เพิ่งเข้ามาวันนี้ คิดถึงทุกคน อยากเจอเพื่อนคนอื่นๆเหมือนแต่ก่อน ทำไงดี

นานมากแล้วที่ไม่ได้มาเยี่ยมบ้านโกทูโน   บ้านที่แสนอบอุ่น   คิดถึงนะ

กลับมาบ้าน  ก็ยุ่งๆกะโรงเรียนเพราะต้องไปอยู่เวรที่โรงเรียน 10 วัน  โชคดีที่มีงานที่ต้องสะสางเยอะ และ นั่งเล่าเรื่องการพักผ่อนตอนปิดเทอมกับเพื่อนๆ  สนุกสนานไม่ต้องคอยพะวงกับเด็กๆ   ครบเวรแล้วต้องไปตรวจเวรอีก 1 เดือน  ว่างๆก็ไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลค่ายวชิราวุธ  (ค่ายทหาร)  พบว่ากระดูกสันหลังมันยุบไป 1 ข้อที่ต่อกับกระดูกเชิงกราน ส่งผลให้มีอาการ  ปวดเมื่อยที่สะโพกซ้าย-ขวา  และช่วงขาด้านหลัง สงสัยว่านั่งหน้าจอคอมฯมากไป  ต้องกินยาเยอะแยะเลย  ..เฮ้อ..  สังขารร่วงโรย  ต้องคอยดูแลแล้วเน้อออออ

ปิดเทอมนี้  พาแม่ไปฝากน้องสาว  แล้ว เดินทางไกล  บินมากับนก       3 เมษายน  2556     หอบความเหงา  มาเติมสุขที่นี่  หมู่บ้านภัสสร 29  คลอง 2 รังสิต  ปทุมธานี  17 วัน   สุขจนเต็ม   นอนกอดลูก  ไปเที่ยว  ไปทำบุญ   ไปตรวจสุขภาพ    จัดบ้าน    ทำอาหารให้ลูกกินทุกวัน     พรุ่งนี้ 20 เมษายน  จะบิน(กับแอร์) กลับบ้านแล้ว  ได้ชาร์ตแบตมาจนเต็ม  เตรียมลุยงาน   จนกว่าจะเปิดเรียน 

การประเมินรอบสามผ่านไป  รอผลที่จะติดตามมา  แต่ไม่ค่อยกังวลเพราะทุกคนในองค์กร  ร่วมมือกันทำงานด้วยความรักและความสามัคคี  ผลลัพธ์คงไม่เกิดความคาดหวัง   ผ่าน....แน่นอน

• เมื่อวานนี้เพิ่งออกจากค่ายลูกเสือ  ปีนี้มีโรงเรียนต่างกลุ่มมาร่วมกิจกรรมด้วย   ลูกเสือมากขึ้น   การเหนื่อยจึงเป็นเรื่องปกติ   แต่การสร้างประสบการณ์ที่ประทับใจให้กับเยาวชนรุ่นหลัง  เป็นหน้าที่อย่างหนึ่งของครู ผลสำเร็จของโครงการจึงเป็น...เกียรติบัตร...ที่ภาคภูมิใจ  ...และคาดหวังว่า  ต่อไปจะทำให้ดีกว่านี้อีก .
•                                                 
  
•                                        
  

 เวลาผ่านไปรวดเร็ว  การไม่ได้มาที่ G2K ทำให้เห็นว่ามันเปลี่ยนแปลงไปมากมาย  จนไม่กล้าเข้าบ้าน  งานยังไม่ได้เบาบางไปเลย เพราะใกล้จะะถึงวันที่ สมศ. มาตรวจ รอบ 3 จึงต้องเหนื่อยกับการนำงาน และร่องรอยต่างๆมาเข้าแฟ้มเข้าระบบใหม่  จึงคงต้องถอยหลังกลับไปดูบ้านหลังนี้อีกหลายเดือน  แต่รู้ดีว่าบ้านหลังนี้อบอุ่นเสมอhttp://cdn.gotoknow.org/assets/media/files/000/849/660/default_%E0%B8%84%E0%B8%B5%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%87.jpg?1353322102">

ครบ สองปีหกเดือนที่เป็นสมาชิกบ้าน G2K นับบันทึกได้ครบ 100 เรื่องพอดี (ไม่นับอนุทิน) เขียนได้เรื่องบ้างไม่ได้เรื่องบ้างก็ฝ่าฝันจนครบ 100 แต่ทุกเรื่อง มีความตั้งใจจะเขียนเพื่อบันทึกเรื่องราวไว้จดจำ หวังไว้ว่า.. อีก 2 ปีจะเขียนให้ครบ 200 เรื่องอีก อิๆๆ

วันนี้ตอนเช้าว่าง 1 ชม. นั่งคุยกับท่านผอ.เรื่องรายรับรายจ่ายงานแข่งขันกีฬาสี ดูว่างานเล็กๆแต่รายจ่ายเยอะจัง 7-8 หมื่นทุกปี ในใจคิดว่าปีหน้าถ้าเราจัดแบบไม่ใช้งบประมาณจะได้มั๊ย เช่น ซ้อมนักเรียน 2 อาทิตย์ เดินพาเหรดโดยไม่แต่งตัวให้อลังการ์ ไม่ต้องแต่งหน้า ผ้า ผม มีชุดไหนแต่งชุดนั้น ไม่ต้องใช้อัฒจรรย์เชียร์ ชนะ..ตบมือให้เกรียวกราวทั้งสนาม ยืนบนแท่นที่ 1..2..3.. โค้งพร้อมๆกัน กล่าวชมเชย ไม่ต้องเลี้ยงอาหาร คดข้าวห่อมาจากบ้าน กินด้วยกันทั้งนักเรียนผู้ปกครอง ครู อิๆๆๆ
เงิน 7-8 หมื่น ซื้อโปรแจคเตอร์ เครื่องคอมฯ ได้ 2-3 ห้องเรียน คุ้มมากๆเลย เพราะเดียวนี้สื่อการเรียนการสอนผ่านอินเตอร์เนต มีมากมาย นักเรียนบ้านนอกอย่างเราๆจะได้มีวิสัยทัศน์กว้างไกล ดั่งเด็กในเมือง

  ตื่นเถอะฝันไปหรือเปล่า?  ครูกับผู้บริหารอาจคิดต่างกัน..............เฮ้อ........

มาเมืองกรุง ตั้งแต่วันเสาร์ วันอาทิตย์ก็ได้นอนกอดลูก ความสุขอยู่ในอ้อมกอด วันจันทร์ไปตรวจรับบ้าน วันนี้ ไปทำสัญญากับหมู่บ้าน กับธนาคาร ธอส. เป็นหนี้อีกหลายปี แต่ต้องทำเพราะอยากวางทางเดินไว้ให้ลูก อย่างน้อยเขาจะต้องไม่เริ่มต้นที่ 0 เหมือนชีวิตแม่ การที่เขาเรียนจบป.โท ทั้งสองคน มีงานทำ มีรถขับ มีบ้านอยู่ ชีวิตเขาต้องดีกว่า พ่อแม่แน่นอน (วางตรงทางเขาต้องก้าวไปข้างหน้า คงไม่ถอยหลัง) แล้วนั่งดูอนาคตของเขาด้วยรอยยิ้ม.....สุขอะไรจะเท่า...ได้ชื่นชมความสำเร็จของลูกๆ...เย็นนี้กลับบ้านไปทำงานต่อไป

วันนี้ คิดถึงบ้านโกทูโน พอมีเวลาจึงเข้ามาเยือน งานยังยุ่งอยู่เลย อีกไม่นาน น่าจะว่างเข้ามาอ่านบันทึกของผองเพื่อนและนักเขียนอีก คิดถึงจังเลย

วันนี้ 24 ม.ค.เขามาตรวจโครงการส่งเสริมสุขภาพระดับเครือข่ายที่ 5 แล้ว ปรากฏว่า ได้ที่ 1เป็นตัวแทนของเครือข่าย ต้องแข่งขันกับเครือข่ายอื่นๆในสพป.นครศรีธรรมราช เขต 1 คงต้องเหนื่อยกันต่อไป แต่ความภาคภูมิใจในผลงานมากมาย ....อย่งนี้ต้องฉลอง ...เย้้ๆๆ

ช่วงนี้งานเยอะ เพิ่งไปเข้าค่ายลูกเสือกลับมาก็ยังไม่ได้ดูรูปเลย อาทิตย์นี้เขามาตรวจโครงการส่งเสริมสุขภาพระดับอำเภอ อาทิตย์หน้าต้องพานักเรียนไปเข้าค่ายอบรมเยาวชนรักษ์ป่าไม้ กับอุทยานเขาหลวงอีก 3-4 วัน ไม่หยุดแม้จะเป็นเสาร์-อาทิตย์ เด็กๆก็ต้องเตรียมสอบ o-net ต้องไกลห่างบ้านที่แสนอบอุ่นนี้ไปอีกสักพัก / อย่าเพิ่งลืมกันนะคะ

เพิ่งกลับมาจากพานักเรียนไปแข่งขันทักษะทางวิชาการในงานศิลปะหัตถกรรมภาคใต้ครั้งที่ 11 หลังจากเสร็จภาระกิจได้ไปเที่ยวจังหวัดระนอง ไปอาบน้ำแร่ แช่น้ำร้อนและไปเที่ยวประเทศพม่า สนุก เหนื่อย แต่ ได้อยู่ร่วม กินนอน กับเพื่อนร่วมงาน ตลอด 3-4 วัน จึงมีความรู้ใจ ความสัมพันธ์เพิ่มมากขึ้น การทำงานต่อไปคงราบรื่นและมีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น แน่นอน / ผอ. คงจัดกิจกรรมแบบนี้บ่อยๆ อิๆๆ

ลูกกลับไปกรุงเทพฯ 2-3 วันแล้ว เพราะรอมาหลายวันน้ำยังไม่เข้ามาเลย ต้องรีบไปลงทะเบียนเรียนเทอมใหม่ เตรียมตัวเรียนวันที่ 2-3 ธันวาคม นี้
บ้านเราฝนตกหนักอีกแล้วออกไปไหนไม่สะดวกเลย เหงาจัง!!!!

ลูกกลับมาบ้านอีกครั้ง เพราะน้ำท่วมที่กรุงเทพฯ มหาลัยฯเลื่อนการเปิดเทอม ตื่นขึ้นมามีลูกอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา มันมีความสุขจริงๆ นานมากแล้วที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันหลายๆวัน งานของเราที่ต้องทำเพิ่มคือ จ่ายตลาด ปรุงอาหาร ล้างจาน หมุนเวียนกันไปตลอดทั้งวัน อิๆๆ เข้าตำรา มีลูกกวนตัวจริงๆ

วันที่ 8-9 กันยายน 2554  โรงเรียนในกลุ่มกำโลนและโรงพยาบาลตำบล จัดกิจกรรมให้ความรู้และป้องกันการเสพยาเสพติดทุกชนิด  โดยมีกิจกรรมการอบรมให้ความรู้ 1 วันที่ห้องประชุมของตำบล   และอีก 1 วัน  ไปเยี่ยมชมเรือนจำกลางอำเภอพระพรหม  ดูคนถูกกักขัง และไปเยี่ยมชมสถานที่บำบัดคนติดยาที่วัดไม้เสียบ  อำเภอชะอวด  จังหวัดนครศรีธรรมราช

หลังจากการตรากตรำงานมาหลายสัปดาห์  วันนี้ก็เป็นวันแห่งความภาคภูมิใจที่ได้รับคำชมเชยจากรองผอ.สพป.   ชื่นชมในผลงานของครูทุกคน   นี่คือรางวัลแห่งความเหน็ดเหนื่อย   คุ้มค่าจริงๆ

ตั้งแต่วันศุกร์ถึงวันอังคาร  ต้องอบรมทั้ง 5 วัน   ความประพฤติคงไม่ดีโดนเรียกอบรมบ่อยๆ  อาจารย์ใจดีให้กลับบ้านก่อน   ฝนตกตั้งแต่เมื่อคืนไม่หยุดเลย กลัวน้ำท่วมอีกสงสารคนตัดยางพารา  ไม่ได้ทำมาหากินเลย เฮ้อ!!!

•  มีข่าวดีมาตั้งหลายวัน   แต่ไม่ได้ชื่นชมกับความสำเร็จเลย เพราะมีงานด่วน    ที่ต้องทำไม่เว้นวัน   
• รอคอยมาเกือบ 2 ปี  สิ่งที่มุ่งหวังจึงสำเร็จ ความเหน็ดเหนื่อย   ความอ่อนล้า  และความไร้สาระ  จึงมาถึงเส้นชัย 
• ผลลัพธ์ของการรอคอย รางวัลคือ  เงิน..คำสรรเสริญจากใจจริง ( และไม่จริงใจ ) เห็นสีหน้าที่ยิ้มอย่างชื่นชม  (และหน้าที่ยิ้มอย่าง......) 
•  แต่     ก็ขอขอบคุณ..ทุกคำพูดที่ให้กำลังใจ   ขอบคุณ..ทุกคำพูด..ส่อเสียด..เหยียดหยาม..เมื่อเราพบกับความล้มเหลว แต่ทำให้ใจเราฮึดสู้....
•  และสุดท้ายคงต้องขอบคุณตัวเอง..ที่ไม่ยอมแพ้ ...ขอบคุณและขอบคุณค่ะ 

วันนี้ ฝนตกเล็กน้อย แต่ ลมแรง  ระยะนี้นักเรียนต้องฝึกซ้อมกีฬาทุกเย็น         วันที่ 24 มิถุนายน 2554  เป็นวันแข่งขันกีฬาสี   ซึ่งสร้างความสัมพันธ์  ระหว่างครู  นักเรียน  และ  ผู้ปกครอง .... กลัวฟ้าฝนไม่เป็นใจ    

วันนี้ทำหน้าที่เวรประจำวัน  ไปถึงโรงเรียนตั้งแต่เวลา 6.30 น.  ยืนรับนักเรียนที่หน้าประตูโรงเรียน ดูแลความปลอดภัยของนักเรียนตอนข้ามถนน  เพราะวันพุธ หน้าโรงเรียนเราเป็นตลาดนัด รถราและผู้คนมากมายต้องมาจับจ่าย   ไม่มีตำรวจที่จะช่วยดูแลดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของครูไทย  แต่ก็ปฎิบัติมา 29 ปีที่อยู่โรงเรียนนี้ไม่เคยมีปัญหาเลย  ....ก็ขอให้อย่ามีอะไร...ตลอดไปค่ะ

เริ่มไปเตรียมงานที่โรงเรียนตั้งแต่วันที่ 9 พ.ค.54 (เด็กมาเรียนวันที่ 17 พ.ค. )งานที่ตั้งใจสะสาง  เสร็จเรียบร้อย  แต่งานตระเตรียมแผนการสอน  ใบงาน  แบบฝึกหัดและแบบวัดผลตัวชี้วัดยังไม่เรียบร้อย  ยังเหลืออีก 1 วิชา 3 ชั้นเรียน  ปีนี้รับผิดชอบประจำชั้นป.5 เด็ก 40 กว่าคน เอกสารชั้นก็คงเยอะ  สอนวิชาวิทยาศาสตร์ ตั้งแต่ ป.3-ป.6  สอนคอมพิวเตอร์ ป.5-ป.6  สอนศิลปะ ป.4  ตั้งใจจะสอนให้ตรงกับแผนที่วางไว้ ต้องจบก่อนสัก 2-3 อาทิตย์เพื่อสรุปบทเรียนได้ทันเด็กสอบ O-NET เพี้ยง..ขอให้ประสบผลสำเร็จดั่งที่ตั้งใจ 

ดูข่าว รถทัวร์วิ่งไปนครศรีธรรมราชได้แล้ว  จึงชวนลูกชายไปจองตั๋วกลับบ้าน  คิดถึงบ้าน  คึดถึงแม่ที่อยู่บ้าน   แม้บ้านเราน้ำจะท่วมเพียงเล็กน้อย  แต่วันที่ฝนตกทุกคนก็ไม่กล้านอนหลับตลอดคืน   กลัวจะเกิดเหตุการณ์เหมือนหมู่บ้านใกล้ๆ  ต้องระแวดระวัง  ก่อนมากรุงเทพฯพายายไปฝากไว้บ้านน้องสาว  รู้ข่าวว่าหนีกลับบ้านแล้ว   เราจึงต้องรีบกลับ  กลัวหกล้ม   อยู่กรุงเทพฯสบายใจเพราะได้อยู่กับลูกๆ  มีความสุขมากที่สุด แต่กังวลกับยายมากๆ   จึงตัดสินใจกลับบ้านวันเสาร์แม้ไม่มีตั๋วรถ   ต้องกลับรถเสริม   ช่างเถอะขอให้ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพก็แล้วกัน  

 เมื่อวานลูกๆพาไปเที่ยวชมนกที่บางปู  สมุทรปราการ   ไปตั้งแต่ตอนเที่ยง  ร้อนมากๆ  แต่คุ้มค่า  สถานที่สวยงาม   นกมากมาย  อาหารทะเลแสนอร่อย   มีความสุขที่สุด

วันนี้นัดกับครูป.1ไปเที่ยวงานสัปดาห์หนังสือที่ศูนย์สิริกิติ์  พบกันดีใจจังได้เจอน้องอิฐด้วยน่ารักทั้งแม่ลูก  ไปทานอาหารนั่งคุยกันสมกับที่คิดถึง  จึงแยกย้ายกันไปหาหนังสือที่ตัวเองชอบ   ออกจากงาน 5โมงเย็น   เป็นวันดีดีที่ประทับใจอีกวัน  ขอบคุณโกทูโนที่ทำให้รู้จักน้องสาวที่ถูกใจ