อ.อนุชา (ชายขอบ) แจ้งมาว่าวันศุกร์ที่ 13 ก.ค. 50 ทีมงาน ศวพถ.พัทลุง จะต้องไปร่วมเปิดโรงเรียนคุณอำนวยที่นครศรีฯ เราฟังแล้วก็งงงง เลยถามพี่ปูว่า แล้วรร.คุณอำนวยเมืองครเข้าเปิดทำการเรียนการสอนเกี่ยวกับอะไร มีนักเรียนประเภทไหนเป็นเด็กกำพร้าหรือว่าเด็กพิการ จะต้องเป็นรร.ใหญ่แน่ ๆ เลยเพราะผู้ว่ามาเปิดเองเลย พี่ปูหัวเราะแล้วพูดว่า “มันไม่ใช่อย่างที่น้องเข้าใจหรอก ถ้าไปเดี่ยวก็รู้เองแหละ”
ถึงตอนเช้าวันที่ 13 ตื้นแต่หัวรุ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก้ออกเดินทาง ไปกัน 5 คน นำโดยอาจารย์อนุชา พี่จุ๊บ พี่ปู พี่นา รวมน้องเยาะ ระหว่างทางก็มีการติวกันไปพลาง ๆ ก่อน ก็พอจะรู้เรื่องขึ้นมานิดหน่อย อาจารย์บอกว่าเราไปในครั้งนี้ในฐานะนักเรียนนะ ไปเรียนรู้การเป็นคุณอำนวย ในโรงเรียนนี้ก็จะมีผู้ว่าของนครฯ เป็นคุณเอื้อ และยังจะมีคุณกิจ ใครหล่าวก็ ไม่รู้เหมือนกัน ก็ยังงงง ก็ฟังไปด้วยหลับไปด้วย เพราะติดนิสัยชอบหลับบนรถ ไปถึงเมืองคอนก็ 8 โมงกว่า ๆ เข้าถึงโรงเรียนก็แปลกใจแล้วไหนละโรงเรียนนี่มันสวนสุขภาพแล้วมีห้องเรียนที่ล้อมรอบไปด้วยต้นไม่ดูร่มรื่นดี บรรยากาศที่ชวนเรียน มีคุณกิจ คือ หมดแตงหรือหมอพะยอม ซึ่งเป็นหมอพื้นบ้านที่มีความเชี่ยวชาญระดับปรามาจารย์ และคุณอำนวย คือ คุณวิเชียร ที่มาร่วมเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้
เริ่มเปิดโรงเรียนโดยผู้ว่านครฯ มาเปิดบทนำบทแรกเรื่องคุณอำนวยทำให้เราตาแจ้งขึ้นมาทันที เกิดมีความรู้สึกอยากเรียนเพราะเป็นการนำเข้าสู่บทเรียนที่น่าสนใจ เพราะท่านเล่ารายละเอียดมาชัดเจน เนียะถ้าเราไม่มาเราคงไม่รู้ว่าโรงเรียนคุณอำนวยเขาทำอะไรกัน หลังจากที่ผู้ว่าสอนจบ พวกเราในฐานะนักเรียนยังไม่ได้ทำความรู้จักกันเลย ก็หันหน้าเข้าหากันเป็นวงกลมแล้วแนะนำชื่อว่ามาจากไหนกันยังไง บางคนก็มาจาก ม.วลัยลักษณ์ ม.ราชมงคล ม.ราชภัฏบ้าง หลากหลายสาขาอาชีพ ต่างรุ่นต่างวัย เกือบ 30 ชีวิต มาเป็นนักเรียนร่วมรุ่น รู้สึกตัวเองอายุน้อยที่สุดของรุ่น เมื่อมาแล้วก็คงมีวัตถุประสงค์เหมือนกันหมดนั่นแหละ คือ ต้องการเรียนรู้บทบาทของคุณอำนวย ส่วนตัวเราเองก็หวังว่ามาแล้วจะรู้จักโรงเรียนคุณอำนวย และเจอเพื่อนใหม่ ๆ
วันนี้เราได้อะไรบ้าง เราได้รู้ว่าคุณอำนวยจะต้องเป็นนักฉวยโอกาส ต้องสร้างบรรยากาศแห่งการเป็นมิตรต้องมีอารมณ์ขัน ชื่นชมทุกคนที่จะเข้ามาในวงแลกเปลี่ยนรู้ การแลกเปลี่ยนเรียนรู้จะมาเอง เช่น ที่ท่านผู้ว่ากล่าวว่า “เมื่อใจมา เวลามี เวทีเกิด” เพราะฉะนั้นการจัดการความรู้จะต้องจัดความสัมพันธ์ระหว่งคนก่อนเพื่อให้เกิดความไว้เนื้อเชื่อใจกัน แล้วใจเราอยากจะมา สามารถสละเวลาให้มีได้ และคุณอำนวยต้องมีบุคลิกสำคัญ คือ เป็นคนใฝ่รู้และต้องรู้จักเครื่องมือ KM ให้ดี พร้อมที่จะส่งเสริมให้เกิดกระบวนการเรียนรู้ เรื่องเล่าต้องมี และต้องมีเทคนิคการเล่าเรื่อง เพราะกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้หลัก คือ ทุกคนต้องมีเรื่องเล่า และคุณอำนวยต้องคอยส่งเสริมแนะนำกระตุ้น ในการกระตุ้นก็ต้องมีเทคนิค ในการชื่นชมยกย่อง ส่งเสริมให้กระบวนการแลกเปลี่ยนเรีนนรู้มีประสิทธิภาพ ช่วยส่งเสริม ไม่ใช่ทำเอง แต่หลักๆ ต้องให้กำลังใจ
คุณอำนวยที่ดีทุกคนต้องเสียสละและมี EQ สูง เพราะพฤติกรรมจะถ่ายทอดไปสู่คุณกิจแกนนำอีกที คุณกิจแกนนำจะไปถ่ายทอดให้คุณกิจทุกคนในหมู่บ้าน คุณอำนวยต้อง ทำให้ดู อยู่ให้เห็น เป็นให้ตาม ดังนั้น EQ ต้องมาก่อน ต่อไปต้องเน้นกระบวนการคิด แต่ไม่ใช่เน้นเนื้อหา ต้องคอยควบคุมไม่ให้กระบวนการออกนอกลู่นอกทาง เนื้อหาเป็นของคุณกิจแกนนำเขาจะคิดเองเราไม่ควรคิดแทนเขา ดังนั้นคุณอำนวยที่ดี จะต้องเชื่อมระหว่างคุณเอื้อและคุณกิจแกนนำให้ได้
ฟังผู้ว่าพูดจบ ก็จับประเด็นได้อย่างนี้ เลยคิดว่าถ้าในอนาคตเราต้องเป็นคุณอำนวยที่ดีต้องปฏิบัติให้ได้อย่างนี้แหละ
สิ่งที่ยังไม่ได้ตามที่เราหวังในการมาเรียนในวันนี้ คือ เราต้องทำความเข้าใจกับคำบางคำใหม่หมด เช่น คุณกิจ คุณเอื้อ คุณอำนวย เขาเป็นใคร มีบทบาทอย่างไร เราไม่เคยรู้เรื่องมาก่อนเลย อาจเป็นเพราะเราเป็นเด็กใหม่ เพิ่งจบมายังไม่มีประสบการณ์ในการทำงานมาก่อน และอีกอย่างเวลาในการเรียนวันเดียวคิดว่ามันน้อยเกินไปสำหรับเรานะ พอโยงเข้าสู่บทเรียนจริง ๆ จัง ๆ กลับงงงงขึ้นมาอีก ไม่เหมือนตอนที่ผู้ว่าพูดรู้สึกเข้าใจดีแล้ว ก็เลยหันไปมองหน้า พี่จุ๊บ กับพี่นา แต่ละคนทำท่าเหมือนโดนงูเห่ากัดซะอย่างงั้น ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน สงสัยว่าบรรยากาศมันคงสบายเกินไปมั้ง (ชวนให้ง่วง)
Hodeeyoh
บ่มเพาะทักษะการลิขิตกันมากจากไหนหรือถึงได้ลิขิตได้เยี่ยมยอดขนาดนี้....ในวันพบกันครั้งหน้าช่วยพริ้นเอาไปให้เพื่อนได้เรียนรู้ กรตุ้นบล็อกเกอร์หน้าเกาที่ปล่อยบล็อกร้าง และกระตุ้นคนที่ไม่มีบล็อกให้มีบล็อกไว้เป็นช่องทาง ลปรร.อีกช่องทางหนึ่ง
นำบล็อกนี้เข้าไว้ในแพลนเน็ตของพี่ 4 แพลนเน็ต คือ โรงเรียนคุณอำนวยเมืองคอน KMสกุลเมืองคอน เพื่อนเรียนรู้ และ ลีลาการเรียนรู้
บันทึกต่อๆไปคงตามมาติดๆแน่นอนเลย...รออ่านอยู่ครับ
ไม่ได้ไปบ่มเพาะที่ไหนไกลหรอกคะก็มีอาจารย์อนุชา (ชายขอบ) ที่คอยให้คำแนะนำ หวังว่าคราวหน้าคงได้เจอตัวเป็น ๆ กันอีกนะคะ