KM กับงานส่งเสริมการเกษตร [ 3 ] หัวปลาทู

ถ้าตั้งเป้าหมายหัวปลามองไม่ชัด ก็จะเดินทางสู่เป้านั้นยาก

ขณะที่ผมนั่งอยู่บนเวทีในบทบาทวิทยากร (ลปรร.) (อ่านตอน 1)(อ่านตอน 2)อย่างหนึ่งที่ตั้งใจอย่างมาก คืออยากให้ผู้ที่ฟังผมเล่าได้เป็นคนคอเดียวกันเมื่อผมลงเวที มีความรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะมีเพื่อนมากมาย และพูดอย่างมีความสุข

ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ที่ผมได้ทำหน้าที่เป็นผู้เล่าและเคยแลกเปลี่ยนมาหลายที่ บางที่ก็เจอว่าเขาไม่เข้าใจเหมือนกับที่ผมเคยไม่เข้าใจ งง โดยเฉพาะหัวปลาทูนั้น แม้ดูว่าเป็นเรื่องธรรมดา ๆ แต่ก็มีผลมาก ๆ กับการเดินในเส้นทาง KM เพราะถ้ารู้จักก็สู่สิ่งมุ่งหวังโดยเร็ว

การค้นหาให้ได้มาซึ่งหัวปลา(เป้าหมาย) จากประสบการณ์ที่เคยปฏิบัติมาในส่วนของกลุ่มเกษตรกรแล้ว ต้องมีความรอบคอบ เพราะถ้าตั้งเป้าหมายหัวปลามองไม่ชัด ก็จะเดินทางสู่เป้านั้นยากเช่นกันผมจึงพยายามย้ำเพื่อให้ผู้ฟังผมพูดได้ผ่านโสตประสาทบ่อย ๆ ของคำว่าหัวปลาคือเป้าหมาย เพราะถ้ามองโมเด็ลเห็นเป็นหัวปลาทู(ปลาจริง ๆ ) ก็ยากที่จะเดินทาง เพราะปลาทู KM กับปลาทูนึ่งคนละสายพันธุ์

เทคนิคอย่างหนึ่งที่ผมเคยปฏิบัติมาในเรื่องของการได้มาของเป้าหมายจริงบางครั้งผมจะตั้งไว้ในใจผมคนเดียวแล้วเริ่มเปิดประเด็นใช้เป้าหมายข้างเคียงก่อน เทียบเคียงแล้วค่อย ๆ ต้อนเข้าไปเส้นทางสู่เป้าหมายจริง เพราะถ้าต้องการเป้าหมายจริงเลยบางครั้ง บางสถานการณ์ทำไม่ได้ เพราะจะเจอแต่เรื่องหมกเหม็ด เพราะถ้าเริ่มที่หมกเหม็ดแล้วจะเป็นไปตลอด จึงต้องระวังไม่ให้เกิดขึ้นมา

ผมได้เล่าในเวทีสัมมนาว่า ผมจะทำ KM ทุกครั้งที่ผมมองเห็นหัวปลา และผมจะเอาปลาทูหนึ่งตัวติดไว้หน้าผากเสมอ เพื่อป้องกันการหลงทางเหมือนตอนเริ่มแรก ในกระบวนการ เมื่อเริ่มเวทีแล้วการจับประเด็นในบริบทเวที หากพบหัวปลาย่อยให้รีบบันทึกไว้ทันทีเพื่อจะได้จัดการทีหลัง ไม่งั้นเดียวลืมครับ

เขียนใน GotoKnow โดย ชาญวิทย์-นครศรีฯ
ใน เส้นทางเรียนรู้อันยาวไกล

คำสำคัญ (Tags): #km กับงานส่งเสริมการเกษตร

หมายเลขบันทึก: 82510เขียนเมื่อ 7 มีนาคม 2007 22:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:40 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน