วันนี้บังเอิญได้อ่านเรื่องสั้นของ วินทร์ เลียววาริน ( โลกด้านที่หันหลังให้ดวงอาทิตย์ ) มีเรื่องสั้นที่น่าสนใจและให้ข้อคิดได้มากมายหากเรารู้จักที่จะคิด ขออนุญาตหยิบยกมาไว้ตรงนี้เพื่อเป็นแง่คิดให้คนอีกหลาย ๆ คนได้ศึกษา
สิ่งของในถุงกระดาษ
คนขายบอกเขาว่า " คุณเอาของไปก่อนก็ได้ แล้วพรุ่งนี้ค่อยเอาเงินมาจ่ายก็แล้วกัน "
" แต่ผมไม่ชอบรับสินค้าก่อนจ่าย "
" ไม่เป็นไรหรอก ผมรู้จักคุณ "
เขาเอ่ยคำขอบคุณ คนขายรู้จักจิตวิทยาการซื้อขายดี ยื่นข้อเสนอนี้ให้ทันทีที่รู้ว่าเขามีเงินมาไม่พอ คนขายยัดสินค้าใส่ถุงยื่นให้เขา เขาเดินกลับบ้าน ...ในใจคิดถึงลูกคนเล็กที่กำลังป่วย อยากกลับบ้านโดยเร็ว เขาเดินผ่านธนาคารเมื่อนาฬิกาข้อมือบอกเวลาบ่ายสามโมง เขายังเข้าไปถอนเงินทัน เขาไม่ชอบเป็นหนี้ใครนาน ต่อให้เป็นเงินเพียงเล็กน้อยก็ตาม
โชคดี ธนาคารว่างไม่มีคน เขากรอกใบถอนเงินแล้วยื่นให้เจ้าหน้าที่
" ช่วยเซ็นชื่อให้อีกครั้งด้วยค่ะ...เซ็นให้เหมือนในสมุดนะคะ "
เขาวางถุงบนเคาน์เตอร์ และเซ็น ปากถุงเผยอ ได้ยินเจ้าหน้าที่สาวกระซิบ " อย่าทำอะไรนะ "
" ผมไม่เข้าใจ ทำอะไร "
เขายื่นแบบถอนเงินให้หล่อน หยิบถุงมาถือไว้ในมือ เจ้าหน้าที่ธนาคารกรีดร้องเสียงดัง " ว้าย ! อย่ายิงฉันนะ "
เสียงหล่อนบาดหูเขา ถุงกระดาษร่วงลง เขาคว้าปืนสีดำมะเมื่อมในถุงมาถือไว้ทัน
" อย่ายิงนะ เขามีปืน "
เขาได้ยินเสียงกร้าวของผู้ชายคนหนึ่ง " ทิ้งปืน "
เขาหันกลับไปที่ต้นเสียง เห็นตำรวจคนหนึ่งเล็งปืนมาที่เขา เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด เขารู้สึกเหมือนหน้าอกถูกฉีก เสื้อสีขาวของเขาซึมเป็นดวงใหญ่ด้วยเลือดสด
ก่อนภาพเบื้องหน้าจะจางหายไปกลายเป็นความมืด เขานึกเพียงว่า...ลูกชายของเขาจะได้รับปืนของเล่นชิ้นนี้ทันเวลาไหม
ความยุติธรรมอยู่ตรงไหนอยู่ตรงไหน....อะไรคือคำตัดสินที่เขาได้รับในครั้งนี้...