ขอโทษที่เงียบหายไปค่ะ
อ่านบันทึกพบว่าคุณนู๋ทิมบ่นคิดถึง..ต้องขอบคุณสำหรับน้ำใจไมตรีที่มีให้แก่Seangjaมาโดยตลอดและสม่ำเสมอ..คิดถึงเช่นกันค่ะแต่มีเหตไม่ปกติเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ทำให้ต้องห่างหายไปนานหน่อยนะคะ..วันนี้เงินเดือนออกแล้วเลยตัดใจพาน้องคอมไปซ่อมแซมคาดว่าจะไม่จาก/หายหน้าไปนานๆค่ะ..
ปล.เพลงฝรั่งในบันทึกของคุณนู๋ทิมเพราะและมีความหมายดีมากเลยค่ะ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
