พ่อผมมี Blog เองแล้ว
ตกลงว่าพ่อผมมี Blog เองแล้วครับ เพราะเมื่อกี้ผมเพิ่มจะตีพิมพ์บันทึกแรกของพ่อผมเองไว้ ที่ Blog ไม่ใช่ Box อันนี้ผมช่วยท่านตั้งชื่อเรื่อง เพราะสืบเนื่องมาจากบันทึก เมื่อพ่อผมเอ่ยจะเขียน blog ด้วย และเกิดความเข้าใจกันผิดเพราะผมออกเสียงไม่ชัด (มั้งครับ)
Blog ของพ่อนี้ผมช่วยเปิดให้ท่านตั้งแต่เมื่อวานซืน (7 ธ.ค.2548) แต่เนื่องจากวันนั้นผมอยู่กับท่านที่บ้าน และฝนตกหนักมาก สายโทรศัพท์นอกบ้านก็เก่ามากแล้ว (สิบกว่าปี) สงสัยว่าจะเป็นสาเหตุที่ทำให้หลุดต้องเข้าใหม่หลายครั้งมาก ในที่สุดก็ได้เพียงการเปิด Blog แต่ตีพิมพ์บันทึกแรกไม่ได้ เมื่อวานผมก็มาเป็นวิทยากรที่ อ.เขาชัยสน ทั้งวัน ก็เลยได้ตีพิมพ์ให้ท่านได้วันนี้ ดูท่านหวังว่าลูก ๆ ทุกคน (พี่สาวและน้องชาย) จะได้เขียนบันทึกแบบนี้กันด้วย หลังจากที่ผมเอาบันทึกของผมที่เขียน ๆ มาเกือบทั้งหมด ฝากให้ท่านอ่าน (ปรินท์) อย่างสม่ำเสมอ ผมไม่นึกว่าพ่อจะเอาจริงมาก ผมเสียอีกที่หลายวันมานี้ไม่ถามถึงเรื่องที่พ่อจะเขียน Blog เลย หลังจากที่ท่านเคยเอ่ยไว้ครั้งหนึ่ง นึก ๆ ว่าถ้าเมื่อวันพ่อไม่พูดถึงกันขึ้นมา พ่อจะคิดยังไง บางทีความรู้สึกพ่อเราเก็บได้ไม่หมด แต่ความรู้สึกลูกเล็ก ๆ น้อย ๆ พ่อก็เก็บได้หมด ซึ่งคงมีอีกหลายเรื่อง
ผมยังค้างท่านอีก 2 บันทึก ซึ่งคงต้องใช้เวลาพิมพ์หน่อย เพราะยาว พ่อผมพิมพ์ไว้กับเครื่องพิมพ์ดีด มีอีกหลายเรื่องที่ท่านขออ่านทวนก่อนให้ผมมา แล้วจะทยอยให้ผมช่วยนำมาตีพิมพ์ให้ท่าน ซึ่งผมก็คาดเดาไม่ออกเหมือนกันว่าท่านเขียนเรื่องอะไรอีกไว้บ้างครับ
ความเห็น (2)
คุณอรชร (อร) หนูนุ่น
ใหญ่ น้องรัก
พี่ภูมิใจในตัวคุณพ่อและน้องๆ เสมอ พี่อาจจะมีเวลาให้กับทุกๆ คนน้อยกว่าใคร เพราะภารกิจการงานที่รัดตัวมากมาย และเป็นคนที่ต้องเดินทางอยู่เสมอๆ แม้จะเลือกย้ายจากพัทยา มาภูเก็ตแล้ว ก็ยังหาซอกเวลาเล็กๆ กลับบ้านไม่ได้ ได้แต่คุยกับคุณพ่อทางโทรศัทพ์ สัญญาว่าจะกล่อมเกลาความคิดและประสบการณ์ให้อ่านกันนะคะ ... จากคุณป้าน้อง Dame, น้อง Best และน้องขิง ค่ะ