ไปทำบุญที่วัดบ่อย ลักษณะวัดตรงตามคำถามทุกอย่างและท่านก็เคร่งครัดพระธรรมวินัย มีพระเณร ประมาณ 150 รูป เบื้องต้น ผิดศีลต้องดูเจตนาประกอบด้วย

-จนท.โรงครัวรับไว้หลังจากบิณฑบาตร หรือรับประเคนตอนเช้า( ของฉันได้ ) เช่น อาหารกระป๋อง ผลไม้ทำน้ำปานะ โยมเก็บไว้ต้องประเคนใหม่ทุกครั้ง ท่านเก็บเองไม่ได้ ไม่รับประเคนใหม่ก็ผิดวินัย

บางครั้งถ้าโยมนำมาถวาย เช่นข้าวสาร 1กระสอบ พระท่านจะไม่รับประเคน แต่แสดงอาการรับทราบว่าโยมตั้งใจแล้ว แจ้งให้ไปติดต่อกับ จนท.โรงครัวจัดการเป็นธุระให้ เช่น เดียวกับmoney

เงินพวกเราก็ไม่ควรถวายใส่บาตร เพราะไม่ใช่อาหาร ฉ้นไม่ได้ ท่านบอกว่าถ้าโยมใส่ ถึงวัดก็หยิบออกเทียบเท่ากระดาษแผ่นๆ วางเอาไว้ให้โยมจัดการเอง ท่านไม่เก็บปัจจัย ฆราวาสก็ควรฉลาดทำบุญ พระท่านจะได้ไม่ผิดวินัย สอนลูกสอนเด็กๆด้วยนะครับ

ขอบพระคุณคุณหมอมากค่ะ เรื่องการนำเงินใส่บาตรเคยบอกเพื่อนบ้านค่ะว่าอย่านำเงินใส่บาตรพระเพราะว่าไม่ใช่อาหารท่านฉันไม่ได้ …เพื่อนบ้านตอบว่า …พระก็คน …ใบ้กินเลยค่ะ ได้แต่ยิ้ม

สิ่งที่เพื่อนพูด ก็ถูกนะครับ เพื่อนทำไปด้วยจิตดีต้องการอนุเคราะ์ห์ การให้ ช่วยเหลือพระภิกษุ เป็นกุศลกรรมครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องของนักบวช บรรพชิตครับ บวชเพื่อขัดเกลากิเลส ออกจากเรือนเพื่อดำรงชีวิตให้ต่างจากฆราวาส เพื่อการฝึกที่เข้มแข็งกว่าปุถุชน เป็นพระพุทธประสงค์ ให้พระธรรมวินัยเป็นเครื่องปฏิบัติของสงฆ์สาวกและทรงจัดการความเสี่ยง(ภาษาเทคนิคเรียกว่า Risk management) เพื่อขจัดกิเลส เพื่่อการปฏิบัติที่ยิ่งๆขึ้นไป ให้หลุด มิได้ติดกับโลกธรรม ๘ อย่างเราๆ( ดังข่าวที่เราทราบกันดี เพราะโยมก็มีส่วนถวาย เกินจตุปัจจัย ในพระธรรมวินัยที่ทรงวางกรอบเอาไว้ ความเกินพอดีนั่นแหละคือความเสี่ยง) ในพระสูตรพระพุทธองค์ กล่าวกับพระอานนท์ เมื่อเห็นทรัพย์ตกอยู่ระหว่างทางดำเนินว่า “อานนท์ นี้คือ อสรพิษ…” ปัญญามากอย่างพระอานนท์ ก็ต้องอาศัยพระพุทธญาณ เพือนทำก็เรื่องของเพื่่อน อาจารย์ก็ได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตรสมบูรณ์แล้ว…กุศลได้เกิดกับอาจารย์แล้ว กรรมเกิดแล้ว กับทุกฝ่าย จิตอาจารย์อย่าให้ใบ้กินเลยนะครับ …เพราะรอยยิ้มนั้นแหละคือตัวแสดงเหตุ รอยยิ้มเป็นผลของกรรม(การกระทำด้วย วจีสุจริต และมโนสุจริต)

ขอบพระคุณคุณหมออีกครั้งค่ะที่นำความรู้ดีดีมาฝาก คุณหมอเป็น “กัลยาณมิตรสมบูรณ์แล้ว”กุศลได้เกิดกับอาจารย์แล้วเช่นกันค่ะ

เพือนทำก็เรื่องของเพื่่อน อาจารย์ก็ได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตรสมบูรณ์แล้ว…กุศลได้เกิดกับอาจารย์แล้ว กรรมเกิดแล้ว กับทุกฝ่าย จิตอาจารย์อย่าให้ใบ้กินเลยนะครับ …เพราะรอยยิ้มนั้นแหละคือตัวแสดงเหตุ รอยยิ้มเป็นผลของกรรม(การกระทำด้วย วจีสุจริต และมโนสุจริต)…..ชอบมากค่ะคุณหมอ ขออนุญาตนำไปบอก(บุญ)ต่อนะคะ

ตามมาอ่านคำตอบและชื่นชมทั้งสองท่านมากครับผม

                             พระเป็นลม  ....เล่าต่อ เรื่องเก็บอาหารถวายพระครับ...

…วันนี้เช้าวันอาทิตย์ครอบครัวของเราเอาอาหารเช้าไปถวายพระ เณร ทั้งหมด 136 รูป เราเป็นครอบครัวเดียวของเช้านี้ในวัด ไปบ่อยจนพระคุ้นเคยกับครอบครัวเราแล้ว ลูก2 คนก็คุ้นเคยกับการใกล้วัดทำบุญ นี้เป็นกิจกรรมที่ครอบครัวเราตั้งใจจะทำตลอดตราบที่มีพระศาสนาและชีวิตนี้ เมื่อวานวันเสาร์ก็ไป พบ 3 ครอบครัว ดีใจมากเมื่อพบว่ายังมีครอบครัวที่ให้ความสำคัญกับการทำบุญตามกาลอันสมควรและสั่งสอนทายาทแห่ง ฆราวาสที่ปฏิบัติดี เพื่อเพิ่มศรัทธา เพื่อเป็นอุปถัมภ์ อุปัฏฐากแก่เหล่ากอของพระสมณะเจ้า

    เช้าวันนี้...มีเหตุการณ์ พระภิกษุรูปหนึ่งกำลัง อาพาธเป็นลม ตัวซีด เหงื่อเย็น หลังจากกลับบิณฑบาตร มีพระ 2-3 รูปกำลังปฐมพยาบาล พระเณรที่เหลือนั่งเตรียมฉันเช้าทั้งศาลา แต่ยังไม่เริ่มฉันก็หันมามองแบบส่งใจช่วยกัน ผมไปถึงแต่เช้า7.30 นกำลังเห็นเหตุการณ์ ซักถามประวัติ พบว่าท่านเป็นไข้หวัด มา1 สัปดาห์ ฉันยาหวัด มีโรคตับเป็นโรคประจำ เมื่อวันฉันมื้อเช้าอย่างเดียว และไม่ได้ฉันอะไรอีก 24 ชม. ผมและภรรยา เธอก็เป็นหมอเหมือนกันช่วยกันซักประวัติ เห็นเบื้องต้นว่าท่าน ขาดน้ำและกลูโคสต่ำ ผมรีบเข้าไปในโรงครัวที่เก็บอาหารมองหาเครื่องดื่มรสหวานสักอย่าง เจออยู่1/2 ขวดที่ดูเหมือนเก็บไว้นานแล้ว รีบละลายน้ำแล้วชงให้ท่านดื่ม นอนพักสักครู่ก็ลุกขึ้นนั่งได้และฉันเช้าได้ แจ้งกับโยมที่ดูแลวัดว่าถ้าไป รพ.ให้เบอร์โทร.ตามผมได้ ตรวจเลือดเช็คก็น่าจะเป็นการดี
    
         สิ่งนี้ได้เกิดการเรียนรู้หลายประการ 1.ผมนึกถึงประโยชน์ของการมีโรงครัวไว้สำหรับเก็บอาหาร เครื่องดื่ม น้ำหวาน แต่ต้องมีคนโยมจัดการ เรื่องนี้ผมต้ังใจว่าต้องเล่าให้คุณครูมุก ทราบ

2.ลูกผมเห็นเหตุการณ์ สามัญสำนึกช่วยผู้อื่นเกิดโดยมิรีรอ เรียนรู้จากการเป็นต้นแบบพ่อแม่ (role model) โดยเฉพาะการช่วยพระภิกษุ อาพาธ พระพุทธองค์ท่านเทียบกุศลกรรมเท่ากับการอุปัฏฐากพระพุทธเจ้าทีเดียว สิ่งนีเด็กๆ เรียนแบบตัวอย่างจากคุณครูและผู้ใหญ่ในสังคมได้เช่นกัน เช่นการไหว้พระภิกษุ ผู้ใหญ่เมื่อเดินผ่าน ช่วยหิ้วถือภาระสิ่งของ

3.เราคิดว่าพระเณร ควรได้ตรวจเช็คสุขภาพบ้างเพื่อ ท่านจะได้แข็งแรง สืบสาน ท่องสาธยาย รักษาพระสัทธรรมไว้ยืนยาว ( ผมกำลังวางแผนให้เป็นโครงการสร้างเสริมสุขภาพประชาชนแก่นักเรียนแพทย์ครับ)

….ทั้งหมดนี้ เป็นกุศลกรรมหรือ อกุศลให้ผล บ้างก็ตาม ในวงเวียน วกวน วุ่นวาย แห่งระบบสังสารวัฏ ที่เรื่องนี้ปรากฎ เพราะ go to know มีส่วนทำใำ้ห้ครูมุก สอบถาม.. อาหารแห้ง.. และผมก็บังเอิญมาอ่านเข้า กุศลอื่นก็เกิดต่อๆ ตามๆ ใครมาอ่านเจอเข้า ก็เป็นสุตะมยปัญญา ( ความรู้จากการเล่าสู่กันฟัง) แต่เป็นกุศลวิปาก(วิบาก แปลว่า ผล ไม่ได้หมายความว่า ลำบาก หรือกรรมไม่ดีแต่อย่างใด) ของท่านเอง ที่อ่านมาถึงวรรคนี้

      พระธรรมวินัยที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบแล้วของพุทธบริษัทหรือชาวโลก คือ ความงดงาม และความสงบ สง่าองอาจ ที่นอกเหนือไปจากความงามและสงบตามธรรมชาติ ...ขอให้ความงดงามที่หยั่งลงในใจท่านแล้วได้ทำงานอย่างองอาจเถิด เพื่อเป็นภาวนามยปัญญา(ความรู้และความสุขที่เกิดจากการปฏิบัติ)

“สิ่งนี้ได้เกิดการเรียนรู้หลายประการ 1.ผมนึกถึงประโยชน์ของการมีโรงครัวไว้สำหรับเก็บอาหาร เครื่องดื่ม น้ำหวาน แต่ต้องมีคนโยมจัดการ เรื่องนี้ผมต้ังใจว่าต้องเล่าให้คุณครูมุก ทราบ”

3.เราคิดว่าพระเณร ควรได้ตรวจเช็คสุขภาพบ้างเพื่อ ท่านจะได้แข็งแรง สืบสาน ท่องสาธยาย รักษาพระสัทธรรมไว้ยืนยาว ( ผมกำลังวางแผนให้เป็นโครงการสร้างเสริมสุขภาพประชาชนแก่นักเรียนแพทย์ครับ) เป็นเรื่องที่ประเสริฐมาก …สาธุ

ขอบพระคุณคุณหมอมากค่ะ ที่นำสิ่งดีๆมาเล่าให้ฟัง อ่านแล้วมีความสุขค่ะ ครูมุกพาหลานๆไปทำบุญตักบาตรที่วัดใกล้บ้านเป็นประจำในวันเสาร์-อาทิตย์ค่ะ มี่ช่วงเดือนที่ผ่านมานี่และค่ะที่ไม่ได้ไปติดภาระกิจตามหน้าที่ค่ะ แต่ก็ยังใส่บาตรพระที่มาบิณฑบาตรอยู่เสมอๆค่ะ ขอบคุณ G2K ที่ทำให้เราได้มีเรื่องดีมาเล่า มาบอกต่อกัลยาณมิตร ได้ทำบุญด้วยกัน …ขอบคุณทั้งคุณหมอและ G2K อีกครั้งค่ะ