กว่าจะค้นพบตัวเอง


หลายคนอาจจะคิดว่าผมทำไม่ได้ แต่จริงๆแล้วผมทำได้ดีกว่าที่หลายคนคิด

หลังจากที่ได้ลาออกมาจากมหาวิทยาลัยนเรศวร เมื่อเดือนกันยายน 2549 ที่ผ่านมา จนมาอยู่เตร็ดเตร่หางานทำอยู่กรุงเทพฯ ได้ไปสมัครงาน และสัมภาษณ์งานอยู่หลายแห่ง มีหลายหน่วยงานที่ตอบรับ แต่ลองดูๆไปแล้วก็ยังไม่ถูกใจ จึงปฏิเสธไปเพราะไม่อยากเปลี่ยนงานบ่อย ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ว่างงานไปประมาณ 3 เดือน ในที่สุดก็ได้มาทำงานที่ โรงเรียนเพชรพิทยาคม จ.ชลบุรี

ครั้งแรกนั้นทำงานในตำแหน่งบรรณารักษ์ (หัวหน้างานห้องสมุด) ก็ต้องมาพัฒนาห้องสมุดของโรงเรียนเป็นการใหญ่ เนื่องจากทางผู้บริหารต้องการจะส่งห้องสมุดเข้าประกวด แต่ลองดูๆไปงานช้างเลยนะเนี่ย จนประมาณ 1 สัปดาห์ผ่านไป ก็ทำการย้ายชั้นหนังสือ โต๊ะ+เก้าอี้ ย้ายตู้จัดแสดงหนังสือใหม่ ปรับเปลี่ยนจากมุมอนุบาลให้เป็นมุมเกียรติยศของโรงเรียน โดยนำถ้วยรางวัล โล่ต่างๆที่โรงเรียนได้รับมาจัดแสดงไว้ในห้องสมุด จากนั้นก็เสนอโครงการต่างๆกับผู้บริหารซึ่งแค่เขียนไปหน้าเดียวว่าเราจะทำอะไรบ้าง (ไม่ต้องมาเขียนหลักการและเหตุผลอะไรให้วุ่นวายใจเลย) จากนั้นก็เริ่มดำเนินการตามโครงการที่เสนอ จากติดเครื่องปรับอากาศ จัดซื้อคอมพิวเตอร์เพิ่ม จัดซื้อโต๊ะ+เก้าอี้เพิ่มเติม จัดซื้อโปรแกรมห้องสมุดอัตโนมัติ พร้อมอุปกรณ์ และยังจัดหาโปรแกรมบันทึกเวลาการทำงานโดยใช้ลายนิ้วมือให้โรงเรียนอีก

หลังจากทำอยู่ห้องสมุดมาสักพัก ก็เริ่มขยับขยายจากห้องสมุด มาสู่งานประชาสัมพันธ์ของโรงเรียน โดยได้รับเกียรติให้เป็นหัวหน้างานประชาสัมพันธ์อีก 1 ตำแหน่ง ลืมบอกไปว่าอยู่ที่นี่ต้องทำการสอนนักเรียนด้วยโดยได้สอนวิชาการใช้ห้องสมุดระดับ ม.1-ม.3 และวิชาภาษาไทย ป.4 และ ป.5

จากการที่ได้สอนนักเรียนทำให้เรารู้ว่าเรารักในอาชีพนี้ โดยตั้งแต่มาทำงานที่นี่ได้เพียง 1 สัปดาห์ก็เริ่มมีนักเรียนมาสนิทด้วย มาช่วยงานห้องสมุด โดยจะมีนักเรียนอยู่กลุ่มหนึ่งซึ่งอยู่ ม.2 มาช่วยงานทั้งเช้า กลางวัน และเย็น และมีนักเรียนชั้น ป.4/2 อยู่คนหนึ่ง เป็นเด็กผู้หญิง ตัวเล็กๆ หน้าออกจีนๆ ซนมากๆๆๆ แต่น่ารักดี มาเล่นด้วย มาทำให้เรารู้สึกไม่เหงา จนได้สนิทกับเด็กคนนี้ ได้พูดคุย เล่นด้วย จนเพื่อนๆและพี่ๆที่สนิทกับเขาล้อว่าเป็นลูกสาวครูโสภณ แต่ไม่ใช่ก็เหมือนใช่ เพราะทุกวันจะต้องเดินไปส่งขึ้นรถโรงเรียนกลับบ้าน ต้องคอยดูแลเรื่องทานข้าวกลางวัน เพราะเขาไม่ค่อยชอบทานข้าวจนเป็นโรคกระเพาะ จนเราได้รับความไว้วางใจจากผู้ปกครองให้คอยดูแลลูกสาวเขา

อยู่ที่นี่มีทั้งเพื่อนร่วมงานที่ดี มีนักเรียนที่รัก พี่ๆที่นี่เป็นกันเองทุกคน รวมทั้งนักเรียนก็รักเรา บางคนอยากให้เราสอนเขาอีก บางคนอยากให้เป็นครูประจำชั้นห้องเขา อยู่ที่นี่เลยรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมาก และเพิ่งจะรู้ว่าตัวเอง รักอาชีพครูเข้าแล้ว

ไว้คราวหน้าจะกลับมาเล่าเรื่องราวให้ฟังกันอีกนะครับ ขอบคุณทุกท่านที่เสียเวลามาอ่าน

คำสำคัญ (Tags): #ครู
หมายเลขบันทึก: 83302เขียนเมื่อ 11 มีนาคม 2007 19:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:44 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (13)

ยินดีด้วยค่ะ คุณครูอ้วน

บางคนต้องใช้เวลานานมากกว่าจะค้นพบสิ่งที่ตนเองต้องการเจอ ต้องบอกว่าบางครั้งอาจมีปัจจัยอื่นส่งผลให้ก้าวผิดทางไปบ้าง แต่อย่างน้อยก็ได้เรียนรู้ค่ะ ว่าเราไม่ชอบอะไร

เป็นกำลังให้ใจนะค่ะ

  • ดีใจด้วยที่ค้นพบตัวเองเจอ และชอบในสิ่งที่เป็น ณ ปัจจุบัน
  • ดูเหมือนอ้วนเริ่มรู้จักปรับตัวแล้วหละ ...โลกใบนี้มีคนอีกนับแสนล้านคน นะจ๊ะ  !!!
  • โลกส่วนตัวมีใบเดียวก็พอ ไม่ต้องมีเยอะ  ... อิอิ  พูดคุยกะคนข้าง ๆ บ้างหละ 
  • เป็นกำลังใจให้เสมอ  จากพี่สาว...จ้า
  • อยู่กับเด้กๆต้องใจเย็น ถึงไม่ชอบก็ต้องเหมืนอกับชอบ
  • คุยกะคนข้างๆบ้างละ
  • มนุษยสัมพันธ์ทำให้เราทำงานได้ง่ายขึ้นนะ
  • เป็นกำลังใจให้จ้า
  • ที่เล่าที่เล่ามานี้ ถือว่าเยี่ยมนะครับ ได้ทำงานที่เราชอบ (ห้องสมุด) และงานพ่อพิมพ์ของชาติ
  • เป็นกำลังใจให้ครับ

ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นและกำลังใจนะครับ ผมอยู่ที่นี่ทำให้คิดอะไรได้หลายอย่างครับ เลยทำให้ปรับตัวเข้ากับที่นี่ได้เป็นอย่างดี และอยู่อย่างมีความสุข

ค้นพบตัวเองถือว่าสุดๆเลยนะ

น่ารักมากๆเลยคุณครูโสภณ

ขยันให้มากๆนะ รักเด็กให้เหมือนลูก โรงเรียนก็เหมือนบ้านที่2ของเค้าใส่ใจให้มากนะคะ

จะคอยเป็นแรงใจให้คะ

-  ยินดีด้วยนะค่ะ  ที่ได้ทำในสิ่งที่เรารัก  ถือว่าเป็นทั้งโชคและโอกาสที่ดีสำหรับเรา

- ยินดดีด้วยค่ะ ที่ทำในสิ่งที่เรารัก  ถือว่าเป็นทั้งโชคและโอกาสที่ดีสำหรับเรา
  • ยินดีกับคุณครู (คนใหม่) อ้วนจริงๆ จ๊ะ
  • บางคนค้นหาตัวเองมาตลอดชีวิตก็ยังไม่พบ ...สำหรับอ้วนถือว่าโชคดีมากๆ ค่ะ ที่ค้นพบความเป็นตัวตนของตัวเอง
  • ขอให้สนุกกับชีวิตการทำงานที่ครูอ้วนรักนะคะ
  • ดีใจด้วยนะ ครูอ้วน ที่เจอสิ่งที่ตนเองรักแล้ว
  • ทำงานกับเด็กๆ น่าจะเหมาะกับอ้วนนะ  เพราะทำให้โลกของอ้วนกว้างขึ้น ( เหมือนขนาดรอบเอว 555)  และมีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างมากขึ้น
  • เห็นภาพอ้วนกับเด็กๆแล้ว คิดถึงสมัยพี่ทำงานกับเด็กๆโรงเรียนหมู่บ้านเด็ก ...อยากบอกว่า เป็นช่วงที่มีความสุขมากๆเลย  
  • ขอให้มีความสุขกับชีวิตคุณครูนะคะ  และขอให้ประสบความสำเร็จทุกๆด้านค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นและกำลังใจนะครับ

  • ขอบคุณ พี่น้อย พี่ปุ๊ก พี่ขวัญ พี่แก่น พี่ดรีม
  • ตอนนี้อ้วนก็ปรับตัวได้เยอะเลย ทั้งการทำงาน และปรับตัวเข้ากับคนอื่น ซึ่งนับเป็นประสบการณ์ที่ดีของผม
  • ผ่านมาเลยแวะทักทายในฐานะคนชื่อเดียวกัน :>
  • มาเป็นกำลังใจให้ครับ ดีใจกับประเทศไทยได้ครูดี ๆ เพิ่มอีกคนหนึ่ง

* ดีใจด้วยนะค่ะที่ได้ค้นพบสิ่งที่ต้องการ

**ชีวิตครูบณ. เหนื่อยอย่างไรเราก็รู้ดี เพราะเราเองก้อเป็น บณ. เช่นกัน เป็นกำลังใจให้นะ

 

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท