ครับ ครู...สนุก ๆ ...ผมเข้าใจดีนะครับว่า ไอ้อาการอย่างนี้ มันเป็นลักษณะประจำชนเผ่าของเรา ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว...จำได้ไหม...สงครามโลกครั้งที่สอง...เราก็บอกว่า...สนุก ๆ ...แต่จริง ๆ มันคือ "การปฏิเสธความรับผิดชอบ" ครับครู ในการตีความของผม
สนุก ๆ มันส่งผลให้ชนชาติของเรา ทำอะไรไม่จริงจัง...พอเกิดปัญหาขึ้นมา แทนที่จะมาขบคิดอย่างจริงจัง เราก็หาทางออกง่าย ๆ ว่า "อย่าคิดมาก มันเป็นเรื่องสนุก ๆ" เป็นห่วงจัง ขนาดแม่พิมพ์ของชาติยังคิดอย่างนี้ แล้วเด็ก ๆ ของเราหละ?
สนุก ๆ มันก็ดีนะ...ถ้าเราต้องการแค่ให้สังคมเรา...การศึกษาของเรา...gotoknow ของเรา...ความรู้ของเรา...ประชาธิปไตยของเรา ฯลฯ...เป็นเพียงแค่ "สวนสนุกแบบ theme park"
ออกจะเป็นภาษาที่ "จริงจัง" "รับผิดชอบในถ้อยคำ" แต่ไมก็ไม่เครียดนะครับครู