เก็บภาพมาฝากจาก "เบตง ใต้สุดสยาม"

ที่บันทึกนี้ 

มุมนี้..."ณ เบตง ใต้สุดสยาม"

...ตอนเช้าฉันไปโรงเรียน เดินผ่านนักเรียน นั่งเล่นเฟซบุ๊ค ถ่ายรูปด้วยโทรศัพท์ ถึงห้องพักครู ครูนั่งเล่นไลน์

...ตอนเย็นไปซื้อของที่ตลาดพ่อค้าแม่ค้าก้มหน้านั่งเล่นเกมในโทรศัพท์

...เกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้ ผู้คนคุยกันน้อยลง ไม่มีเวลาให้กัน นอกจากก้มหน้าก้มตา นั่งเล่นโทรศัพท์...แม้แต่รัฐสภาอันทรงเกียรติผู้แทนประชาชนก็ยังเล่นโทรศัพท์โดยไม่คำนึงถึงกาลเทศะ

...ภาพผู้คนนั่งอ่านหนังสือเริ่มเลือนหาย...น่าเสียดาย น่าเป็นห่วงสัมพันธภาพระหว่างบุคคล พ่อเครื่อง แม่เครื่อง ลูกเครื่อง
จนไม่มีเวลาให้กันเพราะถูกผีโทรศัพท์หลอกหลอน...

                                                              ธรรมทิพย์
                                                       ๒๒ สิงหาคม ๒๕๕๖

| อนุทิน ... ๔๘๒๐ |

"ชีวิตเรา"

ถึงแม้ว่าเราจะไม่สามารถควบคุมสิ่งแวดล้อมรอบตัวได้
แต่เราสามารถควบคุมตัวเราเองได้มิใช่หรือ

เราเองย่อมรู้ตัวเองอยู่ว่า ...
เราต้องการอะไร เราไม่ต้องการอะไร
เราชอบอะไร เราไม่ชอบอะไร

ชีวิตของเรา เราควรเป็นคนเลือก
ไม่ใช่ให้คนอื่นมาเลือกแทนเรา

จงกล้าหาญที่จะตัดสินชีวิตของตัวเองด้วยตัวเอง

บ้านปลายดง ณ หางดอย, เชียงใหม่ (ยามใกล้หลับ)
๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๖

(1)อรุณสวัสดิ์ค่ะ

วันนี้ที่บ้านสวนถ้ำทะลุเช่นเดิม

หยุดปอกกล้วยหนึ่งวัน

จะเข้าไปสวนแอ๊ะ ดูว่ามีกล้วยเพิ่มไหม

และเก็บกล้งยจากสวนยายเจีมและของบ้านเราเอง

เพื่อเตรียมปอกพรุ่งนี้ 

(2)กับภาพที่นำมาฝาก

เบตงเมืองในหมอก(เมื่อ 20-08-56)

จากบันทึกนี้ยามเช้า ณ เบตง ใต้สุดสยาม

| อนุทิน ... ๔๘๒๑ |

"ทางสายกลาง"

พระท่านว่า การบริจาค การทำบุญ การให้ทานใด ๆ ควรให้อย่างที่เราไม่เดือดร้อน ซึ่งไม่ต่างจาก การซื้อ สิ่งของเพื่อยังชีพของตนเอง ควรซื้อโดยที่ไ่ม่เบียดเบียนรายจ่ายส่วนอื่นของตัวเอง

สรุปได้ว่า ไม่ว่าจะเป็นการบริจาค หรือ การซื้อ ทุกอย่างควรเดิน "ทางสายกลาง" ทั้งสิ้น ไม่มีมากไป ไม่มีน้อยไป ทุกอย่างจึงสมดุล เราจึงอยู่ได้อย่างเป็นสุข ไม่มีทุกข์จากความเกินสมดุลเกิดขึ้น

บ้านปลายดง ณ หางดอย, เชียงใหม่ (ยามเที่ยงตรง)
๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๖

| อนุทิน ... ๔๘๒๒ |

"คนดี"

ชอบวลีนี้จึงยืมมาจากบันทึก รุ่งอรุณ... เช้าของการช่วยเหลือเด็กกลุ่มหนึ่ง  ของคุณหมอ นพ.ประวิทย์ ;)...