น้ำใจไมตรี

     ที่พูนพลังเราจัดประกวดให้เด็กๆได้แสดงออกกันอยู่เรื่อยๆ ช่วงเทอมแรกของปี 2548 มีการประกวด เขียนอย่างที่คิด เรื่อง น้ำใจไมตรีที่วิเศษ

     การตัดสินเสร็จสิ้นลงแล้ว มีผลงานหนึ่งที่ถึงแม้จะไม่ได้รับรางวัลยอดเยี่ยม แต่เลขาปิ๊งมาก มาจากวุฒิ น้องที่วิทยาลัยเกษตรฯนครพนม อาจต่างจากผลงานอื่นตรงที่วุฒิไม่ได้เขียนคำว่า น้ำใจ เลยแม้แต่คำเดียว แต่เรื่องบางเรื่องก็รับรู้ได้โดยไม่ต้องพูดคำนั้นออกมา ไม่ใช่หรือ?

ชีวิตในช่วงปิดเทอมเดือนเมษายน
            สวัสดีครับ ผมวุฒิครับ ในช่วงปิดเทอมเดือนเมษายนผมไม่ได้กลับบ้านเพราะผมต้องอยู่ทำงานในช่วงปิดเทอมกับเพื่อนๆอีก 7 คน และอาจารย์อีก 1 ท่าน คือ จิ๊บ บอล พล หนิง อึ่ง อ้อ ปอย และครูน้อย โดยพวกเราทำงานตัดหญ้า เชื่อมเหล็ก ซ่อมแซมหอพักเพื่อรอรุ่นน้องที่จะเข้ามาเรียนในช่วงปีการศึกษา 2548 เรา 7 คน เรื่องอาหารเราต้องซื้อหรือเก็บผักมานึ่งกิน แต่เราก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขครับ ถึงวันที่ 12 เมษายน ใกล้ถึงวันสงกรานต์ทุกคนก็อยากจะกลับบ้าน ทำอย่างไงได้ต่างคนบ้านก็อยู่ไกล เราอีก 6 คน จึงเสียสละให้เพื่อนชื่อพลกลับ โดยรวบรวมเงินคนละเล็กคนละน้อยเพื่อเป็นค่ารถกลับบ้านที่ อ.ท่าอุเทน สำหรับคนที่อยู่เราก็เอาเต็นท์มาตั้งที่หน้าวิทยาลัยฯ ตามโครงการอาชีวศึกษาบริการ คือ บริการน้ำดื่ม เติมลมยางรถ และซ่อมฟรี ให้กับประชาชนที่ผ่านไปผ่านมาในช่วงสงกรานต์และเล่นน้ำสงกรานต์อย่างสนุกสนานครับ จนพลกลับมาแต่บ้านเราก็เริ่มทำงานในหอพักไปเรื่อยๆ จนถึงวันที่ 9 พฤษภาคม เตรียมงานช่วยอาจารย์เพื่อปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ในวันที่12-15 พฤษภาคม ถึงวันสุดท้ายในตอนเช้าเราได้นิมนต์พระสงฆ์มาบิณฑบาตตอนเช้า และฟังธรรม ถวายสังฆทานอุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว และส่งน้องๆขึ้นรถกลับบ้านและพาน้องที่ไม่ได้กลับบ้านเข้าหอพัก และมีการฉายหนังให้น้องๆดู และรอวันที่เปิดภาคเรียนวันแรกตามปกติครับ