บันทึกการสนทนาระหว่างมื้ออาหาร
การประชุม เคยรักกันแล้วก็รักกันอีก
วันที่ 20-22 กรกฎาคม 2554 ณ ที่นั่น...ที่เราเจอกัน
----------------------------------------------
ผู้ร่วมสนทนา 1. คนธรรมดา: note taker คนธรรมดา
2. ตาโกโก: note taker ตาโกโก
3. แม่ออก: note taker แม่ออก
4. ผู้นำสนทนา...ไม่มี
ผู้บันทึก: note taker ตาโกโก
เนื้อหา:
บทสนทนาตอนมื้อกลางวันในภัตตาคารอาหารจีน
[บรรยากาศ Hiso ได้ยินเสียงบรรเลงเพลงซอจีนขับกล่อมเบาๆ ไพเราะเพราะพริ้งอ่อนหวาน...ภายในร้านตกแต่งแบบวัฒนธรรมจีนทั้งรูปที่ติดฝาผนังพื้นสีแดงนำโชค โคมไฟที่ห้อยไว้ ณ จุดต่างๆทั้งหน้าร้านและภายในร้าน รวมทั้งโต๊ะเก้าอี้ พนักงานต้อนรับแต่งกายและพูดจาอย่างสุภาพเรียบร้อยให้คำแนะนำเรื่องต่างๆอย่างดี ซึ่งขณะพูดคุยกันนั้น มือทั้งสองข้างของเขามักจะประสานทับกันไว้บริเวณใต้เอวลงมานิดหน่อย...อาหารรสชาติกลมกล่อม ราคาย่อมเยา...]
ระหว่างรับประทานบะหมี่น้ำเกี๊ยวกุ้ง...
ตาโกโก: วันนี้คนธรรมดาไม่จดซักกะตัวเลยน่ะ [พูดถึง note taker คนธรรมดาซึ่งไม่ได้มาร่วมวงด้วย พูดไปก็ยิ้มไป...] คงจะไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นตรงไหนดีมั้ง!...หึๆ...
แม่ออก: [ใบหน้ายิ้มน้อยๆงงนิดๆ ไม่มีคำพูดใด...คงคิดในใจว่าแล้วพรุ่งนี้เราจะเป็นยังงัยบ้างหนอ...กับครั้งแรกที่ลงสนามเป็น note takerกับเค้าบ้าง...]
ตัดฉากมาเป็นบทสนทนาระหว่างมื้อค่ำข้างๆถนน
[แม่ออกติดธุระที่ภัตตาคารอาหารญี่ปุ่นน่ะ...]
[บรรยากาศช่างต่างจากในภัตตาคารโดยสิ้นเชิง...รถราและผู้คนพลุกพล่าน ขวักไขว่ไปมา สายลมยามค่ำโชยพัดแผ่วๆพอเส้นผมปลิวไหว...แหงนมองฟ้าในเมืองใหญ่ไม่ค่อยจะมืดเหมือนที่บ้านเราเพราะแสงไฟฟ้าเยอะเหลือเกิน สักพักเม็ดฝนก็ตกลงมาพรำๆ เจ้าของร้านยิ้มแย้มแจ่มใส ท่าทางใจดีจังนำร่มใหญ่มากางให้ด้วย...อาหารรสแส่บแบบวัฒนธรรมอิสานบ้านเรา]
ระหว่างกินต้มแส่บซี่โครงหมูผสมกับเอ็นหมูนุ่มๆ...
ตาโกโก: รู้หรือยังคะ...ว่าเราจะเริ่มจดบันทึกตอนไหน...[พูดยิ้มๆทีเล่นทีจริง...เจ้าเล่ห์หน่อยๆ]
คนธรรมดา: ตอนไหนคะ...[พูดยิ้มๆตอบมา]
ตาโกโก: ก็ตอนที่เรา "ได้ยิน" งัยคะ...ฮะๆๆ...
คนธรรมดา: ฮะๆๆ...
หลังจากอิ่มมื้อค่ำ คนธรรมดา ตาโกโกและแม่ออกก็มา "รวมตัวกัน" เพื่อ"ช่วยกัน" เรียบเรียงบันทึกที่จดมาได้ ประกอบกับภาพถ่ายและเสียงบันทึกซะดึกดื่นเที่ยงคืน...
อ็อย...ตาโกโกง่วงจะแย่อยู่แล้ว ขัดใจชะมัด...
แด่...การโคจรมาพบกันระหว่างความรัก
เขียนเก่งมาก เขียนนิยายได้เลยนะคะ
ฮะๆ...55...๕๕...
ขอบพระคุณพี่แก้ว พี่อุ้มบุญและทุกท่านที่มาให้กำลังใจค่ะ