การรู้กับความรู้ "คนละเรื่องเดียวกัน"
การรู้กับความรู้นั้น
ไม่เหมือนกันนะครับ... เท่าที่ผมเห็น
การรู้ของคนเรานั้นมาได้สามทางด้วยกัน...
การรู้อย่างแรกเป็นการรู้ที่ผ่านมาทางสัณชาตญาณ หรือ "instinct"
เป็นการรู้ที่เราถูกโปรแกรมไว้แล้วในรหัสพันธุกรรม หรือใน DNA ของเรา
เช่น รู้ว่าถ้ามีอันตรายแล้วเราจะต้องทำอะไรเพื่อเอาตัวรอด
หรือรู้ว่าถ้าจะดำรงเผ่าพันธุ์ไว้ต่อไป จะต้องทำอย่างไร เป็นต้น
พูดง่ายๆก็คือ "เป็นการรู้ที่ทำไปโดยไม่ต้องสอน"
การรู้อย่างที่สอง
เป็นเรื่องที่ต้องผ่านกระบวนการของสมอง เป็นเรื่องที่ต้องอาศัยความคิด
ในภาษาอังกฤษเรียกว่า เป็นการรู้ที่ผ่าน "intellect" ผ่านการสื่อสาร
ผ่านภาษาพูด ภาษาเขียน เรื่องความรู้ก็น่าจะอยู่แถวๆนี้นี่แหละครับ
การรู้แบบนี้จำเเป็นต้องอาศัยการอ่าน การฟัง การแลกเปลี่ยนเรียนรู้
การจัดการความรู้ หรือ KM
จึงเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการรู้แบบที่สองนี้เป็นหลัก
การรู้แบบที่สามเป็นการก้าวข้ามความรู้ ความคิด เพื่อให้เข้าถึงความจริง หรือสิ่งที่เรียกว่า "สัจจะ" การรู้ประเภทนี้จะต้องไม่มีความคิด และไม่มีความรู้ใดๆทั้งสิ้น เพราะความรู้และความคิดที่มีอยู่จะเป็นอุปสรรคที่ปิดกั้นการรู้แบบที่สามนี้...การรู้ประเภทนี้จะเกิดได้ในจิตที่ "ปล่อยวาง" เป็นจิตที่ "ว่าง" ว่างจากอัตตา และ "ความเป็นตัวตน" การรู้แบบนี้จึงมิใช่การเรียนรู้ (learn) สิ่งใหม่ หากแต่เป็นการ "ลอกทิ้ง (unlearn)" สิ่งที่มีอยู่เดิม เพื่อเปิดทางให้กับ "intuition" ได้ทำงานของมันไป ...เป็นการนำศักยภาพที่มีอยู่ภายในออกมาใช้ครับ
ความเห็น (2)
วิบูลย์ วัฒนาธร
ผมขออนุญาตยกตัวอย่างเพิ่มเติมนิดหน่อยเท่าที่เคยอ่านจากหนังสือของท่านอาจารย์หมอประเวศ วะสี (เครือข่ายแห่งปัญญา)
เซลล์ สัตว์ ต้นไม้ อาศัยการรับรู้ความจริงหรืออาจเรียกว่า "การรู้" เพื่อความอยู่รอด
แต่มนุษย์มีสมอง สามารถเอาสิ่งที่รับรู้มาวิเคราะห์และสังเคราะห์เป็น "ความรู้" หรือปัญญาที่สูงขึ้นกว่าเท่าที่ปรากฏ และสิ่งที่ปรากฏกับสิ่งที่เป็นจริงอาจไม่ตรงกัน
ทั้ง "การรู้" และ "ความรู้" มีความเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งก็คือ เป็นสิ่งสำคัญที่สุดของสิ่งมีชีวิตทุกระดับ เพราะมันจะทำให้อยู่รอด เกิดการอยู่รอด (survival)
ขอแชร์นะครับ
รู้ตัวที่สาม ที่ว่า ก้าวข้ามความรู้ เป็นคำที่ดูดีมีชาติตระกูลมาก
รู้ ก็คือ ตัวรู้ เกิดขึ้นกับผู้รู้
รู้ กาย เวทนา จิต ธรรม ที่แหละ เลิศกว่า การรู้ทั้งปวง