พิพิธภัณฑ์สมิธโซเนียน หนึ่งในพิพิธภัณฑ์ที่ดีที่สุดในโลก: ทำไม? (2)

เมื่อผ่านประตูพิพิธภัณฑ์เข้าไปในห้องโถงใหญ่จะพบประตูทางเข้าสู่ห้องต่างๆหลายประตู แต่ไม่ว่าจะเข้าประตูไหน เดินชมไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็ทะลุกันหมด แสดงว่ามีการออกแบบระบบเส้นทางเดินภายในดีมาก เคยไปดูอุทยานวิทยาศาสตร์หว้ากอก็ออกแบบเส้นทางเดินชมภายในได้ดีเหมือนกัน

ผมเลือกที่จะเดินแบบสืบค้นตามกาลเวลา ตั้งแต่อดีต กำเนิดโลก โครงสร้างโมเลกุลของกรดอะมิโนที่นำไปสู่การกำเนิดสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวยุคเริ่มแรก วิวัฒนาการจากชีวิตในน้ำขึ้นสู่บก ผ่านยุคสัตว์เลื้อยคลานครองโลก สู่นก และจบลงที่ห้องแมมมอล(เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม) เห็นบางกลุ่มเดินสวนทางก็คิดว่าน่าสนใจไปอีกแบบคือเขาเลือกที่จะดูแบบย้อนปัจจุบันสืบค้นลึกลงไปเรื่อยๆ สู่อดีต ที่น่าสนใจคือ ระหว่างทางเดินจะมีห้องกระจกเล็กๆ ข้างทางมีที่นั่งแบบขั้นบันใดให้ครูหรือผู้นำชมจัดสรุป ตั้งคำถาม ตอบคำถามเป็นระยะๆ แสดงว่าการออกแบบน่าจะทำกันเป็นทีม นำผู้เชี่ยวชาญด้านทฤษฏีการเรียนรู้มาร่วมทีมด้วย เสียดายรูปที่ถ่ายห้องแบบนี้ไว้มืดจนดูไม่ออก แต่เคยเห็นห้องคล้ายๆ แบบนี้เหมือนกันที่พิพิธภัณฑ์เด็กของ กมท.ที่สวนจัตุจักร (ซึ่งเป็นอีกที่หนึ่งที่ผมก็ชื่นชมการออกแบบว่าไม่แพ้ฝรั่ง)

ส่วนที่แสดงเรื่องราวของสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เช่นพวกเต่า พวกโลมาและวาฬที่วิวัฒนาการเป็นสัตว์บกเลี้ยงลูกด้วยนม(ในกลุ่มที่เป็นญาติๆกับสุนัข)แล้วกลับลงไปอยู่ในน้ำอีกครั้ง วิวัฒนาการกลายพันธุ์มาเรื่อยๆ จนรูปร่างภายนอกคล้ายปลา เหมาะกับการหาอยู่หากินในน้ำ ส่วนนี้จัดได้สวยงามและน่าตื่นตาตื่นใจมาก ทำ lighting ได้ลงตัวกับฉากหลังดี

[จันทวรรณ]

ดิฉันได้มีโอกาสอยู่แถวๆ DC อยู่หนึ่งปีคะ ชอบ Smithsonian มากเช่นกันคะ ดูรูปในบล็อกของคุณสุรเชษฐ แล้วคิดถึงความสมบูรณ์แบบของระบบพิพิธภัณฑ์ของอเมริกาจริงๆ คะ

ปล. คุณสุรเชษฐไปตอนช่วง Cherry blossom หรือเปล่าคะ :)

[สุรเชษฐ]

เปล่าครับ ผมไปช่วง Winter ทั้งดอกทั้งใบร่วงไปหมดแล้ว (ดูรูปด้านหน้าพิพิธภัณฑ์ในตอนที่ 1) รู้สึกงาน DC Cherry blossom จะเป็นช่วง Spring ปลายมีนาใช่ไหมครับ

ความจริงผมไปธุระเรื่องอื่นที่ Arlington ฝั่ง New Jersey เพียงสัปดาห์เดียว มีวันหนึ่งไม่มีอะไรทำ เลยถือโอกาสแวบออกมาคนเดียว นั่งรถไฟใต้ดินลอดแม่น้ำมาโผล่ที่ฝั่งดีซีหน้าพิพิธภัณฑ์ และก็ใช้เวลาอยู่ใน Museum of Natural History ทั้งวัน (ดูไม่หมด)

อ้อ! ต้องขอขอบคุณคุณจันทวรรณที่ทำ Blog ให้ผมได้บันทึกเรื่องราวและความคิด แบ่งปันกับคนอื่น รู้สึกแบบนี้ใช่เลย จะทำไปเรื่อยๆ ครับ