ฟรอยด์ สรุปว่า สัญชาตญาณความต้องการตามธรรมชาติ เช่น ต้องการอาหาร การนอน การขับถ่าย และการสืบพันธุ์ ฯลฯ เรียกว่า “อิด” (id) เมื่อมนุษย์มาอยู่รวมกันจึงได้สร้าง “กติกา” ทางสังคมขึ้น เช่น วัฒนธรรม ศีลธรรม ศาสนา และกฎหมาย ฯลฯ จะได้จำกัดความต้องการตามสัญชาตญาณของตนเองลงเพื่อความสงบสุขเป็นระเบียบของ สังคมและตนเอง ฟรอยด์เรียกกติกาทางสังคมนี้ว่า “ซูเปอร์อีโก้” (super-ego) มนุษย์แต่ละคนจะประนีประนอมระหว่าง “อิด” กับ “ซูเปอร์อีโก้” ในอัตราส่วนที่แตกต่างกัน กลายเป็นบุคคลิกภาพหรือความเป็น “ตัวตน” ของคน ๆ นั้น ซึ่งฟรอยด์เรียกว่า “อีโก้” (ego)

ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ของ ซิกมุนด์ ฟรอยด์ (Sigmund Freud) บิดาแห่งวิชาจิตวิเคราะห์ (Psycho-analysis) เชื่อว่าจิตประกอบด้วยพลังจิต 3 ส่วนคือ
อิด (Id) = เป็นแรงขับให้เกิดความต้องการ เช่น ความหิว ความรัก เป็นต้น
อีโก้ (Ego) = เป็นส่วนที่ทำหน้าที่ตัดสินใจ
ซูเปอร์อีโก้ (Super Ego) = เป็นส่วนที่ได้รับการอบรมแล้ว รู้จักรับผิดชอบ รู้จักควบคุมอารมณ์และความรู้สึก

แปลกไหม ที่จู่ๆ วันนี้ ฉันก็นึกถึงน้องคนหนึ่งที่เคยรู้จักใน GTK แต่ไม่ทราบด้วยเหตุใด เธอกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับฉันไปโดยที่ ฉันเองก็แปลกใจตัวเองมาก เหมือนกับว่า ฉันเองก็ยังไม่ทราบสาเหตุ ที่ "เธอ" เกิดอาการแปลกๆและห่างหายไปจนฉันเองก็ไม่แน่ใจว่า ฉันคิดมากไปหรือเปล่า... แต่วันนี้ ฉันก็พอได้คำตอบในใจว่า นี่ล่ะ เขาถึงเรียกว่า "คน" เพราะมันจะวุ่นวายสับสน ปะปนคละเคล้า ไม่มีอะไรมั่นคงแน่นอน ฉันจึงเข้าใจ(อีกแล้ว) ว่า เธอคงกำลังมีความสุขในสังคมที่เธอเป็นอยู่ และฉันเองต่างหากที่ควรมองเธออยู่ห่างๆอย่างห่วงใย เพราะการเกิดมา โดยที่มี IQ เลิศ อย่างเดียวคงไม่พอ เราต้องมีพร้อมทั้ง EQ และปรับภาวะ EGO ให้พอดี ขอให้โชคดีนะ "เธอ"

แต่ก่อนก็เคยตัดผมสั้น แล้วก็ปล่อยยาว แล้วก็ตัดสั้น ....แล้วก็ยาว

จนวันนี้ ก็สั้นอีกละ....เฮ้อ คนเราเนี่ยไม่เคยพอใจอะไรเลยเน๊าะ...

ก็งี้แหล่ะ เค้าถึงเรียกว่า "คน" ปะปน ยุ่งเหยิง เข้าใจยาก ...อืม ท่าจะจริง..อิอิ

ช่วงนี้อากาศไม่แน่นอน เดี๋ยวแดดจัด ประเดี๋ยวก็ฝนตก เฮ้อ! อยากให้ถึงหน้าหนาวไวๆจังค่ะ

เพราะชอบอากาศเย็นๆ ใส่เสื้อแจ็กเก็ตอุ่นๆ ดูหมอกตอนเช้า ได้ไปเที่ยวดูสวนดอกไม้สวยๆมากมาย แงๆๆ รอๆๆๆๆ รอหน้าหนาวมาเยือนไวๆค่ะ.....

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ สมาชิก GTK ทุกๆท่าน

แม้ว่า คนเราเดินอยู่บนถนนหลายเส้น....

แต่เราต้องมีสักทางที่เราต้องใช้ประจำ...

ความหมายของทางเส้นนี้ คือ วิถีชีวิต ของเรานั่นเอง

เราจะปล่อยให้ ชีวิต เดินอยู่บนเส้นทาง ที่เสี่ยง อันตราย และไร้ประโยชน์ทำไมกันล่ะ...

ในเมื่อเรา เป็นคนเลือก เราก็เลือกเดินบนทางที่ดีที่สุด ...

เพื่อชีวิต ไม่ต้องไปเจอกับสิ่งเลวร้าย ระหว่างการเดินทาง ของชีวิต

แต่หากเรา ไม่สามารถเลือกแบบนั้นได้...

อยากบอกว่า ...เราก็เลือกที่จะเดิน บนเส้นทางนั้น ด้วยความระมัดระวังได้นะคะ...

...โชคดีค่ะ...

วันนี้ ขอไว้อาลัย ด้วยการสงบนิ่ง ซัก 5 นาที ฮ่าๆๆ...
เพราะว่าเมื่อวานนี้ แกนนำพันธมิตร กล่าวต่อสื่อว่าจะยอมถอยทัพ ออกจากสุวรรณภูมิตั้งแต่วันที่ 5 ธ.ค. นี้ แต่ทั้งที่ยังแคลงใจว่าทำไมไม่ไปซะวันนี้เลย ไหนๆศาลรัฐนูญท่านก็ตัดสินยุบสามพรรคการเมือง "สมใจ"เธอแล้วนี่หว่า...
    แต่ช่างเถอะก็ยังดี..ที่อุตส่าห์ "สำนึก"

ชาวบ้านเขาจะได้ทำมาหากินอย่างเป็นสุขซะที....
  สาธุ.......

เมื่อคืนอดดู "พระจันทร์ยิ้ม" เลยสินะ เอาน่า...วันนี้จะรอดูใหม่ จะเก็บภาพสวยๆ เป็นแรงบันดาลใจ เพื่อรอวันใหม่ของแผ่นดินไทยยิ้มบ้าง....

เมื่อเรารู้สึกว่าเจอกับเรื่องราว ปัญหาที่ซ้ำซาก เรามักจะเบื่อ และไม่อยากเจอกับมันอีก เช่นเดียวกับฉันตอนนี้ ที่เริ่มเหนื่อย ท้อแท้ และเบื่อสุดขั้ว แต่ไม่รู้ว่า ทางออก มันอยู่ตรงไหน เืมื่อไหร่ ชีวิตของคนไทย จะสงบ และปรกติอย่างวันวานได้ซะทีนะ

เรียนรู้เพื่อการสร้างสรร หรือเรียนรู้เพื่อการเลียนแบบ อันที่จริงการมีวิวัฒนาการของคนเนี่ยก็ไม่เชิงว่าคิดเองหรือเลียนแบบซะทั้งหมด แต่เป็นการผสมผสานกันตะหาก เพราะคนน่ะเก่งในเรื่องการเลียนแบบแต่ก็ฉลาดพอที่จะสร้างเอกลักษณ์ที่จะสรรสร้างวิถีชีวิตแนวแปลกๆมาเสมอ ลองดูพฤติกรรมคนสมัยนี้ดูเถอะค่ะ ว่า เปลี่ยนแนวจากวิถีของเดิมๆมากแค่ไหน คนเดินห้างมากขึ้น เด็กขวบกว่ารู้จักห้างเกือบหมด แทนที่จะรู้จักตลาดหนือวัด หรือวัฒนธรรมของชาติตัวเองซะงั้น วิถีการดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนไป ก็ยังมีการรับเอาวิถีที่คนเขาไม่ทำกันมาก่อน เช่น การแสดงความรักที่เปิดเผยจนดูอุจาด(นอกเหนือจากการโอบกอดธรรมดานะ) เฮ้อ ท่านใดอยากจะวิจัยพฤติกรรมการแปรผันทางวัฒนธรรมการดำเนินชีวิตของคนยุคใหม่บ้างไหมคะ น่าสนใจนะคะ และถ้าจะให้ดี คุณหาวิธีที่จะเสริมสร้างความคิดที่สอดคล้องกับวัฒนธรรมของประเทศเราให้คนไทยได้ก้องโสตก็เยี่ยมนะคะ แต่สำหรับดิฉัน ยังมืดมนเลยค่ะ เพราะเห็นพฤติกรรมคนสมัยนี้แล้ว ต้องอาศัยกูรูดีกว่าค่ะ

เพียงเพราะคนไปยึดติดกับค่าของวัตถุมากไปหรือเปล่า ทุกวันนี้เราจึงต้องตกเป็นทาสของวัตถุ ทำงานเหน็ดเหนื่อยก็เพื่อไขว่คว้าหาวัตถุมาครอบครอง ลองพิเคราะห์สักนิดเถอะว่า วัตถุเหล่านั้นล้วนเป็นสิ่งที่เราสมมติค่ามาทั้งสิ้น ถ้าเราให้ค่าของมันเป็นเพียงศูนย์ เราก็จะไม่ดิ้นรนไปไขว่คว้ามาเลยจริงไหม แต่ใจที่สงบต่างหากเล่าที่มีค่ามหศาล แต่เราใยไม่รีบไขว่คว้ากันเลยหนอ...เริ่มต้นหันมาพิจารณาตัวเอง และจิตใจ รวมทั้งสิ่งต่างๆที่เรากระทำไปในแต่ละวันกันเถอะค่ะ แล้วคุณจะได้มุมมองที่กว้างและสงบ มีสมาธิกับการจัดการชีวิตได้ดีมากขึ้น หากเราหมกหมุ่นกับวัตถุมากเกินไป เชื่อเถอะว่าคุณจะมีแต่ความทุกข์ ทุกข์ที่จะต้องไขว่คว้าหาวัตถุมาครอบครองอย่างไรเล่า คุณไม่ได้ไขว่คว้าเพียงคนเดียวนะคะ ยังมีอีกหลายล้านคนที่คิดแบบคุณ นั่นหมายถึงคุณมีคู่แข่งหลายล้านคนเช่นกัน แล้วคุณจะมีสุขได้จริงหรือ..

วันหนึ่งเมื่อคุณตื่นขึ้นมาพร้อมกับปัญหาอีกมากมาย ที่ยังไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นแก้ที่จุดใดก่อน คุณจะทำยังไง ลองหาอะไรที่ดึงจิตใจให้มีสมาธิก่อนดีไหม...แล้วค่อยก้าวต่อไป