จับความคิดใส่บันทึก – วิธีคิดกับความเป็นจริงที่หลายคนมองข้ามไป
การที่จะคิดยากหรือง่ายเพียงใดนั้น อยู่ที่การตั้งโจทย์ให้กับชีวิตของคุณเอง
มีคนตั้งข้อสงสัยกับนายบอนว่า ทำไมบันทึกหลายเรื่องของนายบอน เขียนยาวจังเลย คิดได้อะไร เอาอะไรมาเขียนนักหนา คนอื่นกว่าจะคิด และเขียนออกมาได้ ทั้งคิด กลั่นกรองและจินตนาการสารพัด กว่าจะไดสัก 1 บันทึก
เมื่อนายบอนเขียนได้บ่อยเช่นนี้ ย่อมแสดงว่า มีจินตนาการสูงมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอ้า ใส่ ”ไม้ยมก” เข้าไปตามที่ต้องการละกัน
หลายคนมักจะเอาเกณฑ์ของตัวเองมาตัดสินคนอื่นโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่พยายามให้เหตุผลกับตัวเองว่า คนเรานั้นมีความแตกต่างกัน แต่ก็คิดเปรียบเทียบกับตนเองไม่ได้
เมื่อคิดอยากที่จะกินหอยทอด + ออส่วน แต่คุณทำไม่เป็น เมื่ออยากกิน ก็เดินไปที่ตลาด ซื้อมาทานก็สิ้นเรื่องหรือมีคนในครอบครัวที่สามารถทำให้ทานได้ ก็ขอให้เขาทำให้ทานเสียก็สิ้นเรื่อง หรือคุณจะไปซื้อตำราอาหารมาหัดปรุงด้วยตัวเอง ก็ย่อมได้
ถ้าเอาแต่นั่งคิด นั่งฝัน ไม่มีทางได้กินอย่างแน่นอน
ในการเขียนบันทึกก็เช่นกัน หลายคนมีประเด็นในการเขียนบันทึก จากความคิด ประสบการณ์ เหตุการณ์ที่พึ่งผ่านพ้นไป จากจินตนาการ และเรื่องสำคัญที่อยากจดจำ หรือนำมาแบ่งปันเล่าสู่กันฟัง
ดังนั้น การเขียนบันทึกของหลายคน ถ้าเปรียบกับความอยากรับประทาน ออส่วน และ หอยทอด
คนที่คิดประเด็นที่จะเขียนบันทึกไม่ออก หรือกว่าจะเขียนได้นั้น ใช้เวลาพอสมควร เหมือนคนที่อยากทานออส่วน แล้วไปหาซื้อตำราอาหารมาเปิดดูและหัดปรุงอาหารด้วยตัวเอง, บางท่านก็นั่งจินตนาการ คิดสูตรขึ้นมาเอง ทดลองทำจนได้อาหารออกมา 1 จาน
ในขณะอีกหลายคนที่คิดประเด็นที่เขียนบันทึกได้ง่าย คล้ายกับการเดินไปซื้อหอยทอดที่ตลาด แล้วมาทานที่บ้านได้ทันที หรือจะนั่งทานที่ร้านก็ย่อมได้
....ตันในการเขียนบันทึก
เมื่อนายบอนเขียนได้บ่อยเช่นนี้ ย่อมแสดงว่า มีจินตนาการสูงมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอ้า ใส่ ”ไม้ยมก” เข้าไปตามที่ต้องการละกัน
หลายคนมักจะเอาเกณฑ์ของตัวเองมาตัดสินคนอื่นโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่พยายามให้เหตุผลกับตัวเองว่า คนเรานั้นมีความแตกต่างกัน แต่ก็คิดเปรียบเทียบกับตนเองไม่ได้
วิธีการคิดของคนเรานั้น สามารถคิดได้หลายแบบครับ ตั้งแต่คิด ทำ หรือฝันตามแบบของใคร หรือคิด และทำในแบบฉบับของตัวเอง
เมื่อคิดอยากที่จะกินหอยทอด + ออส่วน แต่คุณทำไม่เป็น เมื่ออยากกิน ก็เดินไปที่ตลาด ซื้อมาทานก็สิ้นเรื่องหรือมีคนในครอบครัวที่สามารถทำให้ทานได้ ก็ขอให้เขาทำให้ทานเสียก็สิ้นเรื่อง หรือคุณจะไปซื้อตำราอาหารมาหัดปรุงด้วยตัวเอง ก็ย่อมได้
ถ้าเอาแต่นั่งคิด นั่งฝัน ไม่มีทางได้กินอย่างแน่นอน
ในการเขียนบันทึกก็เช่นกัน หลายคนมีประเด็นในการเขียนบันทึก จากความคิด ประสบการณ์ เหตุการณ์ที่พึ่งผ่านพ้นไป จากจินตนาการ และเรื่องสำคัญที่อยากจดจำ หรือนำมาแบ่งปันเล่าสู่กันฟัง
ดังนั้น การเขียนบันทึกของหลายคน ถ้าเปรียบกับความอยากรับประทาน ออส่วน และ หอยทอด
คนที่คิดประเด็นที่จะเขียนบันทึกไม่ออก หรือกว่าจะเขียนได้นั้น ใช้เวลาพอสมควร เหมือนคนที่อยากทานออส่วน แล้วไปหาซื้อตำราอาหารมาเปิดดูและหัดปรุงอาหารด้วยตัวเอง, บางท่านก็นั่งจินตนาการ คิดสูตรขึ้นมาเอง ทดลองทำจนได้อาหารออกมา 1 จาน
ในขณะอีกหลายคนที่คิดประเด็นที่เขียนบันทึกได้ง่าย คล้ายกับการเดินไปซื้อหอยทอดที่ตลาด แล้วมาทานที่บ้านได้ทันที หรือจะนั่งทานที่ร้านก็ย่อมได้
ความจริงแล้ว ชีวิตเรามีทางเลือกหลายทาง เพื่อให้บรรลุจุดหมายนั้น แต่หลายคนกลับไม่ค่อยที่จะคิดทางเลือกให้กับตัวเองมากนัก มักจะคิดออกเพียงแค่ 2 ทาง ที่ตรงกันข้ามกันเท่านั้น ระหว่าง ดำกับขาว จึงทำให้ชีวิต วิธีคิดของหลายคน เกิดทางตัน
....ตันในการเขียนบันทึก
การที่จะคิดยากหรือง่ายเพียงใดนั้น อยู่ที่การตั้งโจทย์ให้กับชีวิตของคุณเอง
แล้วคุณตั้งโจทย์ให้ชีวิตของคุณ ง่าย หรือยาก เกินไปล่ะครับหมายเลขบันทึก: 82444เขียนเมื่อ 7 มีนาคม 2007 15:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:40 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
แล้วคุณตั้งโจทย์ให้ชีวิตของคุณ ง่าย หรือยาก เกินไปล่ะครับ <<--- แวะมาตอบคำถามนี้ค่ะ
ได้อ่านบันทึกของคุณบอน แล้วก็คิดถึงตัวเอง ต้องบอกว่าบางทีก็ตั้งโจทย์ให้ตัวเองอยากเกินไปจริง ๆ บางครั้ง คิดมาก คิดหลายตลบ คิดหลายทาง จนงง สับสนตนเองบ้าง เลยต้องกลับมาคิดอะไรตื่น ๆ เพื่อที่จะตัดความบุ่งบากซับซ้อนออกไป ทำให้หาทางออกได้ง่ายขึ้น เมื่อหาคำตอบ ระดับ 1 ได้แล้ว ก็จะขึ้นไปหาคำตอบ ระดับ 2 ต่อไป เรื่อย ๆ
แต่มันก็ดันไปสิ้นสุดง่าย ๆ ค่ะ ตอนนี้ยังมีโจทย์ในใจตนเอง เยอะแยะมากมายค่ะ
มีโจทย์เยอะ ก็ต้องคิดมาก หาคำตอบให้กับชีวิตมากขึ้น ย่อมจะมีทางเลือกให้กับตัวเองมากขึ้นเพราะคุณมะปรางคิดไว้แล้วหลายคำตอบ สำหรับโจทย์ชีวิตที่จะเข้ามาในอนาคตอีกด้วยนะครับ