เช้ามาเตรียมตัวมาทำงาน แต่ต้องมาเสียอารมณ์เนื่องจากรถติดมากเป็นพิเศษ ก็วันนี้เป็นวันแข่งขันกรีฑานักเรียนและประชาชนประจำปี 2550ของอำเภอท่าฉาง กว่าจะถึงสำนักงานได้ก็เกือบ 10 โมงเช้าแล้ว เริ่มเข้าทำงานคีย์ กสก.1 ไป 12 ราย กะว่าจะคีย์สัก 50 ราย แต่ต้องมีเรื่องเสียก่อนต้องเข้าไปพื้นที่ไปซื้อไข่เป็ด เขาขายราคาไม่แพงเพราะไข่เป็นไข่ที่คัดแยกที่ไม่สามารถทำไข่เค็มได้ เพราะเปลือกบุบเล็กน้อยเขานำมาขายในราคาถูก เป็นเบอร์ 0 น่ะ แต่ราคาฟองละ 2 บาท ไข่แดงก็แดงมากเลย (เพราะเขาเลือกเอาไปทำไข่เค็ม) แต่มาติดใจที่ตู้ใส่ขวดน้ำปลา พริกไทย น้ำมันหอย น้ำมันพืช และชั้นคว่ำจานเพราะทำมาจากตู้เย็นเก่า ที่ไม่สามารถใช้การได้แล้วแต่ได้ดัดแปลงมาเป็นของใช้ เขาเอาประตูตู้เย็นออกเอามาเป็นชั้นวางของ และตัวตู้เย็นเองก็มีตะแกรงก็นำไปเป็นที่คว้ำจาน และวางของ คนสมัยก่อนเขารู้จักที่จะนำของที่ไม่ใช้แล้วมาดัดแปลง เก่งมาก พูดถึงคนสมัยก่อนแล้วก็นึกถึงคำพูดที่คนเฒ่าคนแก่ชอบนำมาเตือนสติเสมอ อย่างเช่น อย่ากินกับมากเดี๋ยวเป็นตาลขโมย ปล่าวหรอกเปลืองกับข้าวต่างหากเพราะคนสมัยก่อนเป็นครอบครัวใหญ่ไม่เหมือนกับสมัยปัจจุบัน คนสมัยก่อนมีวิธีการเก็บรักษาอาหารให้ได้กินไปนานๆ เช่น ปลาร้า ปลาเปรี้ยว กุ้งแห้ง กะปิ กล้วยตาก ทุเรียนกวน อีกจิปาทะ ล้วนแต่คนสมัยก่อนเป็นผู้คิดค้นทั้งนั้น