สรรพชีวิตที่ดำเนินอยู่และพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน

เกิดและดำเนินไปเป็นวัฏจักรแห่งระบบนิเวศน์ของชีวิต

ซึ่งหมุนวน เวียนว่าย ตาย เกิด ใน “วัฏสงสาร” ตาม “กรรม” ของสรรพชีวิตทั้งมวล...

การได้มีโอกาส “ใช้ชีวิต” ช่วงหนึ่งกลับเข้าใกล้วิถีแห่งธรรมชาติ

ดำเนินชีวิตอยู่ด้วยปัจจัย ๔ บริขารที่พระพุทธเจ้าทรงกำหนดไว้เป็นวินัยหรือข้อปฏิบัติซึ่งเป็นวิถีของพุทธสาวก

บริขารที่มีใช้เพียงพอแก่การ “ดำเนินและดำรงชีวิต” ไม่มาก (ฟุ่มเฟือย เกะกะ) ไม่น้อย (ขาดจนลำบากกาย) เกินไป

เพียงพอและพอเพียงต่อการที่จะประพฤติและปฏิบัติธรรม

เพียงพอและพอเพียงที่จะให้ลมหายใจได้ผ่านเข้าออกจากสังขาร

อาหารที่ได้จากอุบาสก อุบาสิกา ผู้มีจิตใจเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา  ฉันเพียงเพื่อให้ได้ความตั้งอยู่ได้แห่งกายนี้

เครื่องนุ่มห่มที่ตัดเย็บขึ้นใช้สีและสรรจากธรรมชาติ นุ่งห่มเพียงเพื่อปกปิดอวัยวะซึ่งทำให้เกิดความละอาย อีกทั้งสอนใจให้เกิดความสลด ปลดปลง ไม่หลงติดยึดกับวัตถุธาตุ ผืนผ้าบังสุกุลนี้

ที่อยู่ พัก อาศัย เพียงได้โคนต้นไม้ เพียงได้สถานที่หลีกเร้นสำหรับภาวนา ป่า เขา ลำเนาไพร ซึ่งปลอดภัยจากเหลือบ ยุง ลมแดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย

ยาชั้นเลิศที่เกิดและอยู่ในร่างกาย

“ลมหายใจ” กัลยาณมิตรที่ช่วยป้องกันโรค

“น้ำมูเลและมูตรเน่า” ช่วยตรวจสอบและรักษาโรคภัยต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น

ปัจจัยทั้ง ๔ รวมกันเข้าเป็นเหตุ ให้เราทรงอยู่ได้ซึ่ง “ชีวิต”.........

วันที่ ๓๑ มกราคม ๒๕๕๐ <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right" align="right">เวลา..หลังฉันอาหาร (มื้อเดียวของวันหนึ่ง) </p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right" align="right">ณ วัดป่าดานวิเวก อ.โซ่พิสัย จ.หนองคาย</p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right" align="right">เรียบเรียงและพิมพ์ </p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right" align="right">วันที่ ๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๐ </p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right" align="right">เวลา กลางคืนก่อนการพักผ่อนของอัตภาพร่างกายนี้</p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right" align="right">ณ  จ.เชียงใหม่</p>