+ เอ็ดดี้ครับ...ครูรักเอ็ดดี้นะครับ...ครูรู้ว่าเอ็ดดี้เป็นเด็กดีได้...เพียงแต่ต้องใช้เวลา...

+ เวลา...ของความไว้วางใจ...ว่าครูจริงใจต่อเธอ...ครูรู้...ครูสัมผัสได้...ครูจะรอ...รอด้วยความเชื่อมั่นศรัทธา...

+ ครูรักเอ็ดดี้ครับ...

@59299  อ.วศินค่ะ...สบายดีไหมค่ะ...เจ้าแอมแปร์ฝากความคิดถึงค่ะ

+ " แม่บอกลุงวศินด้วยว่าแอมแปร์คิดถึง...แม่...ลุงเค้าจะคิดถึง..แม่ใบบัวไหมงะ"

+ " แม่ ...เราถ่ายรูปเจ้าแม่ใบบัวไปให้ลุงดูบ้างสิแม่...โอเค..ไหมแม่"

+ " แม่...แล้วแม่ใบบัวตัวเป็น ๆ งั้น...อยู่ที่ไหนละแม่..."

+ " ลุงค่ะ...แม่ใบบัวมีเพื่อนมากมายเลยค่ะ...แต่ที่รักกันมาก...ก็เจ้ามินนี่ค่ะ..."

+ วันนี้มีความตั้งใจว่าจะขึ้นบันทึกให้ ร.ร.    ยังไงก้ต้องทำให้สำเร็จ...

+ เจ้าแอมแปร์ชวนไปอ่านหนังสือ...เกี่ยวกับไดโนเสาร์...ซะอีก...ยังไงซะก็ต้องบริหารจัดการเวลาให้จงได้...ฮึม.....

@55073  พี่ประกายค่ะ...มาส่งกำลังใจให้พี่  คุณพ่อ  และครอบครัวของพี่ค่ะ...การแพทย์เจริญไปไกลค่ะ...ท่านน่ารักมากนะค่ะ...นอกจากอดทนแล้วยังเตรียมความพร้อมแบบมีสติด้วยนะค่ะ...

@55061 พี่นงเยาว์ค่ะ...มาส่งกำลังใจค่ะ...อ๋อยเชื่อว่าคนมีพลังแบบพี่ยากที่จะถอย...แต่อาจมีบ้างบางครั้ง...เหนื่อยนัก...พลังจึงอ่อน ๆ ลงก็แค่นั้น...เช้าวันพรุ่งคนแบบพี่ก็มีพลังมากมายตามเคย...ด้วความคิดถึงค่ะ

@55069 เห็นด้วยค่ะพี่ศศินันท์...คนไทยทุกวันนี้มีอารมณ์ก้าวร้าว...พูดคุยกันยากขึ้น...จากการสอนเด็ก ๆ มา ร่วมสิบปี...เด็กก็ก้าวร้าวขึ้นตามลำดับค่ะ...ทั้งนีอาจเพราะการเข้าถึงของข่าวสารกระแสโลกต่าง ๆต่อผู้คนมันรวดเร็ว..คนทำอะไรก็ต้องรวดเร็วตามกระแสโลก....ทุกอย่างรวดเร็วไปหมด....ดังนั้นเวลามีปัญหาอะไร...คนเราก็จะรวดเร็วที่จะโต้ตอบด้วยเช่นกัน...การก้าวร้าวของเด็กก็เป็นเรื่องใหญ่ที่  ครอบครัว    ครู   กระทรวงศึกษาต้องเข้าใจและแก้ไขในลำดับต่อไป...มิเช่นนั้น...ประเทศไทยก็จะลำบากนะค่ะ

+ เมื่อวันจันทร์ที่  14  ธันวาคม  2552  นำนักเรียนไปร่วมแข่งทักษะวิชาการ  เนื่องในงาน  "วันวิชาการสะเดาขรรค์ชัย"  ที่โรงเรียนสะเดาขรรค์ชัยฯ... แต่มีเหตุการณ์หนึ่งนั่นคือ...การแข่งทักษะทำกระทง...สังเกตุเห็นว่ามีโรงเรียนที่เข้าแข่งขันโรงหนึ่ง...ใบตองตอนเย็บแบบมีสีเขียวธรรมดา...แต่พอเอาแบบที่เย็บไปแช่น้ำ...สีใบตองเปลี่ยนเป็นสีเขียวเข้ม  มันวาว  สวยมาก...ขณะรอผลการประกวด...ก็เลยเข้าไปสอบถามครูผู้ฝึกซ้อมว่า...ทำยังไงใบตองถึงเขียวเข้ม  มันวาว...คำตอบที่ได้..." ไม่บอกค่ะ...มันเป็นเคล็ดลับ...แช่นำมันเครื่องค่ะ...อิ อิ" หนูไม่ได้เป็นครูผู้ฝึกซ้อมแข่งทำกระทงหรอกค่ะ...หนูทำไม่เป็นค่ะ...เพียงแต่สังเกตุเห็นเลยเกิดความสนใจใคร่รู้นะค่ะ.... " อ๋อ...ก็นำน้ำมันมะกอกใส่ในน้ำที่เราเอาแบบที่เย็บไปแช่นะค่ะ"... เฮ้อ...ทำให้เราสงสัยอีกว่า  " ครู คือ ผู้ที่ถ่ายทอดความรู้ทุกที่  ทุกเวลา แก่ทุก ๆคน ที่มีโอกาสมิใช่หรือ"  แล้วนี่  คืออะไร...แปลกดีเฮะ... 

@54914 สวัสดีค่ะพี่ศศินันท์...เมื่อกี้ก็ลุ้นวอลเลย์บอลชายไทย...แบบสุด ๆ เลยค่ะ...สนุกมาก...ถึงจะเป็นเหรียญเงิน...ก็สร้างความสุขให้ผู้ชมอย่างเรา ๆ มากที่เดียวค่ะ...

+ เมื่อวานต้องลาโรงเรียน...เพราะ...ต้องรายงานผลการดำเนินงานวิจัย โครงการวิทยาศาสตร์ท้องถิ่น(สกว.)ในรอบ  6  เดือน...ตื่นมาเขียนรายงานตั้งแต่ตีสอง...ศึกษาข้อมูลจากหนังสือเป็นสิบเล่มเพื่อวิจารณ์ผลที่ทำมาได้...ด้วยไม่ใช่นักวิจัยมืออาชีพ...แต่เป็นครูบ้านนอกที่อยากพัฒนาตัวเอง...และ สกว. ก็ลองให้โอกาส...ฮือ ๆ งานประจำในหน้าที่ครูก็แทบไม่ได้หายใจ...คิดริทำวิจัยระดับ สกว. เล่นเอาอ่วม ๆ เลยค่ะ...

+ ส่งเมลล์ให้ ดร.สมชาย  ตอน  12.23 น. พอไหว   พอทน   พอทัน ...

+ สิ่งสำคัญ  คือ  รู้สึกละอายต่อตนเองมากที่ทำให้ทางทีมงาน ดร.สมชายลุ้นไปด้วย...

+ วันนี้ ที่ KU  HOME  ม.เกษตร  เพื่อน ๆ นักวิจัยมือใหม่หัดขับ...คงนำเสนองานตนเองในรอบ  6  เดือนกันแล้ว...แต่เราไม่ได้ไป...เพราะสุขภาพที่ต้องถนอม...จะได้มีไว้ใช้นาน ๆ ....

+ โทร.หาแม่...เพื่อบอกแม่ว่า นับแต่วันนี้เป็นต้นไปขอให้แม่เลือนเวลาในการนั่งสมาธิตั้งจิตอธิษฐานเป็นเวลา  21.00 น เพื่อให้ตรงกับท่านอื่น ๆ  เพื่อส่งแรงอธิษฐานให้กับครอบครัว อ.ธวัชชัย  ปิยะวัฒน์

+ แม่ดีใจมาก...ที่จะได้ช่วยครอบครัว  อ.ธวัชชัย  ปิยะวัฒน์...และฝากแม่ช่วยซื้อปลากระบอกสด ๆ ที่ยังไม่แช่ยาจากแม่ค้าปลาแห่งทะเลแหลมโพธิ์ให้ด้วย...

+ จะเอามาต้มส้มใส่ขมิ้น  กระเทียม   หัวหอม   ตะไคร้  และมะขามสด  เนื่องจากสิ่งที่ใส่ลงไปนั้นสมุนไพรล้วน...

+ พี่โอ๋บอกว่า...เราต้องจัดการให้เป็นกับข้าวให้เรียบร้อย...เพราะ อ.จัน  ไม่มีเวลาทำ...

+ ปกติในยามที่ทุกข์ใจทุกข์กาย...ข้าพเจ้ามักสวดคาถาชินบัญชรเสมอ ๆ ...เมื่อคืนก็สวดเพื่อส่งให้ อ.ธวัชชัยและครอบครัวเช่นกัน...

+ ไม่เข้าใจตัวเองมากนัก...ว่าทำไมถึงไม่ยอมทำรายงานความก้าวหน้าของวิจัยในรอบ  6  เดือนให้เสร็จเสียที...เวลานึกถึงว่าจะทำให้เสร็จ...ใจก็ห่อเหี่ยวทุกที...

+ โดน สกว.ทวงถาม   2  รอบแล้ว...รู้สึกแย่กับมากที่ตัวเองเป็นเช่นนี้...แต่แปลก...แบบว่ามันไม่มีใจอยากทำจริง ๆ ....เฮ้อ...ขอถอนหายใจดัง ๆ หนัก ๆ สักที

+ ส่งกำลังใจให้ อ.ธวัชชัยด้วยคนค่ะ...

+ ในบางขณะ...บททดสอบของชีวิต...ก็ช่างหนักหน่วงสาหัส...

+ เราจะก้าวผ่านบททดสอบนั้น ๆ ไปได้เพราะ..."ความหวัง"...ที่เราควรมี  และพึงมี

+ อาจารย์ธวัชชัย  ค่ะ...Forest  gump  ดำเนินชีวิตอย่างมีพลังต่อไป...เพราะ....   "ความหวัง"...

ขอบคุณมาก http://gotoknow.org/blog/krukangthanon/285353ที่ส่งข่าวมา....คิดถึงเสมอ ๆ ....เจ้าชายน้อยของพี่

@43307 ได้ติดตามเข้าไปดู....น้ำตาซึมเลยค่ะ...กะว่าถ้ามีเวลาจะเปิดให้เด็กๆที่โรงเรียนดูค่ะ....เพื่อเปิดใจ  เปิดความคิดเด็ก ๆ ค่ะ

สุขใจ...ที่ได้เห็นเด็ก ๆ มีความสุข   หัวเราะ  สนุกสนาน  กับกิจกรรมค่ายภาษาอังกฤษ....ขอบคุณ อ.ขจิต   ครูพี่แอน  ที่หยิบยื่นสิ่งดี ๆ เหล่านี้ให้กับเด็กๆ ที่นี่  บ้านควนเสม็ด...ขอบคุณเพื่อนครูทุกคน  ซาบซึ้งในน้ำใจของทุกท่านเป็นที่สุด...สุขใจ  สบายใจเป้นล้นพ้น...มีแรงมีพลังทำงานได้อีกหลายค่ะ.....ขอบคุณมากมาย.

งีบหลับไปตอน ทุ่มกว่า ๆ แล้วตื่นมาตอน 4 ทุ่ม  เพื่อเขียนบันทึกข้อความสำหรับใช้ในการประกอบการขอโอนย้าย...ต้องใช้สมาธิเยอะเลยตื่นมาทำตอนดึก....ต่อจากนี้ก็จัดการแครี่ผลการประเมินจากการจัดค่ายภาษาอังกฤษ...ช่วงนี้งานเยอะมาก...ทั้งงานสอนและงานไม่สอน...แต่พยายามเบียดเบียนเวลาของงานสอนให้น้อยที่สุด....

ประมาณ 2 เดือน  กับที่ทำงานใหม่....ทำให้คิดถึงที่ทำงานเก่าจับจิตจับใจ.....ไม่อยากเชื่อว่าในที่ห่างไกลเช่นนั้น....จิตใจคนช่างสวยสดงดงาม....กลับกัน....ณ ที่นี่ไม่ห่างไกลอะไรเลย....แต่จิตใจคนดูห่างไกลความสวยสดงดงามออกไปทุกที.....นั่งฟังพี่ ๆ เค้าฟาดฟันกันเองในที่ประชุม....นี่หรือเพื่อนร่วมงานกัน....เรามีกันแค่  10  คน....จะฟาดฟันกันทำไม....เกิดคำถามขึ้นในใจว่า  ณ  ที่เจริญเช่นนี้รู้จักคำว่า  " การทำงานแบบกัลยาณมิตร"  ไหมนี่....เราน้องใหม่ไม่มีส่วนได้เสียอะไร....เป็นแค่เพียงผู้นั่งฟัง....โอ....ช่างโหดร้ายกันดีจัง.....

 ยังคิดหาวิธีไม่ออกว่า...จะบอกเพื่อนร่วมงานทั้งหลายยังไงให้เข้าใจถึง "การทำงานแบบกัลยาณมิตร" ปรับเปลี่ยนวิธีคิดแบบดั้งเดิมที่ว่า  ข้าเก่งเพราะข้ารู้คนเดียว  จะให้คนอื่นรู้ไม่ได้  เดี่ยวกลายเป็นคู่แข่ง....น่ากลัวจังความคิดเช่นนี้... .แต่มีอยู่จริง....โลกเทคโนโลยีทุกวันนี้ไปไกลแสนไกล....แต่ใจคนพัฒนาไปไม่ทัน.....

น้องเอกค่ะ....พี่เจอข้อความนี้ในบันทึกของ อ.  Wasawat Deemarn  http://gotoknow.org/blog/university-of-foothills/238605โดนใจมากเลยค่ะ...ก็เลยขอกอปปี้มาเก็บในอนุทินนะค่ะ....

" ความจริงที่เราพบเจอ ก็คือว่า การศึกษาทำให้คนเราพอกพูนอัตตามากขึ้น,การศึกษาทำให้เราขัดเเย้ง แปลกแยกมากขึ้น การศึกษาดึงคนให้ห่างจากรากของตนเองมากยิ่งขึ้น...

ปริญญา กับ จิตสำนึก เดินห่างออกจากกันไปเรื่อยๆ เมื่อสังคมเราติดเชื้อโรค  ความรู้กลับไม่ได้เอื้อให้สังคมดีงาม แต่ความรู้ถูกใช้เป็นจำเลยในการแสดงอำนาจเหนือผู้อื่น สร้างความสัมพันธ์เชิงอำนาจให้เกิดช่องว่างในสังคมมากขึ้น..ระหว่าง ผู้รู้ - ผู้ไม่รู้ ,ผู้มีการศึกษา - ไม่มีการศึกษา "

@30748 สวัสดีพี่ใหม่ค่ะพี่ศศิฯ...คิดหวังสิ่งใดขอให้สมปรารถนานะค่ะ  ขอให้มีสุขภาพพลานมัยสมบูรณ์แข็งแรงนะค่ะ...เมื่ออ๋อยมีแอมแปร์..อ๋อยก็เริ่มสังเกตการเลี้ยงดูลูกของคนรอบข้างค่ะ...ทำให้อ๋อยรู้ว่าการที่พ่อแม่มีเวลากับลูก  ทำกิจกรรมกับลูก  จะช่วยพัฒนาการด้านต่าง ๆ (โดยเฉพาะด้านอารมณ์และการรับรู้)ของลูกได้มาก ๆ เลยค่ะ...

     เมื่อกี้ได้ย้อนกลับไปอ่านบันทึกเก่า ๆ ของท่านพี่...ขำ ๆ ค่ะ...สงสัยลูกคนกลางเป็น  คิด อย่างท่านพี่ทุกคนไหม..เพราะอ๋อยก็เป็นอย่างท่านพี่ค่ะ...ทุกอย่างที่ท่านพี่คิดและเป็น...อ๋อยก็เป็นอย่างนั้นค่ะ...แต่พอจบมหาลัยก็ไม่รู้สึกแล้วค่ะ...รู้สึกแค่เพียงว่าทำตนเป็นประโยชน์  มีชีวิตแบบเรา ๆ พอเพียง  สบาย ๆก็ทำให้เรามีความสุขนะค่ะ...

    ขอบคุณมากค่ะที่ทำให้ได้ระลึกถึงวันวานค่ะ...

@27619 พี่ศศิค่ะ...หนูน้อยน่ารักมากค่ะ...ในความคิดของอ๋อยเวลาที่พ่อแม่มีให้สำคัญเป็นที่สุดค่ะ...ถ้ามีเวลาให้ 5 Q ก็จะตามมาแน่นอนค่ะ...ขอจัดการให้แอมแปร์เข้านอนก่อนนะค่ะ...ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

วันนี้ได้ทำการสอนแบบเต็มพิกัด...สุดมันค่ะ...สอนคาบเดียว 3 ห้อง เด็ก ๆ ก็ดี ไม่ซนให้เราแปลงร่างเป็นนางยักษ์..ก็สัปดาห์ที่แล้วลุ่ม ๆ ดอน ๆ มาทั้งสัปดาห์นี่นา...โทร.ถามข่าวคราวเพื่อนครูที่โดนยิง...ส่งกำลังใจให้กันและกัน...

@27450เป็นกำลังใจให้ค่ะ...ทุกอย่างต้องผ่านไปด้วยดีค่ะ...ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายคุ้มครองด้วยค่ะ..

@27446 ซานเอ้ย...พี่อ๋อยมาตื่นเต้น...กับเรื่องราวด้วยคน...ก่อกรรมทำเวรอะไรไว้ก็รับไปนะคุณมิจฉาชีพ..ซานสติดีมากเลย..นับถือหัวคิดจริง ๆ...ร้านทองอื่น ๆ ก็เลยได้ร่วมสังคกรรมเจ้ามิจฉาชีพซะเลย...กรรมตามทัน...

   เช้านี้เพื่อนครู ร.ร.ใกล้เคียงโดนยิงขณะเดินทางไป ร.ร...พี่อ๋อยเข้าไป ร.ร. แล้ว...สักช่วง 9.30น ทหารมาบอกว่าสถานการณ์ไม่ดี...ขอให้ครูเดินทางออกจาก ร.ร.ด่วน...เฮ้อ.....ว่าแล้ววันนี้เรามีเรื่องตื่นเต้นพอ ๆ กัน...แต่ของซานดูจะเร้าใจกว่า...ส่วนของพี่เกิดบ่อย ๆ จนใจเริ่มชิน...เฮ้อ.....

@27267 @27278 @27281 ซูซานจ๊ะ...น่ารักจังเลยจ๊ะ...อ่านแล้วทำให้ใจพลอยสุขไปด้วย..อิ อิ...พลอยบุญของซูซานสุขใจ...