ไม่รู้เป็นไง, เข้าในระบบ G2K ไม่ได้หลายวัน ชีวิตเหมือนขาดหายอะไรไปสักอย่าง เงียบ ๆ เหงา ๆ เหมือนต้องการอะไรสักอย่างเพื่อเติมเต็ม..คิดถึง G2K พอ ๆ กับการคิดถึงคนรักในวัยแรกหนุ่มที่ไม่พบพบหน้ากันแรมเดือน
เช้า ๆ ของวันนี้ไม่คิดว่าปาฏิหาริย์จะมีจริง ! ผมเข้า G2K ได้แล้ว...เย้ ! ...
ใต้ดวงตะวัน
มีสิ่งยิ่งใหญ่กว่านั้นหรือเปล่า
แค่การพ่ายเพียงบางคราว
ใช่เนิ่นยาวไม่เปลี่ยนแปร
ในคืนที่หนาวเหน็บ
ใครไม่เคยเจ็บไม่เคยแพ้
ไม่เรียนรู้ความอ่อนแอ
ย่อมสิ้นไร้บาดแผลประสบการณ์
ใต้จิตสำนึกนั้น
มีบทเรียนสำคัญที่พ้นผ่าน
ความพ่ายแพ้เมื่อวันวาน
บันดาลความยิ่งใหญ่ให้ชีวิต
ตามาอ่านครับ...กลอนเพราะครับ...
แล้วทำไมถึงเข้าไม่ได้หล่ะครับ...
สวัสดีครับ..Mr.Direct
คิดถึงชาวบล็อกแทบแย่ครับ... ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม โหลดเข้าไม่ได้เลย น้อง ๆ ในที่ทำงานก็เข้าระบบไม่ได้ ..ช้าและช้ามาก พอโหลดเข้าได้ก็เน็ตหลุดกลับมาที่บ้านพักในมหาวิทยาลัยก็เข้าไม่ได้ เลย
เลยไม่รู้ว่าเป็นปัญหาที่ระบบของมหาวิทยาลัย หรือระบบอะไรสักอย่าง หรือสักแห่ง
เช้านี้กำลังจะออกไปจัดอบรมการจัดการความรู้ให้ผู้นำนิสิต ..เลยลองเปิดดู ...ดีใจครับ เข้าได้แล้ว
ขอบคุณครับ...ต้องรีบไปแล้ว !
อาทิตย์ที่ผ่านมาตั้งแต่ศุกร์ที่แล้วจนถึงประมาณวันพฤหัส ดิฉันประสบกับปัญาอินเตอร์เน็ตใช้งานไม่ได้ค่ะ ดังที่ได้เขียนไว้ที่นี่ค่ะ http://gotoknow.org/blog/tutorial/82579
ไม่แน่ใจว่า อาจจะเป็นทั้งประเทศค่ะ
กำลังจะตามไปค๊า...วันนี้คุณนายสายเสมอ เจอหลายบทมาก
สวัสดดีค่ะ คุณแผ่นดิน
เอ!!! คุณแผ่นดินขึ้นต้นประโยคแบบนี้ แม่น้องแดน กับน้องดิน ไม่ค้อนเอาเหรอครับ
ถึง พี่พนัส
ได้ข่าวว่า ตอนนี้มีค่ายฤดูร้อน น่าสนุก สนใจดีนะครับ
กัมปนาท
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
ดิฉันห่างหายจาก g2k ไปตั้งแต่คืนวันพฤหัสบดี จนถึง ตอนนี้ แต่ไม่ใช่สาเหตุเข้า g2k ไม่ได้นะคะ เป็นเพราะไปจัดอบรมนอกสถานที่ค่ะ คิดถึง g2k มาก ๆ ค่ะ แหม คิดว่า เป็นเฉพาะดิฉันคนเดียวซะอีก
ตอนนี้เพิ่งมาถึงบ้านค่ะ ขอแวะเวียนทักทายเพื่อน ๆ ให้หายคิดถึงซะหน่อยนะคะ
 |
ผมดีใจเป็นที่สุดที่กรุณาให้เกียรติมาเยี่ยมบันทึกของผม.. เหมือนช้างเหยีบนา ผญาเหยีบเมือง ก็ไม่ปาน
เป็นปัญหาระบบที่เราเองก็เข้าใจ..ผมกับน้อง ๆ ในองค์กรที่ชีวิตส่วนหนึ่งไปใช้ชีวิตอยู่ใน G2K ก็อึดอัดบ้างที่เข้าระบบไม่ได้...มันเหมือนขาดอะไรไปสักอย่างจริง ๆ นะครับ..
แต่เมื่อใช้ได้..เราทุกคนก็มีความสุข และความสุขนั้นก็ยิ่งใหญ่ที่ช่วยให้ชีวิตได้มีความสุขและร่าเริงอย่างมีชีวิตชีวา
ขอบพระคุณครับ, และยังจะเป็นแฟนคลับของ G2K อีกต่อไป
 |
เป็นงานเล็ก ๆ ง่ายๆ เพื่อบุกเบิกเรื่อง KM ในหมู่นิสิตเล็ก ๆ
ขอบคุณครับที่แวะมาดูมาให้กำลังใจ
และขอให้การไปราชการราบรื่นด้วยดี..ขอบคุณครับ
 |
เช่นกันครับ...คิดถึงชาวบล็อกทุกคน ไม่เว้นแม้แต่อาจารย์ด้วยครับ
เห็นท่าน อ.แป๋ว บอกว่าให้มาถามอาจารย์ฯ เองว่าบนรถพูดถึงผมเรื่องอะไรกันบ้างน้อ..อยากรู้จังเลยครับ...สงสัยจะเป็นเรื่องเรื่องเป๋อ ๆ เปิ่นของผม เป็นแน่ (หรือเปล่า)
วันนี้ยังไม่ได้เข้าอ่านบันทึกของอาจารย์..เพราะยุ่ง ๆ กับการสัมมนา Km กับผู้นำนิสิต ขอเวลาพักยกสักครู่ แล้วจะตามไปที่บันทึกนะครับ
คุณ นู๋ทิมครับ..
 |
คิดถึงเช่นกันครับ...และเชื่อว่าชาวบล็อกขนานแท้ หากไม่เข้าบล็อกสักวันสองวันก็มีอาการไม่ต่างกัน..."เสพแล้วติด"
เดินทางโดยสวัสดิภาพ และมีความสุขกับการงานและชีวิตมาก ๆ นะครับ
เจ้...หนิง
โชคดีกับการเดินทาง...ยังไงก็จะรอให้จัดการเองครับ..
ผมจะทำหน้าที่แค่บอกเล่าเรื่องราวกิจกรรมตามสไตล์ของผม....
ย้ำ...รีบกลับมาจัดการเองนะครับ...ผมเกรงใจ
 |
ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับที่ถ้อยคำผมแทนความรู้สึกของหลายท่านได้
ช่วงที่เข้าระบบไม่ได้ก็ดื้อที่จะเข้าอยู่เหมือนกัน แต่อดทนรอไม่ไหว เพราะเห็นว่าคนที่เข้าระบบได้ต้องเปิดทิ้งไว้เป็นชั่วโมง...ผมรอขนาดนั้นไม่ไหว ก็เลยไม่รอ !
ช่วงนี้เป็นไงครับ...งานยุ่งมากมั๊ย. สัปดาห์หน้าผมก็ต้องสัญจรไปเยี่ยมค่ายและนิเทศค่ายแล้วครับ !
 |
บันทึกนี้ไม่มีปัญหาสร้างความร้าวฉานในครอบครัวเป็นแน่ครับ
แต่เจ้าตัวเล็กมีเงื่อนไขว่าถ้าจะเล่น KM ต้องเป็นช้างให้ขี่หลังเสียก่อน..
เหนื่อยและสนุกพอ ๆ กันครับ
 |
วันที่ขึ้นไปรับรางวัลฯ มองหาแจ๊คแทบจะเป็นคนต้น ๆ เลย..แต่ก็พอ ๆ รู้ล่วงหน้าแล้วว่า แจ็คมีภารกิจสำคัญ
พี่เองเช่นกันเข้าระบบไม่ได้ก็อึดอัดอยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะตอนแรกตั้งใจจะเข้าไปเซฟบทความดี ๆ ของหลายท่านมาให้นิสิตอ่าน ..เลยทำไม่ได้เลย
ช่วงนี้มีค่ายมากกว่าทุกปี, กำลังเตรียมโปรอกรมไปเยี่ยมค่าย แต่พี่จะถ่ายทำสารคดี "ค้นค่าย" จัดทำวีดีทัศน์มาไว้นำเสนอต่อมหาวิทยาลัยและน้องนิสิตใหม่ ๆ เผื่อจะเป็นกระบอกเสียงในด้านพัฒนานิสิตได้บ้าง
เหนื่อยครับ...วันนี้เหนื่อยจริง ๆ และเป็นงานแรกของการจัดระบบการเรียนรู้สู่ผู้นำนิสิต
ไม่เน้นอะไรมาก เน้นการแลกเปลี่ยนและทลายกำแพงด้านความคิดระหว่างองค์กรนิสิตด้วยกันเองเป็นสำคัญ...
เริ่มต้นอาจจะไม่ดีมาก แต่ก็ต้องเดินต่อไป...
 |
ผมเข้าระบบไม่ได้เพียง 2 วันแทบแย่เลย..
ยังไม่มีโอกาสและเวลาแวะไปทักทายบันทึกกัลยาณมิตร แต่มาจัดการกับบันทึกตนเองเสียก่อน จากนั้น จึงจะแวะไป...
เป็นไงครับ...การงานอันรื่นรมย์ สนุกมากไหมครับ
 |
นี่ก็เป็นอีกคนที่เป็นโรคติดบล็อกไปแล้ว... ยังดีที่ยังไม่ถึงขั้น "ลงแดง" เหมือนผม
ยังไงก็ขอให้มีกำลังกาย กำลังใจ และกำลังสมองในการขับเคลื่อนงานทุกอย่างให้บรรลุเป้าประสงค์นะครับ...
สำคัญ คือ อย่าลืมเรื่องสุขภาพ นะครับ...
พี่แป๊ด ครับ ...
|
 |
งั้นก็ยินดี ต้อนรับเข้าสู่สมาคม "คนติดบล็อก" นะครับ
ว่าแต่ใครดีล่ะ จะมาเป็นประธานสมาคมให้เราดี
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
สวัสดีครับ
 |
ผมยกมือสนับสนุน อ.ติ๋ว นาง กฤษณา สำเร็จ เป็นประธาน หรือนายกสมาคม นะครับ...เห็นด้วยทุกประการ และอาสาเป็นหัวคะแนนให้เต็มที่เลย ครับ
มาเยี่ยม...
ไม่เรียนรู้ความอ่อนแอ
ย่อมสิ้นไร้บาดแผลประสบการณ์
...
ไม่เคยมีจอมยุทธ์ใด
ที่ไม่มีบาดแผล
ฮา ๆ เอิก ๆ
เป็นจริงดังที่อาจารย์กล่าวไว้ครับ
 |
ไม่เคยมีจอมยุทธ์ใด
ที่ไม่มีบาดแผล..
นับวันผมยิ่งชอบคำว่า ฮา ๆ เอิก ๆ เสียแล้วครับ
ขอบคุณครับ
คุณโก๊ะ ครับ
ครับ...ชาวบล็อกทุกคนอยู่ในครอบครัวเดียวกันเสมอ
งานช่วงมากเหรอครับ...การเดินทางมีทั้งความสุขและความอ่อนล้าเสมอ แต่มันก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคนเรา ....
ผมเคยเขียนกลอนเล่น ๆ และเคยบันทึกในบล็อกบ้างแล้ว แต่ก็อยากให้คุณโก๊ะ ได้อ่านนะครับ
ชีวิต เปลี่ยนได้เสมอ เสมอ
วันหนึ่งย่อมเจอะเจอสิ่งหลากหลาย
สุขบ้าง ทุกข์บ้างประปราย
แต่ชีวิตก็เปลี่ยนได้ ไม่เว้นวัน
.......
มีความสุขกับการไล่ล่าความฝัน นะครับ...ผมเป็นกำลังใจ ให้ !
แวะมาเยี่ยมค่ะ..มาดูว่าใครคร่ำครวญอะไรอีกจะได้ปลอบใจได้ถูก..ที่สำคัญจะไป กทม. 4 วันเนี่ยค่ะ...กลับมาใครจะปลอบใจคะ...
|
... ดีใจด้วยครับที่ได้ไป กทม. แต่ผมกลับต้องสัญจรไปในถิ่นทุรกันดาร ไม่มีโรงแรม ไม่มีแสงสีศิวิไลซ์ เพราะถึงคราวตระเวนเยี่ยมค่าย 1 สัปดาห์เต็ม ๆ และคงหายเงียบไปจากบล็อก...
กลับมาค่อยมาปลอบใจกันและกันก็แล้วกัน นะครับ
พี่อัมพร..ครับ
 |
G2K เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และชีวิตก็กลายมาเป็นส่วนหนึ่งในโลก G2K
คิดถึงทุกคน เสมอครับ
วันนี้ฟังเพลงนี้ คิดถึงคุณแผ่นดิน คิดถึง blog เรื่องนี้ ฝากเพลงมาให้นะคะ ความหมายดีค่ะ ถึงแม้ความรักจะไม่ถึงเส้นชัย แต่ความรักใน G2K แห่งนี้ ได้ใจไปเต็ม ๆ เลยค่ะ
เพลง : ความรัก เส้นชัย และสายรุ้ง
แพ็ท สุธาสินี
ได้ยินใครต่อใครบอกกัน ว่าความรักนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายดาย
อาจต้องเสียอะไรมากมาย กว่าจะได้พบจะได้ชื่นใจ
อย่างบางคนต้องรอฝนซาพายุผ่าน จนเปียกปอนกี่หน
กว่าจะเห็นขอบรุ้งที่แสนจะงดงาม เขาต้องรออยู่นาน
คนที่ล้มและลุกคลุกคลาน แต่คงไม่นานจะต้องถึงเส้นชัย
อาจต้องปีนป่ายเขาข้ามไป กว่าจะได้เห็นหมอกอันงดงาม
* กว่าจะเจอกับคนที่แสนดีซักคน คงต้องเจอขวากหนาม
เจอกับทุกข์และความเจ็บช้ำทรมาน ถึงได้คนที่ดีซักคน
** แต่ความรักฉันที่ผ่านมา ไม่เคยสดใสไม่ดีซักอย่าง จะเจอกี่ครั้งทุกครั้งก็มีน้ำตา
เปียกปอนจนตัวหนาวสั่น ต้องล้มคลุกคลานเจ็บตัวมาตั้งเท่าไหร่
ไม่เคยจะถึงเส้นชัย ไม่เคยได้เจอรุ้งงาม
ขอบคุณน้องรินมากครับ...ที่แวะมาทักทายและให้กำลังใจ
 |
.... พี่คิดว่า คำสารภาพของพี่คงบอกแทนความรู้สึกห้วงหนึ่งของใครต่อใครได้บ้าง เพราะเชื่อว่ามีอีกหลายคนที่กลายมาเป็นส่วนหนึ่ง หรือเข้ามาใช้ชีวิตอยู่ในโลก G2K ...
ความดีงามของบล็อก ต้องยกประโยชน์ให้นุ้ย - จันเพ็ญ ศรีดาวที่จัดการให้ทุกอย่าง
ขอบคุณอีกครั้งครับสำหรับคำชมที่มีต่อตัวซนทั้งสอง..
ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากครับ ..คุณสมพร
 |
ถ้อยคำของเพลงงดงามยิ่งนักครับ...ผมไม่เคยได้ฟัง แต่เป็นนักร้องที่ผมชื่นชอบ ทั้งน้ำเสียง บุคลิก, และสถานภาพ
และบทเพลงนี้ ผมก็ชื่นชอบทุกถ้อยคำของบทเพลง
... เพื่อนผมคนหนึ่งเคยนำบทกวีมาให้ดูและช่วยกันขัดเกลา ..ครั้งนั้นเราคุยกันว่า อานุภาพความรักยิ่งใหญ่และเดินทางอยู่เหนือเหตุผลเสมอ... เราเดินทางไกลเพื่อให้ได้มาซึ่งความรัก ซึ่งบางครั้งเราเองก็รู้ว่าการเดินทางไกลนั้นดูเหมือนจุดหมายปลายทางเลือนลางซะเหลือเกิน แต่เราก็มีความสุขที่จะเดินทางไปไขว่คว้า... ไกลและไกล แต่เราก็รู้ว่า "เราอยากจะเดินทางไปให้ถึง"
และหากไปถึงแล้ว เราจะพบความรักอยู่ที่นั่นหรือเปล่า...ตรงนั้นไม่สำคัญ ... สำคัญเพียงการได้รู้สึกรักก็เพียงพอแล้ว...รักที่จะเริ่มต้น และรักที่จะไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง ...
ครั้งนั้นบทกวี บอกกับเราว่า
เพียงได้รัก
มันก็เพียงพอแล้วสำหรับความรัก
หากความรักคือบทกวี
บทกวีบทนี้ย่อมคือความรัก
และหากเพียงเธอรัก
บทกวีบทนี้จะโอบกอดเธอ
ขอบคุณมากครับ...ลุงวอ
เป็นไอเดียที่ดีมากครับ..(ยิ้ม ๆ ) ...ติดบล็อกแล้วไปออกบล็อกกันที่ถ้ำกระบอก แต่เอาเข้าจริง ก็ดูเหมือนยอมที่จะติดบล็อกกันทั้งนั้นเลย....จะมีสักกี่คนกันหละครับที่จะไปออกบล็อกกันที่นั้น
ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทาย ..ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ
โลก G2K ทำให้เรารู้สึกว่า "โลกไม่เงียบเหงา เพราะยังมีคนให้เราได้คิดถึง"
(^________^)
เพิ่งรู้ตัวเหรอคะว่า..ติด...อาการนี้เขาติดมาเป็นปีแล้วค่ะ...แล้วดื้อแพ่งไม่ยอมไปบำบัดด้วยค่ะ...อิอิ...แวะมาแซวค่ะ...หลังจากมาแอบอ่าน ยิ้มๆ ขำขำ อย่างมีความสุข หลังจากบันทึกนี้วิ่งวน...ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้...
สุขใจ...คนที่อยู่...อย่างน้อย...ก็เป็นผู้มีหัวใจในการ"ให้"...แม้ยากลำบนเพียงใดก็ฝ่าฝัน...อุปสรรคในใจเข้ามาเพื่อให้...สิ่งต่างๆ อย่างไม่หวังสิ่งใดใด..แม้บางครั้ง...บันทึกอาจแห้งเหี่ยวไป...แต่ผู้บันทึกก็ไม่หยุดและล้าถอย...ยังคงตั้งมั่นและปลักหลักแบ่งปัน...สิ่งดีดีในห้วงความคิดนี้อยู่เสมอ...
ขอบคุณค่ะ...
ที่รัก GotoKnow....
สวัสดีเช้าวันใหม่ครับ..คุณกะปุ๋ม
 |
ยังมีความสุขที่จะเข้าสู่ระบบ G2K แม้จะไม่เขียนบันทึกแต่ก็ชอบที่จะเข้ามาอ่านบันทึกของท่านต่าง ๆ ขนาดผมเพิ่งเข้ามาเป็นสมาชิกยังไม่ถึง 3 เดือนอาการติดบล็อกยังขนาดนี้ เลยพลอยนึกได้ว่าคนที่โลดแล่นอยู่ในโลก G2K ยาวนานกว่าผม ย่อมหนักกว่าผมเป็นแน่ ครับ
นั่นนะสิครับ ผมเองก็พบเจอปรากฏการณ์ดังที่คุณกะปุ๋ม ตั้งข้อสังเกตไว้ ดังว่า ......แม้บางครั้ง...บันทึกอาจแห้งเหี่ยวไป...แต่ผู้บันทึกก็ไม่หยุดและล้าถอย...ยังคงตั้งมั่นและปลักหลักแบ่งปัน...สิ่งดีดีในห้วงความคิดนี้อยู่เสมอ...
