จะเริ่มต้นที่ตรงไหน....หากให้พัฒนา “คน”ในองค์กร


“จะมี(พยาบาล)สักกี่คน ที่กลับบ้านแล้วอ่านหนังสือ?”

.....โจทย์นี้ไม่ง่ายเลย......

ฉันถูกถามคำถามว่า...

ตอนนี้จะมีพยาบาลที่ทำงานเราสักกี่คน....ที่กลับถึงบ้านแล้วอ่านหนังสือเพิ่มเติม...ทบทวนตำราเพื่อตอบข้อสงสัยจากการทำงานในแต่ละวัน?.......

  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">คำถามนี้น่าคิด…..ฉันตอบไม่ได้….แม้แต่ตัวของฉันเองก็ยังไม่สามารถทำได้ทุกวัน</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">คนที่เพิ่งเรียนจบแล้วเริ่มทำงาน ...ยังมีความแม่นยำในทฤษฎีมาก...และอยู่ในวัยอยากเรียนรู้...อยากอ่าน...อยากค้นคว้า....แต่ยังด้อยประสบการณ์  และทักษะของการแก้ปัญหา</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">....และในทางตรงกันข้าม..ผู้ที่มากด้วยประสบการณ์  แต่ห่างตำราวิชาการ  ก็ไม่อาจตามทันใครๆในทีมงานได้....</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">.....ตำราให้แต่ทฤษฎี....แต่ชีวิตปฏิบัติงานจริง ต่างจากตำรามากในการดัดแปลงวิชาการลงสู่การปฏิบัติการดูแลผู้ป่วย....ต้องใช้จิตวิทยาและทักษะด้านมนุษยศาสตร์  สังคมศาสตร์  จิตวิทยา  ศิลปะการสื่อสาร...อื่นๆ....สารพัด....</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">..ผู้ตั้งคำถามต้องการเห็น...พยาบาลรักที่จะเรียนรู้อยู่เสมอ....ด้วยเห็นว่าบางคนทำงานให้องค์กรเพียงด้วยภาระที่ได้รับมอบหมายไปวันวัน...  เป็น routine...</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">วิชาการนั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ  ตลอดเวลา  ผลของการศึกษาค้นคว้า วิจัยทำให้เกิดความรู้ใหม่ๆมากมาย   ส่งผลให้ผู้ที่อยู่นิ่งอยู่กับที่  อยู่กับวิชาการเพียงแค่ที่ตนร่ำเรียนมาเมื่อสมัยก่อน...ดูล้าหลัง.ไม่ทันเพื่อน....ไม่ทันกาล</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">….คำถามนี้ไม่เฉพาะวิชาชีพพยาบาลเท่านั้น....แม้แต่วิชาชีพอื่นๆก็น่าถามเช่นกัน.....</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="center">Imgp0816-1</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">....จะมีสักกี่คนกันนะที่เลิกงานแล้วอ่านหนังสือ  ตำรา  เพื่อเพิ่มพูนความรู้....</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">คำถามที่ถามฉัน...ฉันไม่สามารถตอบแทนพยาบาลท่านอื่นๆได้....แต่คำถามนั้นก็กระตุกความคิดของฉันให้กลับมาทบทวนตนเองและคนในวิชาชีพเดียวกัน....</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> และถ้าฉันจะเริ่มพัฒนา คนในองค์กร...ฉันจะเริ่มอย่างไรดี?</p><p></p>

หมายเลขบันทึก: 104080เขียนเมื่อ 17 มิถุนายน 2007 17:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:05 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

สวัสดีค่ะ พี่กฤษณา

ขออนุญาตเรียกพี่ก็แล้วกันนะคะ ในฐานะที่เราเป็นศิษย์สถาบันเดียวกัน

บังเอิญพบบันทึกของพี่ และเห็นว่าพูดถึงพยาบาลกับการพัฒนาคนในองค์กร เป็นเรื่องที่น่าสนใจ ไม่ว่าองค์กรไหน ก็มีคนทั้งที่รักการเรียนรู้ตลอดเวลาเพราะไม่ต้องการตกยุค กับคนที่ทำงานได้พอแล้ว ไม่บังคับก็ไม่อยากเรียน

สำหรับตัวเองยังจำได้ตอนที่จบมาปีแรก อยากได้ตังค์ ก็เลยชอบเฝ้าไข้ วันนึงไปเจอคนที่ผ่าตัดเปลี่ยนไต เมื่อยี่สิบปีที่แล้วถือว่าเป็นเรื่องใหม่ ทั้งที่ลงเวรเช้า แล้วจะเฝ้าไข้กลางคืนต่อ ก็ต้องรีบวิ่งไปห้องสมุดเพื่อหาหนังสือมาอ่าน เพราะกลัวทำอะไรไม่เป็น ตอนนั้นถือว่าความกลัวทำให้เราต้องหาความรู้ใส่ตัว

ถ้าจะเริ่มพัฒนาคนอื่นในองค์กร คงต้องเริ่มจากจุดเล็กๆ ก่อนมังคะ แนวร่วมก็สำคัญ หาคนคอเดียวกันมาช่วยจะได้ไม่เหนื่อยมากค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณ

P
  • ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะที่ได้รู้จัก  และมีเลือดกาชาดด้วยกัน....และน่าภาคภูมิใจค่ะที่มีพยาบาลกาชาดเก่งๆร่วมกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในสังคมค่ะ
  • การพัฒนาองค์กรมักเริ่มจากการพัฒนาคน...ซึ่งคงหมายถึงพัฒนาตนก่อน....แต่ทำอย่างไร.."ตน"...ที่เป็น..."ตนของผู้อื่น"...จะลุกขึ้นมาพัฒนาไปพร้อมๆกัน  เพื่อให้เกิดพลังขับเคลื่อนที่ยิ่งใหญ่....ส่งผลให้เกิดความสำเร็จในองค์กรในเวลาอันสั้น...อันนี้น่าคิดค่ะ
  • ขอบคุณค่ะที่เข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดกัน
  • คงต้องเริ่มที่ตนเองก่อนค่ะ
  • และถ้าดีก็ต้องกระตุ้นให้ทุกคนเริ่มที่ตนเองก่อนเหมือนกันค่ะ

 

สวัสดีค่ะคุณน้อง ...นั่นน่ะซีคะ หลายท่านมักให้เริ่มที่ตนเองก่อน....แล้วองค์กรก็จะพัฒนาตามมาเอง...ขอบคุณค่ะ
วันนี้ได้พูดคุยกับหลายๆท่านในที่ทำงานเรื่องนี้...ก็มีคำตอบเพิ่มเติมว่า การประเมินว่าคนพัฒนาหรือไม่...ใช่เพียงดูว่าอ่านหนังสือแต่เพียงอย่างเดียว...การเรียนรู้อาจจะเพิ่มเติมได้จากการพูดคุย แลกเปลี่ยนประสบการณ์ ถามผู้รู้ นั่งฟังวิชาการ...ได้สารพัดอย่าง...แม้แต่ท่องโลก internetค่ะ ....

สวัสดีครับ

วันนี้ไม่สบาย  ผมเลยเบี้ยวงานนอนพัก 

...

การพัฒนาคนในองค์กร  ก็คงต้องเริ่มต้นจากตัวเราก่อน  (ดังที่คุณพิชชากล่าวถึง)  ยกตัวอย่างผมจะไม่ยอมเข้าห้องประชุมช้ากว่ากำหนด  เพราะเกรงว่านิสิตจะมองว่าเราไม่ตรงต่อเวลา 

ขณะเดียวกันการพัฒนาองค์กร  ควรต้องส่งเสริมในคนในสังกัดได้รับโอกาสในการไปอบรม เรียนรู้เพิ่มพูนศักยภาพอยู่บ่อย ๆ  ... เป็นการไปต่อยอดและเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ  เพื่อนำกลับมาใช้ประโยชน์ต่อการพัฒนาตน พัฒนางาน

...

ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน

  • เจ็บป่วยยังแอบมาให้ความเห็นเพื่อนๆได้..ขอบคุณค่ะ
  • ชอบตรงนี้มากเลยค่ะ... "การพัฒนาองค์กร  ควรต้องส่งเสริมในคนในสังกัดได้รับโอกาสในการไปอบรม เรียนรู้เพิ่มพูนศักยภาพอยู่บ่อย ๆ  ... เป็นการไปต่อยอดและเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ  เพื่อนำกลับมาใช้ประโยชน์ต่อการพัฒนาตน พัฒนางาน"
  • ถ้ามีโอกาส...จะนำไปใช้ค่ะ...
  • ขอบคุณค่ะ

ดิฉันเข้าไปอ่าน บทความ..."HRMวัดเพื่อตีตราHRDวัดเพื่อพัฒนา" ที่นี่ค่ะhttp://72.14.253.104/search?q=cache:v7dGQAAYmmIJ:www.pantown.com/board.php%3Fid%3D12624%26name%3Dboard2%26topic%3D14%26action%3Dview+HRD&hl=th&ct=clnk&cd=129&gl=th

ของ อ.ดร.ประพนธ์ ผาสุขยืด...อ่านแล้วให้เกิดดวงตาเห็นธรรมค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท