ช่วงนี้อาจดูวุ่นๆ ยุ่งๆเรื่องอาหาร หากแต่..ก็ยังอยากนำมาบอกเล่า เพราะตื่นเต้นเหมือนได้ความรู้ใหม่ในหลายเรื่อง จนอดรนทนไม่ไหว จึงต้องมาบันทึกว่าเป็นเรื่อง"เล่า"เพื่อนเตือน "ตน" และหากใครมาพบเข้าอาจนำไปใช้ได้...ไม่สงวนสิทธิ์ เคล็ดลับที่ไม่ลับ "หมูหวาน"

       ตามธรรมดาของการลงพื้นที่ที่แฝงตัวเข้าไปในชุมชน เพื่อให้เกิดความเนียนที่กลมกลืนไปตามวิถีแห่งชาวบ้าน สิ่งหนึ่งที่พบตามวิถีที่เป็นการดำเนินชีวิตประจำวันของคนในท้องถิ่น คือการทานอาหารที่มาจากการปรุง..เอง ไม่ซื้อทานเป็นแม่บ้านถุงพลาสติก วัตถุดิบก็หาเอาง่ายๆไม่ยุ่งยาก หากรสชาติอาหารที่ออกมากลับอร่อยถูกใจยิ่งนัก ในมื้อเย็นที่ผ่านมา...เช่นเดียวกัน ด้วยความรู้สึก"สำนึก"ในที่พักพิง..ของผู้"ให้"ด้วยจิตใจที่เอื้อเฟื้อที่พักอาศัย..อาหาร และความเป็นอยู่..อย่างเอื้ออาทรฉันท์ญาติมิตร...ดิฉันจึงเกิดความรู้สึกที่อยากตอบแทนแม้เป็นสิ่งเล็กๆ น้อยๆ หากแต่ก็อยากทำจึงขันอาสา รับผิดชอบอาหารมื้อนี้เอง ด้วยการแสดงฝีมือทำกับข้าวไม่กี่อย่างที่ง่ายๆ ไม่ยุ่งยาก เสนอเป็น "หมูหวาน" และ"ผัดผักดอกไม้จีนสด" จากฟาร์มพระราชดำริสมเด็จพระราชินี อ.บางแก้ว จ.พัทลุง

       ผัดผักนั้นไม่ยุ่งยาก...เพราะดูท่าจะไม่ยาก..หมูหวานก็น่าจะง่ายๆ เช่นเดียวกัน เพราะมีเพียงหมูและเครื่องปรุงรส ทุกอย่างก็ดูจะลงตัว ไม่ยุ่งยากอะไร หากการณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้น พอเริ่มทำ "หมูหวาน"...ได้สักพักหมูกำลังร้อนๆ ในกะทะ...ต๊ายละว้า! ไม่มีซี้อิ๊วหรือซอส...อะไรเลยในครัว...แล้วสีสรรจะเข้มเป็นหมูหวานได้อย่างไรเล่า..จำต้องเดือดร้อน "พี่ที่รักคนดีคนหนึ่ง" มาช่วยแก้ไข โดยได้เคล็ดลับๆที่ไม่ลับการทำหมูหวานโดยไม่ต้องพึ่งซอสใดใดทั้งสิ้น หากแต่เพียงใช้น้ำตาลที่มีอยู่ เคี่ยวให้เกือบไหม้ได้เป็นเพียงสีเข้มๆ แล้วเอาหมูที่ผัดไว้เมื่อสักครู่ลงไปคลุกเคล้า...ก็จะได้หมูหวานตามหน้าตาที่ควรเป็น "หมูหวาน"...ทำให้ดิฉันโล่งอกโล่งใจอย่างมาก ไม่ขายหน้า..กับการโชว์ฝีมือเลย..จากนั้นไม่ล้างกะทะนำผัก"ดอกไม้จีนสด"ลงผัดต่อ...ก็ได้ผัดผักดอกไม้จีนที่มีสีสรรหน้าตาน่าทานโดยไม่ต้องพึ่งซอสเช่นเดียวกัน...และเมื่อลองชิม(เอง)..แหม!อร่อยจริงๆ...เราก็ทำได้นี่..อาหารอร่อยๆ(แอบชมตัวเอง)..แต่พอเจ้าบ้านได้ทาน ท่านชมจนดิฉันยิ้มแก้มปลิ ดีใจและแอบภูมิใจในตนเองลึกๆ...วันหลังหากมีโอกาสอีก จะแอบทำให้ท่าน"เจ้าบ้าน"ทานอีกเป็นแน่แท้ หากท่านๆไม่เบื่อเสียก่อน