เมื่อไม่ครบ ก็ไม่ควร

เป็นความรู้สึกรวมๆของผมเมื่อเห็น บทความของตนเองถูกนำไปเผยแพร่ในเวปไซต์ขององค์กรระดับชาติแห่งหนึ่ง ถูกตบแต่งด้วยรูป ปรับขนาดอักษรสวยงาม เหมาะสมกับเป็น E-journal  นำเสนอสู่สายตาคนทั้งประเทศรวมถึงทั้งโลก

ความรู้สึกของผมตอนแรกคือ “ดีใจ” ที่เห็นงานของตนเอง ที่พอจะมีประโยชน์กับผู้ที่สนใจเรียนรู้เชิงประเด็นได้ แต่เมื่ออ่านบทความนั้นพบว่า ถูกตัดทอนลงจนไม่เค้าโครงและแก่นที่อยากนำเสนอ นึกสงสารคนอ่านอาจค่อนขอดผู้เขียนได้ว่ากำลังสื่ออะไร และทำไมไปไม่ถึง

ความรู้สึกที่สองคือ “เกรงใจ” ผู้อ่าน E-journal นี้ครับเพราะถูกตัดทอนเนื้อความจนสื่ออะไรไม่ได้ สิ่งที่นำเสนอก็เป็นเพียงคำโปรยที่สวยงามน่าอ่าน แต่ยังไปไม่ถึงเนื้อหาสาระ และแก่นที่ผมอยากนำเสนอเพื่อให้เกิดประโยชน์ คาดหวังถึงการขับเคลื่อนวิธีคิดของคนอ่านให้มองในแง่มุมที่แตกต่างออกไป

จากบทความที่เขียนให้โครงการวิจัยเพื่อรวบรวมตีพิมพ์เป็นส่วนหนึ่งของหนังสือ ผมเห็นว่าบทความนี้น่าจะเกิดประโยชน์สำหรับนักพัฒนาเมื่อมีผู้สนใจอยากนำไปเผยแพร่ในสื่ออื่นจึงยินดีเป็นอย่างยิ่ง

ในการเผยแพร่สาธารณะหากนำเนื้อหาบทความที่ไม่ครบที่เมื่ออ่านแล้วไม่ตรงกับที่ผู้เขียนอยากสื่อสารก็ไม่ควรนำเสนอเป็นอย่างยิ่งครับ เพราะเกิดผลเสียมากกว่าประโยชน์ ทำให้ผู้อ่านไม่ได้ประโยชน์เท่าที่ควร รวมถึงอาจเข้าใจผิดในประเด็นที่นำเสนอ คิดว่าต้องแจ้งทางผู้รับผิดชอบที่นำเอาบทความนี้ไปลงให้แก้ไข หากบทความยาวไปก็ควรแบ่งการนำเสนอออกเป็นตอนๆจะเหมาะสมกว่า

บทความ หรือข้อเขียนใดของผมไม่ว่าใน Gotoknow หรือที่ไหนก็ตาม เป็นสมบัติสาธารณะสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้เต็มที่ ไม่มีลิขสิทธิ์ใดๆ หากการนำไปใช้นั้นเกิดประโยชน์ต่อคน สังคม รวมถึงประเทศของเรา  ผมจะยินดีและมีความสุขมากครับ    

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

๔ ส.ค.๕๐

เชียงใหม่