โทรศัพท์จากชายนิรนามเมื่อคืนวานนี้...สวัสดีครับผมอยู่กรุงเทพครับผมเพิ่งไปเชียงใหม่มา...จะลองทายมั้ยครับว่าผมคือใคร?
ปลายสายทำท่าจะเฉลยแต่ดิฉั้นห้ามไว้ทัน....ขอทายค่ะ อ.handy หรือเปล่าคะ...จับเอาจาก"แก้วเสียง"
เราเคยทักทายกัน "สวัสดีค่ะ" จากนั้น...ยิ้มยืนฟังคนอื่นคุยซะมากกว่า..(เมื่อ 3 เดือนก่อน)ปลายสายแจ้งความประสงค์อยากให้ช่วยตามประเด็นในบันทึกสุดท้าย ให้มิตรรักเขียนตัวอย่างความสำเร็จในการใช้ KM ในมหาวิทยาลัย บทบาทของ ICT รวมทั้งเรื่อง Blog ในการสนับสนุนให้เกิดความสำเร็จ ปัญหาและแนวทางแก้ไข ในการนำ ICT ไปใช้สนับสนุนการจัดการความรู้ มีกำชับว่าโปรดนำเสนอตามรูปแบบตามบันทึกนี้
ชุมชนแนวปฏิบัติ..."ผู้ปฏิบัติงานด้านการเงินและบัญชี"
เล่าโดย นางเมตตา ชุมอินทร์ บุคลากร 7 สำนักงานอธิการบดีมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
ม.อ. มองเรื่องชุมชนนักปฏิบัติว่าเป็นเครื่องมือในการนำองค์กรไปสู่องค์กรแห่งการเรียนรู้ ในขณะที่องค์กรใหญ่(บุคลากรรวม 8000 คน) อย่างเรา มีสหสาขาวิชาทำงานร่วมกัน การ "สนธิพลังการเรียนรู้" ความเป็นเครือข่ายร่วมพัฒนาวิชาชีพไปพร้อมกันเป็นความจำเป็นที่จะต้องส่งเสริมให้เกิด เราจึงส่งเสริมสนับสนุนให้มีการรวมตัวเป็นชุมชน..
หนึ่งในนั้นที่ภูมิใจคือ "ชุมชนผู้ปฏิบัติงานการเงินและบัญชี"นี่หล่ะ ดิฉั้นอยู่ที่ส่วนกลางมีหน้าที่คอยประสาน ให้เกิดชุมชน...รวมถึงการเข้าไปดู ให้ปรึกษา...ไปมองเห็นกิจกรรมที่เขาทำกัน..นำบอกให้ผู้บริหารทราบอีกที
ชุมชนนี้เป็นอีกชุมชนที่ประเมินว่าไปได้ถึงแก่น...ของการจัดการความรู้...แก่นที่ดิฉั้นเห็น คือการ...ลุกออกมาจากที่นั่งของตน..มาฟัง..มามองว่าคนอื่นเขาทำอย่างไรกัน..ชวนกันหาแนวปฏิบัติงานในเรื่องนั้นๆ ให้ดีขึ้นโดยใช้กระบวนการการจัดการความรู้พัฒนางานของตัว(นั่นหมายถึงปรับตัวเหลือบมองผู้อื่นว่าเขาทำอะไรกันอย่างไร มันไม่ง่ายเลยสำหรับวิชาชีพนี้...แหะ แหะ ทัศนคติส่วนตนโปรดพิจารณา)
มีใจให้ที่จะมาฟังเพื่อนร่วมอาชีพผลัดกันเป็นพระเอก..นางเอกในการถ่ายทอดประสบการณ์ของตน เขานัดพบกัน 2-3 ครั้งเอง แต่ได้เห็นตัวตน ได้เห็นวิธีคิด วิธีทำงานของผู้ทำที่อยู่ในแต่ละคณะ แบบไม่น่าเชื่อ...
ดิฉั้นเองเป็นหนึ่งในคุณกิจ ที่ต้องใช้ระเบียบการเงินที่เป็นความรู้ของพวกเขาได้ประโยชน์มากจากการไปร่วมคุย แต่เดิมทีมีเครือข่ายอย่างไม่เป็นทางการที่คุยกันทางโทรศัพท์ตามความสมัครใจหลังจากมีการก่อตั้งชุมชนแล้ว...มีการเปิดเผยเคล็ดลับการทำงาน...กันมากขึ้น..มีการประยุกต์ใช้วิธีที่ตัวเองเลียนลัดมาจากคณะอื่น..
เรียกว่าเขาใช้การจัดการความรู้ในรูปแบบ CoP (Community of Practice) เรียนรู้แบบเครือข่าย "สนธิพลัง" กัน
มีปัญหาอยู่ที่การถ่ายทอดจากหัวคน..เป็นอักษร..ตรงนี้ยากเขาคุ้นชินกับการเขียนรายงานการประชุม..ที่ดีที่สุดที่ทำได้คือ..ให้แต่ละคนที่ฟังพยายามบันทึกว่า...การพบกันครั้งนี้ได้อะไรมากกว่าเดิมก่อนมานั่งฟัง..ทั้งนี้คุณอำนวยหลักคือ คนนี้...คุณกนกรัตน์ ภูมิสมบัติ...จากหน่วยตรวจสอบภายใน(รอ link)
สำหรับบทบาทของ ICT รวมทั้งเรื่อง Blog ในการสนับสนุนให้เกิดความสำเร็จดังกล่าว
กลุ่มนี้เขาใช้ loop mail ปกติคุยกัน..พยายามเชียร์ให้ใช้ blog เขียนเล่าเรื่องการทำงานแต่..ยังไม่ได้ทำอย่างเป็นเรื่องเป็นราวนัก..
ว่า ไปแล้วการใช้ blog ใน ม.อ.เกิดเป็นหย่อมๆ (ที่มีชื่อเสียงจะอยู่ที่นี่ภาควิชาพยาธิ คณะแพทย์(รอ link)ที่ใช้กิจกรรมพัฒนางานเป็นตัวเดินเรื่องในการเขียน)ตามความสนใจเฉพาะตนเสียมากว่า คนมักมองว่า...ต้องเป็นคนรู้มาก..กล้าเขียน...กล้าแสดงตน...และอีกทั้งต้องจัดสรรเวลาให้ลงตัวอย่างดี...เพราะต้องยอมรับว่า..แม้ไม่เขียน blog เงินเดือนก็ขึ้นตามปกติ งานก็ดำเนินไปได้..
นอกจากนั้นที่ ม.อ. ยังมีบ้านของชุมชน.ที่นี่ http://km.psu.ac.th/ ทำไว้เพื่อเป็นการซ้อม..ก่อนมี platfrom การสื่อสารจริง ดิฉั้นหมายถึง gotoknow น้อยที่เรานำลงเป็น intranet เพื่อส่งเสริมให้บุคลากรใช้เพื่อการสื่อสารในองค์กรใช้ชื่อว่า Share.psu.ac.th จะเปิดตัวอย่างเป็นทางการ วันที่ 24 กันยายน 2550 นี้
สำหรับปัญหาและแนวทางแก้ไข...
ใครไม่ใช้ ICT เราไม่ได้มองว่าเป็นปัญหามองว่าเราควรมีหลายช่องทางให้เขา ทำกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน...ตามจริตและธรรมชาติของวิชาชีพตน เช่นกลุ่มพยาบาล..เขาไม่มีโอกาสนั่งหน้าจอเวลาขึ้นเวรลงเวร..ไม่เหมือนใคร..การจัดการความรู้ของเขาก็เลือกช่องทางแบบ f2f ก็ได้
ขณะที่งานลักษณะสำนักงานเราก็พยายามเชียร์ให้ใช้ช่องทางการสือสารที่เราจัดเตรียม มีให้ใช้หลายที่กล่าว ใครไม่ใช้ก็สุดแต่ใจไม่บังคับ ที่นี่ได้ถูกสร้างวัฒนธรรมการใช้อีเมลกันนเป็นวิถีชีวิต...เพราะเจ้านายที่นี่ชอบสั่งงานทางอีเมล...
ทั้งหมดที่เล่าจะตอบคำถามท่าน อ.handy หรือเปล่าขอพิจารณาค่ะขอบคุณที่ให้โอกาสในการเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมในชีวิตท่านค่ะ...
ส่งการบ้านแล้วเหรอ เอ ลอกได้ไหมเนี่ย ไม่ดีๆ เนอะ
งานนี้ลอกกันไม่ได้นะคะคุณใบบุญ เดี๋ยว อาจารย์ตัดคะแนน...จากเลี้ยงข้าวหนึ่งมื้อเป็นครึ่งมื้อ หล่ะแย้...เลย
สวัสดีครับ คุณเมตตา
เข้ามาเก็บเกี่ยวหลายรอบแล้วครับ และเพิ่งจะตื่นมาขอบคุณเบาๆ (เพราะกลัวคุณจิ๊บตื่น) ตอนตี 4 กว่าๆ ณ ห้อง 406 ของ Novotel Chiangmai ครับ
พี่จิ๊บตกตัว h ไปค่ะที่ http://share.psu.ac.th
สงสัยรีบไปหน่อย :)