ห้องทำงานบอกเล่าความเป็นตัวคุณ
ช่วงที่ผ่านมาได้เคยนำรูปกาแฟยามบ่ายในห้องทำงานมาฝากเพื่อนใน GotoKnow ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าแค่ถ่ายรูปสนุกๆ แต่บังเอิญอาจารย์พิชัย บล็อกเกอร์ชื่อดังประจำ GotoKnow ได้วิเคราะห์วิจารณ์ห้องทำงานจากรูปที่เห็นอย่างละเอียดยิบ เลยเกิดไอเดียว่า "ห้องทำงานก็สามารถบอกเล่าความเป็นตัวคุณได้เป็นอย่างดี" เลยนำภาพห้องทำงานในหลายๆ มุมมาให้ได้ชมกัน เพื่อตีแผ่ความเป็นตัวตนของผู้เขียนให้เห็นถึงชีวิตอีกด้านในการทำงาน
---------------------------------------------------------------------------------------
ภาพมุมกว้างของห้องทั้งหมด
ด้านซ้ายเป็นตู้เก็บของ ด้านขวาคือโซฟารับแขกพร้อมตู้หนังสือ รูปแบบการแต่งห้องเป็นสไตล์ออฟฟิศโมเดิร์น เน้นขาวดำ ใช้แสงตกแต่งสร้างอารมณ์ให้นุ่มลง อุปกรณ์ทุกอย่างเลือกด้วยตัวเองส่วนใหญ่จะซื้อสำเร็จรูปมา จะพิเศษหน่อยก็คือโต๊ะที่เขียนแบบสั่งทำเอง ให้ได้แบบและขนาดที่ใช้งานสะดวก และตู้ที่แขวนเสื้ออยู่สั่งพ่นสีให้ได้ตามต้องการ
---------------------------------------------------------------------------------------
ภาพในมุมกลับอีกฝั่ง
ห้องนี้เป็นห้องสั่งทำบิลท์อินเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมด เดิมตั้งใจจะทำเป็นห้องรับรองลูกค้า แต่ไปๆ มาๆ ไม่ค่อยจะมีลูกค้ามาเยือนเท่าไหร่ เลยยึดเป็นออฟฟิศถาวรของผู้เขียน
---------------------------------------------------------------------------------------
มุมส่วนตัวและมุมรับแขก
มุมส่วนตัวนี้ตกแต่งด้วยรูปถ่ายของเจ้าของห้อง และการ์ดจากเพื่อนรักหลายๆ คน รวมถึงของตกแต่งกระจุกกระจิกที่ซื้อมาบ้าง ได้รับมาบ้าง
- กล่องไม้ที่ใส่นามบัตรเพื่อนจากเชียงใหม่ให้มา
- เทียนที่ทำเป็นรูปส้มเพื่อนรักทำให้
- เต่าน้อยที่ทับกระดาษแม่ให้มา
- คนโทเครื่องหอมของฝากจากกรีซหลายปีแล้วแต่ยังหอมอยู่ (ตอนแรกจำว่าเป็นอิสราเอล เริ่มแก่แล้ว)
- กรอบรูปตั้งโต๊ะเพื่อนสนิทให้เป็นของขวัญวันเกิด
มุมรับแขก ซึ่งไม่ค่อยจะมีแขกมา กลายเป็นมุมโปรดในยามพักผ่อน นั่งอ่านนิตยสาร กินข้าว และอีกจิปาถะ ตู้ที่ปิดไว้ซ่อนหนังสือที่ต้องใช้งานซะส่วนใหญ่ หนังสืออ่านเล่นที่หยิบใช้ประจำมักจะกองอยู่ใต้โต๊ะกระจกเตี้ยๆ
---------------------------------------------------------------------------------------
มุมรกที่ถูกซ่อนไว้ (ใครว่าเรามีระเบียบ 555)
ด้านบนของตู้ตรงมุมส่วนตัว ถูกใช้เป็นที่เก็บกระเป๋าใส่งานขนาดใหญ่หลายใบ เกะกะมาก มุมนี้เหมือนถูกออกแบบอย่างไม่ตั้งใจไว้ในซุกกระเป๋าไซส์เบิ้มไว้ข้างบนโดยเฉพาะ มันสูงเหนือหัวเลยไม่ค่อยมีคนมอง : )
ลิ้นชักโดเรม่อน ไว้เก็บซีดีงานกับเทปที่นับวันจะเยอะจนไม่รู้จะเอาไปไว้ไหน ทิ้งก็ไม่ได้ ทิ้งทีไรมีเรื่องต้องใช้ทุกทีไป โชคดีที่มีลิ้นชักแบบนี้ถึง 6 อันแต่ก็ยังไม่ค่อยพอ (คนสมบัติเยอะก็งี้ล่ะ)
ถึงคิวตู้มหาสมบัติ ตู้นี้ต้องใช้คำว่าเรียบร้อยเหมือนผ้ายัดไว้ 555 มีอะไรก็ยัดมันเข้าไป ขี้เกียจจะเก็บแล้ว ใช้บ่อยมาก เก็บไปก็เท่านั้น เพียงแต่ใส่ไว้อยู่ในชั้นที่เราหยิบถูกก็พอ ทั้งกล้องวิดีโอ เครื่องโปรเจคเตอร์ MD recorder เครื่องฉายสไลด์ กล้องถ่ายรูป สายไฟ สายแจ๊ค สาย AV และอีกสารพัดสาย เทปฟุตเทจ มีแม้กระทั้งกระป๋องสี ทั้งหมดถูกปิดซ่อนไว้ภายใต้ประตู ดูเป็นระเบียบดีจัง : )
ด้านบนตู้มหาสมบัติมีเฟรมเปล่าสองอันวางไว้ ตั้งใจเป็นชาติว่าจะวาดรูปก็ยังไม่ได้ทำ ถูกทับไว้ด้วยโมเดลโปรเจคหนึ่งที่จบไปแล้ว และที่มองเกือบไม่เห็นโผล่มาเล็กน้อยคือรถบังคับวิทยุและเป้าซ้อมยิงปืนทำเอง ทั้งหมดก็กองอยู่บนหลังตู้มหาสมบัติใบนี้
---------------------------------------------------------------------------------------
มุมทำงาน 1
ด้านหนึ่งที่ไม่ยอมถ่ายให้เห็นคือกองเอกสารที่ยึดที่ถาวรบนโต๊ะ ไม่เคยยอมจากไปไหน ด้านขวาที่เห็นคืออุปกรณ์ที่ต้องใช้ประจำ ปากกามีเยอะแยะแต่เวลาใช้เขียนงานมักจะชอบใช้ดินสอ ไม่รู้เป็นอะไร ที่รองแขนรูปกุ๊กไก่กับไข่ดาวได้มาตอนวันเกิด มีคนซื้อให้อีกเช่นเคย ปกติใต้โต๊ะมีที่รองขารูปลูกเต๋าขนาดยักษ์แต่โดนกาแฟหกใส่ส่งไปซักอยู่ (ซุ่มซ่าม)
ถ้าสังเกตุดีๆ จะเห็นว่ามีทีวีเครื่องจิ๋วหนึ่งเครื่อง เอาไว้ดูข่าวเวลาต้องทำงานดึก ไม่งั้นไม่รู้ข่าวสารบ้านเมือง ด้านข้างก็เป็นห้องน้ำ (อุตส่าห์ลุกไปเปิดประตูให้เห็นด้วย)
---------------------------------------------------------------------------------------
มุมทำงาน 2
มุมนี้เป็นมุมทำมาหากิน มีเครื่องคอมอีกเครื่องไว้สำหรับตรวจงานผ่านเน็ตเวิร์ค ต้องจอใหญ่ๆ จะได้เห็นข้อผิดพลาดชัดๆ มีเครื่องแสกนอยู่บนรถเข็นสีส้มจี๊ด ปริ้นท์เตอร์และแฟกซ์แอบอยู่ด้านหลังเครื่องคอม สิ่งที่สร้างความสุขระหว่างวันในการทำงานก็คือเครื่องเสียงตัวจ้อยไว้เพลงเพลงฟังทั้งวัน มีซีดีเพลงโปรดกองเป็นตับทั้งซ้ายและขวา ในลิ้นชักก็มีฮาร์ดดิสก์จำนวนมากซ่อนอยู่ แยกเป็นโปรเจค งานไหนที่ยังไม่จบก็ยังอยู่ในนี้ ต้องรักษาอย่างดีเท่าชีวิต
---------------------------------------------------------------------------------------
มุมปลดทุกข์
มุมนี้เป็นมุมสุดท้ายที่จะนำมาให้ชมกัน (เพราะหมดทั้งห้องแล้ว เหลือแต่ระเบียงไม่รู้จะถ่ายทำไม) ยามมีทุกข์ก็มาที่มุมนี้จะหนักจะเบาเขารับได้หมด : ) อย่างที่บอกไว้แต่ต้นว่าไม่ได้ตั้งใจให้ไฮโซ แต่แรกจะทำไว้เป็นห้องรับรองแขก แต่พอไม่มีแขกให้รับรองก็เลยเป็นโชคสองชั้นของผู้เขียน ยึดซะ
---------------------------------------------------------------------------------------
นำห้องทำงานมาตีแผ่ให้ชมกันอย่างถึงกึ๋น ให้รู้จักกันถึงตัวตนที่แท้จริงของผู้เขียน แล้วก็ต้องทิ้งท้ายถามทุกท่านว่า "ห้องทำงานคุณล่ะ บอกความเป็นตัวตนของคุณแค่ไหน?"
ความเห็น (32)
- ห้องทำงานน่าทำงานมาก
- เชื่อแล้วว่าเป็นคนที่ขยันจริงๆๆ
- เก็บอะไรมามากมาย
- เก็บปากกาแต่ใช้ดินสอ
- มีความรู้สึกว่าเก้าอี้สูงเกินไปไหมจะนั่งลำบาก
- เป็นห่วงอายุมากแล้ว
- แถมหลังไม่ดีอีก
- ฮ่าๆๆๆๆ
เป็นแนวคิดที่ดี
..พาทัวร์ห้องทำงานด้วยตนเอง
ยังดีที่ไม่มีการแสดงประกอบเรื่อง
วิจารณ์ได้ว่า : ห้อง ที่ทำงาน เยี่ยมพอๆกับเจ้าของ
ท่านอื่นจะแนะนำ ที่อยู่ ที่กิน ที่นอน พวกเราก็ยินดีรับชม
ใช่ไหมพวกเรา อิอิ
พี่ขจิตโอ้โห มาเร็วเช่นเคย ไม่ยอมเสียตำแหน่งให้ใครเลยนะ เรื่องขยันทุกคนเขารู้มานานแล้ว มีแต่ขอให้ลดลง 555 เก้าอี้มันปรับได้เป็นไฮดรอลิก เซ็ตให้สูงต่ำตามความสูงโต๊ะที่ใช้ได้ ตัวเตี้ยอ่ะ เลยต้องปรับเก้าอี้ให้สูง ตอนนี้ส่งที่รองขาไปซัก เลยต้องเอาถังขยะมาพาดวางไปแทนก่อน ถ้าตั้งเก้าอี้เตี้ยก็ต้องยกแขนสูงมันไม่สบายไง เดี๋ยวเหอะมาว่าคนอื่นอายุมาก : (
พ่อครูวันนี้มาตามหลังลูกชายนิดเดียว ขอบคุณค่ะที่ชม อยากเห็นห้องทำงานคนอื่นบ้าง เพราะส่วนใหญ่สำหรับคนทำงาน ออฟฟิศนั่นแหล่ะสะท้อนตัวตนได้เป็นอย่างดี จะมุมเล็กหรือห้องใหญ่ไม่สำคัญ มันอยู่ที่เจ้าของว่าจะจัดยังไงค่ะ
บ้านหนูสะอาดกว่าห้องทำงานอีก แม่ขยันมาก แต่โดยรวมจะแต่งเป็น warm tone แนว contemporary ไม่ค่อยมีของซุกไว้เหมือนห้องทำงานหนูค่ะ : )
ศิษย์น้องซูซาน
ห้องทำงานสวยและเป็นระเบียบมากเมื่อเทียบกับพี่..อิอิ
พี่ว่าห้องทำงานบอกตัวตนและวิชาชีพที่ทำมากๆ เพราะ้ห้องของพี่มีแต่กระดาษและเอกสาร และงานค้าง + หนังสือ (ที่ไม่ได้อ่านเสียที) เต็มไปหมด...5555
พี่ก็พยายามจะเป็นระเบียบอยู่ แต่ทำได้แค่ระดับหนึ่งเท่านั้น เพราะทุกอย่าง keep piling up on top of things... เฮ้อ...บ่นไปก็เท่านั้น...บางทีก็ขี้เกียจเกิน..ทำให้ทำงานไม่ทันน่ะ ^ ^ เล่าให้ฟังเล่นๆ ไม่มีอะไรหรอก บ่นๆๆๆๆ อาทิตย์นี้งานค้างตรึม..ยาวถึงอาทิตย์หน้า ดูตารางแล้วไม่มีทางทัน..แต่ก็ยังไม่มีอารมณ์ทำอยู่ดี...เย้... 5555
ศิษย์น้องทำเป็นมาตรฐานของตัวเองว่าต้องจัดทุกวันหลังทำงานเสร็จ ใช้เวลาแค่ 5 นาทีหลังเลิกงานก็ทำได้เรียบร้อย รวมถึงทุกศุกร์ต้องเคลียร์ไฟล์งานในคอม เช็คและจัดระเบียบใหม่ ทำหลายปีจนติดเป็นนิสัยแล้ว
ที่บริษัทจะประชุมทุกจันทร์เช้า และทุกคนจะมีที่ใส่แฟ้มงานของตัวเอง Traffic จะเขียน List รายการที่ต้องทำเรียงไว้ขึ้นบอร์ดทุกวันรวมถึงความคืบหน้าเป็นเปอร์เซ็นต์ของงาน ทุกคนจะได้รู้ว่าต้องทำอะไร งานเดินไปถึงไหน ติดอยู่ที่ใคร และจะเสร็จเมื่อไหร่ คืองานเอกชนมันมีกำหนดแน่นอน ถ้าพลาดก็หมายถึงลูกค้าไม่ยอมจ่ายตังค์ เลยทำได้ค่ะ งานพวกนี้พลาดชั่วโมงนึงก็อาจจะหมายถึงไม่ได้ใช้อีกต่อไป เช่น งานรายการทีวี หรืองาน Event เพราะฉะนั้นเรื่องเวลาที่แน่นอนเป็นเรื่องซีเรียสมาก
เคยมีงานนึงน้องที่ออฟฟิศได้รับเป็นบทเรียน เขาตั้งใจมากเลยทำเกินคุณภาพและเกินเวลาที่กำหนดไว้ คิดเอาเองว่าจะส่งทัน แต่ลืมนึกถึงปัจจัยภายนอกที่เขาควบคุมไม่ได้ คืองานออกช้า ทำให้ messenger วิ่งไปไม่ทันกบว. พอเทปไม่ได้ตรวจสถานีก็ไม่กล้านำออกอากาศ ปรากฏว่างานนั้นเสียหายไปแสนห้า ค่าเวลาออนแอร์ 70,000 ค่าโปรดักชั่นอีก 80,000 สถานีขึ้นบัญชีดำเราเพราะลำบากเขาต้องหารายการเสียบแทน และที่แน่นอนที่สุดคือเสียลูกค้ารายนั้นไปถาวร
นี่เป็นแค่เล็กน้อยนะคะ โดนมาเยอะจนต้องปิดประตูความเสี่ยง เลยกลายเป็นคนคิดร้อยแปดก่อนทำคิดเผื่อทุกคน แต่ก็ทำไม่ได้อย่างใจเลยต้องออกกฏในการทำงานขึ้นมาแล้วบังคับให้คนอื่นทำตาม ^ ^
ห้องทำงานเรียบร้อยกว่าห้องพี่เยอะเลย...น่านั่งทำงานมากจ้า
บอกตัวตน??....ถ้าดูจะมองเห็นคนมีวินัย โรแมนติกแบบซ่อนใกล้ชิดถึงจะรู้ เข้าใจคนอื่น ฉลาดทันคน รู้คุณค่าของเงิน ไม่เอาเปรียบคนอื่น รักษาขนบธรรมเนียม อดกลั้นได้ยอดเยี่ยม ทุ่มเทให้กับสิ่งที่คิดว่าถูกต้อง ยามเจ็บปวดในใจมักจะซ่อนไว้ ยามผิดพลาดยอมเสียสละรับไว้เป็นของตัวคนเดียว ลูกน้องคงจะทั้งรักทั้งกลัว
อิอิ
สวัสดีค่ะ
ห้องทำงานน่าทำงานมากค่ะ
ห้องพี่ ก็เรียบร้อยตามควรค่ะ
ถ้าห้องเรียบร้อย การทำงานก็จะประณีตด้วยนะคะ
พี่สร้อยขอบคุณค่ะ แต่จริงๆ อยากได้คำอธิบายเพิ่มว่าทำไมถึงวิเคราะห์ออกมาอย่างที่เขียน อยากรู้ๆ ^ ^ เพราะบางเรื่องมันไม่น่าจะดูออกจากของที่อยู่ในห้องเลย งงอ่ะค่ะ โดยเฉพาะเรื่องที่ยอมรับความผิดพลาดมาเป็นของตนนี่ประจำ ไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องแก้กันไป เราเป็นด่านสุดท้าย ถ้าเราไม่อภัยก็เหลือแค่อย่างเดียวคือไล่ออกค่ะ แต่ก็บ่อยครั้งที่ออกรับแทนลูกน้องในที่ประชุมกรรมการ
เรื่องลูกน้องรักหรือเปล่าไม่รู้แต่กลัวนี่น่ะแน่นอน ขนาดเราเป็นหวัดไอหน่อยเดียว เด็กคิดมากจนต้องมานั่งสุมหัวกันปรับทุกข์ นึกว่าเรากระแอมตำหนิ ชวนเราไปเที่ยวขืนตอบตกลงไปด้วยรับรองเที่ยวกันเกร็งๆ ก็เลยไม่อยากจะไป ทั้งๆ ที่เราเป็นคนสนุกสนานเฮฮาออก T_T เฮ้อ ไม่มีความพอดีเล้ย
คุณsasinanda
เห็นด้วยว่าห้องทำงานเรียบร้อย งานก็จะประณีต แต่เด็กๆ ที่ทำงานไม่ค่อยคิดเหมือนกัน บางโต๊ะรกจนกลัวว่าจะมีงูซ่อนอยู่ เขาบอกว่าทำงานได้ก็เลยไม่อยากยุ่งมาก แต่ส่วนใหญ่ใช้วิธีว่าวันที่งานไม่เยอะก็จะบอกทุกคนให้ช่วยกันเคลียร์ช่วยกันจัด คราวนี้เหลือโต๊ะใครรกก็จะเป็นเป้าสายตา
จะว่าโต๊ะรกไม่เกี่ยวกับงานก็ไม่ได้ค่ะ บ่อยครั้งที่ถามหาอะไรน้องเขาก็หาไม่เจอเพราะของมันสุมกันอยู่ ของใช้เบิกบ่อยเพราะหาไม่เจอบ้าง นึกว่าหมดแล้วบ้าง หนังสือส่วนกลางเอามาดูก็ไม่เก็บคืนที่ คนอื่นจะใช้ก็หาไม่เจอ อย่างนี้มันไม่ใช่เรื่องส่วนตัวคนเดียวอีกต่อไป เรื่องระเบียบพูดมาร่วมสิบปีแล้วค่ะ ต้องฝึก ไม่มีใครเป็นมาแต่เกิด ฝึกได้จริงๆ ดีต่อตัวเองและงานที่ทำด้วย
แอบเห็นสาย LAN จึงอยากแนะนำ wireless ครับ จะให้อิสระมากขึ้นเยอะเลย
แล้วถ้าอาจารย์พิชัยจะจัดงานอีก ก็ยก hotspot ส่วนตัวไปด้วย จะได้ไม่มีปัญหาฮวงจุ้ยหรือลมแรง
ศิษย์น้องเล็ก
- หายดีแล้วหรือจ๊ะ..ออกมาท่องโลกได้
- ห้องน้องสวยมากแต่....พี่วิจารณ์ไม่เป็นเพราะไม่มีทักษะด้านนี้....บอกได้คำเดียวว่า....สวยมาก สะอาด เรียบร้อย บ่งบอกว่าน้องไม่ง่าย และไม่ธรรมดา...ค่อนข้างจะพิถีพิถัน...
- ...ถ้าเห็นห้องทำงานพี่แล้วน้องจะหนาว.....เพราะมีทั้งเตียงผ่าตัดไฟฟ้าปรับท่าได้.... .มีกลิ่นคาวเลือดและแสงไฟโคมดวงใหญ่...มีความเย็นและอบอุ่นไปด้วยกัน...พร้อมทั้งเสียงฮาของเพื่อนๆ....มันคือชีวิตพี่....สาวแด็รกคิวล่า...ฮ่าๆๆๆๆๆ
แวะมาทักทายและอธิบายในคำถามค่ะ
ทำไมถึงดูว่าเป็นคนที่รับผิดชอบหรือคะ
ถ้าดูจากการจัดวางของ..มีการแยกแยะประเภทของของใช้ มีมุมของสังคม มีลิ้นชักงานเป็นสัดส่วน ไม่มีจุดอับที่จะซุกซ่อนความไม่เหมาะสมหรือไม่ดีงามไว้จากสายตาของใคร...หัวหน้าแบบนี้ โปร่งใส ใจเปิด แชร์ข้อมูลพอๆกับกำกับได้ชัดเจน ลักษณะคนอย่างนี้จะทำอะไรสักอย่างจะละเอียดยิบเรื่องแผน และมีการติดตามกำกับแบบผ่อนบ้าง แต่เมื่ออะไรที่วางแผนตกลงแล้วทำไม่ได้ จะยอมรับผิดก่อน แล้วค่อยไปฉะลูกน้องลับหลังคนอื่น...ลูกน้องกลัวแบบเกรงไม่กล้าตบตา ขณะเดียวกันก็จะรักเคารพ
พอเป็นไปได้ไหมคะ
เขียนความเห็นก่อนได้อ่านที่ตอบอาจารย์ตุ๋ยนะ...แต่พออ่านก็ยิ่งเห็นถึงความมีวินัยในตัวเอง
ฮ่าๆๆ ถ้าตรงนะพี่เปลี่ยนงานเป็นหมอดูดีไหม
เห็นที่ทำงานแล้วอิจฉาครับ
มันช่างต่างกับของผมเสียเหลือเกิน
ห้องตรวจคนไข้มีโต๊ะตั้งคอม 1 ตัว เตียงตรวจภายใน 1 ตัว โคมไฟ อุปกรณ์ตรวจภายใน ถังขยะ เฮ้อ..แต่นี่เป็นมุมที่คนไข้อยากเข้ามาพบผมที่สุดครับ
ที่ห้องทำงาน พยายามเก็บของ เช็ดถูนะครับ แต่มันก็สะอาดและเรียบร้อยได้ไม่นานครับ ผมทำความสะอาดบ่อยนะครับ ทุกปีใหม่เลย ?!?
พี่หญิงใหญ่ถึงบ้านทรายทองเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย เมื่อคืนหมดแรงล่ะสิถึงมาตอบเอาเช้านี้ ตกลงลูกสาวชอบชุดมั้ยเนี่ย
ห้องทำงานของพี่หญิงไม่ไหวค่ะ น่าจะเป็นข้อยกเว้นเพราะเป็นประเภทห้องทำงานเฉพาะทาง ไม่สามารถระบุความเป็นตัวตนของตัวเองได้ ถ้าเขาอนุญาตให้พี่หญิงจัดเองตามใจชอบอาจจะเป็นอันตรายต่อคนไข้ได้ค่ะ
พี่สร้อยขาน่าจะเปลี่ยนอาชีพตามอ.พิชัยไปอีกคน แม่นอย่างแรง จริงๆ แล้วหลายๆ คนว่าหนูเข้าข่ายเป็นพวก perfectionist ต้องดีที่สุด ต้องเป๊ะๆ แต่ก็ไม่ทุกอารมณ์นะคะ บางทีก็มีอารมณ์เซ็ง แค่นี้พอแล้ะ แต่พอทำไม่ถึงมาตรฐานตัวเองทีไรมักจะกังวลเก็บมาคิดต่อทุกที คือถ้าอะไรเราเช็คเองกับมือไม่เคยเลยสักครั้งที่จะพลาด พอไม่ตรวจให้คนอื่นดูมันต้องมีปัญหาทุกทีสิน่า พิสูจน์มานับสิบปี เลยสร้างให้เรากลายเป็นคนแบบนี้ไป
คุณหมอแน่นอนค่ะที่ห้องทำงานของคุณหมอเป็นห้องที่คนอยากมาพบที่สุดเวลาไม่สบาย แต่ถ้าสบายดีก็ไม่อยากไปหานะคะ ^ ^
แหมอ่านตั้งนาน หลงชมในใจ จบท้ายทำความสะอาดปีละหน ตีแปะเลย แต่ไม่แน่เห็นโต๊ะรกๆ คนไข้อาจจะเกิดความเชื่อถือก็ได้ว่าคุณหมอนี่งานเยอะต้องเก่งและ busy ตลอดเลยไม่มีเวลาจัดของ 555 เป็นการใช้หลักโฆษณาทางอ้อมค่ะ ; P
เห็นห้องทำงานของพี่แล้วจะหนาว
หนาวแน่ ๆ ๆ
เพราะมันอยู่ใต้แอร์จ้า......
คิกคิกคิก
พ่อครูอ๋อ ห้องทำงานหนูก็หนาวไม่แพ้พี่ติ๋วสักเท่าใด ใครมานั่งห้องนี้ล้วนแล้วแต่ต้องพกเสื้อกันหนาวมาด้วย ไม่งั้นคุยได้ไม่ถึง 5 นาทีก็สั่นงั่กๆ แทบจับไข้ หนูชอบความเย็น อยู่จนชินไม่ต้องใส่เสื้อกันหนาว มีไว้พาดโต๊ะหรือแขวนไปงั้น นานๆ ถ้าไม่ค่อยสบายถึงจะใส่ที
มีเพื่อนที่เขาเคยมาหา พอรู้ว่าจะต้องมาออฟฟิศหนูอีกเขาพกเสื้อกันหนาวมาด้วย จริงใจมากๆ : )
ซูซาน
ขอโทษ ประโยคนี้พี่เขียนเอง เผอิญเข้าบ้านผิด เพราะใช้เครื่องพ่อ ก๊าก ก ก กก
เห็นห้องทำงานของพี่แล้วจะหนาว
หนาวแน่ ๆ ๆ
เพราะมันอยู่ใต้แอร์จ้า......
คิกคิกคิก
คิดถึงพี่อึ่งอ๊อบจัง กอดทีนะ จุ๊บๆ
- เมื่อคืนพี่แหววเข้ามาตอนดึก..เลยยังไม่ได้บันทึกวันนี้เลยต้องมาชื่นชมอย่างลึกซึ้งใหม่ค่ะ
- ห้องทำงานน่าทำงานและชวนให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ดีค่ะ...พี่แหววชอบ..
- พี่แหววชอบให้บรรยากาศรอบๆ ตัวเอื้อต่อการคิดแปลกๆใหม่..ซึ่งคิดว่าของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน....แล้วแต่จริตของคน
- ที่แน่ๆ ต้องชมน้องว่า...จัดห้องได้สวยงามด้วยศิลปะ..เรียบร้อย...เจริญตา..เจริญใจกับผู้พบเห็น...จริงๆเลยหล่ะค่ะ..
ศิษย์น้อง Little Jazz \(^o^)/
พี่นั้นนับถือในวินัย ๕ นาทีหลังเลิกงานของเ้จ้ายิ่ิงนัก...(อ้าว..นึกว่าอยู่ในบันทึกอ.พิชัย ^ ^ ) แล้วพี่จะก็อปไปใช้...
มานั่งคิดดู ทำไมเราถึงทำไม่ได้หว่า..คิดๆ ดูก็ใช้เวลาประมาณ ๑ นาทีในการกวาดสายตาดูบนโต๊ะว่าต้องเอาอะไรเก็บบ้างก่อนกลับบ้าน.. แต่บางทีตรวจงานค้างก็จะขี้เกี่ยจเก็บ.. เพราะอีกวันนึงก็จะต้องมากางทุกอย่างใหม่.. แต่พอวันใหม่ก็จะมีคนเข้ามาด้วยเรื่องอื่นๆ.....
ข้างบนเนี่ยกำลังคิดไปในหัวแต่นิ้วมันพิมพ์ออกมาน่ะ..กำลังทำความเข้าใจตัวเองอยู่..ประมาณว่าคิดดังน่ะ 5555
อีกอย่างนึงที่พี่ว่ามันต่างกันมากและเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ห้องพี่รก (กำลังหาเหตุผลมาสนับสนุนตัวเองสุดๆ 5555) ก็คือ..งานของพี่เป็นงานที่ผิดเวลาได้ ไม่เสียตังค์ (เสียชื่อเสียงอันโด่งดังแทน ^ ^ ) งานเป็นงานที่เรากำหนดวัน ตารางเวลาและลำดับความสำคัญเอง แต่เนื่องจากพอทำ multi-tasking ก็เลยเปิดวินโดว์ทับซ้อนกัน พร้อมกับมี ไอคอน short cut ไปยัง ไฟล์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องเต็มไปหมด...อ้าว..พูดเรื่องอะไรไปแล้วนี่... 55555 ประมาณว่าโต๊ะรกเหมือน desktop เลยอ่ะ ^ ^
พี่แหววขอบพระคุณค่ะ คือห้องสวยเพราะเราจัดให้เป็นระเบียบด้วย ตั้งแต่สมัยทำงานใหม่ๆ มีมุมเล็กกระจึ๋งนึงเป็นของตนเองก็ตกแต่ง จัดมันทุกวันจนแทบจะได้รางวัลจากเจ้านายว่าเป็นมุมที่สวยที่สุดในที่ทำงาน เจ้านายบอกว่าว่างๆ มาจัดให้บ้างสิ ของแบบนี้มันอยู่ที่เราฝึกค่ะ
ไว้ถ้าเจ้าของห้องอีกห้องนึงข้างๆ เขาเผลอจะแอบถ่ายรูปมาให้ดู ของเหมือนๆ กัน ขนาดห้องใกล้เคียงกันแต่รกเป็นบ้า เวลาใครจะมาคุยงานถ้าไม่คุยที่ห้องประชุมก็ชอบมายืมห้องเรานั่ง เพราะห้องตัวเองรกไง เลยไม่กล้าโชว์คนอื่น เรียกว่ารู้แต่ก็ไม่ยอมจัดค่า
ศิษย์พี่รองอันนี้เข้าใจว่างานต่างกัน มิต้องเป็นกังวล โต๊ะเราเองนี่มิมีใครมาว่าอยู่แล้ว 555 ไม่ต้องหาเหตุผลมาช่วยสนับสนุน ^ ^ คือธรรมชาติในการทำงานแต่ละประเภทมันต่างกัน บางครั้งก็ใช้มาตรฐานเดียวกันมาวัดไม่ได้ งานของน้องส่วนใหญ่มันมาแล้วก็จบตามเวลากำหนด เก็บข้อมูลไว้พอมีมาอีกก็ค่อยนำกลับมาใช้ใหม่ เลยจัดระเบียบได้ไม่อยากนัก
ถ้าศิษย์พี่จำ Desktop ของ Notebook น้องได้ จะเห็นว่ามีไอคอนไม่เกิน 6 ตัว มีทำ shortcut หลักๆ ไปยังไฟล์ที่ใช้ประจำรวมอยู่ใน Folder หนึ่ง นอกนั้นก็เป็น Icon ปกติของเครื่อง ส่วนโปรแกรมต่างๆ ที่ใช้บ่อยก็จะอยู่ด้านล่างกดเรียกใช้ได้ทันทีค่ะ ส่วนตัวชอบจัดระเบียบเครื่อง พวกไฟล์ต่างๆ อยู่เสมอเพราะทำให้เราใช้งานง่าย
ตอนนี้กำลังนำโปรแกรมช่วยบางตัวมาเก็บข้อมูลรูปต่างๆ ที่เรามีในลักษณะ Database เพราะนานๆ ไปก็จำไม่ค่อยได้ว่ามีรูปอะไรบ้าง ใช้เด็กที่ออฟฟิศคีย์เก็บเข้าไปอยู่ เผื่อเวลาต้องการรูปอะไรจะได้รู้ว่ามีรูปประเภทนี้กี่รูปอยู่ที่ไหนบ้าง และนำไปใช้กับพวกสต็อกเทปวิดีโอด้วย ไม่งั้นเวลาต้องการหาภาพทีไร ต้องมานั่ง Search กันจนตาแฉะ แบบนี้นอกจากเป็นระเบียบแล้วทำให้ชีวิตการทำงานของเราง่ายขึ้นเยอะค่า ที่ออฟฟิศเขายกให้เราคนนึงแล้วว่าเป็นพวกจอมวางแผน เจ้าแห่งระบบจัดการ เอกสารทั้งหมดในออฟฟิศที่ใช้อยู่เกิดจากเราทั้งนั้น ^ ^
ระบบดีมีชัยไปกว่าครึ่งค่ะ อย่าให้ระบบมาทำให้เราทำงานยุ่งยากขึ้น ระบบที่ดีต้องทำให้เราสบายต่างหาก เย้ ระบบจงเจริญ (หุ้นส่วนเขายุให้ไปเรียน MBA เราบอกว่าไม่เรียนยังขนาดนี้ ขืนไปเรียนลูกน้องลาออกหมดแหง)
อรุณสวัสดิ์จ้ะ แก้มยุ้ย
- เข้ามาชื่นชมวิธีคิดเรื่องการจัดระบบ ระเบียบ การทำงานของน้อง ทึ่งมากๆค่ะ....สมเป็นศิษย์น้องเล็ก...สุดรักของใครๆ...นับถือ...นับถือ....
- หายป่วยหรือยัง...ทานยา(แก้เวียนหัว...แก้ปวดหลัง) หรือยัง...อย่าลืมนา..เป็นห่วงเสมอจ้ะ
บ่ายโมงก็เดินข้ามสะพานมาฝั่งโบสถ์ พาหลานมาเรียนเทควันโดต่อ แล้วก็เล่นกับเด็กเล็กๆ เป็นฝูง เป็นพี่เลี้ยงจำเป็น พึ่งจะกลับมาถึงบ้านเหนื่อยแหง่ก
เดี๋ยวทุ่มนึงจะไปดู Ruth the Musical ละครเพลงอลังการงานสร้าง พี่ลุค conductor แห่งวง BSO เป็นคนควบคุมเพลง เมื่อวานมีไปแล้วรอบนึง วันนี้เป็นวันสุดท้าย เพื่อนที่ไปดูมาบอกว่างานนี้ไม่ควรพลาด ดีไซน์ฉากมโหฬาร คอสตูมทำใหม่เฉพาะ ไลท์ติ้งจัดโดยมืออาชีพ จริงๆ แล้วชวนพี่ตุ๋ยมาดูด้วยแต่พี่เขาไม่ว่าง น่าเสียดาย ไปดูเสร็จจะกลับมาเล่าให้ฟังนะ
รักพี่....จุ๊บจ้า
แวะมาเสียดาย... T_T Ruth the musical อ่ะ...
^ ^ สองวันนี้มีภารกิจตลอด..แล้วก็ไปบ้านหาพ่อกับแม่มาจ๊ะ รบกับหลานเล็กน้อย.. เปิดคอมพ์ปุ๊บ สองคนโดดขึ้นมานั่งตักเลย.. สรุปแล้วงานที่กะว่าจะทำก็ต้องเปลี่ยนให้เขานั่งพิมพ์ตัวหนังสือแข่งกัน ^ ^
อย่าลืมมาเล่าให้ฟังนะ...อยากฮู้...
ศิษย์พี่รองมิต้องเสียดายไป เอามาเล่าเป็นบันทึกให้อ่านแล้ว สั่งดีวีดีไว้ด้วย ถ้าอยากดูจริงๆ เดี๋ยวได้มาแล้วจะส่งไปให้ค่า
พี่ติ๋วกลับมาตั้งแต่ 3 ทุ่มกว่าแล้ว แต่พึ่งจะได้เขียนเพราะต้องกินข้าว อาบน้ำ และกว่าจะเลือกรูปเสร็จอีก ไปอ่านแล้วกัน เอามาเล่าเรียบร้อยแล้ว
อ่า...รู้แล้วว่าทำไมเอเลี่ยนถึงได้บุกออฟฟิศแถวๆ Town in Town ไม่ไปลงที่ทำเนียบฯ หรือที่ทำการพรรค "เพื่อใคร" ;-)
ชอบมุมนี้มากๆ ครับ - การเก็บของจุกจิกที่มีความหมาย แสดงว่า........(เติมเอง)............เป็นอย่างยิ่ง - นี่! เปิดโอกาสให้หัดเป็นนักพยากรณ์ซะงั้น (ฮา)
ห้องทำงาน PhD student office ทางนี้รวม 5 ชาติค่ะ ไทย อิหร่าน เวียดนาม ญึ่ปุ่น มัลดีฟ กีวี ประเมินแล้ว ชาติไทยรกที่สุด ฮ่าๆ แต่จะจบก่อนใครนะคะ