จิตวิญญาณ

ช่วงนี้ยุติการเรียนการสอนของภาคเรียนที่ ๒/๒๕๔๙ แต่ยุติการทำงานประจำวันไม่ได้ มีนักศึกษาบางคนถามว่า อาจารย์เอาเวลาที่ไหนไปทำเว็บ เตรียมการสอน วาดรูป เขียนงาน บริหารที่สำนักงานคณบดี เดี๋ยวก็ประชุมนั่นประชุมนี่มากมาย

           มีความเชื่อว่า...การทำงาน คือการที่เราได้รับผิดชอบต่อสิ่งที่ได้รับ...สิ่งที่ได้รับคือภาระที่ไม่มีวันที่จะสิ้นสุดได้  ทำแล้วยิ่งเกิดความสุขเมื่อเห็นผลที่เกิดจากการกระทำ ถึงแม้มันอาจจะมีผลที่ไม่ได้ตามที่เราตั้งใจไว้ เราก็ต้องยอมรับในสิ่งที่เราทำไป

           ความเจ็บปวด...มันเกิดขึ้นได้ในทุกเรื่องในชีวิตที่เราเข้าไปสัมผัส และในความเจ็บปวด เราต้องสามารถบอกตัวเองได้ว่า มันคือความจริงที่ทำให้เราแข็งแกร่งในเรื่องนั้นได้ในอนาคต

           เราต้องไม่เอาความเจ็บปวดนั้นมาคอยบั่นทอนความตั้งใจ ความรับผิดชอบของเราให้หายไปจากตัวตนของเรา

            ในโลกนี้ไม่มีใครที่จะยืนอยู่ในโลกมนุษย์แห่งนี้ด้วยความเดียวดาย และไม่มีใครทุกคน ที่จะเห็นความสำเร็จของตนเองได้จนกระทั่งตายไป

            แต่เราสามารถฝากรอยแห่งความดี ความงาม ความเป็นไปของชีวิตจากผลการกระทำของเราไว้ให้คนทั่วไปได้เรียนรู้ ได้ศึกษา แม้กระทั่งคนรุ่นหลังจะด่า จะตำหนิ จะวิจารณ์ เราก็ยังถือว่าเขาได้เรียนรู้จากสิ่งที่เราทำ

             คนที่ด่าว่าเราในวันนี้...อาจจะด่าเราอีกเมื่อเราตายไป หรืออาจจะเทิดทูนปูนบำเหน็จให้เราถึงชั่วลูกชั่วหลาน

              โลกมนุษย์ทางกายภาพกว้างใหญ่ไพศาลมากเหลือเกิน...เราเห็นโลกทางกายภาพนี้เพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ยกเว้นคนที่ร่ำรวยพอที่จะไปทั่วทุกมุมของโลกได้ นอกนั้นเราเห็นโลกจากมุมต่าง ๆ จากการฉายออกมาด้วยเครื่องมือแห่งความเจริญในปัจจุบันเท่านั้นเอง

               แต่โลกแห่งจิตวิญญาณที่เราไปไม่ถึงกันก็มีมากมายหลายเรื่อง...

               อย่างเรื่อง จิตวิญญาณในการหล่อหลอมเรื่องของความรักความสามัคคี เราถูกอัตตาครอบงำด้วยข้อมูลที่หลายเรื่องเราไม่รู้ว่ามันจริงหรือเท็จในสังคม จึงทำให้จิตวิญญาณของความรักสามัคคีเราถูกบั่นทอน และอาจจะขาดหายไปในคนบางคน บางกลุ่ม

               ปรากฏการณ์เราจึงมักเห็นการมีหลายมาตรฐานในเรื่องเดียวกันหรือคล้ายกัน เราเห็นการเอารัดเอาเรียบ การทุ่มเถียง การยกตนข่มท่าน การยุแยงตะแคงรั่ว การตีความเรื่องเท็จให้เป็นเรื่องจริง ทุกเรื่องเป็นเรื่องของขาดจิตวิญญาณความรักความสามัคคีในสังคมไทยแทบทั้งสิ้น

               คงไม่ยกตัวอย่างเรื่องใดเรื่องหนึ่งให้เห็นชัดนะครับ

                วันนี้...การพบนักศึกษาจึงเป็นเรื่องจากแก่นสารของสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในโลกนี้ มันอาจจะยังไม่เกิดขึ้นกับตัวนักศึกษา แต่เชื่อว่า สักวันหนึ่งมันจะเกิดขึ้นกับคนทุกคน มันจะต่างเรื่องกันไป และฝากให้นักศึกษาคิด และขอให้เรื่องจิตวิญญาณแทรกอยู่ในทุก ๆ เรื่องของชีวิตให้ได้

                อ.ศักราช  ฟ้าขาว