เนตรพรหม เป็นชื่อที่พ่อตั้งให้ค่ะ พ่อบอกว่า ฟังเพลงท่อนหนึ่ง ร้องว่า
“สาวเนตรพรหมหล่มเก่า........ บลาๆๆๆ /”
(นึกประโยคอื่นไม่ออก)
สรุปคือมีคำนามคำหนึ่งที่พ่อชอบเลยเอามาตั้งให้ลูกสาว พ่อให้ความหมายว่า
“ดวงตาแห่งแสงสว่าง”
พอเรียนชั้นประถมศึกษารู้สึกว่าชื่อเราเขียนยากค่ะ ครูที่สอนยังเขียนเป็นพรมธรรมดาเลยค่ะ เพื่อนที่สนิทกันเขาก็จะอ่านชื่อเราว่า เน-ตอน-พร-หม
เราก็เลยจำวิธีเขียนแบบนั้นมาตลอดเลยเขียนชื่อตัวเองไม่เคยผิดเลยค่า (^_^)
เด็กหญิงเนตรพรหมเป็นเด็กหญิงที่เติบโตมากับรุ่นพี่รุ่นน้องที่เป็นผู้ชายสองคนและพี่ชายตัวเองอีกหนึ่งคน กลายเป็นมีองครักษ์สามคน ทว่าแทนที่เด็กหญิงเนตรพรหมจะซน ดื้อ เพราะเล่นแต่กับเด็กผู้ชาย
เปล่าเลยค่ะ เธอเป็นเด็กหญิงที่เงียบ เรียบร้อยมาก โลกส่วนตัวสูงสุดๆ จนพ่อยังกลัวเลยค่ะ
สมัยเรียนมัธยม เธอก็เป็นคนที่เอาแต่เรียน กิจกรรมก็ทำบ้างแหละถ้าได้คะแนน เธอใฝ่ฝันที่จะเป็นจิตแพทย์ค่ะ เพราะเธอดูละครเกี่ยวกับโรงพยาบาลบ้าทีไร
เธอก็อยากเข้าไปที่นั่นทุกที (เป็นหมอนะค่ะไม่ใช่คนป่วย)
แต่แล้วชะตาชีวิตก็พลิกโผ ให้เธอเข้ามาเรียนแพทย์แผนไทยประยุกต์ที่มหาวิทยาลัยนเรศวรอย่างมึนๆ ปนอึนๆ เลยตั้งใจเรียนบ้าง ไม่ตั้งใจเรียนบ้าง
กะว่าจบแล้วคงไม่เอาดีเส้นทางนี้หรอก
(ทำไมไม่ซิ่วไปซะละเธอ)
แล้วยังไงไม่รู้นะค่ะ เธอก็เข้ามาทำงานสายนี้จนได้ซิค่ะ ด้วยคำตอบจากคำถามที่เธอถาม
อาจารย์ที่ศิริราชสมัยไปฝึกงาน ปี 4 ว่า
“อาจารย์ทำงานวิชาชีพนี้มีความสุขมั๊ย?”
“ถ้าอยากรู้ก็ต้องลองเอง”
ตอนนี้เธอเลยกำลังทำสิ่งที่อาจารย์ท่านนั้นบอกค่ะ
เป็นกำลังใจให้เธอด้วยนะค่ะ เธอกำลังค้นหาบางอย่างจากงานที่กำลังทำค่ะ