บ่มเพาะต้นกล้า..."ชีวิต"วัยรุ่น
ช่วงนี้ได้มีโอกาส ทำงานร่วมกับนักเขียนท่านหนึ่ง (แต่ท่านมักไม่ค่อยเรียกตัวเองว่านักเขียน แต่จะใช้คำแทนตนว่า "นักเล่าเรื่อง" มากกว่า) ในส่วนที่ดิฉันได้ช่วยแลกเปลี่ยนเรียนรู้นั้น จะเป็นในส่วนที่เกี่ยวกับมุมมองของนักจิตวิทยาให้คำปรึกษา ที่มีต่อประเด็น "วัยรุ่น" เพราะเรื่องราวที่ท่านกำลังเขียนนี้เป็นการนำเสนอชีวิตวัยรุ่นคนหนึ่งที่อาจเรียกได้ว่าผ่านช่วงชีวิตที่โชกโชน และบอบช้ำมาพอสมควร
...
ในแต่ละตอนของงานเขียนนี้จะมีบทสรุปในมุมมองของคน "จิตวิทยา" ที่มีต่อประเด็นพฤติกรรมของเด็กๆ เหล่านั้น การทำงานชิ้นนี้สะท้อนให้ดิฉันได้เกิดความรู้สึกที่ว่า...การถอยมาอย่างน้อยก้าวหนึ่งและย้อนมองไปที่คนอีกคนหนึ่งนั้น อาจทำให้เราเข้าใจภาพชีวิตของเขาที่เรามองเห็นซ่อนอยู่ภายใต้ท่วงท่า และแววตาเขาได้... ปัญหาวัยรุ่นที่เกิดขึ้นทุกวันนี้ก็เนื่องมาจากว่าทุกฝ่ายต่างไม่เคยถอย พ่อแม่ก็จะมีอีกมุมมองของตนที่เต็มไปด้วยความรัก ความหวัง ส่วนตัวเด็กเองนั้นก็จะอยู่อีกมุมหนึ่งที่เต็มไปด้วยการร้องขอความเข้าใจ เมื่ออยู่กันคนละมุมเช่นนี้ จึงทำให้เกิดช่องว่างระหว่างกันมากขึ้น ... มากขึ้น และมากขึ้น
ดังนั้น หากพ่อแม่ พยายามทำความเข้าใจ และไม่ใช้บรรทัดฐานแห่งตนไปวัดหรือไปตัดสิน ความเป็นไปของเด็กกลุ่มนี้ เราก็อาจจะหล่อหลอมและประคองให้เขาก้าวพ้นช่วงชีวิตวัยนี้ไปได้อย่างแน่นอน เพราะหากดูไปแล้ววัยนี้อาจเป็นช่วงวัยที่สาหัสพอสมควรสำหรับชีวิต เพราะเป็นช่วงรอยต่อระหว่างวัยเด็ก และก้าวไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่ ต้องมีการปรับตัวมากมายในชีวิต ทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ และความคาดหวังจากสังคม
และที่สำคัญเมื่อเกิดปัญหาทางพฤติกรรมแก่เด็กวัยรุ่นนี้ อย่าตัดสินหรือด่วนสรุป "ชีวิต" เขาว่าเป็นความผิดมหันต์ ... หน้าที่เราในฐานะคนสังคมนี้ ที่ควรทำและพึงทำให้ดีที่สุดคือ การให้โอกาส ... โอกาสที่มนุษย์พึงมีให้แก่มนุษย์ด้วยกัน...
อย่างในงานเขียนชิ้นนี้ ถือว่าเป็นความโชคดีของดิฉันที่ได้มีโอกาสศึกษาชีวิตของคนหนึ่งที่กว่าจะผ่านรอยต่อแห่งชีวิตตนมาได้นั้นด้วยตัวของเขาเองขณะที่ยืนกันอยู่คนละอีกมุมชีวิตกับพ่อแม่ของเขา ก็ถือว่าเป็นความโชคดีก็ว่าได้ แล้ววัยรุ่นอีกหลายๆ คนเล่าที่กำลังเริงร่าในสังคมทุกวันนี้ล่ะ..จะเติบโตจากเมล็ดพันธุ์นี้ไปเป็นต้นกล้า และเติบโตเป็นต้นที่สมบูรณ์ได้อย่างไร...
บันทึกนี้...พยายามจะยั้งๆ การเขียนของตน เพราะจะดูเคร่งวิชาการ และการวิเคราะห์เกินไป รอก่อนว่างานเขียนชิ้นนี้เสร็จสิ้นและตีพิมพ์เมื่อไหร่(ซึ่งก็อีกไม่นาน-ท่านผู้เขียนว่านะคะ) คงได้นำมาเล่าแลกเปลี่ยนได้เยอะและอีกหลายมุมมอง...เป็นแน่แท้
ความเห็น (13)
^___^
พ่อแม่เป็นส่วนสำคัญในการเพาะบ่มชีวิตวัยรุ่นจริงๆนะครับ
หากเอาใจใส่รดน้ำ พรวนดินเมล็ดพืชชีวิตน้อยๆ อย่างตั้งใจ และเข้าใจ
เมล็ดพืชนั้นก็จะเจริญเติบโตอย่างสวยงาม
- ความจริงคำว่า "วัยรุ่น" ก็คือช่วงหนึ่งของชีวิตที่ทุกคนเคยผ่านมาทั้งสิ้น...
- คุณพ่อคุณแม่มักจะหลงลืมทบทวนตนเองไปว่า ตัวเองผ่านสมัยเป็นวัยรุ่นมาได้อย่างไร เพราะถ้ายังจดจำได้ ก็คงจะช่วยประคับประคองให้ลูกผ่านช่วงของการเป็นวัยรุ่นเช่นเดียวกับตัวเอง ได้อย่างราบรื่น นะคะ....
- สนใจรออ่านอีกหลายมุมมองของงานเขียนชิ้นที่ว่านี้อยู่ค่ะ....ลูกสาวกำลังเริ่มวัยรุ่นพอดี....
คุณมัชชะ
เป็นเกียรติอย่างยิ่งนะคะ ที่มาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้...
กะปุ๋มมองว่า...เมล็ดพันธุ์นั้นจะเติบโตไม่ได้สมบูรณ์นัก
หากคนปลูก...ไม่ใส่ความรักที่เข้าใจเข้าไปด้วย...
พี่เม่ย...
ขอบพระคุณนะคะ..ที่มาร่วม ลปรร.
เดี๋ยวกะปุ๋มมาต่อยอดต่อนะคะ...
ขอไปห้องสมุดก่อนคะ...
*^__^*
- อ่านแล้วอยากกลับไปเป็นวัยรุ่นจะได้ขยันเรียนมากกว่านี้ไง
- ขอบคุณครับผม
คุณขจิต
เมื่อคืนกะปุ๋มได้ดูรายการหลุมดำ...ที่สะท้อนปัญหาของวัยรุ่น..และได้มีโอกาสถกกันกับท่านผู้เขียน...
...
ทำให้รู้สึกและเกิดคำถามว่าเราจริงจังกันหรือยัง...กับการแก้ไขปัญหาวัยรุ่น เพราะทุกวันนี้...ความเสื่อมถอยเข้ามาชีวิต...และสังคมมากเหลือเกิน...
- ขอบคุณคุณกะปุ๋มค่ะ อ่านแล้วทำให้นึกถึงตัวเองตอนเป็นวัยรุ่น
- เป็นห่วงเมล็ดพันธุ์รุ่นใหม่เหมือนกันค่ะ เพราะทุกวันนี้สิ่งล่อแหลม ยั่วยุมีมาก
- การแก้ปัญหาวัยรุ่นหากไม่เริ่มที่ครอบครัวก่อนคงเป็นเรื่องที่แก้ไขลำบาก พ่อแม่ และผู้ใกล้ชิดควรให้ความเอาใจใส่ดูแล และให้ความสำคัญกับวัยรุ่นอย่างจริงจัง
- เห็นวัยรุ่นทุกวันนี้แต่งตัว บางกลุ่มก็แต่งตามแฟชั่นมากเกินไปจนเกิดปัญหาในสังคม
สวัสดีคะ...คุณสุชานาถ..
กะปุ๋มจำได้ว่าก่อนออกไป...ได้เข้าไปอ่านบันทึกของคุณ..แต่ไม่ได้ทิ้งรอยว่า...จึง add มาไว้ในแพลนเน็ตตัวเองไว้ก่อน...
...
ดีใจคะ...พอกลับเข้ามาอีก...มาเจอความเห็นของคุณ นี่เขาเรียกว่า "สื่อสัมผัส"...ที่กะปุ๋มส่งไปแน่เลย (ฮา...)
...
ใช้แล้วคะ...ทุกวันนี้ไม่ว่าจะนักบำบัด นักวิชาการ ...หรือนักอะไรก็แล้วแต่...มัวแก้ไข..ตามแต่..ทฤษฎีจะพาว่าไป...ลองกลับมุมนำ "หัวใจ"...ของเราไปแก้ไข..."ใจแนบใจ...แม้ต่างวัย"...บางทีช่องว่างที่ว่าอาจลดลงไปได้นะคะ
ดร.กะปุ๋มคะ (หนึ่งในสุภาพสตรี...ในดวงใจ)
กับบันทึกที่จะบอก "ต้นกล้า" ทุกต้นให้มั่นใจว่า "จงงอกงามเถิด"
...ขอบคุณ ดร.Ka-Poom เป็นอย่างสูงค่ะ
คุณ Dandelion1
ขอบพระคุณมากนะคะ...สำหรับการแวะเวียนมา...
หากคุณมีต้นกล้า...อยู่แวดล้อม...
อยากฝากไว้ว่า...ช่วยกันดูแล...และเพียร...รดน้ำพรวนดิน...เพื่อให้ต้นกล้านั้นเติบโต...เป็นต้นไม้ใหญ่ที่สมบูรณ์นะคะ...
ขอบคุณคะ
คุณ...
ช่วงนี้กะปุ๋มไม่ได้ทำวิเคราะห์ case ปัญหาวัยรุ่นให้ท่านเลยคะ...กะว่าจะเร่งให้นะคะ...
...
ตอนนี้หยิบ...ขึ้นมากำลังวิเคราะห์ให้นะคะ...
จึงมาบันทึกทิ้งรอยไว้เผื่อท่านแวะเวียนมาตรวจงานกะปุ๋ม
ครับผม
ไม่ต้องเร่งครับ ทำสบายๆ
นะคุณ
^__^/
คุณมัชชะ...
ยิ้มๆๆๆ...ขอบคุณนะคะ...ตอนนี้มีงานติดมือหลายชิ้นเลยคะ...พยายามสะสาง...งานวิเคราะห์ case ให้ความเห็นเชิงทัศนะนักจิตฯ..นี้...ก็ปุ๋มชอบเพราะได้กระตุ้นทางปัญญาดี...เดี๋ยวจะพยายามทำไปเรื่อยนะคะ...หากเร่งเมื่อไหร่ บอกได้เลยนะคะ...กะปุ๋มจะ speed ให้คะ...
*^__^*
กะปุ๋ม