มัทนา
มัทนา (พฤกษาพงษ์) เกษตระทัต

คุณคือคนคนเดิมหรือไม่ ถ้าปราศจากความทรงจำที่มีอยู่


 "Are you still you without your memory?"

--------------------------------------------------------------------

ลองตอบกันนะคะ 

คำถามข้างต้นเป็นคำถามเปิดชั่วโมงเรียนสอนโดยอ.พยาบาลใจดีชื่ิอ Joann Perry  เรื่อง การดูแลผู้สูงอายุที่เป็น dementia ค่ะ 

เรียนวิชานี้มาสามปีแล้วแต่อยู่ดีๆวันนี้ก็นึกถึงคำถามนี้ขึ้นมา

อยากลองฟังคำตอบจากคนไทย โดยเฉพาะชาว gotoknow แล้วจะมาเล่าให้ฟังว่า เพื่อนๆชาติต่างๆตอบว่าอย่างไร และ อ. Joann สอนอะไรต่อค่ะ 

 

หมายเลขบันทึก: 82754เขียนเมื่อ 9 มีนาคม 2007 02:13 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:42 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

เป็นคนเดิมครับ...

ความเป็นตัวเรายังคงสะท้อนจากความทรงจำของคนรอบข้างครับ...

เราเรียนรู้ตัวตนเดิมของเราได้จากอดีตของเรา เสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัว รสนิยม...

เราก็ยังเป็นเรานะคะ ที่คอยรับสิ่งสัมผัสจากคนรอบข้าง ... คงอยู่ที่ว่า แล้วสิ่งแวดล้อมของเรานั้น จะเป็นอย่างไร

น่าสนใจมากครับ

ผมพึ่งยกคำถามเดียวกันมาถามในกลุ่ม แต่คนละ perspective นั่นคือ ถ้ามีอาชญากรฆ่าคน ปล้นทรัพย์ ต่อมาเกิดอุบัติเหตุ สูญเสียความทรงจำทั้งหมด ถ้าเราจับคนๆนี้ได้ เขาจะยังต้องรับโทษทัณฑ์ที่ทำไว้ในอดีตหรือไม่? เพราะอะไร?

ถ้าสูญเสียความทรงจำไปอย่างสิ้นเชิง การติดคุก ติดตะรางในครั้งนี้ก็จะไม่เป็นการ rehabilitation หรือฟื้นฟูจิตใจแต่อย่างใด

เราจะยังคงทำโทษตามกฏหมายคนๆนี้หรือไม่ คงจะเป็นคำถามที่ใกล้เคียงกับคุณมัทนา

ซึ่งไม่เกี่ยวกับการดูแล "คนๆหนึ่ง" ไม่ว่าเขาเป็นใคร อดีตเป็นอย่างไร ตอนนี้ความจำดีแค่ไหน แม้แต่น้อย

  • มาทักทาย
  • ถ้าหัวหน้าภาคของ Department of Language and Lituracy Education -Faculty of education ตอบตกลงให้ Professor Stephen Carey รับผมได้ ผมก็จะได้ไปเรียนและพบอาจารย์ครับผม
  • ขอบคุณครับ
ไม่แน่ใจค่ะ เพราะถ้าจำตัวเองไม่ได้ ความรู้สึกต่างๆ กับหลายๆคน คงจะไม่หลงเหลืออยู่แล้ว คิดแล้วเศร้า

ต้องขอบคุณคุณ แก่นจัง  มากค่ะที่เข้ามาลงความเห็น ทำให้บันทึกนี้กลับมาแสดงในศูนย์รวมข้อมูล

ไม่งั้นไม่ได้มาคุยด้วยแน่เลย เขียนจนลืมไปแล้ว : )  

ก่อนอื่นต้องขอบคุณคุณ Mr.Direct, พี่หมอนนท์(เพื่อนร่วมทาง), อ.หมอสกล (Phoenix), อ. ขจิต แล้วก็คุณแก่นจัง สำหรับความเห็นนะคะ น่าสนใจมากค่ะ

ขอบคุณแล้วก็ต้องขอโทษต่อที่เข้ามาตอนช้า : P

มีประเด็นที่อยากสานต่อ ประเด็นเดียวคือ ความเห็นของคุณMr.Direct ที่ว่า

"ความเป็นตัวเรายังคงสะท้อนจากความทรงจำของคนรอบข้างครับ"

อันนี้บางทีเศร้าค่ะ เพราะ ความจริงที่เกิดขึ้นที่มัทเห็นที่นี่ในบางกรณีคือ เมื่อจำอะไรไม่ค่อยได้แล้ว ในกรณีคนไข้ dementia อัลไซเมอร์ นะคะ กลับกลายเป็นว่าคนที่เห็นว่าเราไม่เหมือนเดิม รับไม่ได้ค่ะ

คนที่เคยไปนั่งสภากาแฟ ไปทำกิจกรรมอะไรก็ตามกับเพื่อนนั้น มักจะต้องหยุดคบกับเพื่อนเก่าค่ะ เพราะเพื่อนเศร้าบ้าง หงุดหงิดบ้าง ทำใจไม่ได้ที่ เราไม่เหมือนเดิม

เพื่อนที่คบหลังจากเป็นอัลไซเมอร์กลับเป็นเพื่อนกลุ่มใหม่ค่ะ 

ไม่ทราบว่าในสังคมไทยเป็นอย่างไรบ้าง จะเห็นอนิจจังแล้วรับได้มากกว่ารึเปล่าก็ไม่ทราบ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท