พึ่งรู้จัก BBL

                    การอบรมพัฒนาครูทั้งระบบของกลุ่มสาระการงานอาชีพฯ ที่มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต ระหว่างวันที่ 8 - 10  กันยายน 2554 จึงได้รู้ว่า Bคืออะไร สำคัญอย่างไร กับการจัดการเรียนรู้  และได้เห็นการทำเป็นตัวอย่างของวิทยากร ซึ่งเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต  ยิ่งเห็นถึงความสำคัญมากยิ่งขึ้นว่ามีผลต่อนักเรียนในการเรียนเป็นอย่างยิ่ง และก็ทำให้รู้ว่าเรานี้ทำผิดต่อนักเรียนอย่างมหันต์  ระหว่างอบรมก็คิดว่าเราจะต้องไม่ทำอย่างที่เราทำมา  เราต้องใช้ BBL ในการสอน แต่ก็กลัวว่าพอกลับมา ก็จะเหมือนเดิม จึงรีบบันทึกนี้ไว้เพื่อเป็นการเตือนใจ

วันนี้ (26 มี.ค.)  เรารู้สึกว่าโล่งใจเรื่องการเรียนเพราะ

- เช้า      วงค์ระวีบอกจะช่วยทำงานที่ยังไม่เสร็จ ซึ้งใจมาก  มันก็เป็นเรื่องที่ซึ้งใจมาก

- สาย    เพื่อน ๆ บอกว่างานยังไม่เสร็จ ก็เข้าใจว่าเรื่องเวลา และไม่รู้

- เที่ยง    1 หญิง 4 ชาย (เรา กอเซ็ม เรก หนอม น้อย) คุยความรู้เรื่อง SEX บนโต๊ะกินข้าว

- บ่าย ตัดใจเรื่องการรักษาหน้า (ไม่ใช่หน้าเป็นสิว) ปล่อยวางไม่กลัวว่าใครจะว่าอะไรแล้ว งานไม่เสร็จก็ไม่เสร็จ รักษาสุขภาพไว้ดีกว่า อาจารย์คงไม่ใจร่าย

- เย็น  ดร.สุภัทรามาคุยด้วยกับพวกเราเรื่องวิทยานิพนธ์ สบายใจขึ้น

  วันนี้เห็นครูยืนถือกระเป๋าคิดว่าต้องไปไหนแน่ จึงรับ และก็รู้ว่าครูจะไปไหน  ทำให้เราคิดตลอดว่าทำไมครูถึงขวักไขว่กับเสื้อแดง ก็ทำอยู่ในใจเราตลอดเวลา จนครูลงรถ เราก็นึกถึงครูตั้งแต่อดีต กับการที่ครูมาเป็นอย่างนี้ สุขภาพก็ไม่ดีทำไปต้องไปทรมาณตังเอง เวลาเรียนอาจารย์ให้เขียนครูในดวงใจ  ทำให้เราเขียนเรื่องได้โดยไม่ต้องนึก