ชีวิตจริงของอินเทอร์น : สานสายใย...ด้วยใจเดียวกัน (๑)


 เบื้องหลังความคิดของการทำโรงเรียน คือการสร้างสังคม   การประชุมเชิงปฏิบัติการที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ ๑๗ ก.ค. ๕๐ ที่สถาบันพัฒนาการสาธารณสุขอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดล มีขึ้นเพื่อเป็นเวทีให้ผู้ปกครองที่เป็นตัวแทนห้องเรียนได้มาทำความรู้จักกัน แลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ในการสร้างสังคมที่น่าอยู่ จากตัวแทนห้องเรียนรุ่นพี่ (สส.ป้ายดำ) สู่ตัวแทนห้องเรียนรุ่นน้อง (สส.ป้ายดำ) ร่วมกัน

อาจารย์กรองทอง บุญประคอง ครูก้า ผู้อำนวยการโรงเรียนเพลินพัฒนา ได้กล่าวเปิดการพบปะในครั้งนี้ว่า เด็กเป็นส่วนหนึ่งของสังคม เราทุกคนกำลังช่วยกันสร้างสังคมที่น่าอยู่ ด้วยการชักชวนคนที่คิดเหมือนกันให้มาอยู่ในที่เดียวกัน มาช่วยกันคิด ช่วยกันสร้างสังคมดีๆด้วยกัน เพราะสังคมดีๆไม่มีขาย ถ้าอยากได้ต้องร่วมกันสร้าง 

อาจารย์ศีลวัต ศุษิลวรณ์ ครูปาด  รองผู้อำนวยการโรงเรียนได้กล่าวเสริมว่า เรากำลังสร้างสังคมโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน ลำพังการเปิดโรงเรียนไปมา ไม่มีทางทำให้ใครสักคนเป็นคนดีได้ การเชื่อมโยงบ้านและโรงเรียนให้เป็นเพื่อนร่วมงานกัน เป็นกุญแจดอกเดียวที่จะทำให้เกิดการพัฒนาทั้งคนและสังคมไปในคราวเดียวกัน 

การตั้งหน้าตั้งตาพัฒนาเด็กอาจก่อให้เกิดความตึงเครียดกับทั้งฝ่ายผู้ปกครอง และครูโรงเรียนจึงพยายามสร้างสังคม สร้างระบบเครือญาติขึ้นมาใหม่ ระบบชนิดใหม่ที่เกิดขึ้นนี้ มีค่ากว่าเงินสะสม ประกันชีวิตที่มี เพราะเรามีเพื่อนเสมือนญาติ ที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกันในเรื่องต่างๆ และเติบโตไปด้วยกันในชุมชนแห่งนี้ 

การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในวันนี้ เริ่มต้นด้วยการทำสมาธิแสงสว่าง ที่อาจารย์จิรัฐกาล พงศ์ภัคเธียร - ครูอุ๊ย อดีตคุณครูใหญ่โรงเรียนสัตยาไส ซึ่งปัจจุบันเป็นผู้ปกครองนักเรียน ชั้น ๕ ได้กรุณามานำกระบวนการให้ การทำสมาธิแสงสว่างเพื่อนำเข้าสู่กระบวนการ ทำให้เราได้เริ่มต้นกิจกรรมในวันนี้ด้วยจิตใจที่เบิกบาน และเป็นสุขในกรรมดีที่พวกเราทุกคนได้ร่วมกันก่อ 

วิทยากรกระบวนการของเราในวันนี้ คือ คุณปุ้ม หญิงร่างใหญ่ ใจดี ที่คุณสุภาวดี หาญเมธี พี่ติ่ง ส่งมาจากรักลูก พร้อมกับวิทยากรผู้ช่วย คือคุณวรา เลขาโครงการก่อตั้งโรงเรียนเพลินพัฒนา ที่ได้เห็นโรงเรียนมาตั้งแต่แรกปฏิสนธิ  

กระบวนการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมเริ่มจากการทักทายว่าใครรู้สึกอย่างไรบ้าง และการตกลงกันในเรื่องกติกาของการประชุม จากนั้นทุกคนในห้องประชุมจึงเริ่มทำความรู้จักกัน ด้วยการแนะนำตัวและมอบดอกกุหลาบให้กับคนที่เราไม่เคยรู้จัก แล้วดอกไม้จากมือคน ๗๐ กว่าก็เดินทางไปทั่วห้องประชุม 

กิจกรรมในลำดับถัดมาคือการส่งปากกาเคมี ที่สมมติว่าเป็นเผือกร้อน เพื่อแบ่งคนออกเป็นกลุ่มย่อย เมื่อได้กลุ่ม ๔ คนแล้วก็เริ่มทำความรู้จักเพื่อนๆของเราให้มากยิ่งขึ้นด้วยคำถาม

 —        สิ่งที่ทำให้มีความสุข

—        งานอดิเรก

—        เพลง ภาพยนตร์ หนังสือ ที่อยากแนะนำเพื่อน

—        สิ่งที่ใฝ่ฝันในชีวิต      

หมายเลขบันทึก: 113760เขียนเมื่อ 23 กรกฎาคม 2007 13:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 19:35 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

สวัสดีครับ

  • เข้ามาอ่านบันทึกและฝากรอยทิ้งไว้ให้ติดตามครับ

ตามไปติดๆ และขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ ...ช่วยไปสานเครือข่ายที่เกาะช้างต่อให้ด้วยนะคะ  ตราดเป็นจังหวัดที่อยากไปมากค่ะ ถ้ามีโอกาสหน้าร้อนหน้าจะแวะไปเยือนนะคะ

รอให้กลับไปทำงานก่อนครับ ผมจะสร้างเครื่อข่ายที่เกาะช้างให้ได้เลย ถ้ามาเกาะช้าง ยินดีต้อนรับครับ แล้วจะรออยู่ที่เกาะช้างประสานงานให้ครับ

อยากให้ลูกโตไวๆจะได้ส่งไปเรียนเพลินพัฒนา(ตอนนี้ยังไม่คลอดเลย)

ครูใหม่ครับ เขียนบันทึกอย่างนี้ทุกทีเลย 

ทำให้คนอ่านสนุกและซึมไปกับบรรยากาศทุกครั้งเลยครับ

ผู้ร่วมงานในวันนั้นคงสนุกและมีความสุขมากๆแน่นอน

ที่โรงเรียนมีห้องเด็กจิ๋ว เตรียมอนุบาลด้วยค่ะ ...อีกไม่นานคุณพ่อคงได้พบหน้า "ย่งจูเนียร์" แล้ว ดีใจด้วยนะคะ

 อาจารย์มณฑลรออ่านตอนหน้าด้วยนะคะ คิดว่าพรุ่งนี้คงได้วางแผง!

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท