ความรัก

ความรักจะช่วยเติมเต็มให้ชีวิต

   ความรักจะเติมเต็มให้ชีวิต คนที่มีความรักและได้รับความรักตอนนั้นเป็นคนที่มีความสุขมากๆ

ชีวิตที่ปราศจากความรักเหมือนต้มไม้ที่ปราศจากดอกและผล

    ความรักเริ่มต้นจากความรู้สึกรักตัวเองได้ตามความเป็นจริงภาคภูมิใจตัวเองได้ก่อน แล้วจึงจะไหลบ่าความรู้สึกดีๆเหล่านั้นไปสู่ผู้อื่นต่อไป

    ความรักและมิตรภาพจะงอกงามได้ดีในบรรยากาศของความเกรงใจ และให้เกียรติเสมอถ้าเมื่อไหรหมดความเกรงใจและให้เกียรติ ความรักจะกลายเป็ฯความกระด้าง ลามปาม และหยาบคาย

    ปัจจัยของความรัก คือ ความเข้าใจ ยอมรับ เห็นอก เห็นใจ ช่วยเหลือ และอภัย

     ความรักสามารถเอาชนะทุกอย่างได้ แม้ความโกรธ

   การให้อภัย

          การอภัยทำให้ชีวิตหมดทุกข์ และความรักทำให้เกิดความสุข  ความชุ่มชื่นใจ  การอภัยเป็ฯสิ่งที่ทำได้ยาก แต่พูดได้ง่าย

         การพูดถึงคำว่า  อภัย  หรือรู้ว่าการให้อภัยเป็นสิ่งดีนั้นเป็นเพียงแค่เปลือกนอกหลายๆคนทำได้  พูดได้ แต่การที่จะตระหนักถึงสำนึก ของ  อภัย จริงๆนั้นเหมือนเป็นการขุดรากเหง้าของความโกรธแค้น  ผิดหวัง อาฆาต น้อยใจ เสียใจออกไปจากจิตใจของเรา ซึ่งทำได้ยากมาก ตัวจะรู้สึกเบาขึ้น จิตใจจะรู้สึกสะอาดขึ้น เมื่อเราอภัยผู้อื่นและตัวเราเองได้

 

[ประพนธ์]

อ่านบันทึกของคุณเกศนี แล้วรู้สึกดีมากครับ ...ทำให้ผมนึกถึงข้อความข้อความหนึ่ง ขอนำมาลงไว้ข้างล่างนี้ ....

...มนุษยชาติเป็นส่วนหนึ่งของทั้งหมด ที่พวกเราเรียกว่า “จักรวาล” ส่วนเสี้ยวนั้นถูกจำกัดด้วยกาลและสถานที่ เรารับรู้ตัวตน ความคิดและความรู้สึก เป็นดังบางสิ่งบางอย่างแยกตัวออกจากส่วนที่เหลือ - ซึ่งก็คือมายาการหนึ่งของจิตสำนึกนั่นเอง มายาการนี้เป็นดังที่คุมขังซึ่งขีดวงจำกัดเราไว้แต่เพียงความต้องการส่วนตัวและความพึงใจของผู้คนรอบข้างเพียงไม่กี่คน หน้าที่ของเราคือการปลดปล่อยตัวเองออกจากพันธนาการนี้ ด้วยการขยายขอบเขตความรักความเมตตาให้ครอบคลุมไปถึงสรรพชีวิตทั้งปวง ตลอดจนสรรพสิ่งทั้งหลายในธรรมชาติ

                                             - อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์

สนใจเรื่องทำนองนี้ลองเข้าไปที่ http://beyondKM.gotoknow.org นะครับ