krisy
ขวัญพัฒน์ ปีตวิบลเสถียร

คำพูดสุดท้าย..ที่ไม่ทันได้พูด


รักพ่อ

ปัง !!!!!!! แรงจากรถคันหลังที่พุ่งชนรถของเรา รู้สึกถึงการกระแทก รถเราถูกดันวิ่งไปข้างหน้าอย่างเร็ว แรง ท้ายรถยุบเข้าหากัน เบาะเลื่อนติดมาข้างหน้า ประตูรถเปิดไม่ออก ในวินาทีนั้นเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่ความคิดวิ่งได้เร็วมาก นึกถึงครอบครัว สามี ลูก พ่อ แม่ โชคดีที่มีสติ เมื่อถูกชน มือจับแน่นที่พวงมาลัย เท้าพยายาม เหยียบเบรค จึงทำให้รอดชีวิต จากรถพ่วง รถกะบะที่วิ่งอยู่ หลังจากวินาทีนั้น มันเป็นจุดเริ่มแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต ความคิดที่เคยไม่ชอบบางคน ความคิดที่ทำให้ชีวิตเกิดความเครียด มันหายไป คิดว่า ชีวิตนี้มันไม่แน่นอน แต่สิ่งที่เราจะทำได้ในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่นี่แหละ คือความแน่นอนที่สุด วันที่เกิดอุบัติเหตุ สามีรีบขับรถมาหา เราโทรฯบอกพ่อ แม่ ที่ต่างจังหวัด พ่อบอกว่า "เป็นห่วงลูก ถ้าลูกจะต้องเป็นอะไรให้พ่อเป็นแทนดีกว่า" จากวันนั้น ประมาณ 1 เดือนต่อมา น้องสาวโทรมาบอกว่าให้รีบกลับบ้านด่วน พ่อเกิดอุบัติเหตุ เราบอกน้องสาวไปว่า หากพ่อต้องปั้มหัวใจ ให้บอกพ่อด้วยว่า "พี่รักพ่อ" เราทำงานอยู่อุทัยธานี พ่ออยู่สุพรรณบุรี ใช้เวลาเดินทาง 3 ชั่วโมง แต่เพียงแค่ครึ่งชั่วโมงน้องสาวก็โทรมาอีก บอกว่า "พ่อเสียแล้ว" ....... มันเป็นความเงียบชั่วขณะ เราไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร พ่อจ๋า ลูกอยากบอกพ่อเหลือเกินว่าลูกรักพ่อ ลูกคิดถึงพ่อ แต่ลูกก็ไปไม่ทัน วันนี้ผ่านมาเกือบ 3 เดือนแล้ว ความเหงา ความคิดถึงพ่อยังคงวนเวียนอยู่เสมอ สิ่งหนึ่งที่เราทำอยู่ตอนนี้ คือเราไม่รอเวลาอีกแล้ว ไม่ว่าจะอยากคิด อยากพูด อยากทำอะไร เพราะหากเราไม่เป็นอะไร แต่คนที่เรารัก..เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเค้าบ้าง

 

หมายเลขบันทึก: 89806เขียนเมื่อ 11 เมษายน 2007 20:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน 2012 23:09 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (20)

คุณกฤษณาครับ

  • มาแสดงความเสียใจด้วยครับ
  • อยากให้คิดถึงสิ่งดีๆ ที่มีกับคุณพ่อ ซึ่งผมคิดว่า เรามีกันทุกคนนะครับ
  • ขออนุญาต เอาบันทึกนี้ไปไว้ใน รวมบันทึก ของผม ที่นี่ นะครับ  ขอบคุณครับ

เสียใจด้วยนะคะ 

โชคดีที่ดิฉันอยู่กับพ่อและแม่  จึงมีเวลาดูแลท่านเต็มที่

มาเยี่ยม...

อ่านแล้ว...เข้าใจในความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาบันทึก...ผมมีพ่อและท่านก็จากไปนานแล้ว...

จงภูมิใจเถิดว่า...ท่านได้ถ่ายเทจิตวิญญาณมาอยู่ในตัวเรา...ท่านยังอยู่คู่กับเราตลอดไปและตลอดไป...

ในการเปิดใจรับฟังสาระทุกข์กับเพื่อนในกลุ่ม ของค่ายสุดยอดผู้นำยุวชนวิถีพุทธ

หลังจากที่น้องๆในกลุ่มต่างเผยความทุกข์ในใจให้เราฟังทีละคนทีละคน พวกเราก็เริ่มรู้สึกว่าทำไมความทุกข์ที่เราคิดว่าทุกข์ที่สุดในชีวิต กลับเป็นเรื่องเล็กๆไปเพราะมีหลายคนที่ต้องทุกข์กว่าเรามากมายนัก  จนมาถึงน้องคนหนึ่ง เธอเล่าให้ฟังว่า สิ่งที่เสียใจที่สุดในชีวิตคือ การไม่ได้บอกว่ารักพ่อ เพราะพ่อของเขาเสียไปตอนเด็กๆ พระอาจารย์จึงแนะนำว่าให้บอกตอนนี้เลย ท่านรับรู้... น้องคนนั้นก็เงียบไปสักพัก แล้วก็พูดว่า"พ่อคะหนูรักพ่อคะ" ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ  พวกเราทุกคนในกลุ่มต่างกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

ทุกข์ที่เราผจญ..นั้นเพียงอณู...

 Dear Camp

 อย่ารีรอที่จะบอกคำว่ารัก....

ถ้ายังมีโอกาสที่จะบอกรักกับคนที่เราควรบอก

 ระยะเวลา 3 เดือน ความเศร้าคงยังไม่สามารถลบเลือนไปได้   ผมมาแสดงความเสียใจด้วยครับ 

ทุกครั้งที่นึกถึง น้ำตาก็ไหลตลอดค่ะ สงสารพ่อ พ่อคงเจ็บมาก แต่คนที่เป็นห่วงมากที่สุด น่าจะเป็นแม่ เพราะท่านอยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิต ชวนแม่มาอยู่ด้วย แม่ก็ไม่มา บอกว่าอยากอยู่ที่บ้าน ตอนนี้หนูและครอบครัวเหมือนคนที่อยู่ในระยะปฏิเสธ เราไม่ได้คิดว่าพ่อจากไปแบบไม่มีวันกลับ เราคิดว่า พ่อไปทำงาน เดี๋ยวก็มา ตอนแรกหนูก็คิดว่า มันไม่ถูกที่ไม่ยอมรับความจริง แต่แม่พูดว่า ถึงจะรู้ว่าไม่จริงแต่การคิดแบบนี้แม่มีความสุขมากกว่า สุขที่คิดว่าพ่อยังอยู่ด้วยกันตลอด

........ จริงของแม่ หรอกตัวเองบ้างจะเป็นไร ใช่ไหมคะ

  • เสียใจด้วยค่ะ อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกของคุณ krisy ค่ะ
  • อยากให้เข้มแข็งไว้ค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณแม่ด้วยนะค่ะ
  • เป็นกำลังใจให้ค่ะ
  • ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
  • ตอนนี้คุณแม่ยังอยู่  กอดท่าน..บอกรักท่าน  แสดงออกถึงความรักที่เรามีต่อท่าน  เป็นกำลังใจให้ท่าน.....
  • ขอเป็นกำลังให้คุณ  krisy  และคุณแม่ด้วยอีกคนค่ะ

 

ขอร่วมแสดงความเข้าใจในความรู้สึกค่ะ  คูณยังมีคุณแม่  ใช้เวลาที่มีอยู่แต่ละวันกับคุณแม่และทุกคน

สิ่งที่ผ่านมาล้วนเป็นบททดสอบสำหรับเรา  เราทุกคนมีทุกข์ร่วมค่ะ  ขอเป็นกำลังใจสำหรับการดำรงอยู่เพื่อทุกๆวันค่ะ

ขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งเข้ามามากๆค่ะ

ขอบคุณค่ะ

  • สวัสดีครับ
  • ผมเข้ามาช้าไปครับ แต่คงไม่สายไปมากครับ
  • ขอเป็นกำลังใจให้กับชีวิตคุณตลอดไปครับ ให้มีแรงกายกำลังใจในการยืน
  • ท่านคุณพ่อก็คงอยู่กับคุณตลอดไปครับ กายคงอยู่กับเราได้ไม่นานครับ แม้แต่กายเราเองก็ตาม แต่ใจหรือแรงยึดทางใจที่เคยมีให้กันจะยังคงอยู่ ที่สำคัญคือคุณความดีครับ จะอยู่ตลอดไปครับ
  • ขอให้มีกำลังใจต่อไปในการเดินถนนสายนี้ครับ แม้ว่าจะไม่แน่นอนก็ตาม แต่เดินด้วยสติ และใช้ปัญญาครับ ทุกอย่างจะนำพาคุณไปอย่างรอบคอบและปลอดภัยครับ
  • ความรู้สึกว่างที่เกิดกับคุณ คงคล้ายๆ กับที่เกิดกับผมเช่นกันครับ อ่านได้ที่นี่ ครับ เฉียด___ "วัยเบญจเพส" กับ "น้ำกรดแช่เย็น"
  • โชคดีนะครับ
ขอให้แรงแห่งรักส่งแสงของมันนำทางให้คุณพ่อของพี่เดินทางตรงสู่สวรรค์และพบแต่ความสุข คอยมองพี่อยู่ ณ ตรงนั้น  คอยคุ้มครองพี่และครอบครัวอยู่เสมอค่ะ  ...

เข้ามาช้าไปค่ะหนูเสียใจด้วยค่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึมค่ะ หนูก็รักพ่อ  แต่ไม่มีโอกาสพูดค่ะ

  • สวัสดีค่ะ น้องกฤษณา
  • พี่ตามมาอ่านค่ะ ดูน่าจะเป็นนักเขียน blog ได้ดีนะคะ รูปลูกสาวหรือคะน่ารักเหมือนคุณแม่เลยค่ะ
  • ความรู้สึกสูญเสียเช่นนี้พี่เองก็เคยประสบมาก่อน มันจะรู้สึกโหวงเหวง เคว้งคว้าง เศร้าใจค่ะ ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ในฐานะที่อยู่ชมรมคนกำพร้าพ่อเหมือนกัน พี่มัวแต่เฝ้าระวังพฤติกรรมสุขภาพในการสูบบุหรี่ ดื่มสุราของพ่อเสียนาน สรุปสุดท้ายพ่อไม่ได้ป่วยเป็นโรค แต่เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุ
ยุทธศักดิ์ วงศ์หรรษา

     อ่านแล้วน้ำตามันไหลพรากเลยเข้าใจถึงการ

สูญเสีย เพราะว่าสูญเสียคุณแม่ แต่อารมณ์ก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ ทำดีที่สุดเพื่อท่านตอนที่มีชีวิตอยู่ ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว ชีวิตเหมือนสายหมอกครับ พอแสงแดดมาแรงหน่อย อ้าวสายหมอกก็หายไปแล้ว ขอแสดงความเสียใจจากการที่สูญเสียคุณพ่อ รักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ รูปลูกชายน่ารักมาก คงจะซนน่าดูน่ะ.

ขอบคุณทุกกำลังใจ และขอแสดงความเสียใจกับท่านที่สูญเสียคุณพ่อ คุณแม่ด้วยนะคะ

คุณยุทธศักดิ์คะ เอ่อ..รูปนั้น เป็นรูปลูกสาวนะคะ แต่เป็นลูกสาวที่ซนเหมือนลูกลิงเลยค่ะ คุณพ่อที่เสียไปรักหลานมากๆ หลานก็คงคิดถึงคุณตา ถามถึงคุณตาเสมอค่ะ

  • ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
  • ขอให้มีความสุขกับการทำงานพร้อมลูกสาวที่น่ารักนะครับ
  • ขอบคุณครับ

ทุกครั้งที่อ่านเรื่องที่ตัวเองเขียน ต้องร้องไห้ตลอด

12 พ.ค. 50 จึงปิดบล็อก (เกิดวันที่12 พ.ค.)

เพราะไม่อยากให้ตัวเองจมอยู่กับความเศร้า...

วันนี้..ผ่านมาประมาณ 2 ปี เนื่องจากวันที่ 22 กรกฎาคม ที่ผ่านมาเป็นวันเกิดป๊ะ

ด้วยความคิดถึงป๊ะที่มีอยู่เสมอ จึงเข้ามาอ่านบล็อกตัวเองอีกครั้ง

ครั้งนี้ก็ไม่ต่างจากเดิม นะยังคงร้องไห้ ที่ได้อ่านข้อความเหล่านี้

...แต่..ขอเปิดมันอีกครั้ง

เพื่อแสดงความระลึกถึงพ่อที่จากไป

เนื่องในวันคล้ายวันเกิดของพ่อ...

...นะ รัก ป๊ะ เสมอ...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท