ขอบคุณคุณหมอมัทนาที่กรุณา tag ผมมา ทำให้ผมมีเรื่องที่จะเขียนต่อครับ
ความลับห้าประการที่อยากเปิดเผยมีดังนี้
ข้อแรก เป็นคนติดปากกาครับ มีปากกาที่พกติดตัวใช้เขียนประจำ เป็นปากกาหมึกซึม เส้นใหญ่สีดำ ยี่ห้อ Parker ครับเริ่มใช้หมึกซึมตั้งแต่อยู่ปีสอง โดยการแนะนำของเพื่อนที่ชื่อ ทพ.ภาณุ สุภัทราวิวัฒน์ (ปัจจุบันเป็นอาจารย์ อยู่ที่ คณะทันตแพทยศาสตร์ ม.อ.) พอปีสามก็ซื้อปากกาด้ามนี้ แล้วก็ใช้เรื่อยมาจนกระทั่งบัดนี้ สิบสามปีแล้ว การเขียนหนังสือด้วยปากกาหมึกซึมด้ามนี้เป็นความรื่นรมย์อย่างหนึ่งของชีวิตผมครับ
ข้อสอง เป็นคนชอบเพลงที่ไม่ฮิต, ชอบเพลงสุนทราภรณ์ และชอบเพลงที่ใช้สัมผัสยาก
ยกตัวอย่างเพลงที่ชอบ เช่น เพลงที่คุณเลิศ ประสมทรัพย์ กับ คุณศรีสุดา รัชตะวรรณ ร้อง ที่โปรดมากคือ สวรรค์สวิง กับบ้านเรือนเคียงกัน, ผมมักจะชื่นชมครูเพลงที่สามารถแต่งเพลงด้วยสัมผัสสระยากๆ ลองคลิกเข้าไปฟังเพลงบ้านเรื่อนเคียงกันดูนะครับ
http://www.mousetak.com/th/song/list_songonartist.php?ArtistID=1099&Over=5&PageShow=8
สัมผัสเสียง เอียง เอียว อาง หาฟังยากนะครับ เพลงปัจจุบันมีแต่สัมผัสเสียง ไอ อา
สุดยอดเพลงสัมผัสยากในดวงใจต้องเพลงนี้ครับ ผลงานของครู ลพ บุรีรัตน์ (ถ้าจำผิดขออภัย) "เพลงรักบ้านทุ่ง"
ลองคลิกเข้าไปดูความแพรวพราวในการใช้คำสัมผัสยาก
http://postjung.com/song.php?id=6322&sc=583288
นอกจากนี้อีกหลายสิบเพลงของ ครูไพบูลย์ บุตรขัน ก็อยู่ในดวงใจตลอดมาครับ
ประโยคที่มักจะบอกภรรยาเวลาได้ฟังเพลงในลักษณะนี้คือ ถ้าชั้นแต่งเพลงได้แบบนี้ได้ แม้ตายก็ยอม
ความลับข้อที่สาม ต่อเนื่องจากข้อสอง ผมจำเนื้อเพลงได้แม่นมาก ในขณะที่ความจำด้านอื่นๆ โดยเฉพาะเรื่องเส้นทางไม่เอาไหนเลย
เนื้อเพลงที่จำได้มักจะเป็นเพลงสุนทราภรณ์ สุรพล สมบัติเจริญ คาราวาน คาราบาว เพลงลูกทุ่งยุคก่อนๆ รวมๆ กันผมว่าน่าจะจำเนื้อเพลงได้ถึงหนึ่งพันเพลง
ข้อที่สี่ ร้อยละเจ็ดสิบของหนังสือที่ซื้อมาอ่านไม่จบเล่ม, ร้อยละสิบของหนังสือที่ซื้อมายังไม่เคยเปิดอ่านเลย แต่ก็เป็นคนชอบซื้อหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ
ข้อสุดท้าย พิมพ์ดีดทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษระบบสัมผัสได้อย่างคล่องแคล่ว ยกเว้นเวลาพิมพ์ตัวเลข ไม่สามารถจำตำแหน่งตัวเลขบนแป้นพิมพ์แถวบนสุดได้ ต้องใช้แป้น number pad ที่อยู่ทางขวามือทุกที
ข้ออนุญาตส่งต่อให้อีกห้าท่านที่อยากรู้จักเพิ่มขึ้นครับ
1.คุณณัชร
2.คุณหมอชาตรี
3.คุณจตุพร
4.คุณ tanu
5.คุณหมอชุมพล
สัวสดีครับ
เหมือนผมเลย ชอบเพลงเก่า ๆ ประมาณว่า ถ้าไม่เห็นหน้าจะคิดว่า ต้องแก่แล้วแน่ๆเลย ผมก็เริ่มฟังเพลงลูกกรุงก่อนและเก่าลงเรื่อย ๆ จนถึงเพลงสุนทราภรณ์ แต่ไม่ถึงขนาดว่าฟังเพลงไทยเดิมหรอกนะครับ
เรื่องของหนังสือก็เหมือนกันครับ ชอบเก็บเป็นของตัวเองแต่ก็อ่านนิดหน่อย แต่ก็อ่านทุกเล่ม แต่ไม่จบซักแล้วเลย
ยินดีที่ได้รู้จักคุณอุทัยนะครับ
เราทำงานใกล้ๆ กันนะครับ
ที่ทำงานผมอยู่ มธ ศูนย์รังสิตครับ
คงได้แวะเข้าๆ ออกๆ ไปๆ กลับๆ ระหว่างธรรมศาสตร์ กับที่เรียนที่ ออสเตรเลียครับ
มีโอกาสคงได้เจอกันครับผม