เด็ก...ก็คือ...เด็ก

ธรรมชาติของเด็ก คือ เล่น ดังนั้น ครูจึงควรปรับเปลี่ยนการเรียนรู้แบบเรียนปนเล่น นักเรียนก็จะเรียนรู้อย่างมีความสุข

เด็ก..คือ..คนที่ยังมีวัยวุฒิ  คุณวุฒิน้อย  และมีประสบการณ์ในการดำเนินชีวิตน้อย  

ดังนั้น  เด็กๆอาจจะทำอะไรได้อย่างมีข้อบกพร่อง  ซึ่งผู้ใหญ่ก็จะมองว่า  ความผิดของเด็กๆเหล่านั้นว่า.....น่ารัก  

และมักจะพูดแบบเลี่ยงไปว่า.....เด็ก...ก็คือ....เด็ก

 

การที่  ครูอยู่กับนักเรียนตลอดเวลา   หลายชั่วโมงต่อวันที่ครูและนักเรียนอยู่ด้วยกัน  อยู่กันเป็นเวลา 200 วันต่อปีเป็นอย่างต่ำ  

ดังนั้น.....ครูจะรู้พฤติกรรมของนักเรียนทุกคนในความรับผิดชอบ  

ครูจึงประเมินความสามารถของนักเรียนของตนเองได้อย่างถูกต้องและเที่ยงธรรม 

ซึ่งหากควบคู่กับการประเมินพฤติกรรมที่บ้านด้วย   จะทำให้การดูแลช่วยเหลือนักเรียนแต่ละคนได้ทั่วถึง  และตรงประเด็นของความต้องการ  

ผู้ปกครองบางคนไม่เชื่อว่า...นักเรียนที่อยู่ในความปกครองของตนมีพฤติกรรมแบบที่โรงเรียนรายงานไป  เพราะส่วนใหญ่แต่ไม่ใช่ทั้งหมดที่  พฤติกรรมของนักเรียนนั้น   ที่บ้านกับที่โรงเรียนแตกต่างกัน  

มีหลายครั้งที่ครูต้องบันทึกภาพไว้  เพื่อให้ผู้ปกครองได้เห็น  ได้รับรู้ถึงพฤติกรรมของบุตรหลานของตน..

ผู้ปกครองของนักเรียนบางคน ...ถึงกับ.....อุทานออกมาว่า...เป็นไปได้หรือนี่.....เพราะพฤติกรรมที่เห็นนั้น  แตกต่างจากที่บ้านแบบ...ฟ้ากับดิน    เป็นหน้าที่ของเรา บ้านและโรงเรียนที่ต้องร่วมมือกันช่วยเหลือนักเรียนเหล่านี้  ให้มีพฤติกรรมพึงประสงค์ ..

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

• เด็ก...ก็คือ...เด็ก...ทำอะไรก็น่ารัก  เพราะเด็กยังไม่รู้ว่า..อะไรถูก...อะไรผิด
• แต่โตกว่าเด็ก....ทั้งๆที่รู้ว่า  .....ไม่ดี..ก็ยังทำ
• ทำครั้งเดียวไม่พอ...ทำซ้ำแล้วซ้ำอีก
• ทั้งไม่น่ารัก.....แถมยังน่าเกลียดอีกด้วย

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

เด็ก..จะเป็นกระจกส่องให้เห็นตัวเราเสมอค่ะ