำกันมดขึ้น...เอากรงเล็กใส่ไว้กรงใหญ่กันแมวกิน.....</p><p>แล้วมันก็รอดทั้งๆที่ไม่คิดว่าจะรอด เพราะฉันให้โอกาส....และมันก็ดิ้นรนด้วยตนเองด้วย </p><p align="left"></p><p></p><p>นี่ก็เป็นอีกหนึ่งชีวิตที่ฉันให้โอกาส…… </p><p>เอื้องสาย...เดิมสวยมาก...โตอยู่ใต้ต้นชมพู่...พอตกแต่งกิ่งรกๆของชมพู่ คนตัดกิ่งไม้ก็ซัดซะขาดกระจุย...สงสัยตายแน่…</p><p></p><p>สภาพเขาเละติดตอ.... ฉันเอามันไปไว้ใต้กิ่งน้อยหน่า บริเวณนั้นชุ่มชื้น....</p><p></p><p>นานหลายเดือน ฉันเห็นรากงอกออกมาก่อน...แล้วจึงมียอดอ่อนๆแตกตามมา....</p><p align="left"></p><p align="left"></p><p align="left">ฉันมีประสบการณ์เห็นการอยู่รอดของชีวิตมาหลายครั้ง </p><p></p><p>ฉันมีความเชื่ออยู่เสมอว่า.....</p><p>"ชีวิต(เขา)น่าจะอยู่รอดได้....หาก(เรา)ให้โอกาส"</p><p>และฉันก็เชื่ออีกว่า..... </p><p>"เมื่อพบวิกฤติ ชีวิตก็จะ(พยายาม)หาทางรอด".... </p><p>ไม่มีใครอยากตาย ……</p><p>....และเราควรหยิบยื่นความช่วยเหลือ เมื่อเรามีโอกาสค่ะ....</p>
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว และพี่อุบล ที่คิดถึ้ง..คิดถึง
ต่อจากข้อความของพี่อุบล นะคะ
แล้วคนพิการหละคะ สมควรได้รับโอกาสเช่นไร อย่างไรดีคะ จากการทำงานพัฒนาคุณภาพชีวิต ด้านการศึกษาของผู้พิการตรงนี้มา2-3 ปี หนิงเจอคนทั่วไป (ที่ไม่พิการและไม่มีญาติพิการ) ที่ให้โอกาสคนพิการอย่างเข้าใจ น้อยจังเลยค่ะพี่ๆขา... หรือท่านผู้จิตใจดีเหล่านั้น ซ่อนตัวและจิตใจดีๆมีกุศลอยู่ที่ไหนน๊า... หรือหนิงไม่ดีเอง สายตาสั้นมากค่ะ (-4.25 ) เลยมองไม่ชัดเจนเอง ^__*
เป็นความสุขใจ ที่ได้ให้โอกาสแก่ผู้ที่ต้องการค่ะ เวลาแนะนำ หรือช่วยลูกศิษย์ให้ได้ทุน หรือได้ช่วยเหลือใครๆ อย่างเต็มใจ.... ทุกๆครั้งมีความสุขใจมากๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่แก้ว
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
สวัสดีค่ะ คุณหนิง
สวัสดีค่ะ อ.Paew
พี่ติ๋วขา
อ่านไป ลุ้นไป ว่าชะตาชีวิตของลูกนกจะเป็นอย่างไร
เดชะบุญ มาเจอคนใจบุญอย่างพี่ติ๋ว เฮ้อ โล่งอก
สวัสดีค่ะ คุณรัตติยา
เป็นอีกคนที่ได้รับโอกาสดี ๆ ในชีวิตเสมอ
เช่นได้โอกาสที่มีพี่ติ๋วเป็นพี่สาวที่น่ารักอีกคนไงคะ
(น้ำตาลเรียกพี่ค่ะ)
และจะให้โอกาสแก่คนอื่นเช่นกัน (ถ้ามีโอกาส)
คิดถึงค่ะ
พรุ่งนี้จะนัดพบคุณไมโตค่ะ (แต่ไม่ใช่ที่อำเภอนะคะ....อ้นตราย)
สวัสดีค่ะ น้องอึ่งอ๊อบ
สวัสดีค่ะ
ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณพรรณา