ค่าของคนดีอยู่ที่มีศีล
ศีล 5
ศีลเป็นเบื้องต้นเป็นที่ตั้งเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดคุณความดีทั้งหลายเป็นประมุขแห่งกุศลธรรมทั้งปวง เป็นรากฐานที่จะรองรับคุณความดีไม่ให้ชีวิตตกต่ำปลอดภัยยิ่งกว่าหลักประกันใดๆ
ศีล แปลว่า ปกติ,ความปกติของมนุษย์,มิเตอร์วัดความเป็นมนุษย์และแยกคนออกจากสัตว์ ศีลห้ามาจากสามัญสำนึกของมนุษย์เพราะเมื่อเรารักตนเองปรารถนาความสุขความปลอดภัยให้กับตนเองคนอื่นย่อมมีเช่นกัน ศีลห้ามีมาก่อนพุทธกาล เกิดมาพร้อมกับมนุษย์เป็นสามัญสำนึกว่าอะไรควรทำอะไรควรเว้น ศีลห้าแยกคนออกจากสัตว์ ส่วนศีลแปดเป็นการแยกมนุษย์เพื่อเป็นเทวดาโดยลดความฟุ้งซ่านและตัดเสบียงกาม
ทำไมต้องรักษาศีล ?การรักษาศีล 5 ยากหรือง่าย ?
ที่เราต้องรักษาศีลเพราะ ศีล 5 เกิดจากสามัญสำนึกของมนุษย์ที่มีมาก่อนพุทธกาล เพราะมนุษย์รักตัวเอง,รักหมู่ญาติและเพื่อนพ้องของตนทำให้เกิดศีล 5 ขึ้นมา ศีล 5 ทำให้แยกมนุษย์ออกจากสัตว์เดรัจฉาน
1.ไม่ฆ่าสัตว์ เพราะมนุษย์ทุกคนไม่อยากถูกทำร้าย รวมไปถึงคนที่เรารักด้วย แต่สัตว์หลายชนิดมีธรรมชาติคือการฆ่า แต่มนุษย์ไม่ใช่ มนุษย์ต้องไม่ฆ่าเป็นปกติ ผู้ที่ฆ่ามักได้รับการฆ่าตอบ ชีวิตที่อยู่ก็หวาดระแวงหวาดกลัว ถ้าเราแก้ปัญหาโดยการฆ่าปัญหาไม่มีวันจบสิ้น
2.ไม่ลักทรัพย์ เป็นการเคารพในข้าวของฯผู้อื่น เพราะเราต่างก็รักของๆเรา ไม่อยากให้ใครเอาของๆเราไป แต่ธรรมชาติของสัตว์บางประเภทมีการแย่งกันเป็นปกติ แม้แต่สัตว์เลี้ยงเวลาเราให้อาหารยังแย่งกัน ศีลข้อนี้ทำให้แยกเราออกจากสัตว์
3.กาเม หรือไม่ประพฤติผิดในกาม เป็นการเคารพสิทธิในบุคคลอื่น (ลูกเมีย) เพราะเรารักพ่อแม่และหมู่ญาติของเรา ไม่อยากให้ใครมาล่วงเกิน ส่วนสัตว์เวลามีความต้องการทางเพศควบคุมไม่ได้ แต่มนุษย์สามารถควบคุมให้อยู่ในกรอบได้ (กามจะตัดได้ต้องเป็นพระอรหันต์เท่านั้น) เช่นสุนัขเวลาเป็นสัดแยกพ่อแม่ลูกไม่ได้
พระโพธิสัตว์ในชาติหนึ่งเสวยพระชาติเป็นกษัตริย์ทรงโปรดปรานช้างมาก ต่อมาได้ช้างเผือกเป็นช้างทรงไว้เสด็จเลียบเมือง วันหนึ่งช้างมันได้กลิ่นช้างตัวเมียเกิดอาการตกมัน (กามกำเริบ) ตามตัวเมียไปโดยมีกษัตริย์อยู่บนหัวด้วย กษัตริย์โดดขึ้นคบไม้เมื่อกลับถึงโกรธมากให้ตามควาญช้าง ซึ่งควาญก็กลัวความผิดจึงใช้มนต์เรียกช้างและบังคับให้ช้างหยิบก้อนเหล็กแดง แม้ช้างจะกลัวความร้อนแต่ก็กลัวมนต์มากกว่า อำนาจกามมันแรงมากกว่าอำนาจมนต์ที่บังคับให้มันจับก้อนเหล็กแดง พระโพธิสัตว์เมื่อรู้จึงออกบวช
4.มุสา เป็นการไม่รังควาญผู้อื่นด้วยคำพูด ธรรมชาติของเรามักชอบแต่คนที่พูดจาไพเราะ ซึ่งปกติมนุษย์ก็ต้องพูดไพเราะ แต่สัตว์มักทำร้ายกันด้วยเสียง ซึ่งปกติมนุษย์ไม่ทำแต่สัตว์ทำ เช่น สุนัขเวลาอยู่ในบ้าน,กรงมักเห่าไล่หรือขู่ตัวอื่น แต่ธรรมชาติของคนต้องเข้าไปทักทายและกล่าวมธุรสวาจา และที่สำคัญเรื่องคำพูดเป็นเรื่องสำคัญ สามารถทำให้คนรักเราหรือเกลียดเราได้ง่ายๆ โดยลงทุนน้อยที่สุด
5.สุรา ปกติของมนุษย์ไม่ขาดสติ มีสติคุ้มครองกายและใจ เมื่อเอามนุษย์เทียบกับสัตว์ถ้าน้ำหนักเท่ากันคนไม่มีทางสู้ได้แต่ที่เราประเสริฐกว่าเพราะเรามีสติที่จะเปลี่ยนแปลงกำลังให้เป็นความดีได้ซึ่งสัตว์ไม่มี แต่การกินเหล้าทำให้ขาดสติ เมื่อขาดสติความเป็นมนุษย์ก็ลดน้อยลง การกินเหล้าทุกครั้งก็เหมือนกับการที่เราเอาชีวิตไปแลก เพราะทุกครั้งที่ขาดสติเราสามารถทำอะไรก็ได้หรือมีเรื่องต่างๆเกิดกับเราได้เสมอ
สุนัขแม่มันเลี้ยงจนโตแต่มันไม่เคยจะตอบแทนคุณพ่อแม่ แต่มนุษย์มีสติแม้อดข้าวเป็นวันๆแต่ยังนึกถึงบุญคุณพ่อแม่ได้ ถ้ามีอาหารก็ให้แม่ก่อน คนเราแม้นอนป่วยหนักยังนึกจะสร้างความดีได้แต่มนุษย์เวลาเจอน้ำเปลี่ยนนิสัยสติจะหายไป เช่น เจ้าหน้าที่ป่าไม้มาอบรมที่วัดได้คิดถึงโทษของสุราได้นับร้อยข้อโดยไม่ซ้ำกัน (เคยทำทั้งฯที่ในอดีตแม้จะคิดก็ยังไม่กล้าคิด) หรืออย่างมีเรื่องแม่ขี้เมาที่อยู่ข้างวัดทับลูกตาย
คนที่เคยดื่มเหล้าเวลาดื่มหน้าตาก็เหมือนกับกลืนยาพิษมันบาดคอ ไม่อร่อย แต่ที่กินเพราะกลัวไม่โก้,ไม่ทันสมัย,กลัวเสียศักดิ์ศรี สุดท้ายก็ติดเหล้า อาการเหมือนสัตว์แม้ในชาตินี้ก็มีกรรมมาให้เห็น คนที่เจ็บจากอุบัติเหตุกว่าครึ่งนอนที่นอนอยู่ที่รพ.มาจากสุรา
โบราณในยุคที่คนและสัตว์ยังคุยกันได้ มีเรื่องเล่าว่ามีชายคนหนึ่งได้เห็นสุนัขแม่ลูกอ่อนคาบลูกเข้าไปในป่าทีละตัวแล้วก็พาลูกกลับมาไว้ที่เดิมแล้วพาตัวใหม่ไป ด้วยความสงสัยจึงตามไปดู แล้วก็พบว่าแม่สุนัขได้พาลูกของมันไปดูอึคนและสอนลูกมันว่า อึคนเป็นของไม่มีคุณค่า,มีกลิ่นเหม็น แต่ถ้าไม่มีอะไรกินก็ให้ทนฝืนกิน เพราะยังพอประทังชีวิตไปได้ แต่ห้ามเด็ดขาด ห้ามกินเหล้าเพราะจะทำให้เสียชาติหมา
เศษกรรม คนใบ้คือขี้เหล้าเก่าคุยไม่รู้เรื่อง คนบ้าคือประสาทหลอน สัตว์เลื้อยคลานเป็นเพราะเคยเมาแล้วจึงต้องมาคลาน งูพิษคือเมาแล้วอาละวาดแต่ไม่มีพิษคือไม่อาละวาด ศีลจึงเป็นมิเตอร์วัดความเป็นคน ศีลขาดสองข้อเขี้ยวเริ่มงอกหางเริ่มงอก สามข้อเขี้ยวเป็นคืบหางเป็นศอก สี่ข้อหางยาวลากดิน ห้าข้อเอาไปแลกสุนัขบ้านใครก็ไม่ได้
องค์แห่งศีล คือ สัตว์นั้นมีชีวิตอยู่,เรารู้ว่ามีชีวิต,มีจิตคิดจะฆ่า,ลงมือฆ่าและสัตว์นั้นตายสมใจนึก ศีลข้ออื่นฯหลักการก็คล้ายฯกัน
การรักษาศีล การที่จะทำให้ศีลขาดเป็นเรื่องยากเพราะต้องทำครบทั้งหมดขององค์แห่งศีล เช่น ศีลข้อหนึ่งจะขาดได้ก็ต้องมีองค์ประกอบดังนี้ สัตว์นั้นมีชีวิต,รู้ว่าสัตว์นั้นมีชีวิต,มีจิตคิดจะฆ่า,พยายามฆ่าและสุดท้ายต้องฆ่าได้สำเร็จ จริงๆการรักษาศีลเป็นเรื่องง่าย จะทำผิดศีลนั้นยากกว่ามาก เช่น การที่จะโกหกก็ต้องคิดก่อนว่าจะโกหกว่าอย่างไร พอถึงเวลาก็ต้องไปโกหกเขาอีก แล้วก็ต้องคอยจำไว้ว่าโกหกไว้ว่าอย่างไรซึ่งกว่าจะทำให้ครบแต่ละอย่างได้ไม่ง่ายเลย แต่การไม่โกหกก็แค่อยู่เฉยๆ ซึ่งง่ายกว่ามาก หรือการจะทำผิดศีลข้อหนึ่งก็ยากเช่นกัน เช่น จะไปตีหัวคนอื่นก็ทำได้ยาก เพราะต้องวางแผน,เตรียมอุปกรณ์,หาพวก,หลบตำรวจ ฯลฯ ซึ่งกว่าจะทำได้ก็ยากเต็มที แต่ถ้าไม่ทำก็แค่อยู่เฉยๆ ซึ่งการทำผิดศีลนั้นนอกจากทำยากแล้วก็ยังเป็นการนำสิ่งที่ไม่ดีมาใส่ตัว แต่การรักษาศีลกลับเป็นเรื่องง่ายกว่ามาก รักษาแล้วก็ยังนำแต่สิ่งดีๆมาให้ด้วย
ผลจากการรักษาศีล นำความสุขทั้งกายและใจมาให้,นำโภคทรัพย์สมบัติมาให้และเป็นทางสู่สวรรค์หรือพระนิพพาน หรืออาจพูดได้ว่าทำให้ได้โภคทรัพย์สมบัติมากมาย,ชื่อเสียงขจรขจาย,เข้าสู่บริษัทใดก็องอาจไม่เก้อเขิน,ไม่หลงทำกาละและตายแล้วไปสวรรค์
สรุปก็คือมีแต่สิ่งดีๆมาให้ทั้งโลกนี้และโลกหน้า
ในภาวะเศรษฐกิจปัจจุบันคนว่างงานมีมากแต่เรื่องจริงๆคือบริษัทต่างๆหาพนักงานไม่ได้,หาคนที่ไว้ใจไม่ได้ กรณีแม่บ้าน,คนรับใช้ก็เหมือนกัน แต่ถ้าเป็นคนมีศีลมีชื่อเสียงขจรขจายเป็นทางมาแห่งโภคทรัพย์ (ซื่อกินไม่หมดคดกินไม่นาน เช่น นมตราหมี)
สรุปการรักษาศีล คือ สิ่งนั้นทำแล้วไม่เดือดร้อนเราเดือดร้อนเขาทั้งในปัจจุบันและอนาคต การรักษาศีลทำได้ง่าย การทำผิดศีลทำได้ยาก คนที่ทำผิดศีลซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ดีและทำได้ยากด้วย อาจเรียกคนนั้นว่าคนโง่ ดังนั้นจึงควรที่พวกเราซึ่งไม่ใช่คนโง่ที่ควรจะต้องมารักษาศีล เพราะเป็นการทำเพื่อตัวเองและคนที่เรารักและรักเรา คนที่มักชวนเราไปทำผิดศีลนั้นเวลาที่เราทุกข์เขาก็ไม่มาทุกข์กับเราด้วย เพราะฉะนั้นให้คิดดีทุกครั้งถ้าเราจะทำอะไรแล้วสิ่งนั้นอาจผิดศีล
หมายเลขบันทึก: 82526เขียนเมื่อ 8 มีนาคม 2007 00:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:40 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)