ที่โรงพยาบาลเชียงรายฯ ทำเวทีสัญจรโดยใช้แนวคิด KM ค่ะ เปิดเวทีให้เล่าเรื่องราวดีๆ ณ จุดปฏิบัติงานอาทิตย์ละ 1 ครั้งทุกวันพฤหัส 1500 น จนถึง 1600 บางทีเลยไปถึง 1700 น
เชิญกรรมการบริหาร โรงพยาบาล มา แจมฟังเป็นคุณ เอื้อ คัดสรร แพทย์ ทันตแพทย์ พยาบาล ที่มีแววเป็นคุณอำนวยไว้สลับสับเปลี่ยนกัน ประมาณ 6 คน เยี่ยมที่หน่วยงานต่างๆมา 10 ครั้งแล้วค่ะ แลป ทันตกรรม กายภาพบำบัด หน่วยช่าง งานสนาม วิชาการ เวชระเบียน พัสดุ รปภ ซักฟอก ฯลฯ และบันทึกไว้ที่ http://gotoknow.org/blog/MT-CRH
ที่สรุปได้ คือเมื่อทำเสร็จทุกครั้งจะ รู้สึกดี มีความสุข ทั้งคนเล่า คนฟัง และทุกหน่วยงานที่ได้เยี่ยมแล้ว อยากให้มาเยี่ยมอีก
แต่ที่อยากขอคำแนะนำจาก อ ภูคา คือ
มีคำถามจากคุณอำนวย คุณหมอ อิทธิพงษ์ ว่า ทำอย่างไร จะให้คนปฏิบัติ เล่าตั้งแต่แรก ส่วนมากมักจะรีๆ รอๆ กว่าจะเล่าไหลลื่นก็จะใช้เวลา ประมาณครึ่งชั่วโมง ทำให้ช่วงแรกฝืด ในช่วงหลังเวลามักไม่พอ คนที่มานั่งฟังก็จะจำเป็นที่ต้องลุกออกจากห้องประมาณ ครึ่งหนึ่ง ตอน เลย 1600 น ด้วยธุระ ต่างๆกัน
เธอถามว่า จะมีเทคนิคอะไร ละลายน้ำแข็ง ทำให้คนเริ่มเล่าเรื่องดีๆ ได้เร็วที่สุด
ตัวหมอเอง ขอถามอาจารย์ด้วยว่า เจอผู้เล่า ที่เล่า เรื่องที่ทำให้บรรยากาศไม่ดี เช่น ว่า กล่าวโทษ ว่าเป็นความผิดคนอื่นๆ เราดีอยู่แล้ว ทำให้คุณอำนวยอึดอัด อ มีเทคนิค แก้ไข สถานการณ์อย่างไรบ้าง
ขออ ภูคาแนะนำด้วยค่ะ
ไม่มีความเห็น
ผมต้องขอโทษอย่างยิ่งครับที่ตอบช้าพอดีช่วงนี้งานค่อนข้างเยอะส่วนใหญ่ออกนอกสถานที่ครับ
สำหรับคำถามต้องขออนุญาตตอบตามประสบการณ์นะครับ
เทคนิคที่ผมใช้ก็มีประมาณนี้ครับ ที่สำคัญอยู่ที่บรรยากาศครับ คุณอำนวยต้องสร้างบรรยากาศ ถ้ามีเวลา 1 ชั่วโมงก็ แบ่งเป็น ช่วงสร้างบรรยากาศซัก 10 นาที เล่าเรื่อง 40 นาที สรุป 10 นาที ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับเรื่องที่เล่าด้วยนะครับ อย่างที่ผมทำ เป็นการเปิดให้เล่าเรื่องอะไรก็ได้ที่อยากจะเล่า (ผมต้องการให้เกิดความกล้าแสดงออก) ครั้งแรกๆอาจจะฝืนๆนะครับ แต่พอทำบ่อยๆเข้า ทำไปเรียนรู้ไป ปรับปรุงไปเรื่อยๆ ตอนหลังๆก็สบายครับ
ที่ปูนแก่งคอย เราจะมีคัดคุณอำนวยพอสมควร และก่อนที่จะมาเป็นคุณอำนวย ทุกคนต้องการการเป็นผู้เรียนมาก่อน และต้องผ่านเวทีการฝึกฝนการเป็นคุณอำนวยค่อนข้างมาก ทั้งทางด้าน EQ และ ด้านเทคนิค กระบวนการ คุณอำนวยจึงจำเป็นต้องเป็นผู้ที่แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี ด้วยครับ แม้แต่ตอนนี้เราก็ยังต้องพัฒนากันเป็นประจำ เพราะผู้เรียนจะมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา จริต แต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน
การตั้งวงเล่า บางทีคุณอำนวยต้องทำใจครับ อาจไม่ได้ตามความคาดหวังของเรา แต่นั่นก็ไม่ใช่ว่าจะล้มเหลวนะครับ เพราะเราต้องเชื่อตามผู้เรียน จะใช้ความคาดหวังเราคุณอำนวยเป็นที่ตั้งไม่ได้ หากเรามีการตั้งความคาดหวังไว้ (ในใจ) เมื่อดำเนินการไปแล้วผลออกมาต่ำกว่าที่เราหวัง เราก็สร้างกระบวนการต่อ เช่น การตั้งคำถาม การคิดชวนคุย ชวนพูด อย่างที่ไม่เป็นทางการ ทำผู้ที่อยู่ในวงไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกชวนให้เล่า ครับ...
คุณอำนวยอย่าพึ่งท้อครับ ต้องใช้เวลา คุณอำนวยต้องคิดอยู่เสมอว่า "การที่ทำให้ผู้เรียน สามารถเรียนรู้ได้ดีนั้นถือเป็นความท้าทายของเรา" เหมือนอย่างที่ "ครูสมพรคนสอนลิง " บอกไว้ว่า "เราต้องให้ความรัก ความผูกพันธ์กับผู้เรียนก่อน ถ้าผู้เรียนทำไม่ได้ อย่าไปว่าเขาโง่ ให้กลับมามองที่ตัวเราก่อนว่าได้ให้ความรักความผูกพันธ์กับเขาแล้วหรือยัง" ผมอยากแนะนำให้คุณอำนวย ดู VCD หรืออ่านหนังสือเรื่องครูสมพรคนสอนลิง นะครับ ...เป็นตัวอย่างของคุณอำนวยได้ดีมากๆเลยครับ......
ทังนี้เป็นเพียงประสบการณ์ของผมนะครับ อาจจะไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องทั้งหมด ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมของแต่ละองค์กร คุณอำนวยก็ต้องหากระบวนการที่เหมาะกับจริตของคนในองค์กรให้เจอครับ แล้ว ใช้เครื่องมือให้เหมาะกับจริตของคนในองค์กร...
ต้องขอบคุณมากนะครับที่ให้เกียรติผม ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันนะครับ ...หากผมมีโอกาสได้ไปที่เชียงราย ก็คงได้แลกเปลี่ยนกันมากขึ้นครับผม....
ขอบคุณมากครับ.
ขอบคุณค่ะ
จะนำเข้ากรรมการ ในที่ประชุม วันนี้เลย ทันเวลาพอดี