เป้าหมาย คือสิ่งสำคัญ สำหรับชีวิตเรา...
แต่เส้นทาง...สู่ความสำเร็จ
มาก่อนเสมอ...

ให้ความสำคัญและใส่ใจระหว่างทางที่เราเดิน
รายละเอียดที่เรากำลังเดิน 
และผู้ร่วมทางเดิน 
เสมอเหมือนเป้าหมาย !

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เข้ามาในชีวิตเรา...
และเราก็ไม่ชอบ หรือชอบ !
แต่ผลลัพธ์ที่เราต้องการไม่ได้มีองค์ประกอบด้วย อารมณ์!

ความสำเร็จจึงไม่ต้องพึ่งพาความชอบหรือไม่ชอบใดๆ...
แล้วความสำเร็จพึ่งพาอะไร ?

ทุกวันมีหลากหลายอารมณ์...
ทุกวินาทีมีการเปลี่ยนไปของความรู้สึก...
อะไรที่จะ มั่นคง ยั่งยืน 
และให้พลัง ผลลัพธ์ ความสำเร็จกับเรา ?

ความสำเร็จหรือผลลัพธ์พึ่งพาสิ่งใด...

สิ่งที่เราควบคุมได้ 100 % คือ ?
1. โชคชะตา......% ไม่น่าจะเต็มนะเพราะ 
ไม่งั้นรัฐบาลคงเจ๊งเพราะจ่ายเงินค่าหวยประชาชน
2. ชาติตระกูล....% ไม่น่าจะเต็มอีกนั้นแหละ 
ไม่งั้น คงไม่เห็นผู้ประสบความสำเร็จยืนหยัดในสังคมนี้แน่นอน
3. หน้าตา....ยิ่งไม่ใช้ใหญ่เลย เพราะ...
ตุ๊กกี้ก็คือผู้ที่ประสบความสำเร็จ
4. การศึกษา...% เจ้าของธุรกิจใหญ่ 
เจ้าสัวเจริญน่าจะเป็นคำยืนยันไดดีนะครับ
หรืออีกหลายๆคนที่จบแค่ ป.4 เอง...หรือไม่จบการศึกษาเลย..
5. ความเชื่อศรัทธาหรือ...% แล้วทำไมเราศรัทธา
หรือมีความเชื่อมั่นจัง แล้วความสำเร็จละ เป็นอย่างไร ?

แล้วอะไรละที่มัน จะสร้างผลลัพธ์หรือความสำเร็จให้เราได้...?

ความหิว ที่สัมผัสได้จากร่างกายที่มีความต้องการ...
คือความจริงที่เป็นไป...ปกติ

แต่ความหงุดหงิด โมโห ไม่ทันใจ คืออะไรที่ไม่ได้มาจากร่างกาย
และมันจริงหรือไหม? ลองพิจารณา...

หรือเป็นเพียงเรื่องราวที่เราสร้างขึ้นเอง จากการมองเห็นและเข้าใจโลกภายนอก บวกประสบการณ์ จากการเรียนรู้จากภาษา
ในห้องเรียนถึง อาการหงุดหงิด โมโหจากคนรอบข้าง 
และต้องแสดงออกแบบนั้น ตอนนี้เป็นอัตโนมัติของเราไปแล้ว
...ตลกดีนะ เพื่อนมนุษย์ ! (ตัวเราด้วย)

ความสุขของผู้อื่นเกิดจากการที่เราเป็นความสุข พวกเขาแค่สัมผัสกับเราจึงได้รับความสุขไป แต่เมื่อใดที่เรามีเพียงความสุขก็ไม่สามารถแบ่งผู้อื่นและเก็บไว้เองได้ด้วย เพราะเมื่อมี มันก็ย่อมมีเวลาที่หมด ทั้งหมดเป็นเพียงภาษาโปรดใช้สติในการพิจารณาเลือกรับ

ออกจาก "ฮา" จะเห็น "เฮา" คือ "ฮา" แปลว่า "ฉัน" และ "เฮา" ก็คือ "เรา" การออกจาก "ฮา" คือการออกจากตัวตนเอง ความคิด แบบนั้น แบบนี้ เหมาะสม ไม่ควร การตัดสินใดๆกับโลกภายนอก ยึดและปกป้องตนเองจากอะไรก็ตามเอาไว้ ที่เชิญชวนออกจากตัวตนก็เพื่อจะได้เห็นโลกใบใหญ่นี้ "เรา" คือมวลมนุษยชาติ ญาติพี่น้องร่วมโลกใบนี้ ออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างกับจิตใจพวกเขา ความร้อน หงุดหงิด โมโห กล่าวโทษ เป็นทุกข์เพราะติดตัวตนเมื่อออกจากตนเองความคิดตนเองแล้ว ลองมองหาการลงมือกระทำอะไรสักอย่างเพื่อสิ่งรอบข้างให้มันสงบ สุข สบายๆดูสิ เดี๋ยวตัวตนที่ชื่อ "ฮา" ที่เป็นส่วนหนึ่งของ "เฮา" จะเกิดความสงบสุขเอง...ออกฮามาเป็นเฮา อย่าเอาแต่งกๆเค็มๆกับกฏเกณฑ์ของชีวิตตนเองสะที ลองนะครับ

ตอนนี้มีแผ่นดินไวที่เกาะสุมาตรา 8.9 อินโดนีเซีย จะมีผลกระทบมาถึงไทย เกาะภูเก็ต พังงา กระบี่ ประมาณ 16:50 ใครมีญาติพี่น้องแจ้งเตรียมตัวด้วยก็ดีนะครับ แล้วเรามาติดตามกันครับ…การสูญเสียบางอย่างแล้วเราจะได้อะไรกับมัน…?

เมื่อเห็นว่าตัวเรามีกฏกติกา ข้อตกลงบางอย่างในพื้นที่ชีวิตของเรา ดังนั้นเมื่อเรามีทุกคนก็ย่อมมี และเมื่อใดที่เราเข้าไปในพื้นที่ของผู้อื่นเราย่อมต้องเคารพกฏกติกา ข้อตกลง ในพื้นที่ของเขา และเมื่อใดเรายึดถือเอาข้อตกลงของเราเป็นใหญ่เป็นฝ่ายถูกต้องก็เหมือนการลุกล้ำพื้นที่ของเขาด้วยการไม่ได้รับอนุญาติ จึงอาจจะเป็นเหตุให้เกิดความคัดแย้ง ไม่เข้าใจกัน เพราะต่างฝ่ายต่างยึดถือในข้อตกลงของพื้นที่ของตนเอง แต่เมื่อเราเริ่มมองว่าต่างฝ่ายต่างมีข้อตกลงของตนเองดังนั้นเราสามารถที่จะสื่อสารลด ละ ย่อมรับข้อตกลงบางอย่างของผู้อื่นได้ แล้วถอยออกมาจากข้อตกลงเก่าๆเดิมๆเหล่านั้น เมื่อนั้นถึงจะเกิดเสรีภาพ อิสระอย่างแท้จริง ต้องการให้เกิดความสร้างสรรค์ต้องปล่อยวางข้อตกลง ข้อจำกัดเดิมเดิมๆออกไป ต้องการผลประโยชน์ทั้งสองฝ่ายก็ต้องปล่อยว่างข้อตกลงในพื้นที่ของตนเองจึงจะเกิดพื้นที่ใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิมได้ ให้พื้นที่ของเราเป็นพื้นที่เปล่า ว่างๆจะดีกว่าไหม?เพื่อที่เราจะได้สร้างอะไรหรือรับพื้นที่ใหม่ๆอะไรๆอีกมากมายอย่าสร้างข้อจำกัดของพื้นที่ตัวเองด้วยการสร้าง กฏกติกา ข้อตกลงให้พื้นที่ของตนเอง กลับมาจุดเริ่มต้นของอิสระภาพที่ตัวเอง…

มนุษย์มีข้อตกลงในพื้นที่ชีวิตของตนเอง ดังนั้นการที่มนุษย์คัดแย้งหรือเห็นต่าง มีความพึ่งพอใจหรือไม่ชอบใจสิ่งที่มนุษย์ผู้อื่นๆกระทำกับเรา ในการเข้าสู่พื้นที่ของเรา เป็นเพราะว่าเข้าไม่เข้าใจในข้อตกลง กฏกติกาของเรา เมื่อเราเข้าใจแบบนี้ก็แค่ให้เขาเข้าใจในข้อตกลง กฏ กติกา ในการเข้ามาในพื้นที่ของเรา และยอมรับเมื่อเขาเข้ามาในพื้นที่ชีวิตของเราแล้วด้วยทุกๆสิ่งที่มันจะมีผลกระทบ....เท่านี้ก็จะไม่มีการกล่าวโทษ หรือความขัดแย้งต่อกัน

คุณค่าของมนุษย์คนหนึ่ง คือ นามสมมุติ ตามแบบสังคม หรือการฟังหาว่าเข้ามีสิ่งใดจะมอบให้เหล่า จะรับมอบคุณค่าจาก ผู้ที่เห็นคุณค่าของตนเองหรือผู้ที่พยายามมีคุณค่าในสายตาผู้อื่น...

ความสำเร็จ คือ ความตั้งใจจะให้เกิดผลลัพธ์บางอย่างและเมื่อมันเกิดผลลัพธ์บางอย่างตามที่ได้ตั้งใจ แต่เรามักล้มเหลวตั้งแต่เริ่มตั้งใจจนถึง การดำเนินการ99% จนกว่าจะถึง 100%

อยากมีชีวิตที่มีพลัง แรงใจ สนุก แค่มีความตั้งใจที่ชัดเจนว่าตนเองจะไปยืนอยู่จุดไหน เมื่อไร อย่างไร มั่นสำรวจให้เห็นภาพความสำเร็จเหล่านี้ให้ชัด ยิ่งมากเท่าไร ยิ่งเพิ่มแรงบันดาลใจ ส่งให้มีแรงพลังและทำอย่างสนุก บนเส้นทางฝัน กับเป้าหมายความตั้งใจ จนประสบพบความสำเร็จ

วันนี้เหมือนเดิมทุกวันตื่นจากนอน อยู่เกิดความคิดบางอย่าง "แล้วหากวันนี้เกิดอะไรขึ้นแล้วกูตายล่ะ" ? ....เออออ....จริงแฮะ.....แล้วย้อนถามตัวเองว่ากำลังอยู่บนเส้นทางฝันของตนเองรึยัง? และเช้าในแต่ละวันมันจะไม่ทำให้เราเกิดไฟกระตือรือร้นใดๆเลยหาก คำตอบ คือ ไม่แน่ใจหรือไม่มั้ง วันนี้ผมไม่ตอบ แต่ผมตั้งใจเลยว่าจะทำอะไรบางอย่างในชีวิตประจำวัน และให้มันสอดคล้องกับเป้าหมายฝันของผม มันมีพลังเลยล่ะครับ

.......วันนี้ "คุณ" กล้าฝันรึยัง ?

ต้องการมีชีวิตเรียบง่ายอย่าได้ "เยอะ" เยอะ=ข้อจำกัด อย่ามีเงื่อนไขกับตัวเองเยอะ ต้องมีบางอย่างถึงจะมีบางอย่าง ต้องไม่มีบางสิ่งถึงจะมีบางสิ่ง หากจะรักต้องเจอ… หากจะให้มีความสุขต้องรอ… คงจะเจอหรอก

"คุณไม่ได้โกรธหรือหงุดหงิดสิ่งที่กำลังหงุดหงิดหรอก"

ทุกสิ่งล้วนสมมุติขึ้น คำว่า "ไอ้ควาย" ชาวต่างชาติไม่รู้สึกแต่ชาวไทยแถบจะกระโดดตื๊บเลยทีเดียว...555