คบกันเพื่อผลประโยชน์พอหมดประโยชน์เมื่อไรก็หมดความสำคัญลงเมื่อนั้นดังนั้นพึงคบกันด้วยความดีและซื่อสัตย์ต่อกันจะดีกว่า

ก่อนจะเชื่อ สิ่งใด ให้พิสูจน์ก่อนจะพูด ให้ยั้งคิด วินิจฉัยก่อนจะทำ กิจการ งานใด ๆ ให้เขาทีคิดให้ถ้วนถี่ จึงจะดีตามมา

อดีตเป็นบทเรียนปัจจุบันให้ทำดีที่สุดอนาคตจะดีไปเอง

พึงทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อมวลมิตรแม้เพียงน้อยคิดก็ยังดีกว่าไม่มีไมตรีจิตเอาเสียเลย

คนเราเกิดมามีต้นทุนชีวิตมาไม่เท่ากันการให้โอกาสแก่คนผู้ด้อยโอกาสจึงเสมือนว่าเป็นการสร้างบุญใหญ่ได้อานิสงส์แรง

ยิ้ม ไหว้ ทักทาย คือการจุดประกายในการสร้างมนุษยสัมพันธ์

ทะเลจะสวย เพราะมีคลื่นชีวิตที่ราบรื่น ต้องผ่านอุปสรรค

“คนจะงาม งามน้ำใจ ใช่เพียงใบหน้าคนจะสวย สวยจรรยา ใช่เพียงตาหวานคนจะแก่ แก่ความรู้ ใช่เพียงอยู่นานคนจะรวย รวยศีลทาน ใช่เพียงบ้านโต”

การทำดี ไม่ควรหยิ่งผยอง…หรือจองหอง…ว่าไม่มีใครดีเลิศ ประเสริฐศรีเท่าเรา…เพราะในระดับปรมัตถสัจ…ถ้าไม่มีคนด้อยกว่า…ไม่มีคนต่ำกว่า เราจะรู้ได้อย่างไร….ว่าเราดีเลิศประเสริฐศรี….

ยามเจ็บป่วย อย่าอ่อนแอ…ยามไม่สมหวัง อย่าท้อแท้…ยามชีวิตผันแปร ต้องทำใจ..ยามไม่เหลืออะไร ใจต้องปล่อยวาง…

>>>…ความดี…..คนดี…….ทำได้ง่าย …>>>…ความดี…..คนชั่ว…..ทำได้ยาก …>>>…ความชั่ว…คนดี…….ทำได้ยาก …>>>…ความชั่ว…คนชั่ว…..ทำได้ง่าย …

คนงาม งามทั้งกาย และใจ…คนจะงาม งามน้ำใจ ใช่เพียงใบหน้า…คนจะสวย สวยจรรยา ใช่เพียงตาหวาน…คนจะแก่ แก่ความรู้ ใช่เพียงอยู่นาน…คนจะรวย รวยศีลทาน ใช่เพียงบ้านโต…

ความเชื่อที่ขาดปัญญาก็ไม่ต่างจากงมงาย …ดังนั้น ก่อนเชื่อ…ก่อนจะเชื่อ สิ่งใด ให้พิสูจน์…ก่อนจะพูด ให้ยั้งคิด วินิจฉัย…ก่อนจะทำ กิจการ งานใดใดให้ดี…คิดให้ ถ้วนถี่ จึงจะเกิดผลดีตามมา…

อยากได้ดี ต้องทำดีเอง…อยากได้ดี ไม่ทำดี นั่นมีมาก …ดีแต่อยาก หากไม่ทำ น่าขำหนอ …อยากได้ดี รีบทำดี อย่ารีรอ …มัวแต่ขอ รอแต่ดี ไม่ดีเลย…

ทำดี ดีกว่าขอพร…พรแสวง มีอานิสงส์แรง…ยิ่งกว่าพรสวรรค์…จงมุ่งมั่นฝ่าฟัน…เพราะทุกสิ่งจะเห็นผลจริง…เมื่อลงมือปฏิบัติ…

แม้จะมีเงินมากมายก็จริง…แต่เงินที่เราใช้ไปแล้วคือเงินเรา…ที่เหลือไม่แน่…เพราะทุกอย่างมีวันแปรเปลี่ยน…ถ้าคิดจะทำสิ่งใดให้เกิดประโยชน์…โปรดนำไปใช้เพื่อมหาชน…เพราะจะติดตามตนไปทุกภพทุกชาติ…

นกไม่มีขน…คนไม่มีบริวาร…ทะยานขึ้นสู่ที่สูงได้ยาก…

ถ้าจะแข็ง…จงแข็งแรง…อย่าแข็งกระด้าง…ถ้าอ่อน…ให้อ่อนน้อม…อย่าอ่อนแอ…

สุขในเมืองฟ้า มีแต่แดดกับฝน…สุขในเมืองคน มีแต่กินกับม่วน…อย่าทำอะไรที่เป็นสิ่งกวนใจให้ใครเขาเกิดโทสะ…ผิดหวัง อย่าละความพยายาม…ความพยายามอยู่ไหน ความสำเร็จจะอยู่นั้น…

อย่าทิ้งสิ่งไม่ดีให้ใครเห็น…ประดุจนกไม่ทิ้งร่องรอยไว้ในอากาศ…เก่งพองาม ฉลาดพอดี จะไม่มีใครอิจฉา…

โง่ไม่เป็น จะเป็นใหญ่ได้ยาก…ฉลาดไม่เป็น ก็จะเป็นใหญ่ได้ลำบาก…เสียอะไรก็ชั่งเถอะ แต่อย่าเสียกำลังใจ…เพราะเสียกำลังใจ เหมือนสูญเสียทุกอย่าง…

จงรักษาสัจจะในเหล่านารี…อย่าเสียน้อยเสียยาก…แต่เสียมากกับเสียง่าย…เพราะเงินทองไม่ตาย คงหาได้…

อย่าไว้วางใจใครจนสุดตัว…อย่าก้มหัวให้เหล่ามาร…อย่าสาบานในสิ่งที่ทำผิด…อย่าคิดอยากรวยทางลัด…อย่าทำอัตวินิบาตกรรม…เพราะผลกรรมจะนำเราไปสู่ทุกภพทุกชาติ…

ทุกข์ในเมืองคน…ก้างติดเหงือก…เกือกกัดตีน…กินข้าวสารเจอกรวด…ปวดท้องเยี่ยวในรถ…มดเข้าหู… รูจมูกเป็นผี…เหม็นขี้ห้องส้วมติดกัน…คันหลังเกาไม่ถึง…มังกรดึงขน…ทนอั้นตดในห้องแอร์…เหม็นขี้รักแร้ในลิฟท์…รูดซิปติดหำ…

จะเป็นสุข ก็ต้องทุกข์ บุกไปก่อน…จะเป็นก้อน ทีละน้อย คอยผสม…จะเป็นพระ ต้องละกามารมณ์…จะเป็นพรหม ให้หมั่นเรียน เพียรทำฌาน…