แบบไหน
ข้าพเจ้าทราบว่า ข้าพเจ้าอยู่ในที่ แบบที่ว่า...
"ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง เหวี่ยงไปมา"
อาจเกือบที่สุดแห่งสภาวะ....แต่ก็ไม่แน่
แต่ก็ไม่ใช่ลังเล เป็นอาการละเอียดทางนามธัม
-----------------------------------------
แบบ “เหวี่ยงไป-มา”
--------------------------------------------------------------------------
และทราบว่า ที่แห่งนี้ – ควบคุมมิได้
เป็นข้อเท็จจริง ที่ใครปฏิเสธไม่ได้
ตามรอยบันทึก
by Ka-Poom
ความเห็น (6)
ช่วยอธิบายให้ที่ได้มั้ยคะ ไม่ค่อยเข้าใจน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ
คุณศิริลักษณ์คะ
ลองตีความตามที่เราเข้าใจก่อนไหมคะว่า..อ่านแล้วเท่าที่เรารับรู้นี้หมายถึงอะไร หรือที่ไม่เข้าใจนี้ ไม่เข้าใจในส่วนไหนหรือทั้งหมด หรืออย่างไร แต่อยากให้ลองตีความก่อนค่ะ...เพราะพี่กะปุ๋มเองก็กำลังแกะรอยบันทึกของพี่ทานอยู่เหมือนกัน...พออ่านแล้วก็ลองตีความและตรวจสอบย้อนเข้ามาในดวงจิตของเรา... แล้วก็ไปตรวสอบกับครูสอนธัมอีกครั้งเหมือนกันค่ะ...
บันทึกต่างๆ เหล่านี้ใน blog Livingroom เป็นการเรียนรู้ภายในและโลกธัม...
เมื่อสายๆ พี่กะปุ๋มไปคุยกับพี่ทานแล้วค่ะว่า "คุณศิริลักษณ์".. สงสัยอยากให้อธิบาย...แต่พี่ทานบอกว่าอยากให้ลองตีความในระดับความเข้าใจของเราก่อน
(^_______^)
ขอบคุณค่ะ
พี่กะปุ๋ม
ยินดีค่ะ...คุณศิริลักษณ์
อย่างเรื่องนี้พี่กะปุ๋มตีความ...ตามความเข้าใจของตนเองนะคะว่า...แบบที่ว่า "ได้บ้าง - ไม่ได้บ้าง เหวี่ยงไป-มา" เป็นบางสิ่งบางอย่างที่พี่ทานไม่ได้ให้ชื่อ แต่ใช้เรียกแทนเป็นสภาวะบางอย่างที่เกิดขึ้น รอบๆ เราทั้งในจิตและนอกจิต...บางครั้งยากที่เราจะเข้าไปควบคุมสภาวะนั้นได้ เราจึงมักถูกกระทำจากสภาวะนั้นเสมอ ให้สุข ให้ทุกข์ โดยที่เราไม่รู้เหตุแห่งเกิดนั้นได้อย่างแท้จริง เพราะเราไม่เคยหยุดจิตเราพิจารณาสิ่งเหล่านั้น...เลย
(^____^)
ขอบคุณค่ะ
พี่กะปุ๋ม
คิดที่ว่านั้น...คิดอย่างไรคะ...
จริงๆ แล้วหากเรามองเห็น "สิ่งที่อยู่ภายใน" นั้นด้วยแล้วยิ่งดีมากเลยนะคะ...
เพราะการคิดนั้นมักผ่านมาจากการตีความด้วยค่ะ..
(^_____^)
พี่กะปุ๋ม