การได้เข้ามาในแวดวงของ "บล็อก" ซึ่งก่อนหน้านี้ ฉันไม่ได้รู้จักมันเลย
เข้ามายังแปลกใจนิดๆ เอ๊ะ!!! นี่มันเว็บอะไร มีบทความเยอะแยะ เต็มไปหมด
มันต่างจากที่เคยได้เรียนรู้และแลกเปลี่ยน
มันเหมือนกับมีห้องสมุดอันใหญ่โตอยู่ในมือ
มันเหมือนมีประตูมิติไปที่ไหนก็ได้ที่อยากไป
มันได้ประสบการณ์มากมาย ทั้งๆที่อยู่กับที่ไม่ได้ไปไหนเลย
มันรู้สึกได้เหมือนมีบุคคลทรงคุณวุฒิมาแนะนำการใช้ชีวิต
ฉันได้ครูหลายๆท่านจากที่นี่ บ้างเป็นอาจารย์ บ้างเป็นหมอ แต่...เขาไม่ได้รู้จักฉันเลย : ) เพราะบทความที่เขาได้ถ่ายทอด โดยใช้ "บล็อก" เป็นเสมือนสื่อกลางการเรียนรู้
จนเกิดแรงกระตุ้นในส่วนลึก "ไอ่เราก็อยากเขียนบ้าง" อยากแลกเปลี่ยนกับเขาบ้าง
เผื่อว่า จะได้เป็น "บุคคลในตำนานกับเขาบ้าง" ฮ่าๆๆๆ นึกแล้วเพลง เจ้าพ่อเซียงไฮ ดังขึ้นมาในหัวเลยล่ะ...