เมื่อไม่ครบ ก็ไม่ควร
เป็นความรู้สึกรวมๆของผมเมื่อเห็น บทความของตนเองถูกนำไปเผยแพร่ในเวปไซต์ขององค์กรระดับชาติแห่งหนึ่ง ถูกตบแต่งด้วยรูป ปรับขนาดอักษรสวยงาม เหมาะสมกับเป็น E-journal นำเสนอสู่สายตาคนทั้งประเทศรวมถึงทั้งโลก
ความรู้สึกของผมตอนแรกคือ “ดีใจ” ที่เห็นงานของตนเอง ที่พอจะมีประโยชน์กับผู้ที่สนใจเรียนรู้เชิงประเด็นได้ แต่เมื่ออ่านบทความนั้นพบว่า ถูกตัดทอนลงจนไม่เค้าโครงและแก่นที่อยากนำเสนอ นึกสงสารคนอ่านอาจค่อนขอดผู้เขียนได้ว่ากำลังสื่ออะไร และทำไมไปไม่ถึง
ความรู้สึกที่สองคือ “เกรงใจ” ผู้อ่าน E-journal นี้ครับเพราะถูกตัดทอนเนื้อความจนสื่ออะไรไม่ได้ สิ่งที่นำเสนอก็เป็นเพียงคำโปรยที่สวยงามน่าอ่าน แต่ยังไปไม่ถึงเนื้อหาสาระ และแก่นที่ผมอยากนำเสนอเพื่อให้เกิดประโยชน์ คาดหวังถึงการขับเคลื่อนวิธีคิดของคนอ่านให้มองในแง่มุมที่แตกต่างออกไป
จากบทความที่เขียนให้โครงการวิจัยเพื่อรวบรวมตีพิมพ์เป็นส่วนหนึ่งของหนังสือ ผมเห็นว่าบทความนี้น่าจะเกิดประโยชน์สำหรับนักพัฒนาเมื่อมีผู้สนใจอยากนำไปเผยแพร่ในสื่ออื่นจึงยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ในการเผยแพร่สาธารณะหากนำเนื้อหาบทความที่ไม่ครบที่เมื่ออ่านแล้วไม่ตรงกับที่ผู้เขียนอยากสื่อสารก็ไม่ควรนำเสนอเป็นอย่างยิ่งครับ เพราะเกิดผลเสียมากกว่าประโยชน์ ทำให้ผู้อ่านไม่ได้ประโยชน์เท่าที่ควร รวมถึงอาจเข้าใจผิดในประเด็นที่นำเสนอ คิดว่าต้องแจ้งทางผู้รับผิดชอบที่นำเอาบทความนี้ไปลงให้แก้ไข หากบทความยาวไปก็ควรแบ่งการนำเสนอออกเป็นตอนๆจะเหมาะสมกว่า
บทความ หรือข้อเขียนใดของผมไม่ว่าใน Gotoknow หรือที่ไหนก็ตาม เป็นสมบัติสาธารณะสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้เต็มที่ ไม่มีลิขสิทธิ์ใดๆ หากการนำไปใช้นั้นเกิดประโยชน์ต่อคน สังคม รวมถึงประเทศของเรา ผมจะยินดีและมีความสุขมากครับ
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
๔ ส.ค.๕๐
เชียงใหม่
ขออภิปรายประเด็นนี้ด้วยครับ ผมว่าผลงานที่เราสร้างสรรค์ขึ้นแล้วนำเสนอผ่านบล็อกซึ่งเป็นการเผยแพร่สู่สาธารณะ เจตนาของผู้สร้างสรรค์ก็มิได้หวังประโยชน์ตอบแทนอยู่แล้ว เพียงแต่ผู้นำไปใช้ควรรักษามารยาทอันดีงามโดยการกล่าวถึงที่มา หรืออ้างอิงเพื่อเป็นการให้เกียรติแก่เจ้าของผลงาน
อย่างไรก็ตามในความคาดหวังของผม ผมไม่คาดหวังให้คนอื่นฉกฉวยเอาผลงานไปใช้หาประโยชน์ในลักษณะทางทรัพย์สิน หากแต่เพื่อประโยชน์ทางการศึกษาแล้วไซร้ จะยินดีด้วยซ้ำไป
สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักคุณ นาย รณฤทธิ์ ศรีพันธุ์
ครับ
ยินดีมากขึ้นเมื่อทราบเป็นคน "ปาย" ด้วยกัน (อยู่+ทำงาน) - - -ช่วยกันพัฒนาและสร้างสรรค์บ้านของผมด้วยครับ
ผมเขียนบันทึก หนังสือ ตลอดจนบทความเพื่อเผยแพร่มากมายครับ ส่วนหนึ่งก็ผูกกับเจ้าของผลงานคือผู้ให้ทุน ตรงนี้ก็มีลิขสิทธิ์ของเขาไป
ส่วนบันทึกและบทความที่เขียนโดยเสรีโดยผม ผมก็ยินดีครับที่จะนำเผยแพร่สาธารณะ รวมถึงไม่มีลิขสิทธิ์ในการนำไปใช้ประโยชน์ขอเพียงว่าให้เป็นการใช้เพื่อประโยชน์ต่อ คน สังคมและประเทศของเรา ผมยินดีมากๆตามที่กล่าวมาแล้ว
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขอให้กำลังใจในการเขียนบันทึกนะครับ ผมวาดหวังอยากให้คนเมืองปายเขียนบันทึกเพื่อสื่อสารและแลกเปลี่ยนกันมากขึ้น เราจะสร้างเป็นเครือข่ายเล็กๆพื่อขับเคลื่อนการพัฒนาได้ในอนาคตครับ
ขอบคุณครับ