คนของกาลเวลา


นักวิชาการสาธารณสุข
สถานีอนามัยตำบลท่าข้าม
Username
jukkajun
สมาชิกเลขที่
49043
เป็นสมาชิกเมื่อ
เข้าระบบเมื่อ
-
(ไม่มีตั้งแต่ พ.ศ. 2564)
ประวัติย่อ

ประวัติส่วนตัว

  • ม.3 โรงเรียนสอาดเผดิมวิทยา ชุมพร รุ่น พายุเกย์
  • ม. 6 โรงเรียนศรียาภัย ชุมพร รุ่น สนามหญ้า(ติดเกาะทองหลาง)

ปัจจุบัน

หมออนามัย ผู้อุดมไปด้วยความขี้เหร่  เรียนจบจากวิทยาลัยพยาบาลและผดุงครรภ์ ราชบุรี (วพด) ผด รุ่น 45 แต่ใครๆเข้าใจผิดคิดว่าจบจาก วสส (วิทยาลัยสาธารณสุข)  วิทยาลัยเกษตร หรือ วิทยาลัยเพาะช่าง .......... ปัจจุบันยังคงไว้ซึ่งความขี้เหร่(มาก)และน้ำหนักตัว ที่มากขึ้นตามอายุ  มีหมู่บ้านจัดสรรเป็นของตนเอง (Khantong Villa) ................................................. มีคติประจำใจอยู่ 1 ข้อ คือ ทำวินาทีนี้ให้ดีที่สุด เพราะไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้มีลมหายใจต่อไปอีกสักกี่วินาที ................. (ทำความดีให้คุ้มกับการที่ได้มีโอกาสหายใจ)

ชอบอ่านหนังสือมากๆๆๆๆๆๆๆ โดยเฉพาะนิยายของทมยันตี...ของจินตวีร์  วิวัธน์ ...ของวรรณวรรธน์  และนักเขียนท่านอื่นอีกมากมาย  รองลงมาชอบปลูกต้นไม้....โดยเฉพาะกล้วยไม้ป่า ทีออกดอกปีละครั้ง หรือ 3  ปีออกดอกที...

ตอนนี้มีตำแหน่ง เพิ่มเติมอีก 1 ตำแหน่ง คือ นักวิชาการ ชำนาญการ........ใส่ไฟ (ตามมติของเพื่อนๆและคนรู้จัก  เพราะสามารถยุแยงให้เขาทะเลาะกันได้ภายใน 2 นาที 30 วิ          .?????????............)

กลอน และ คำคมที่ชอบๆที่แอบมุบมิบของเขามา

ถ้ารักตัว กลัวตาย อย่าทำร้ายคนอื่น

"การก้าวถอยกลับหนึ่งก้าว ฟ้าอาจกว้างดินอาจไกล"
 
"กองเพลิงเตือนให้ถอยห่างด้วยแสงโพลง เพื่อมิเผลอเหยียบเศษถ่านใต้กองเถ้า"(นกเถื่อน รพินทรนาถ ฐากูร)

 

"จะดีจะชั่วอยู่ที่เราใช่ใครอื่น          ใครจะยื่นส่งให้เรามิได้หนอ

ดุจบัวพ้นน้ำไม่ใช่อยู่ที่กอ              อยูที่หน่อของแต่ละดอกบัวเอย"

                                                            (ชีวิตงาม     เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์)

 

"เห็นภัย   ทำให้ไหวตัว

      ถ้าไม่เห็นภัย    ก็ไม่ไหวตัว

          คนเดี๋ยวนี้กำลังอยู่ในภาวะไม่ไหวตัว

               เพราะมองไม่เห็นภัย  ในความเห็นแก่ตัว"

                                                             (99  วาทะพระพยอม) 

 

"ค่าอาหาร   ค่าภารกิจ ไม่เท่าไหร่  แต่ค่าเลี้ยงดูกิเลสนี้มันมาก"

                                                              (99 วาทะพระพยอม)

 

กุมขมับครุ่นคิด.........อยู่ชายหาด

....ไฉนเลย.....จะหาไข่มุกได้.....

 

 

วันนี้

เวลานี้

ชีวิตและลมหายใจที่เหลืออยู่

สัญญา....จะทำดีเพื่อชดใช้

และเมื่อวาระสุดท้ายมาถึง

เรา.....จะได้พบกัน

 

 

กาลเวลา...

พัดพาอะไรต่ออะไรเข้ามา

แล้ว.....กาลเวลา....

ก็พัดพาอะไรต่ออะไรออกไป

คนเรา......อย่ามัวแต่ยึดมั่น

ไม่ว่า....กับสิ่งนั้นหรือสิ่งไหน

เพราะ...เมื่อมีเข้ามา

ก็....ต้องมีออกไป

.....เหลือไว้.......

แค่ใจ.....ของตัวเอง

 

 

อย่าคาดหวังอะไรในตัวฉัน

เพราะคืน...วัน  ฉันอาจเปลี่ยน

ไม่เหมือนคนเคยแวะเวียน

ที่เธอเคยเรียนรู้

รู้จักฉันแค่วันนี้

ในวันที่ฉันเป็นอยู่

เพราะที่รู้.....พรุ่งนี้ไม่แน่นอน

 

เล่นกับหัวหอม
เล่นกับความรัก
แสบตา
แสบใจ
บอกแล้ว ......งัย
ว่าอย่าเล่น^^^^^^^^

 

ทิ้งทุกข์

ทิ้งโศก

ทิ้งโลก

ทิ้งหยัน

ฝังตัว

นอนพัง

รากงอก

หนอนไช

(  ใบไม้ที่ปลิดปลิว /ทมยันตี)

 

หลายคนมีชีวิตอย่างหดหู่

ไม่อยากอยู่.......แต่ไม่กล้าตาย

 

หลายคน

หลับ

ฝันหวาน

มีความสุขกับฝัน

ไม่ยอมที่จะลืมตาขึ้นมา

เพื่อพบความจริง

ทำไม

ไม่ลืมตา

เพื่อพบความจริง

ยอมรับ

และมีความสุข

กับความจริง

และ

อยู่กับความเชื่อ

ที่ว่า

ถ้าความสุขอยู่กับเราได้ไม่นาน

ความทุกข์ก็จะอยู่กับเราไม่นาน

เช่นกัน

การดำรงชีวิตบนโลกกว้างๆใบนี้

ไม่ง่าย

แต่

ก็ไม่ยาก

หลักสำคัญ

คิดบวก

และ

จิตอันเป็นกุศล

 

 

เวลา

ทำให้เรามาพบกัน

แต่แล้ว

เวลา

ก็พาเธอจากไป

รวดเร็วเหลือเกิน

จนไม่ทัน

แม้แต่จะเอ่ยคำลา

......หมด........

ไม่มีแม้แต่ความหวัง.....

จะได้พบเจอกัน

ในลมหายใจนี้

                          เวลาเป็นของเรา....หรือ....เราเป็นของเวลา

 

 

 คนเรา

จะทนกับความเจ็บปวด

ได้นานเท่าไร

 หลายคนเกิดมาเพื่อชดใช้

บางครั้ง

เกิดคำถาม

จะต้องชดใช้

ด้วยการอดทนกับความเจ็บปวด

ไปอีกนานเท่าไร

หรือการชดใช้

จะหมดลงพร้อมลมหายใจ

จึง จะสิ้นสุด

 

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท