ความเอ๋อ..เอ๋อ...เซ่อ เซ่อ...ของ Ka-Poom


ทบทวน...ทำความรู้จักตนเองอีกครั้งในวันนี้ 

Text : Ka-Poom
...................................................................................
---------->ปกติคนที่รู้จัก Ka-Poom โดยทั่วไปมักจะคิดว่าดิฉันนั้น เป็นคนขรึมๆ นิ่ง ๆ เงียบ...
แต่หารู้ไม่ว่า...ตัวจริง...แบบตัวเป็นๆ นั้น...ช่างเป็นคน โก๊ะๆ มากเลย...
ทำเรื่องเซ่อๆ...เอ๋อๆ ที่มาจากอาการเบลอๆบ่อยครั้ง...
เช่น...
เดินสะดุด...ขาตนเองหัวขมำ
ลื่นไถลตกบันได...เป็นประจำ
เดินชนโต๊ะ...ทั้งๆ ที่คิดว่าเดินห่างออกมาแล้ว...
ทักชื่นคนผิด...แต่หากพอเกือบจำได้...มักเริ่มประโยคด้วยคำว่า "เอ๊ะ!!....เราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่าน๊า..."
หรือไม่ก็...ไปชอบเรียนคนอื่นว่า "พี่"...ทั้งที่เขาเป็นน้องเราหลายปี...

มีครั้งหนึ่งดิฉันไปเรียกน้า...ที่ทำสวนว่า----------> "ลุงๆ...ช่วยยกโต๊ะให้กะปุ๋มหน่อย"...ว่าแล้วน้าคนนั้นหันมา...สบตาดิฉันปิ๊งหนึ่ง...ในใจดิฉันและสมองก็รีบทำงานโดยไว...และปากก็พูดออกมาว่า "เอ่อ...ลุง...งั้นกะปุ๋ม เรียกพี่ก็ได้ ไม่เรียกลุง"...แล้วก็หัวเราะคนเดียว...ทั้งๆ ที่น้าคนนั้นแกก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ...

สมัยที่เรียนอยู่จุฬาฯ...คณะพยาบาลอยู่ชั้นสิบสอง...คณะจิตวิทยาอยู่ชั้นสิบหก...อาคารวิทยากิตตื์ ศูนย์หนังสือจุฬา...ดิฉันต้องๆ ขึ้นๆ ลงๆ..สองชั้นนี้เป็นประจำ...เพราะเรียนโทพร้อมกันกับ ป.เอก...และต้องขึ้นไปพบอาจารย์ที่ปรึกษา ป.เอก ที่ชั้นสิบหก...บางทีขึ้นลิฟท์ผิดประจำ...จะไปเรียน...ที่คณะพยาบาล...แต่จะขึ้นไปชั้นสิบหก...แต่พอจะไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาก็จะลงมาชั้นสิบสอง....---------->งงๆ เป็นเซ่ออยู่หลายครั้ง...สลับไปมา...และบางทีที่ทำอย่างสม่ำเสมอ...คือ ลื่นไถลตกบันไดหน้าตึก...จนยามที่ยืนอยู่แถวนั้น...รู้แล้วว่า..ยายนี่มาต้อง..ระวัง!!!!!!....

บางที...ไปกดซื้อตั๋วรถไฟฟ้า...ก็ยืนคิดน๊าน..นาน...ท่องแล้วท่องอีกว่า..สถานีที่เราจะไปต้องจ่ายตั๋งเท่าไร...เดี๋ยวกดผิด...
แบบประมาณว่า...เรื่องง่าย...เรื่องไม่เป็นเรื่อง..ดิฉันมักโก๊ะ..เสมอ...
ขำขำ...ตนเองบ่อยครั้ง...
บางทีนั่งอยู่...นึกขึ้นมาได้ก็หัวเราะขำขำ...แหม..ชักอาการเข้าขั้นหรือเปล่า..

ปกติจะเป็นคนอารมณ์ดี...เพื่อนๆ พี่ที่สนิทจะบอกว่า...Ka-Poom เป็นคนหลายมิติ...
โห...น่ากลัว...น่ากลัว..."ตนเอง" จัง...
---------->บันทึกนี้น่ะ...ฝึกพูดกับตนเอง..ที่มาจากการมองตน...ในอีกมุม...ที่โก๊ะๆ...
ใครที่หวังว่าจะเจอกะปุ๋มแบบขรึม...บางทีอาจเจอได้แบบโก๊ะๆ...เอ๋อ..ๆ...
แต่หากหวังว่าจะเจอแบบเอ๋อๆ...ก็อาจได้แบบขรึมๆ...บางทีก็....งง..เหมือนกัน
แต่โดยภาพรวม..."เป็นคนน่ารักค่ะ"...อิอิ...ชมตัวเองเก่งมากเลย

 

หมายเลขบันทึก: 74274เขียนเมื่อ 25 มกราคม 2007 07:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม 2013 12:59 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (13)

 สวัสดีค่ะ  ลูกกะปุ๋ม

  • น่ารักจริงๆค่ะ  กะปุ๋ม
  • ครูอ้อยได้คุยกับท่าน ดร.อุบล  เล่นวารีแล้วค่ะ
  • ท่านยืนยันว่า  กะปุ่มน่ารักค่ะ
  • เรื่องของ เอ๋อ  มีกันทุกคนนะคะ  ไม่ต้องห่วงค่ะ

ขอบคุณค่ะ

หากครูแม่อ้อยเจอท่านอีกฝากเรียนท่านด้วยความระลึกถึงด้วยนะคะ...ท่าน ดร.อุบล เป็นบุคคลที่กะปุ๋มนับถือค่ะ..ท่านใจดีและมีเมตตามากเลยค่ะ...ท่านคงสบายดีนะคะ...

...

รุ่นกะปุ๋มมีทั้งหมดสามคน...ท่าน ดร.อุบล , พี่อุ๊ (อาจารย์นิ่มนวล ศุภกำเนิด-เสียชีวิต) และกะปุ๋ม...แม้มีน้อยคน..แต่ก็ได้รับมิตรภาพที่ดีเสมอค่ะ...

(^_____________^)

กะปุ๋ม

คนสวยๆมักจะเป็นแบบนี้แหละค่ะ โก๊ะประจำ แป้นก็เป็น อิอิ แสดงว่าเราก็สวยเหมือนกัน ใช่มั้ยคะ

แวะมาสวัสดีค่ะ

        ไม่มีความเห็นนะคะ เพราะสิ่งที่กะปุ๋มเขียนมา คือสิ่งที่พี่สัมผัสได้ตลอดเวลาอยู่แล้วค่ะ

        ขอให้สนุกกับงานตลอดวันนะคะ

        

สวัสดีค่ะ...คุณแป้น..

เอาแบบนี้เลยใช่ไหมค่ะ...งั้นกะปุ๋มก็ขอน้อมรับด้วยแล้วกันค่ะ..อิอิ..สวมรอย..เป็นคนสวยไปเลย...ฮา!!

ดีใจที่ได้เจอคุณแป้นที่นี่นะคะ...

(^_______________^)

กะปุ๋ม

 

  • อ่านบันทึกนี้แล้วทำให้อ้อนึกถึงละครเรื่อง สาวเปิ่นเจ้าเสน่ห์   ทางช่อง 3 
  • ต้องยกให้ท่านพี่ dr.ka-poom เป็นสาวเปิ่นเจ้าเสน่ห์นะคะ 

สวัสดีค่ะ...พี่แป๊ด..

ช่วงนี้กะปุ๋มออกเพี้ยนๆค่ะ...วันนี้แต่งตัวสไตล์เด็กแนวมาทำงาน...คุณแม่เอ็ด...แต่อารมณ์ดี....หอบของพะรุงพะรังมาทำงาน...โดนทักจากยายนางคนข้างบ้านว่ามาทำงานสาย...แหม...ก็สายจริงๆ..ถึงที่ทำงานเก้าโมงกว่า...มีคนไข้มาพอดี...ได้แบ่งปันและช่วยเหลือ...แล้วสุขใจค่ะ...

เพิ่งได้นั่งโต๊ะทำงานนี่แหละค่ะ...

จิบกาแฟดำใส่น้ำผึ้ง..ด้วยค่ะ...

(^_____^)

กะปุ๋ม

สวัสดีค่ะ...คุณอ้อ...

แหม...โก๊ะอีกแล้วค่ะ...ไม่เคยดูเลยค่ะละครเรื่องนี้

ไม่อยากจะบอกเลยค่ะว่า...ไม่ได้ดูทีวีมานานแล้วค่ะ...

มีแต่ทีวีดูเรา...อิอิ..."สาวเปิ่นเจ้าเสน่ห์"...แสดงนำโดยกะปุ๋ม..ก็เท่ห์ไม่หยอกนะคะ...

เมื่อกี้ก็เพิ่งฝึกคนไข้ให้พูดกับตนเอง (หมายถึงฝึกพิจารณาตนเองค่ะ...เพื่อให้รู้จักตนเองยิ่งๆ ขึ้นค่ะ)

(^______^)

มมส.ปิดม่านได้สวยนะคะ...(แอบแซว)

Y__*

กะปุ๋ม

  • ถ้อยคำจากบันทึกก็มากพอที่จะบอกว่าผู้เขียนเป็นคน เด๋อ เด๋อ เดิ่ง เดิ่ง 
  • แต่มี 2 มุมอยู่ในเรื่องเดียวกัน

มีบทกวีบทหนึ่งที่ (คนอื่น)  เขียนไว้ทำนองนี้ คือ

รู้จักเธอเท่าที่เธอให้รู้จัก

และรักเธอเท่าที่ใจจะกล้าหาญ

มีให้เธอ เท่าที่มีในวิญญาณ

ต่อทุก ๆ ฤดูกาลที่เยี่ยมกราย 

 

 

สวัสดีค่ะ...คุณแผ่นดิน

"เด๋อ เด๋อ เดิ่ง เดิ่ง  "...ชอบสำนวนนี้จังเลยค่ะ

แต่ที่ชอบมาก..คือ บทกวีที่นำมาฝากค่ะ

"รู้จักเท่าที่เธอให้รู้จัก"...แต่คนเรามักอยากรู้จักมากกว่าที่เขาอยากให้รู้จักนะคะ...(^____^)

แล้วที่ว่า..."มี2 มุมอยู่ในเรื่องเดียวกันนี้หมายถึงอะไรคะ"....

 

 

 

  • ดีใจครับ...ที่คุณกะปุ๋มชอบคำเปรียบเปรยเช่นนั้น
  • มี 2 มุมอยู่ในเรื่องเดียวกัน...ผมหมายถึงว่าเท่าที่ติดตามบันทึกของคุณกะปุ๋มทำให้รู้สึกว่าคุณกะปุ๋ม  เป็นคนที่เข้าใจโลกและชีวิตมากพอสมควร  ไม่มองอะไรเพียงด้านเดียว  มีบุคลิกที่ทับซ้อนกันอยู่  เช่น  ในความเด๋อ ๆ  เดิ่ง ๆ นั้นก็มีบุคลิกความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ฉายอยู่ในตัวตนนั้น ๆ 
  • ก่อนหน้านี้ผมยังเข้าใจว่าคุณกะปุ๋มดูจะเคร่งขรึม  แต่นาน ๆ ไปดูจะมีเบิกบานอยู่เต็มหัวใจ
  • (ประมาณนี้นะครับ)

 

เมื่อเช้าแวะมาอ่านความเห็นของคุณแผ่นดินแล้วรอบหนึ่ง...แต่ต้องเตรียมมาทำงานก็เลยไม่ทันได้ตอบ

ขอบคุณนะคะที่แวะมา...คุยด้วยอีกครั้ง..."มีบุคลิกที่ทับซ้อน"...เป็นคำแปลกที่ไม่เคยได้ยินใครใช้มาก่อน...บางครั้งบางคราอาจขอยืมไปใช้บ้างนะคะ (^___^)....

กะปุ๋ม

  • ขอบคุณครับและเป็นเกียรติกับการต่อยอดความคิดผ่านถ้อยคำ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท