เวลาใน blog (ไม่ใช่เวลาในขวดแก้ว)


แต่ละ blog จะติดตามเนื้อหาไปเรื่อยๆ หากติดตามกันสัก ระยะนานเป็นเดือน บางท่านหลายเดือนจึงรู้จักกัน รู้จักกันไปเรื่อยๆ..."เวทีเสมือนแห่งนี้ ช่างเหมือนจริงซะจริงๆ"
บันทึกนี้เขียนกะทันหัน....แบบมีแรงจูงใจเฉียบพลัน...
ระยะหลังดิฉันจะใช้เวลาใน blog มากพอควร....เพื่อเฝ้ามองพฤติกรรมการใช้...ของมวลมิตรใน blog มิได้เฝ้ามองเพื่อจับจ้องจดจำผู้ใด...แต่เฝ้ามองเพื่อศึกษา หาความรู้พฤติกรรมการใช้เพื่อ นำไปเป็นบทเรียนที่จะคอยดูแลคนในชุมชนที่ตัวเองต้องรับผิดชอบ ให้มีความสุขถ้วนหน้ากันในการอยู่ในสังคมแห่งนี้ .......ที่สำคัญเฝ้ามองว่าจะทำอย่างไรให้คนในชุมชนเสมือนแห่งนี้ถ่ายทอด ความรู้สึกนึกคิด ประสบการณ์ออกมาให้มาก
    กันยายน...ตุลาคม.... พฤศจิกายน ทุกวัน วันละสี่เวลา ก่อนไปทำงาน หลังอาหารกลางวัน ก่อนกลับบ้าน ก่อนนอน บางวันมีเข้ามาในขณะกำลังประชุมด้วยซ้ำไป ยังเคยมีคนช่างแซว มาแอบแซว ให้สนใจวาระการประชุมหน่อย(ฮา....ฮา....)
    ดิฉันพบว่า เวทีเสมือนแห่งนี้ ช่างเหมือนจริงซะจริงๆ ส่วนใหญ่เราจะรู้ใครเป็นใครจากการเปิดเผย ชื่อเสียงเรียงนาม ลักษณะงาน.........ดิฉันไม่เคยเปิดดูประวัติของผู้เขียน...เลยสักครั้ง ในแต่ละ blog จะติดตามเนื้อหาไปเรื่อยๆ หากติดตามกันสัก ระยะนานเป็นเดือน บางท่านหลายเดือนจึงรู้จักกัน รู้จักกันไปเรื่อยๆ บางครั้งแอบทายอาชีพอยู่ในใจ แล้วแอบเปิดเข้าไปดู....ตรงบ้างไม่ตรงบ้าง...นั่นคือจินตนาการ...ทายความคิดความเชื่อของตนเอง สนุกดี เหมือนกัน
    เชื่อมั๊ยคะดิฉันสามารถเดาใจ ใครบางคนออก หลังจากอ่านบันทึกนี้
บันทึกนั้น....โดยที่ดิฉันไม่เคยรู้จักเขาคนนั้นมาก่อน ความแม่นยำอยู่ที่ 7 ครั้งใน 10 ครั้ง โดยเฉพาะคนที่เราติดตามงานเขียนเขาบ่อยๆ ดิฉันจึงกล่าวว่า คาดว่าใช้ไป ใช้ไปดิฉันอาจเปลี่ยนอาชีพไปเป็นหมอดูได้ "เวทีเสมือนแห่งนี้ ช่างเหมือนจริง"  
หมายเลขบันทึก: 63217เขียนเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2006 20:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:30 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (36)
  • ตามรอยมาค่ะ..สวัสดีค่ะคุณเมตตา
  • เคยแอบดูนู๋ทิมบ้างรึเปล่า...เพราะบ้างครั้งอยู่ดึกๆเหมือนมีใครคอยแอบมองอยู่นะ..ที่แท้คุณเมตตานี่เอง ..เดาใจนู๋ทิมถูกมั๊ยคะ..

สวัสดค่ะคุณเมตตา

  • งั้นต้องมีครูอ้อยด้วยใช่ใหมคะ  เพราะคุณเมตตาเคยบอกครูอ้อยในบันทึกแห่งหนึ่งว่า  ติดตามครูอ้อยอย่างสม่ำเสมอ 

บอกมาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ  ใช่ใหมคะ 

ช่วยด้วย...ช่วยด้วย....โดนบีบคอให้บอก ว่า...ใช่มั๊ย..คุณเมตตาปากแข็งค่ะ...ไม่บอก...
ว่าแต่ว่า คนที่คุณเมตตา แอบตามรอยอยู่ เข้ามาตอบบันทึกรึยังค่ะ อิ อิ
  • กลัวมาไม่ทันพี่รัตติยา
  • อยากเก็บเวลาดีๆไว้เหมือนกันครับ
  • แต่เก็บไม่ได้ ฝากร่องรอยไว้ก็แล้วกัน
  • คุณเมตตา ลองเดาซิว่าผมคิดอะไรอยู่
  • อิ อิ
  • .........
  • ครั้งแรกไม่ถูก .....ให้เดาอีกครั้ง......
  • อิ อิ

มหรรศจรรย์ แห่งภาษา...ช่วยด้วยคุณเมตตาเขียน..มะ-หัด-สะ-จัน...ไม่เป็นอีกแล้ว... คุณขจิตคะ..ช่วยสกดคำถูกให้ทีต๊ะ...
วันนี้ลมอะไรคะ คุณไมโต..ถึงมาเยี่ยมเยียน อีชั๊นได้..

เข้ามาใน G2K ก็นานเหมือนกัน ตั้งแต่ตอนที่มองว่ามีเพียงแต่เรื่องที่(น่าจะเป็น)วิชาการ 

แต่ปัจจุบันมีเรื่องราวมากมายและหลากหลายใน G2K แห่งนี้

  • หยิบเรื่องราวที่น่าสนใจบางเรื่องมาอ่าน
  • หยิบเรื่องราวที่น่าสนใจ บางเรื่องมาใส่ใน(หัว)ใจ
  • หยิบเรื่องราวที่น่าสนใจบางเรื่อง มาประดับความรู้
  • และ หยิบเรื่องราวหลาย ๆ เรื่อง เป็นข้อมูล

สิ่งต่าง ๆ ที่ได้จากเรื่องราวหลาย ๆ เรื่องใน G2K แห่งนี้คือมิตรภาพที่ผูกพัน  วันไหนไม่เข้ามาไม่ได้แล้ว  และเริ่มรู้สึกว่าด้วยความที่มีบันทึกมากมายเหลือเกิน ทำให้ใช้เวลากับ G2K ค่อนข้างมาก......ต่อไป.....ต้องแบ่งระยะ....แบ่งใจ......แบ่งเวลา.....แล้วเราจะสามารถ.....จัดการเวลาใน blog ...เพื่อการบริโภค  ได้อย่างถูกวิธี และถูกใจ(เรา)

 

  • มหัศจรรย์ครับ
  • ดีใจที่พี่ไมโตแวะมาครับ
  • หายไปนานมากคงไปกับน้องนิกร

คุณnutim แอบดูค่ะแอบดูสม่ำเสมอ...วันนี้เลยมาเจอของชอบที่บันทึก หนูทิมไงคะ
คุณรัตติยา คนที่แอบตามอยู่หมู่นี้คงหนาวเลยพิมพ์ดีดไม่ออก หายไปเลยค่ะ

คุณไมโต..ชอบญวน...กวนใจ..เดี๋ยวดิฉันก็โดนหางเลขไปอีกคน.. ดิฉันเดาท่านไม่ถูกแน่นอน...ท่านไม่ค่อยเขียนให้อ่านนี่คะ

คุณsomporn  ตื่นเช้ามาก็เจอ...กลางวันก็เจอ...ก่อนนอนก็เจอ มันกลายเป็นชีวิตประจำวัน...ของพี่ไปแล้วค่ะ พยายามจัดสรรปันเวลาที่พอเหมาะพอดีอยู่ค่ะ ขอบคุณค่ะ
  • คุณลุงครับ ผมไม่ได้ทักทายน้องนิกรมาเกือบสองอาทิตย์แล้วครับ มัวแต่ยุ่งอยู่กับงาน เหมือนที่คุณลุงม่วนกับการอ่านหนังสือครับ วันนี้พอได้นำเสนอรายงานความก้าวหน้าเสร็จก็เลยขอพักผ่อนสมองใน G2K บ้าง
  • อ้าว ขอโทษทีคุณเมตตา นึกว่าอยู่ในบล็อกลุงขจิต เลยตอบเสียยืดยาว อิจฉาคนได้กินขนมจีน อยากกินมั่ง รู้ไหมว่ากลับไปแล้วไม่อยากกินสิ่งต่อไปนี้....แกงเขียวหวาน แกงแพนง ไก่ผัดกระเพรา แล้วก็มาม่าทุกรูปแบบ
ครูอ้อยคะ บางคนไม่ต้องเดาให้เหนื่อยหรอกค่ะ...ครูอ้อยเป็นคนเปิดเผย....สวย....ขยัน....เก่ง.....ไม่หยุดการเรียนรู้.....(ขี้งอนไปนิด...เท่านั้น)  เป็นกำลังใจให้ค่ะ
  • กำลังยุ่งๆเหมือนกันครับพี่ไมโต 
  • อ้าวผมนึกว่าพี่ไมโต
  • ที่ญี่ปุ่นมาม่าไม่มีหรือครับ เอหรือมีไม่อร่อย
  • ที่New Zealand มาม่าบ้านเราอร่อยกว่าอีกแถมแพงมากๆด้วย

คุณไมโตค่ะ

รู้ป่าวว่า ขนมจีนมื้อนั้นหนะ ดิฉันและคุณเมตตา ได้คุยกับใคร  ไม่บอกหรอกปล่อยให้งง  แต่อย่างน้อยเขาคนนี้ก็เป็นผู้เฉลยให้เราสองคนทราบว่าทำไมคุณไมโตถึงหายไป  อิ อิ 

อ้าวโทษที บันทึกคุณเมตตาเหรอค่ะ คิดว่าเป็นบันทึกของคุณรัตติยา ซะอีก

คุณเมตตาค่ะ

อย่าลืมว่าsompornp เป็นพี่นะคะ อิอิ........

  • สรุปว่าบันทึกนี้เป็นของส่วนรวม ทุกคนเป็นเจ้าของก็แล้วกัน งานนี้ก็เลยงงกันใหญ่
  • คุณรัตติยาครับ มีคนรายงานให้ฟังแล้ว ได้พบกับคุณรัตติยาแล้วก็คุณเมตตา แถมรู้ด้วยว่าไปนินทาอะไรไว้บ้าง ข่าวเราก็ไวเหมือนกัน แต่ไวแบบนี้จ่ายค่าโทรศัพท์อานเลยครับ สามวันเติมเงินทีครับ ข้าวปลาเลยไม่ค่อยได้กิน เพราะไม่มีจะกิน เอาตังค์ค่ากินข้าวไปจ่ายเป็นค่าโทรศัพท์แทน
  • คุณลุงขจิตครับ ผมหมายถึงว่า ของในรายการเหล่านั้นเป็นของที่ไม่อยากแตะต้อง เมื่อกลับไปครับ เนื่องจากอยู่ที่นี่ กินซะยิ่งกว่าเบื่ออีกครับ บางวันทนไม่ไหว ต้องไปหาหมี่เหลืองผัดซีอิ้วแบบญี่ปุ่นมากิน อะไรก็ได้ที่รสชาดแตกต่างไปจากเดิมครับ
  • คุณสมพรครับ บางทีคนเมตตาเธอสับสนระหว่างคำว่า พี่ กับ ป้า ไม่ว่าเธอใช้คำไหนก็มีความหมายเหมือนกันครับ หมายถึง ป้า เอ้ย...ไม่ใช่ หมายถึง พี่ครับ  

มาแอบฟัง
ผู้ใหญ่เค้าคุยกัน....เรื่องอะไรนะ

เรื่องมาม่า  ไวไว  ขนมจีน   พี่ๆ  ป้าๆ ลุงๆ

อย่านะ คุณนิดหน่อย อย่าเอาภาพส้มตำกับลาบมาโชว์อีกนะ โกรธกันตายเลย

หลุดไม่ได้อ่านนางฟ้าภาคสุดท้าย และติดตามผลคำแนะนำสำหรับการตามหานางฟ้าภาคพื้นดินถิ่นดอยสูงของคุณจตุพร...ไม่ถึงสัปดาห์ ติดตามอ่านบันทึกไม่ทันเลยค่ะ

เจ้าของบ้านเพิ่งตื่น...มีใครๆมาคุยกันจนดึก...ยินดีค่ะตื่นมาเจอแก้วกาแฟตั้งเต็มบ้านนี้....ต้องเก็บไปล้างก่อน.......
สวัสดีค่ะ อ.จันทรัตน์ คิดถึงอยู่เหมือนกันค่ะ...กำลังจะไปเคาะประตู blog เชียวค่ะ ท่านโผล่มาพอดี
หนูนิดหน่อย มาดูว่าผู้ใหญ่เขาคุยอะไรกัน....แหม! คอยดูถ้าวันหลังเรามี trip ไปไหนกันจะให้เป็นหัวหน้าเด็ก ให้เข็ด..คงได้ไปเที่ยวด้วยกันบ้าง...คุณรัตติยาแกมีรถหลายคัน....งานนี้ไม่ลำบากเรื่องรถแน่นอน..อิ..อิ
คุณไมโต เพิ่งคิดออกว่าคุณคิดอะไร
...........:  &&)OI^$#@++22@@##^^*
...........:  "มาซิ"
...........:  แล้วผมจะมุดไปทางโทรศัพท์ ได้ไง..
...........:  ไม่แน่จริง....ฮา...ฮา...

ผมรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้คุณเมตตา ชักพูดถึงผมได้เหมือนคุณกะปุ๋มเข้าไปทุกวันแล้วนะครับ

ใครจะไปไหนบอก คุณรัตติยา ยินดีอนุเคราะห์รถให้  แต่มีข้อแม้ว่าต้องหาคนขับเอาเองนะคะ  แล้วที่สำคัญ ต้องพาคุณรัตติยา และลูก ๆ ไปด้วย  ฮา

เข้ามาเพราะแว่ว...ว่ามีใครเอ่ยชื่อเรา..

ที่ไหนได้คุณไมโตนี่เอง...ที่ว่างเว้น...จากกิจ

กับวันสบายๆ...ที่มาทักทายมวลมิตร...

...

ว่าแต่ว่า...กะปุ๋มกับพี่จิ๊บพูดเหมือนกันตรงไหนคะ...

Y___*

กะปุ๋ม

อุ๊ยๆ...เข้ามาอีกรอบ..เงยหน้าขึ้นมอง..

อ้าว...บันทึกของพี่จิ๊บนี่หว่า...เข้าใจผิดคิดว่า

เป็นบันทึกของคุณไมโต...ฮา!!!

....

สนุกคะ...สนุก...

พี่จิ๊บคงต้องเหนื่อยหน่อยนะคะ..

หนุ่มๆ สาวๆ..(เหลือ)น้อย...ต่างมาวิ่งเล่นในบ้านพี่จิ๊บ..

อ้าว...อาการวิ่งเล่นนี่มีแต่เด็กๆ..นะที่ทำ...อิอิ...

(^_____________^)

 

เหมือนกันตรงที่บอกว่า
     ถ้าพูดอย่างนี้ หรือคิดอย่างนี้ ล่ะก็ใช่เลย เป็นอีตาไมโตคอนเดรีย ตัวจริง เสียงจริงแน่ๆ อะไรทำนองนั้น
  • โหคุยกันยาวเลย
  • เจ้าของบันทึกคงงงนะครับพี่ไมโต
  • มากันเต็มเลยว่าแต่หัวหน้าเด็กเขาจะพาไปไหน
  • ขอไปด้วยคนนะครับ

คุณรัตติยา คนขับประจำตัวไปไหนซะล่ะคะ ชวนไปด้วยซิ..จะได้เป็นคนเติมน้ำมัน ไง.....คิก...คิก..
กะปุ๋ม  ใครเป็นเด็กจ๊ะ คนไหน...มีแต่คนว่าพี่แก่ทั้งนั้น...นำเด็ก...ปุ๋มไม่ต้องเสียใจที่มาเหมือนพี่นะ....พี่เช็คแล้ว..เหมือนกันตรงที่รู้ทัน...(ใจ)...คุณไมโตค่ะ....
คุณขจิต  ไม่งง..หรอกค่ะคุณขจิต เด้กๆที่มาวิ่งเล่น ล้วนแต่วิ่งเข้าวิ่งออกจน พี่ชินแล้ว...ว่าแต่หัวหน้าเด็ก..คือกะปุ๋มหรือ...คุณรัตติยาคะ....เฉลยด้วย

คุณสมพร...ค่ะดิฉันเป็นพี่คุณสมพร...ชัก งง..งง
  • เห็นไหมคุณสมพร ผมบอกแล้วไงว่าคุณเมตตาเธอสับสนระหว่างคำว่าพี่ กับ ป้า แต่ให้เข้าใจเถิดว่าทั้งสองคำนี้มีความหมายเหมือนกัน
  • ไม่อยากจะบอกว่าหัวโจกงานนี้ก็คือคุณลุงขจิตนั่นแหละครับ ที่ท่านบอกว่าไปไหนไปด้วย แล้วท่านก็เลยอนุญาตให้เรามาเล่นกันแถวนี้ เจ้าของบ้านก็ใจดีไม่ใช่หรือครับ เห็นวันวันเอาแต่นอน แล้วก็ลุกขึ้นมาเอะอะบ้าง แล้วก็กลับไปนอนต่อ....สงสัยหาดใหญ่จะหมดไปครึ่งเมืองแล้ว เพราะฝีมือท่านกิน

สวัสดีค่ะ คุณกานต์ แซวแต่เช้าเจียวนะวันนี้....มาแขวะเขาอีกว่า วันๆ เอาแต่นอน...นอนได้ที่ไหนกันเจ้าสองตัวที่บ้าน..มาคุ้ยทั้งวัน...ไม่รู้ใครหล่ะว่างจากลูก...นอนทั้งวัน สายโซ่เสร็จแล้วยังคะท่าน..

ไม่รู้ล่ะ งานนี้จัดการกันเองก็แล้วกัน บ้านของใคร ก็คนนั้นจัดการ ว่าแต่ว่าจะทำสายโซ่จริงเหรอ อ๋อ....เอาไว้ล็อคมอเตอร์ไซด์ นึกว่า....... อุ้ย...เสียว ....ไม่อยากคิด

คุณเมตตา 

  • คำชมครูอ้อย  สวย ขยัน  เก่ง ไม่หยุดการเรียนรู้ นี่ใช่เลย 
  • แต่ขี้งอน เพิ่งจะรู้ค่ะ 
  • ขอบคุณค่ะ  ต้องไปทบทวนแล้ว ขี้งอนกับคุณเมตตาตอนไหนนะ
  • nutim มาแอบฟังผู้ใหญ่เค้าคุยกัน....แก้แค้นที่คุณเมตตาแอบไปดูนู๋ทิมมา...
คุณเมตตาขา งานนี้ ถ้าคนขับรถประจำตัวไปด้วย คุณรัตติยา ก้ออดปล่อยไก่ เอ้ย ไม่ใช่ อดปล่อยแก่ กันคราวนี้  ส่วนเรื่องค่าน้ำมันไม่มีปัญหา  เอาบิลไปเบิกกับบริษัทได้อยู่แล้ว  แต่เขาขอมีข้อแม้ว่า ต้องพาเมียและลูกผมไปหลาย ๆ วัน  (เพราะผมรอวันที่จะเป็นโสดรายวัน เหมือนกัน)  ฮา ........

เห็นเลข 35 รีบเข้ามาดูค่ะ

เชิญไปเคาะที่บล็อกได้ค่ะ http://gotoknow.org/blog/JCH 

(ยังไม่ได้คำตอบว่า การหานางฟ้าภาคปฏิบัติแถวๆ ดอยสูงได้ติดตามผลไปถึงไหนแล้วคะ)

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท